«Κουμπώνουν» τα μνημόνια

«Κουμπώνουν» τα μνημόνια

Με «ελάχιστο κοινό παρονομαστή» την πλήρη εφαρμογή του 3ου μνημονίου, εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια της συγκυβέρνησης τόσο με την πλευρά της Ευρωζώνης όσο, βέβαια, και με αυτήν του ΔΝΤ. Μάλιστα, όπως ανοιχτά πλέον ομολογεί η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, προ των πυλών βρίσκεται και το «παράλληλο» μνημόνιο που θα υπογραφτεί με το ΔΝΤ, σε συνέχεια αυτού που υπογράφτηκε με την Ευρωζώνη τον Αύγουστο του 2015. Αυτό το «παράλληλο» μνημόνιο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της πρώτης «αξιολόγησης» που διενεργούν από κοινού οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, ενώ για την επόμενη φάση η «ελάφρυνση» του ελληνικού χρέους θα συνδυαστεί με πρόσθετες «ρήτρες» και νέες συμφωνίες σχετικά με τη συνέχιση της εφαρμογής των μόνιμων αντιλαϊκών μέτρων και των μνημονίων.

***

Ο «Ριζοσπάστης», από την πρώτη στιγμή, αναδείκνυε σταθερά την εν λόγω προδιαγεγραμμένη εξέλιξη, το γεγονός ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ έχει ως όρο και προϋπόθεση την υπογραφή ενός ακόμη «συμπληρωματικού» μνημονίου αλλά και την υπογραφή της επόμενης δανειακής σύμβασης που θα το συνοδεύσει, όπως ακριβώς συνέβη και με τα δύο προηγούμενα μνημόνια. Βέβαια, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει κάθε λόγο να αποκρύβει την πραγματικότητα ή στην καλύτερη περίπτωση να τη συγκαλύπτει. Το ίδιο συνεχίζει να κάνει και σήμερα. Αίφνης, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, αμέσως μετά τις «αποκαλύψεις» για το νέο μνημόνιο με το ΔΝΤ, υποστήριξε πως «θα κάνουμε ό,τι αναφέρεται στη συμφωνία του καλοκαιριού και τίποτα παραπάνω». Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, με βάση τη «συμφωνία του καλοκαιριού» (δηλαδή, το μνημόνιο με την Ευρωζώνη), αποτιμά τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα για την περίοδο μέχρι το 2018, σε ποσά που φτάνουν μέχρι τα 9 δισ. ευρώ.

***

Συνεχίζοντας, ο Ευ. Τσακαλώτος τονίζει: «Το ΔΝΤ μας πιέζει υπερβολικά και με τρόπο που δεν έχει νόημα και δεν έχει νόημα ούτε από οικονομική άποψη»... Σε κάθε περίπτωση, η «ποσοτικοποίηση» των αντιλαϊκών μέτρων συνδέεται και με τις εκτιμήσεις γύρω από τους όποιους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που με τη σειρά της, στην καλύτερη περίπτωση, αναμένεται «ρηχή» όσο και εξαιρετικά αβέβαιη. Την ίδια ώρα, πέρα και πάνω από τυχόν «αστοχίες», τα «ποιοτικά» αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία προτάσσουν τόσο η Ευρωζώνη όσο και το ΔΝΤ, θα παραμένουν σε ισχύ. Φυσικά, η επίτευξη των στόχων από «οικονομική άποψη» σημαίνει την παραγωγή πλεονασμάτων που φτάνουν στο 3,5% του ΑΕΠ για όλα τα επόμενα χρόνια και μετά και την τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου, το 2018. Σε αυτό το πλαίσιο, η «κατ' έτος «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους - προϋπόθεση της οποίας είναι η ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» - θα συνδυάζεται με το ύψος των αιματοβαμμένων πλεονασμάτων. Επιπλέον, σύμφωνα με τις διαδικασίες του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», οι ειδικοί έλεγχοι από την πλευρά της Ευρωζώνης θα ισχύουν μέχρις ότου εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοπιστωτικής στήριξης που δόθηκε στο πλαίσιο των δανειακών συμβάσεων που συνοδεύουν τα μνημόνια, ενώ βέβαια ειδικό βάρος θα συνεχίσει να έχει και το ΔΝΤ.

***

Η κυβερνητική ψευδολογία και τα κάλπικα επιχειρήματα έχουν και συνέχεια. «Ανακάλυψαν», αίφνης, ότι από το Γενάρη του 2016, το δεύτερο μνημόνιο με το ΔΝΤ «ακυρώθηκε», λένε, με τη σύμφωνη γνώμη των δύο μερών. Στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ, είτε με μνημόνια είτε χωρίς αυτά, συνεχίζει να δίνει σταθερά το «παρών» σε όλες τις αντιλαϊκές διεργασίες και στο πλαίσιο της πρώτης «αξιολόγησης», στην οποία αποτελεί συστατικό μέρος μαζί με την Ευρωζώνη, τη συγκυβέρνηση και, βέβαια, το ελληνικό κράτος.

Σε κάθε περίπτωση, το 3ο «μνημόνιο κατανόησης» με την Ευρωζώνη (Μemorandum of Understanding - MoU) θα έρθει να «κουμπώσει» στα συνοδευτικά αντιλαϊκά μέτρα με το μνημόνιο του ΔΝΤ, υπό την ονομασία «Memorandum of Economic and Financial Policies» - MEFP, δηλαδή «Μνημόνιο οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής», όπως ακριβώς συνέβη και με τα δύο προηγούμενα μνημόνια...