Η πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ να συνδεθεί με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου

Η πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ να συνδεθεί με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου

Το Brexit ήρθε να επισκιάσει όλη την επικαιρότητα της βδομάδας. Παρά τη μεγάλη σοβαρότητα του αποτελέσματος του βρετανικού δημοψηφίσματος, δεν ήταν η μοναδική εξέλιξη:

-- Τα 65 εκατομμύρια έφτασαν οι ξεριζωμένοι σε όλο τον πλανήτη σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε ο ΟΗΕ. Χιλιάδες οι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Θα γίνουν περισσότεροι. Η ΕΕ «της δημοκρατίας και της ελευθερίας» αποφάσισε επέκταση και εμβάθυνση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και επιχειρήσεών της πέραν των συνόρων της, με ανάληψη ανοιχτά στρατιωτικής δράσης σε ζώνες όπου διακυβεύονται συμφέροντα των μονοπωλίων της, με προκάλυμμα τον ΟΗΕ, σε στενή συνεργασία με το ΝΑΤΟ. Οπως σημείωσε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, «οι ψευδεπίγραφα αποκαλούμενες "Επιχειρήσεις Υποστήριξης της Ειρήνης" αποτελούν διαχρονικά το πρόσχημα και το όχημα ωμών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων της ΕΕ, τώρα και με αναβαθμισμένη διασύνδεση με το ΝΑΤΟ σε όλο τον κόσμο».
-- Σπουδαία νέα είχαμε και στο εσωτερικό μέτωπο. Ορισμένα από αυτά κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν κεντρικό θέμα. Για παράδειγμα, στην ποδιά του ΣΕΒ σφαχτήκαν παλικάρια: ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ενώπιον των βιομηχάνων διαγκωνίστηκαν για το ποιος μπορεί να ικανοποιήσει καλύτερα τις στρατηγικές επιδιώξεις τους, παραπλανώντας το λαό ότι θα ωφεληθεί από μια τέτοια εξέλιξη. Χειραγωγώντας τον, δηλαδή, στα προτάγματα της αστικής τάξης, απολύτως εχθρικά προς τα δικά του συμφέροντα. Μάλιστα, στο σημείο αυτό συνέπεσαν ακόμα και στη φρασεολογία, αναγνωρίζοντας τη σημασία που το κεφάλαιο αποδίδει στην ικανότητα του πολιτικού του προσωπικού να χειρίζεται τις λαϊκές αντιδράσεις, χειραγωγώντας το λαό.
-- Δεν ήταν σπουδαίο θέμα, σπουδαίο θέλησε να το παρουσιάσει η κυβέρνηση. Ο λόγος για τον εκλογικό νόμο και τη συνταγματική αναθεώρηση, θέματα τα οποία η κυβέρνηση επιχείρησε να τα εμφανίσει σαν κυρίαρχα. Ανθρακες ο θησαυρός. Ασφαλώς και απασχολούν το αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά η κυβέρνηση δεν παρουσίασε κάτι συγκεκριμένο προς το παρόν και σίγουρα όσα εμφάνισε για το εκλογικό σύστημα δεν έχουν καμία σχέση με την απλή αναλογική.
Λογικά δεν απασχόλησαν και τον ελληνικό λαό, καθώς την ίδια ώρα τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα της πατρίδας μας τα απασχολούν πάρα πολλά άλλα προβλήματα. Ο κόσμος στενάζει στους πάγκους της Εφορίας, φορολογικές δηλώσεις, ΕΝΦΙΑ, μια σειρά χαράτσια που πληρώνει κι όλα αυτά με ένα εισόδημα, με συντάξεις που έχουν μειωθεί δραστικά, ενώ αναμένονται και νέα προαπαιτούμενα για την επόμενη «αξιολόγηση» από φθινόπωρο. Ηδη, τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΕΒ άνοιξαν τη συζήτηση για το συνδικαλιστικό νόμο, με στόχο να δυσκολέψει κι άλλο η πάλη των εργαζομένων, ενώ διάπλατα ανοιχτό είναι και το θέμα των ομαδικών απολύσεων.

Αυξημένη λαϊκή δυσαρέσκεια

Ενα σημαντικό τμήμα των Βρετανών εργαζομένων και ανθρώπων των λαϊκών στρωμάτων εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του στην ΕΕ ψηφίζοντας υπέρ της εξόδου από την ΕΕ. Το ΚΚΕ σημείωσε ότι «το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών - λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της, που όμως πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις επιλογές τμημάτων και πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης και να αποκτήσει ριζοσπαστικά - αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά».
Η επισήμανση αυτή έχει γενικότερη σημασία και αποκτά ξεχωριστή αξία, καθώς σ' αυτή τη φάση «φορείς του αντιδραστικού "ευρωσκεπτικισμού" είναι εθνικιστικά, ρατσιστικά ή και φασιστικών αντιλήψεων κόμματα, όπως π.χ. το Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Βρετανίας (UKIP) του Φάρατζ, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στη Γαλλία, η "Εναλλακτική για τη Γερμανία" και παρόμοια σχήματα στην Αυστρία, στην Ουγγαρία και στην Ελλάδα, π.χ. η φασιστική Χρυσή Αυγή, η Εθνική Ενότητα του Καρατζαφέρη και άλλα».
Παράλληλα, σ' αυτόν τον ντορό κινείται και εκείνη η τάση του «ευρωσκεπτικισμού» που εκφράζεται από κόμματα που χρησιμοποιούν αριστερή ταμπέλα, ασκούν κριτική ή απορρίπτουν την ΕΕ και το ευρώ, υποστηρίζουν το εθνικό νόμισμα, αναζητούν άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σε κάθε περίπτωση κινούνται εντός των καπιταλιστικών τειχών.

Παραμένει πρόβλημα η καπιταλιστική ιδιοκτησία

Για την εργατική τάξη πρέπει να 'ναι καθαρό ότι βρισκόμαστε σε περίοδο όξυνσης των αντιθέσεων και ανταγωνισμών κι αυτοί «διαπερνούν και την αστική τάξη κάθε χώρας - μέλους της ΕΕ. Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες που δρομολογούνται, τόσο στο επίπεδο της Μ. Βρετανίας όσο και της ΕΕ, τα παζάρια που θα ακολουθήσουν για τη θέση της βρετανικής αστικής τάξης την επόμενη μέρα, μπορεί να καταλήξουν σε νέες προσωρινές συμφωνίες της ΕΕ με τη Βρετανία. Το σίγουρο είναι πως σε κάθε περίπτωση, όσο παραμένει η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η αστική εξουσία, η όποια εξέλιξη θα συνοδευτεί με νέες βαριές θυσίες για τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις».
Από τις εξελίξεις στη Βρετανία μένουν ακόμα περισσότερο έκθετοι όλοι όσοι «όλα τα προηγούμενα χρόνια εκθείαζαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως μια ανεπίστρεπτη διαδικασία ή έσπερναν αυταπάτες περί ανάγκης για "περισσότερη Ευρώπη της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης"». Εκθετες είναι και εκείνες οι δυνάμεις που «θεωρούν το εθνικό νόμισμα ως πανάκεια για τη λαϊκή ευημερία. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Τα ίδια μέτρα θα συνεχίσει να παίρνει κι εκτός ΕΕ, αφού αυτά τα επιβάλλει η ανάγκη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των δικών της μονοπωλίων».

Παραμένει αντιδραστική συμμαχία

Οι υποστηρικτές της ΕΕ το έριξαν ήδη στο κλάμα για την «ανάγκη επαναθεμελίωσης της ΕΕ», για την «ΕΕ που έχασε το δρόμο της και πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της» κ.λπ. Ομως, «η ΕΕ, από γεννησιμιού της, ήταν και είναι μια αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης, με στόχο το "ξεζούμισμα" των εργαζομένων και την καταλήστευση άλλων λαών, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δεν ήταν ούτε θα είναι αιώνια, όπως δεν ήταν αιώνιες άλλες αντίστοιχες συμμαχίες στο παρελθόν. Η καπιταλιστική ανισομετρία και ο ανταγωνισμός, η αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων αργά ή γρήγορα φέρνουν στην επιφάνεια αντιθέσεις, που δεν είναι πλέον εφικτό να γεφυρωθούν με προσωρινούς κι εύθραυστους συμβιβασμούς. Ταυτόχρονα, στο καπιταλιστικό έδαφος γεννιούνται νέα φαινόμενα, διεργασίες για νέες αντιδραστικές συμμαχίες».

Κάτω από ποια σημαία;

Για το λαό παραμένει η ανάγκη να μην παλεύει «κάτω από ξένη σημαία». Οπως χαρακτηριστικά σημείωσε το ΚΚΕ, «το συμφέρον του ελληνικού, του βρετανικού λαού, όλων των λαών της Ευρώπης δεν πρέπει να μπαίνει "κάτω από ξένη σημαία". Δεν πρέπει να μπαίνει κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης και των διαφόρων τμημάτων της, που καθορίζουν τις επιλογές και τις διεθνείς τους συμμαχίες με κριτήριο τα συμφέροντά τους και τη μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η αναγκαία καταδίκη της λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου, της ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση κάθε χώρας από αυτή, για να είναι αποτελεσματικές, πρέπει να συνδεθούν με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η ανασύνταξη και ισχυροποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος».