Για ποια συμφέροντα;

Για ποια συμφέροντα;

Η βδομάδα που διανύουμε έχει χαρακτηριστεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και διάφορα αστικά επιτελεία ως η κρίσιμη βδομάδα με ορόσημο τη Σύνοδο Κορυφής για το Προσφυγικό και το Γιούρογκρουπ που θα πραγματοποιηθούν στις 7 Μάρτη. Ο πρωθυπουργός, στην προχτεσινή συνέντευξή του, έδωσε δραματικό τόνο για όλο το μήνα Μάρτη, αποκαλώντας τον «καυτό μήνα». Είναι σαφές ότι τόσο η συγκυβέρνηση όσο και τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και άλλα αστικά επιτελεία, επενδύουν πολύ σε ένα κλίμα «καταστροφολογίας» και εκφοβισμού. «Αν δεν κλείσει η αξιολόγηση γρήγορα, αν πάμε μέχρι Μάη - Ιούνη καήκαμε», λένε στελέχη της κυβέρνησης , «αν δεν υπάρξει συμφωνία στη Σύνοδο Κορυφής για το Προσφυγικό, η ΕΕ βρίσκεται στο χείλος του χάους και της αστάθειας», και άλλα πολλά τέτοια. Βεβαίως, οι ανησυχίες δεν είναι αβάσιμες. Η καπιταλιστική οικονομία στην Ελλάδα και διεθνώς, αλλά ιδιαίτερα στην ΕΕ, δεν πάει καλά. Προβλέψεις αισιόδοξες ανατρέπονται, σημάδια δείχνουν την απειλή μιας νέας ύφεσης. Στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, η λεγόμενη κατάπαυση πυρός στη Συρία δεν μπορεί παρά να είναι προσωρινή ανάπαυλα, ενώ το Προσφυγικό, ως αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, αξιοποιείται σε διάφορα γεωπολιτικά και οικονομικά παζάρια ανάμεσα σε καπιταλιστικές δυνάμεις της ΕΕ και όχι μόνο.

Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά θα είναι εδώ και στις 8 Μάρτη. Το σίγουρο είναι, επίσης, ότι οι πολιτικές αποφάσεις, τόσο στο Γιούρογκρουπ όσο και στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν ούτε τα προβλήματα που βιώνουν η εργατική τάξη και ο λαός εδώ και 6 χρόνια από την καπιταλιστική οικονομική κρίση ούτε τα οξυμένα προβλήματα, που γεννά το προσφυγικό πρόβλημα και ο εγκλωβισμός χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας. Η ουσία είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση αλλά και οι προηγούμενες, τόσο στην εσωτερική όσο και την εξωτερική πολιτική, πολιτεύονται με κριτήριο τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων, του κεφαλαίου.

Αυτών τα συμφέροντα υπερασπίζονται στις διαβουλεύσεις και τα παζάρια με τους δανειστές, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη στήριξη των επενδύσεών τους και της κερδοφορίας τους, είτε περάσει η οικονομία στη φάση της ανάκαμψης είτε έρθει αντιμέτωπη με μια νέα διεθνή οικονομική κρίση. Αυτών τα συμφέροντα υπερασπίζονται στα επικίνδυνα παιχνίδια με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, τη ΝΑΤΟική παρουσία στο Αιγαίο, τη διαχείριση του Προσφυγικού. Οι αποφάσεις που θα παρθούν το σίγουρο είναι ότι θα κινούνται σε αντιλαϊκή κατεύθυνση. Θα σηματοδοτούν μια πιο γενικευμένη αντιλαϊκή - αντεργατική επίθεση σε ό,τι έχει μείνει όρθιο από εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, μια βαθύτερη εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, θα αναπαράγουν τα αδιέξοδα όσον αφορά το προσφυγικό θέμα. Είναι, λοιπόν, σαφές ότι το «χάος» και η «αστάθεια» για το λαό και την εργατική τάξη είναι ήδη εδώ. Είναι εδώ τουλάχιστον 6 χρόνια και είναι επίσης ακόμα πιο σαφές ότι αυτά θα επιτείνονται όσο κυριαρχούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όσο θα εναλλάσσονται κυβερνήσεις που θα το υπηρετούν, όσο η χώρα θα είναι δεσμευμένη στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Καμιά, λοιπόν, συναίνεση και ανοχή δεν πρέπει να δείξουν ο λαός, οι εργαζόμενοι. Δεν πρέπει να υιοθετήσουν τους φόβους και τις ανησυχίες του κεφαλαίου για την πορεία της κερδοφορίας του και για τη γεωστρατηγική του θέση στην ευρύτερη περιοχή. Το δρόμο, που πρέπει να επιλέξουν, τον έχουν δείξει η απεργιακή μάχη στις 4 Φλεβάρη, τα μεγάλα εργατο-αγροτικά συλλαλητήρια, τα αγροτικά μπλόκα. Αυτόν το δρόμο πρέπει να βαδίσουν ακόμα πιο αποφασιστικά. Σημαντικός σταθμός σε αυτήν την πορεία είναι η 48ωρη απεργία όταν η κυβέρνηση φέρει τον αντιασφαλιστικό νόμο στη Βουλή.