Ο πόλεμος ξεκίνησε
Αυτή ήταν μια φράση κλειδί, που ακούστηκε στη χτεσινή συγκέντρωση του
ΠΑΜΕ στην Ομόνοια, με αφορμή το ασφαλιστικό έγκλημα που ετοιμάζεται να
ψηφίσει η ΔΦΑ (δεύτερη φορά αριστερά) είτε μόνη της είτε με δεκανίκια,
εφόσον έχει απώλειες κατά την κρίσιμη ψηφοφορία.
Ή αλλιώς μίσος ταξικός, όπως είπε ο Τσακαλώτος χτες στη Βουλή, που είδε ουσιαστικό με κατάληξη -ος και σου λέει "αρσενικό θα είναι", ασορτί με τις παντελονάτες προεκλογικές δεσμεύσεις του Σύριζα, που είναι κι αυτός commited στο μνημόνιο και την (είναι η) εφαρμογή του, Γιουκλίδις...
Αναρωτιέμαι όμως γιατί επιμένει να μιλάει εκτός κειμένου, αφού φανερά δεν κατέχει τα ελληνικά ως μητρική του γλώσσα, και να γίνεται ρεζίλι, πέρα από τη δεδομένη πολιτική ξεφτίλα.
Σε αυτό τουλάχιστον έχει σκληρό ανταγωνισμό, γιατί είναι δύσκολο να ξεπεράσει τον Κατρούγκαλο, που στη χτεσινή ολομέλεια απήγγειλε αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιαννίτση, προς επίρρωση της δικής του θέσης. Και με δεδομένο το κνίτικο παρελθόν που εξαργυρώνει κι αυτός τώρα, αποτελεί κλασική περίπτωση γιανίτσαρου, με ένα νι σαν το Γιάνη της καρδιάς μας. Αργότερα βέβαια πρόσθεσε πως η δική του μεταρρύθμιση έχει ως επιπλέον συστατικό και την κοινωνική δικαιοσύνη συγκριτικά με την απόπειρα των Γιαννίτση και Σπράου.
Κι όλα αυτά μολονότι είναι ταξικά μεροληπτική, όπως επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους τα στελέχη του κυβερνητικού λόχου. Κι έχουν δίκιο από μια άποψη, εφόσον δε διευκρινίζουν υπέρ ποιας τάξης μεροληπτούν. Με την ίδια ακριβώς λογική, θα μπορούσαν να συνυπογράψουν και το σύνθημα: ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες, αφήνοντας ανοιχτό το δίλημμα ως προς την επιλογή τους.
Όλα αυτά σε μια συζήτηση χωρίς ψηφοφορία που προκάλεσε ο Τσίπρας, για να διαγωνιστούν με το Μητσοτάκη, ποιος από τους δύο μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα τα μέτρα που υπαγορεύει η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του δεύτερου, και ποιος έχει χειρότερη προφορά στα αγγλικά -και να σκεφτείς πως ο (πολύ κωλόπαιδο ο) Κυριάκος έχει σπουδές στο Χάρβαρντ και διαφημίζεται ως το καλύτερο βιογραφικό της χώρας!
Και στην οποία είδαμε επίσης: το Μητσοτάκη να δίνει εξ αρχής το στίγμα του, ζητώντας ενίσχυση του πυλώνα της ιδιωτικής ασφάλισης! Τον Καμμένο να ξεφυσά και να ρουθουνίζει πάνω στο μικρόφωνο, παριστάνοντας το πολιτικό αντίστοιχο του ΒασίληΚαρρά, όταν τραγουδάει. Θα μου κλείσεις το σπίτι, με έχεις κάνει αλήτη...
Το Μιχαλολιάκο να βρίσκει ευκαιρία να υμνήσει το Μεταξά ως εμπνευστή-ιδρυτή του ΙΚΑ και έναν άλλο φασίστα (που δεν τον κατονόμασε όμως) επειδή χάρισε τα χρέη στους αγρότες. Και λίγο αργότερα είπε κάτι εξίσου χιουμοριστικό για τη λενινιστική τακτική "δυο βήματα μπρος, ένα πίσω", που μπορεί να είναι κάποιος χορός που έμαθε σε κάποιο χουντογλέντι, δείχνοντας πως παίζει στα δάχτυλα την παγκόσμια πολιτική φιλοσοφία.
Αλλά όχι τόσο καλά, όσο παίζει ο Λεβέντης την ελληνική ιστορία (στα δάχτυλα) και το ρόλο του λαγού του συστήματος. Αφού αρνήθηκε πεισματικά να πετύχει, έστω κατά τύχη, κάποιο ιστορικό γεγονός (από τη συμμετοχή του ΚΚΕ εσωτερικού στην κυβέρνηση Τζανετάκη, μέχρι τις αντιστασιακές συντάξεις, που είχαν δοθεί επί Αλλαγής), θυμήθηκε το Φλωράκη και το 89', για να καλύψει το δικό του καημό για την ανάγκη σχηματισμού μιας οικουμενικής κυβέρνησης, που να τον περιλαμβάνει. Και να σκεφτείς πως το 89' ο Λεβέντης ήταν υποψήφιος με τον πατέρα Μητσοτάκη και τη ΝΔ...
Την ίδια στιγμή, εκτός Βουλής, η μαζική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ (που είχε και τον Πειραιά αυτή τη φορά) είχε παράλληλους βίους, στην κυριολεξία, κι ένα μικρό αγώνα δρόμου με την ΑΔΕΔΥ για το ποιος θα φτάσει πρώτος στο Σύνταγμα, από Σταδίου και Πανεπιστημίου αντίστοιχα. Και μολονότι στα Προπύλαια ήταν τρεις και ο κούκος (δηλ η ΛαΕ), όπως είναι πάντα δηλ μετά από το δημοψήφισμα και την κατάθλιψη που τους έπιασε, το ΑΠΕ συνέταξε ένα πολύ κωμικό ρεπορτάζ που αφιερώνει στη δική τους κινητοποίηση περισσότερες λέξεις από τα άτομα που συγκέντρωσαν -όπως τιτίβισε πολύ εύστοχα ένας σφος. Ενώ το ΠΑΜΕ ήταν κάπου στο βάθος, σα λεπτομέρεια σε πίνακα του Μπομπ Ρος, όταν το συνάντησε η πορεία της ΑΔΕΔΥ.
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου, αχ για να σε συναντήσω
όπως λένε κι οι στίχοι του ποιητή.
Σε άλλα νέα του δελτίου μας, η Δανία εξελίσσεται σε κρατικό τοκογλύφο και παίρνει ως ενέχυρο τα χρυσαφικά των προσφύγων που φτάνουν στο έδαφός της, αλλά εξαιρεί όσα έχουν ιδιαίτερη συναισθηματική αξία. Το βασικό εξάλλου είναι να έχουν καλή ανταλλακτική αξία στο εμπόριο, για να γίνει καλά η μπίζνα.
Όσο για τη Δανία του νότου, υπάρχει μια πληροφορία ότι στο μνημόνιο του (γνωστού και μη εξαιρετέου αρχηγού των Χιτών) Γρίβα, παραβρέθηκε επισήμως κι εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης, πιθανότατα στα πλαίσια του περιβόητου σχεδίου Χ της κυβέρνησης, που αποκάλυψε ο Βαρουφάκης.
Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας και το όνομά του είναι ιμπεριαλισμός (ηλίθιε), δηλ καπιταλισμός που σαπίζει.
Ή αλλιώς μίσος ταξικός, όπως είπε ο Τσακαλώτος χτες στη Βουλή, που είδε ουσιαστικό με κατάληξη -ος και σου λέει "αρσενικό θα είναι", ασορτί με τις παντελονάτες προεκλογικές δεσμεύσεις του Σύριζα, που είναι κι αυτός commited στο μνημόνιο και την (είναι η) εφαρμογή του, Γιουκλίδις...
Αναρωτιέμαι όμως γιατί επιμένει να μιλάει εκτός κειμένου, αφού φανερά δεν κατέχει τα ελληνικά ως μητρική του γλώσσα, και να γίνεται ρεζίλι, πέρα από τη δεδομένη πολιτική ξεφτίλα.
Σε αυτό τουλάχιστον έχει σκληρό ανταγωνισμό, γιατί είναι δύσκολο να ξεπεράσει τον Κατρούγκαλο, που στη χτεσινή ολομέλεια απήγγειλε αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιαννίτση, προς επίρρωση της δικής του θέσης. Και με δεδομένο το κνίτικο παρελθόν που εξαργυρώνει κι αυτός τώρα, αποτελεί κλασική περίπτωση γιανίτσαρου, με ένα νι σαν το Γιάνη της καρδιάς μας. Αργότερα βέβαια πρόσθεσε πως η δική του μεταρρύθμιση έχει ως επιπλέον συστατικό και την κοινωνική δικαιοσύνη συγκριτικά με την απόπειρα των Γιαννίτση και Σπράου.
Κι όλα αυτά μολονότι είναι ταξικά μεροληπτική, όπως επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους τα στελέχη του κυβερνητικού λόχου. Κι έχουν δίκιο από μια άποψη, εφόσον δε διευκρινίζουν υπέρ ποιας τάξης μεροληπτούν. Με την ίδια ακριβώς λογική, θα μπορούσαν να συνυπογράψουν και το σύνθημα: ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες, αφήνοντας ανοιχτό το δίλημμα ως προς την επιλογή τους.
Όλα αυτά σε μια συζήτηση χωρίς ψηφοφορία που προκάλεσε ο Τσίπρας, για να διαγωνιστούν με το Μητσοτάκη, ποιος από τους δύο μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα τα μέτρα που υπαγορεύει η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του δεύτερου, και ποιος έχει χειρότερη προφορά στα αγγλικά -και να σκεφτείς πως ο (πολύ κωλόπαιδο ο) Κυριάκος έχει σπουδές στο Χάρβαρντ και διαφημίζεται ως το καλύτερο βιογραφικό της χώρας!
Και στην οποία είδαμε επίσης: το Μητσοτάκη να δίνει εξ αρχής το στίγμα του, ζητώντας ενίσχυση του πυλώνα της ιδιωτικής ασφάλισης! Τον Καμμένο να ξεφυσά και να ρουθουνίζει πάνω στο μικρόφωνο, παριστάνοντας το πολιτικό αντίστοιχο του ΒασίληΚαρρά, όταν τραγουδάει. Θα μου κλείσεις το σπίτι, με έχεις κάνει αλήτη...
Το Μιχαλολιάκο να βρίσκει ευκαιρία να υμνήσει το Μεταξά ως εμπνευστή-ιδρυτή του ΙΚΑ και έναν άλλο φασίστα (που δεν τον κατονόμασε όμως) επειδή χάρισε τα χρέη στους αγρότες. Και λίγο αργότερα είπε κάτι εξίσου χιουμοριστικό για τη λενινιστική τακτική "δυο βήματα μπρος, ένα πίσω", που μπορεί να είναι κάποιος χορός που έμαθε σε κάποιο χουντογλέντι, δείχνοντας πως παίζει στα δάχτυλα την παγκόσμια πολιτική φιλοσοφία.
Αλλά όχι τόσο καλά, όσο παίζει ο Λεβέντης την ελληνική ιστορία (στα δάχτυλα) και το ρόλο του λαγού του συστήματος. Αφού αρνήθηκε πεισματικά να πετύχει, έστω κατά τύχη, κάποιο ιστορικό γεγονός (από τη συμμετοχή του ΚΚΕ εσωτερικού στην κυβέρνηση Τζανετάκη, μέχρι τις αντιστασιακές συντάξεις, που είχαν δοθεί επί Αλλαγής), θυμήθηκε το Φλωράκη και το 89', για να καλύψει το δικό του καημό για την ανάγκη σχηματισμού μιας οικουμενικής κυβέρνησης, που να τον περιλαμβάνει. Και να σκεφτείς πως το 89' ο Λεβέντης ήταν υποψήφιος με τον πατέρα Μητσοτάκη και τη ΝΔ...
Την ίδια στιγμή, εκτός Βουλής, η μαζική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ (που είχε και τον Πειραιά αυτή τη φορά) είχε παράλληλους βίους, στην κυριολεξία, κι ένα μικρό αγώνα δρόμου με την ΑΔΕΔΥ για το ποιος θα φτάσει πρώτος στο Σύνταγμα, από Σταδίου και Πανεπιστημίου αντίστοιχα. Και μολονότι στα Προπύλαια ήταν τρεις και ο κούκος (δηλ η ΛαΕ), όπως είναι πάντα δηλ μετά από το δημοψήφισμα και την κατάθλιψη που τους έπιασε, το ΑΠΕ συνέταξε ένα πολύ κωμικό ρεπορτάζ που αφιερώνει στη δική τους κινητοποίηση περισσότερες λέξεις από τα άτομα που συγκέντρωσαν -όπως τιτίβισε πολύ εύστοχα ένας σφος. Ενώ το ΠΑΜΕ ήταν κάπου στο βάθος, σα λεπτομέρεια σε πίνακα του Μπομπ Ρος, όταν το συνάντησε η πορεία της ΑΔΕΔΥ.
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου, αχ για να σε συναντήσω
όπως λένε κι οι στίχοι του ποιητή.
Σε άλλα νέα του δελτίου μας, η Δανία εξελίσσεται σε κρατικό τοκογλύφο και παίρνει ως ενέχυρο τα χρυσαφικά των προσφύγων που φτάνουν στο έδαφός της, αλλά εξαιρεί όσα έχουν ιδιαίτερη συναισθηματική αξία. Το βασικό εξάλλου είναι να έχουν καλή ανταλλακτική αξία στο εμπόριο, για να γίνει καλά η μπίζνα.
Όσο για τη Δανία του νότου, υπάρχει μια πληροφορία ότι στο μνημόνιο του (γνωστού και μη εξαιρετέου αρχηγού των Χιτών) Γρίβα, παραβρέθηκε επισήμως κι εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης, πιθανότατα στα πλαίσια του περιβόητου σχεδίου Χ της κυβέρνησης, που αποκάλυψε ο Βαρουφάκης.
Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας και το όνομά του είναι ιμπεριαλισμός (ηλίθιε), δηλ καπιταλισμός που σαπίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου