Μεγάλο το βάρος της ευθύνης απέναντι στην εργατική τάξη

Μεγάλο το βάρος της ευθύνης απέναντι στην εργατική τάξη

Αποσπάσματα από την ομιλία της Λουίζας Ράζου στην εκδήλωση στην Καλαμάτα

Η Λουίζα Ράζου

Την κεντρική ομιλία στην εκδήλωση έκανε η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα:
«Ο ματωμένος Μάης του 1934 στην Καλαμάτα, με αφορμή την απεργία των λιμενεργατών, είναι ένας ακόμα κρίκος στη μεγάλη αλυσίδα των γεγονότων που σημάδεψαν την πορεία της ταξικής πάλης στη χώρα μας . Οι 300 λιμενεργάτες της Καλαμάτας με την απεργιακή τους κινητοποίηση τάραξαν την εργοδοσία και το αστικό κράτος της εποχής Τα σιλό, στην εποχή τους, για τους λιμενεργάτες δεν ήταν το αναγκαίο εργαλείο για να ελαφρύνει η δουλειά τους, να δουλέψουν λιγότερες ώρες με καλύτερους όρους και να πάρουν καλύτερα μεροκάματα. Ηταν ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός της παραγωγής, που για τους βιομήχανους θα εξασφάλιζε περισσότερα κέρδη, οδηγώντας τους εργάτες στην ανεργία και στην εντατικοποίηση της δουλειάς τους. Γι' αυτό έπεσε πάνω τους βαρύς ο πέλεκυς της αιματηρής καταστολής.
Η εξέλιξη αυτού του αγώνα σημαδεύεται από την προσπάθεια των σοσιαλδημοκρατών και εργοδοτικών συνδικαλιστών να τον βάλουν στο χέρι, να τον οδηγήσουν στην εκτόνωση και στην ήττα. Το μέτωπο απέναντί τους σηκώνει ο "Ριζοσπάστης", που με τις αποκαλύψεις του δυσκολεύει τους σχεδιασμούς τους, συμβάλλει να διαμορφωθούν προϋποθέσεις εκδήλωσης της εργατικής αλληλεγγύης σ' όλη την Ελλάδα.
Απεργούν συνολικά 25.000 εργάτες σε διάφορες πόλεις, παρά την απαράδεκτη υπονομευτική στάση της Γενικής Συνομοσπονδίας. Ο αριθμός των απεργών για την εποχή είναι σημαντικός και γίνεται κατορθωτός με την αποφασιστική παρέμβαση των κομμουνιστών, που δρουν στους εργατικούς κλάδους κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, σε όλη την Ελλάδα.
Βαδίζουμε προς τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του Κόμματός μας το 2018, φιλοδοξώντας να αναδείξουμε όλο τον πλούτο της ιστορικής πείρας να αναδείξουμε την ανωτερότητα του νέου κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού για τον οποίο ασίγαστα παλεύουμε, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Γι' αυτό και σύνθημά μας είναι: "100 χρόνια ΚΚΕ, σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος". Γιατί το μέλλον ανήκει στην εργατική τάξη, σ' αυτήν που παράγει όλο τον πλούτο και όχι στο ξεπερασμένο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί, παρά τη βαριά ήττα που υπέστη το επαναστατικό κίνημα με την ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης πριν 25 χρόνια, το πισωγύρισμα είναι προσωρινό, κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την κοινωνική εξέλιξη, η πορεία της ταξικής πάλης θα βγάλει νικητές την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.
Εχουμε επίγνωση του μεγάλου βάρους και της ευθύνης που φέρουμε απέναντι στην εργατική τάξη, το λαό που βασανίζεται, ώστε να ανταποκριθούμε στο καθήκον της αναγέννησης του εργατικού κινήματος (...) η μελέτη και η εξαγωγή συμπερασμάτων με βάση την πείρα μας από τη σχεδόν εκατοντάχρονη πορεία του Κόμματός μας, η κριτική προσέγγισή της μας κάνει πιο δυνατούς, πιο ώριμους να ανταποκριθούμε στα στρατηγικά μας καθήκοντα
Θα υπερασπίσουμε τον πρωτοπόρο - ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης, με την ανωτερότητα του σοσιαλισμού, οικοδομώντας βαθύτερους και πλατύτερους ιδεολογικούς - πολιτικούς - ταξικούς δεσμούς με ευρύτερα τμήματα του κόσμου της δουλειάς, σε όλους τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.

Το καθήκον μας

Η πρόοδός μας σε αυτό το καθήκον κρίνεται καθημερινά, σε όλο το μέτωπο των διεκδικήσεων απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και της εξουσίας τους. Στη ζωή της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, επιδρούν βαριά οι συνέπειες της παρατεταμένης οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης. Συνέπειες που μεθοδικά και πολύμορφα η αστική τάξη και τα επιτελεία της, πρώτα απ' όλα οι κυβερνήσεις της, παρεμβαίνουν για να συσκοτίσουν τόσο τις πραγματικές αιτίες όσο και τους υπεύθυνους. Εδιναν και δίνουν λυσσαλέα τη μάχη να καθυποτάξουν κάθε δυνατότητα αμφισβήτησης, να σπρώξουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε ανώδυνα γι' αυτούς κανάλια.
Σε αυτή την κατεύθυνση, πολύτιμη για το σύστημα είναι η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης που σχημάτισε. Πρωτοστάτησε να προβληθούν όλα τα αστικά ιδεολογήματα για την κρίση, έριξε νερό στο μύλο της αθώωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών σχηματισμών. Καλλιέργησε ελπίδες ότι ο καπιταλισμός εξανθρωπίζεται, ότι η ΕΕ έχει απλώς παρεκκλίνει από τις αρχές της λόγω του συντηρητικού συσχετισμού στο εσωτερικό της, ότι με άλλο τρόπο διαχείρισης - την περιβόητη παραγωγική ανασυγκρότηση - μπορούν να κερδίσουν οι εργαζόμενοι, οι θυσίες τους να πιάσουν τόπο. Εσπρωξε το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε αποπροσανατολιστικές μορφές πάλης, με την ψευδεπίγραφη αντιμνημονιακή γραμμή πάνω στην οποία συναντήθηκαν αστικές - οπορτουνιστικές έως αντιδραστικές - εθνικιστικές δυνάμεις στις πλατείες των "αγανακτισμένων".
Σε αυτό το έδαφος, προετοιμάστηκε και προχώρησε η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό κόμμα, η δημιουργία προϋποθέσεων για συντηρητική αναδίπλωση των εργαζομένων.
Εμπόδιο στάθηκε η αποφασιστική παρέμβαση του ΚΚΕ, που δεν τους έκανε τη χάρη. Δε δίπλωσε τις σημαίες των εργατικών συμφερόντων. Δεν έγινε κομπάρσος σε σενάρια κυβερνήσεων αστικής διαχείρισης. Τα μέλη του, μαζί με χιλιάδες εργαζόμενους στους τόπους δουλειάς και στα συνδικάτα, κράτησαν αναμμένη τη φλόγα της αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος, με κόστος και θυσίες.
Το καθήκον μας είναι να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην ιδεολογική και πολιτική χειραφέτηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων από την αστική πολιτική. Εχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη. Αυτή είναι η τάξη που, από τη θέση της στην παραγωγή και στην κοινωνική εξέλιξη, έχει την ιστορική ευθύνη να απαλλάξει τον εαυτό της και τα λαϊκά στρώματα από την καπιταλιστική εκμετάλλευση».