περί Στάλιν: η κοινή πανούργα γραμμή του αναθεωρητισμού, για να εξοντωθεί η Μνήμη.

 περί Στάλιν: η κοινή πανούργα γραμμή του αναθεωρητισμού, για να εξοντωθεί η Μνήμη.

Είναι γεγονός αναντίρρητο πως ο Στάλιν είναι ένας παράγοντας νεύρωσης που ενεργεί καταλυτικά στον εγκέφαλο εξωθώντας αυτόν που ασχολείται μαζί του μακριά από την λογική. 

 
      Γι αυτό και ο Σταλινολόγος προς επίρρωση τής θέσης του παραλείπει κάθε γεγονός του οποίου η επαλήθευση,πέραν της δικιάς του μαρτυρίας δεν είναι εφικτή.

Η νεύρωση αυτή που είναι ριζωμένη βαθιά στο ασυνείδητο, δυστυχώς προκαλείται από ριζωμένες κοινωνικές και πολιτικές αιτίες, από αντιδραστικές αντιλήψεις για το ιστορικό γίγνεσθαι, που εμποδίζουν βίαια οποιαδήποτε άμεση θεραπεία.

   Παρακαλώ λοιπόν να δείξουμε την συμπάθεια μας, έστω και προσποιητή στον αρθογράφο της «Καθημερινής» κύριο Στέφανο Κασιμάτη, στον δημοσιογράφο του ΣΚΑΙ κύριο Κώστα Μπογδάνο, στους αναθεωρητές καθηγητές Μαρατζίδη –Καλύβα, στον υστερικό κύριο Σάκη Μουμτζή, διότι γι αυτούς θεραπεία προσιτή δεν υπάρχει,δεδομένου του τεράστιου ποσού της νευρωτικής αθλιότητας τους.

Ωστόσο εδώ αναγνωρίζουμε την κοινή κατευθυντήρια γραμμή του φαινομένου του ελληνικού αναθεωρητισμού στο σύνολό του που προσπαθεί με πανούργα δύναμη να εξοντώσει την μνήμη. 

Βλέπουμε και εδώ να επιχειρείται, στο μέτρο του δυνατού, η δημιουργική ανασύνθεση των διαφόρων ρευμάτων του αναθεωρητισμού στη βάση της αποκατάστασης της ηθικής και των ανώτερων πανανθρώπινων ιδανικών τής Δύσης και τής καταγγελίας τού «ανατολίτικου» κομμουνισμού και των «αιμοσταγών» εκπροσώπων του,που προγραμματικά αποσκοπεί στην διατήρηση και ισχυροποίηση του κοινωνικού status quo. 

Εκείνο λοιπόν που προέχει είναι να ξαναγραφεί η ιστορία. 

Όμως πέραν αυτής τής «κατανοητής» επιθυμίας υπάρχει και η προσπάθεια να γίνει αντιληπτό πως η καπιταλιστική ιδεολογία και τα οικονομικά συμφέροντα δεν παίζουν κανέναν πρωτεύοντα λόγο στην σύγχρονη εγκληματική αχρειότητα. 

Όσο «πειστικότερα» εξισώνουν το κομμουνισμό με το φασισμό τόσο ευκολότερα μπορούσαν να επιβληθούν και τα απαιτούμενα μέτρα στην κατεύθυνση της απόλυτης κυριαρχίας του καπιταλισμού. 

Διότι ο κομμουνισμός εξακολουθεί και είναι ζωτικό πρόβλημα της κεφαλαιοκρατίας.

Ταυτόχρονα εμφανίζουν την Ιστορία ως μεταφυσικό πεπρωμένο και ως αποτέλεσμα θερμογόνων προσωπικοτήτων και προσωπικών παθών αδιαφορώντας για το παγκόσμιο, συνεχώς μεταβαλλόμενο, συσχετισμό δυνάμεων ,τις κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις, τα πολιτικά αδιέξοδα με βάση τα δεδομένα των καιρών.

Όμως τις αποφάσεις των ανθρώπων έχουν αξία αν τις δούμε 

μέσα από την ιστορική έρευνα του κάθε φορά δοσμένου ιστορικά κοινωνικό –οικονομικού σχηματισμού που εξελίσσεται αδιάκοπα και των γεγονότων που το συνοδεύουν.

απο το zanterevolucionτου Κώστα Λουλουδάκη Ιουλιανού