Επικίνδυνη τακτική

Επικίνδυνη τακτική

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να συνδέσει άμεσα ή έμμεσα τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των αγροτών και άλλων λαϊκών στρωμάτων με «σχέδια αποσταθεροποίησης», όπως τα ονομάζει, δεν αποτελεί καμιά πρωτοτυπία. Πολλές πριν από αυτήν κυβερνήσεις επικαλέστηκαν το ίδιο επιχείρημα, συκοφαντώντας τις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, ταυτίζοντάς τες με προβοκατόρικες ενέργειες ή παρεμβάσεις διαφόρων αστικών μηχανισμών. Το γεγονός όμως ότι αυτό το επιχείρημα διατυπώνεται από μια κυβέρνηση, που η κύρια πολιτική δύναμη που τη συγκροτεί, ο ΣΥΡΙΖΑ, μίλαγε τα προηγούμενα χρόνια στο όνομα του κινήματος το κάνει ακόμα πιο επικίνδυνο. Κατ' αρχάς, γιατί την ίδια στιγμή που κυβερνητικά στελέχη και επιτελεία, στον κυβερνητικό Τύπο, διατυπώνουν αυτές τις απόψεις, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και συνδικαλιστικές του οργανώσεις εκδίδουν ανακοινώσεις με τις οποίες χαιρετίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Οσο και αν φαίνεται αντιφατικό, δεν είναι. Πρόκειται για ενιαία τακτική της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεδιπλώνεται με δύο τρόπους: Συκοφαντώντας, αλλά και παρεμβαίνοντας στο περιεχόμενο και τον προσανατολισμό των κινητοποιήσεων. Καθόλου τυχαία η προσπάθεια αυτή ξεδιπλώθηκε παραμονές της μεγάλης χτεσινής απεργίας. Η μαζική συμμετοχή στα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ αποτέλεσε μια πρώτη απάντηση σε αυτήν την επικίνδυνη τακτική.
Η συκοφάντηση των εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων και όσους πρωτοστατούν σε αυτές θα συνεχιστεί. Τα διάφορα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ότι έτσι υπηρετείται το παιχνίδι των «νεοφιλελεύθερων κέντρων του εσωτερικού και του εξωτερικού» ότι είναι κινήσεις που ξεπερνάνε τα όρια, αναφερόμενα κυρίως στα αγροτικά μπλόκα. Επιδιώκουν έτσι να ενεργοποιήσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό, να διαμορφώσουν κλίμα αντιπαράθεσης ανάμεσα σε λαϊκά στρώματα, αλλά και να αποκτήσουν τη νομιμοποιητική ανοχή στη λαϊκή συνείδηση, να χτυπήσουν και κατασταλτικά τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Οπως γράφει γνωστός αρθρογράφος της «Αυγής» - θυμίζοντάς μας άλλους σε άλλα έντυπα πριν από μερικά χρόνια - η κυβέρνηση «οφείλει να αντιδράσει και να απελευθερώσει τις συγκοινωνίες και τις εμπορικές οδούς. Είναι συνταγματική της υποχρέωση».
Η προσπάθεια παρέμβασης στο κίνημα δεν θα σταματήσει. Με συγκεκριμένο καταμερισμό, το κόμμα και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ παρεμβαίνουν, ώστε κατ' αρχάς να σπείρουν τη διχόνοια ανάμεσα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα ότι δήθεν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τους φτωχούς, τους χαμηλοεισοδηματίες, τους μισθωτούς και ανέργους, παρουσιάζοντας λίγο - πολύ τους μικρομεσαίους αγρότες ως διεφθαρμένους τσιφλικάδες και τους νέους με τα μπλοκάκια ως γραβατωμένους μεγαλοεπιχειρηματίες. Την ίδια στιγμή, στην ατζέντα της διαπραγμάτευσης, ανοίγουν, πέρα από το Ασφαλιστικό και Φορολογικό, και τα Εργασιακά, οι ιδιωτικοποιήσεις, σηματοδοτώντας μια εφ' όλης της ύλης επίθεση στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Κατά δεύτερον, αποσκοπούν ώστε η όποια δυσαρέσκεια και διαμαρτυρία να προσανατολιστεί στην κατεύθυνση της «στήριξης της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση». Δηλαδή, οι εργαζόμενοι να μην αντιπαρατεθούν με την κυβέρνηση, το κεφάλαιο, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και να επικεντρώσουν τη διαμαρτυρία τους απέναντι στους «κακούς» δανειστές, που όμως η κυβέρνηση αναγνωρίζει ως εταίρους της, συνδιαλέγεται μαζί τους και από κοινού ενσωματώνουν και νέα αντιλαϊκά μέτρα στο ήδη αντιλαϊκό κυβερνητικό σχέδιο για το Ασφαλιστικό.
Σε αυτήν την προσπάθειά της, η κυβέρνηση σιγοντάρεται από τμήματα του κεφαλαίου, διευκολύνεται από τις παρεμβάσεις των άλλων αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), που καλούν το λαό να μην περάσει τα όρια και που δηλώνουν ότι διαφωνούν με το κλείσιμο των δρόμων, τα μπλόκα. Θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από τις μάχες που θα δοθούν το επόμενο διάστημα με προσανατολισμό την κλιμάκωση, πατώντας πάνω στη θετική πείρα της χτεσινής απεργίας και των απεργιακών συλλαλητηρίων, της μάχης των μπλόκων. Θα κριθεί από την αντοχή, τη σταθερότητα, από τη διεύρυνση του διεκδικητικού πλαισίου, από την αντιμετώπιση των τρικλοποδιών που βάζει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.