Ολο πιο κοντά...

Ολο πιο κοντά...

Το Σάββατο που πέρασε ο Αλ. Τσίπρας συμμετείχε σε συνάντηση σοσιαλδημοκρατών ηγετών στο Παρίσι, που διοργάνωσε ο Φρ. Ολάντ, με θέματα συζήτησης το Προσφυγικό και την οικονομία. Προσκεκλημένοι ήταν πρόεδροι κυβερνήσεων και συμμετέχοντες σε κυβερνήσεις συνασπισμού που εντάσσονται στη σοσιαλδημοκρατική ευρωομάδα, καθώς και ευρωενωσιακοί αξιωματούχοι της ίδιας ομάδας, αλλά όχι οι αρχηγοί κομμάτων της που δεν συμμετέχουν σε κυβερνήσεις.

Το γεγονός από μόνο του πιστοποιεί την ολοένα και μεγαλύτερη σύσφιξη σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του με την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, απ' όταν ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε τα σκήπτρα της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας. Ηταν το φθινόπωρο του 2012 που ο Αλ. Τσίπρας, με αφορμή την επίσκεψη που είχε πραγματοποιήσει στη Γερμανία, δήλωνε: «Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία πρέπει πάντως να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα που βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ».

Αυτό φαίνεται να το συνειδητοποίησε στο σύνολό της η ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία παρακολουθώντας την πλήρη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, με ταχείς ρυθμούς μετά την ανάδειξή του σε δύναμη κυβερνητικής εναλλαγής, λόγω των γνωστών συγκυριών, την αφοσίωσή του στο στόχο ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και την υλοποίηση από μέρους του όλων όσα αντιλαϊκά η επίτευξή του απαιτεί. Ολα αυτά, βεβαίως, δεν αποτέλεσαν καμία οβιδιακή μεταμόρφωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα και ως μικρό οπορτουνιστικό σχήμα, ασχέτως αν το «καμουφλάριζε» με κούφια ριζοσπαστική συνθηματολογία.

Στην παρούσα φάση η οικοδόμηση στενών επαφών με την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία μοιάζει αμοιβαία επωφελής. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τη σοσιαλδημοκρατία, τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και τελικά το ίδιο το κεφάλαιο, όπου όλοι αυτοί μαζί αναφέρονται. Η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να αναπαράγει επιζήμιες για το λαό αυταπάτες, ότι υπάρχουν κάποιες τάχα «προοδευτικές δυνάμεις» που θα βάλουν πλάτη για να στρίψει «αριστερά» η ΕΕ.

Η ρητορική του αυτή, ταυτόχρονα, ξεπλένει την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, που αποτέλεσε τη βασική δύναμη κρούσης του κεφαλαίου στον ταξικό του πόλεμο κατά των λαών, υλοποιώντας μεγάλο μέρος των αντιλαϊκών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Την περνάει απ' το καθαρτήριο και την παραδίδει άσπιλη κι αμόλυντη στους λαούς, καλλιεργεί αυταπάτες για το ρόλο που παίζει και τελικά για το ρόλο της ίδιας της ΕΕ, όταν ισχυρίζεται ότι το περιεχόμενό της και η πλεύση δεν καθορίζονται απ' τις ανάγκες του κεφαλαίου αλλά απ' την απόχρωση των διαχειριστών της εξουσίας του.

Νομιμοποιεί έτσι και τις βαθιά αντιλαϊκές πολιτικές που ασκούν σήμερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα όπου κυβερνούν και επιτρέπει να αξιοποιηθεί το παράδειγμά του για την επιτάχυνση αντιλαϊκών εξελίξεων σε άλλα κράτη. Για παράδειγμα, χτες, ο Ματέο Ρέντσι, μιλώντας στην ιταλική Βουλή και απευθυνόμενος σε κόμματα «αδελφά» του ΣΥΡΙΖΑ, της κατ' ευφημισμόν «αριστεράς», υπέδειξε πως «θα πρέπει να σκεφθούμε ότι στη σημαντική συνάντηση που αναφέρατε υπήρξε και η συμμετοχή του Ελληνα πρωθυπουργού, ο οποίος είχε μάλιστα πάει στις εκλογές με ένα διαφορετικό πρόγραμμα. Το γεγονός, όμως, ότι το σπίτι των Ευρωπαίων σοσιαλιστών ανοίγεται στον Αλέξη Τσίπρα, πρέπει να μας κάνει να σκεφθούμε και εμάς, αλλά και αυτούς που εν ονόματι ενός ιδεολογικού μαξιμαλισμού δεν είναι σε θέση να εννοήσουν τον εν λόγω χαρακτήρα μίας δυνατής μεταρρυθμιστικής ατζέντας»!

Τι τους λέει, δηλαδή, ο Μ. Ρέντσι; Να ακολουθήσουν το παράδειγμα του ομοϊδεάτη τους για οργανική σύγκλιση με τη σοσιαλδημοκρατία και στην πράξη να στηρίξουν την κυβέρνησή του. Και τα λέει με τον «αέρα» που του έδωσε ο ίδιος ο Τσίπρας στο Παρίσι, εντάσσοντας την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία στις... «προοδευτικές δυνάμεις» και προαναγγέλλοντας κοινό βηματισμό, που οδηγεί ενδεχομένως και σε οργανική σύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με τις δομές της, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι η οικονομική και η προσφυγική κρίση αναδεικνύουν «τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση» και ότι «η Ελλάδα επειδή βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των κρίσεων έχει ως φυσικούς συμμάχους τις προοδευτικές δυνάμεις και τις προοδευτικές κυβερνήσεις, συνεπώς μόνο κέρδη μπορούμε να έχουμε από τη δυνατότητα να χαράξουμε μαζί ένα σχέδιο, μέσα από ένα κοινό μέτωπο ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων, για την αντιμετώπιση των μεγάλων κοινών απειλών σήμερα στην Ευρώπη».

Με τον «αέρα» που τους δίνει η κυβέρνηση όταν διανέμει σημειώματα στον Τύπο με ισχυρισμούς, όπως ότι επίδικο της συνάντησης του Παρισιού ήταν «ο αναπροσανατολισμός του ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού χώρου σε πιο αριστερή κατεύθυνση, η σύγκλιση με την Αριστερά, καθώς και η συγκρότηση ενός προοδευτικού πολιτικού πόλου που θα αποτελέσει ουσιαστικό αντίβαρο στην άνοδο της ακροδεξιάς».

Τα νέα επεισόδια αναμένονται προσεχώς... Αύριο Παρασκευή και μεθαύριο Σάββατο ο ΣΥΡΙΖΑ διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Συμμαχία ενάντια στη λιτότητα, για τη δημοκρατία στην Ευρώπη», στην Αθήνα. Μεταξύ των συμμετεχόντων φιγουράρουν και στελέχη της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας, απ' το Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας, το Τσέχικο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το Εργατικό Κόμμα Βρετανίας. Στην ημερίδα θα μιλήσει και ο Αλ. Τσίπρας, πλαισιωμένος από στελέχη της GUE/NGL.

Για το ενδιαφέρον τους προϊδεάζει και η δήλωση της κυβερνητικής εκπροσώπου, Ολγας Γεροβασίλη: «Καλείται και η σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας να μην ταυτίζεται (με τον νεοφιλελευθερισμό), να αλλάξει πολιτική και να βρει τον δρόμο της». Η πρόσκληση σαφής όπως και οι παραλήπτες της.

Ο λαός ας σκεφτεί τι έχει να κερδίσει ή, καλύτερα, πόσα έχει να χάσει από κάτι τέτοια νταραβέρια που πυκνώνουν ανάμεσα σε δυνάμεις που έχουν δώσει εξετάσεις για την αντιλαϊκότητά τους και τις έχουν περάσει με άριστα.