Η ελληνική εμπλοκή

Η ελληνική εμπλοκή

Χωμένη μέχρι τα μπούνια αποδεικνύεται η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ για επέκταση και διασύνδεση των στρατιωτικών τους δυνάμεων σε όλη την περιοχή από το Γιβραλτάρ έως την Ανατολική Μεσόγειο και από το Αιγαίο έως τη Μαύρη Θάλασσα. Μια ανάπτυξη πολεμικών μέσων σε ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, προς έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Επικίνδυνοι ανταγωνισμοί, με το εγχώριο κεφάλαιο να εμπλέκει ακόμα βαθύτερα το λαό, επιδιώκοντας τη γεωστρατηγική αναβάθμισή του, ώστε να διεκδικήσει μεγαλύτερη λεία στην κατοπινή μοιρασιά.
Ηδη από τις αρχές της θητείας της, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, συνέχισε ακατάπαυστα ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις με τις Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ, άλλες ΝΑΤΟικές, ή του Ισραήλ, εντός και εκτός συνόρων, στέλνοντας μονάδες από την Ισπανία έως τα συρο-ισραηλινά σύνορα, και από τη Γερμανία έως τη Ρουμανία και τα θαλάσσια σύνορα με Ρωσία, κάνοντας τις τέτοιες εξορμήσεις να αντιμετωπίζονται πλέον περίπου ως ...ρουτίνα. Μάλιστα, σε σειρά ασκήσεων, ελληνικά μαχητικά ανεφοδιάζονται στον αέρα από ιπτάμενα «τάνκερ» της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, γεγονός που προϊδεάζει για συμμετοχή ελληνικών μονάδων σε ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις, μακριά από τις βάσεις ανεφοδιασμού τους, μακριά από τον ελλαδικό χώρο.
Αλλωστε, στην ίδια βάση, παροχής υπηρεσιών στο ΝΑΤΟ, λέγεται ότι στο πλαίσιο της Τεχνικής Συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας για διασυνοριακές επιχειρήσεις εναέριας επιτήρησης, η οποία υπογράφτηκε το Μάρτη του 2014, τουλάχιστον μία φορά ελληνικά μαχητικά απογειώθηκαν από εδώ για να αναχαιτίσουν αεροσκάφη «αγνώστων ιχνών» (σ.σ. «φωτογραφίζεται» η Ρωσία) που εισήλθαν στο βουλγαρικό FIR χωρίς να καταθέσουν σχέδια πτήσης. Το θέμα δεν επιβεβαιώνεται επισήμως, ωστόσο, όπως έλεγαν οι αρμόδιοι παράγοντες κατά την υπογραφή της συμφωνίας, επρόκειτο για «ενοποίηση των διασυνοριακών επιχειρήσεων». Αναλυτές εξηγούσαν από τότε ότι ελληνικά μαχητικά θα αναλαμβάνουν αποστολές αναγνώρισης και αναχαίτισης αεροσκαφών «αγνώστων ιχνών» τα οποία εισέρχονται στο βουλγαρικό FIR, αποστολές στις οποίες λέγεται ότι η βουλγαρική Πολεμική Αεροπορία δεν μπορεί να ανταποκριθεί λόγω ανεπάρκειας των δικών της μέσων. Σε αυτό το μοτίβο, άλλωστε, η ελληνική Πολεμική Αεροπορία έχει πάρει μέρος σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στο FIR Σόφιας, το οποίο ενώνεται με το FIR της Συμφερούπολης που καλύπτει Κριμαία και Νοτιοανατολική Ουκρανία.

***

Παραπέρα, η κυβέρνηση, αναπαράγοντας όλα τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα, δηλώνει πρόθυμη να τα υπηρετήσει με κάθε τρόπο. Ενδεικτικά, μέσα στον Απρίλη, ο υπουργός Αμυνας έκανε δηλώσεις όπως: «Αναδείξαμε το πόσο σημαντικός είναι ο θαλάσσιος χώρος που βρίσκεται νότια της Κρήτης, βόρεια της Αιγύπτου και της Λιβύης, δυτικά της Κύπρου, του Ισραήλ και της Ιορδανίας και ανατολικά της Μάλτας και της Ιταλίας». «Η κύρια βάση του ΝΑΤΟ στην περιοχή είναι η Σούδα, που τους επόμενους μήνες θα ενισχυθεί και παραπέρα, κι αυτό που ζητάμε από τους συμμάχους είναι η Σούδα να είναι το επίκεντρο του πλέγματος ασφαλείας στην περιοχή από τη Σικελία έως την Ανατολική Μεσόγειο».«ΗΕλλάδα, ως κομβική χώρα, έχει αυτή τη στιγμή έναν πολύ σημαντικό ρόλο στο χτίσιμο μιας νέας πολιτικής ασφάλειας».
Στο ίδιο πλαίσιο, σε συνεννόηση με Τουρκία και Γερμανία, κάλεσε επισήμως το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με πρόσχημα το Προσφυγικό, ενώ η άφιξη εδώ της τέτοιας δύναμης αφορά στην παραπέρα ανάπτυξη και διασύνδεση δυνάμεων του ευρωατλαντικού άξονα στον κρίσιμο δίαυλο Μεσόγειος - Μαύρη Θάλασσα, αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου είναι το αρχιπέλαγος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έδωσε διπλωματική άδεια στα πλοία της λυκοσυμμαχίας να αναπτυχθούν όπου θέλουν, σε Αιγαίο και Λιβυκό, τους παρείχε όλα τα λιμάνια του Αιγαίου προς ελλιμενισμό, διευκολύνοντας τη μονιμοποίηση εδώ της παρουσίας τους, γεγονός που αντικειμενικά βάζει τη χώρα στο επίκεντρο της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης σε μια από τις κρίσιμες ζώνες του πλανήτη.
Και όλα αυτά, μιλώντας για εξασφάλιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, που όμως βρίσκονται υπό διαρκή αμφισβήτηση εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου. Αλλωστε, υπό την παρουσία της ΝΑΤΟικής αρμάδας στο Αιγαίο, κλιμακώθηκε κατακόρυφα η προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, με σχεδόν καθημερινές παραβιάσεις ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, που βάζει στο τραπέζι το σύνολο των αμφισβητήσεών της στο Αιγαίο: Από το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου και την κυριαρχία πάνω σε μια σειρά από νησιά και νησίδες, έως τη διχοτόμησή του με βάση τον 25ο μεσημβρινό με αφορμή τις ζώνες έρευνας και διάσωσης...

***

Σε κάθε περίπτωση, με την κατάσταση να περιπλέκεται άμεσα περαιτέρω ελέω αναμενόμενων εξελίξεων σε Λιβύη και Ανατολική Ευρώπη, ελλοχεύει ο κίνδυνος ο λαός να πληρώσει πολύ ακριβά, ακόμα και με το αίμα του, τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, όπου τον μπλέκουν η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της για τα συμφέροντά τους, διαμετρικά αντίθετα όπως είναι με τα γνήσια λαϊκά. Δεν έχει, λοιπόν, άλλο δρόμο παρά να δυναμώσει την οργανωμένη πάλη του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες του, ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, στις διακρατικές ενώσεις του και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Αγώνας συνδεόμενος αδιάσπαστα με την πάλη για το δικαίωμα στη δουλειά, τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, την πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία και την αποδέσμευση από ΝΑΤΟ, ΕΕ και κάθε λυκοσυμμαχία, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του, αποκλειστικό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.