«Παραιτηθείτε απ' τον αγώνα της ικανοποίησης των αναγκών σας»

«Παραιτηθείτε απ' τον αγώνα της ικανοποίησης των αναγκών σας»

Με τη βοήθεια δηλώσεων υπουργών της κυβέρνησης, ήρθε στο προσκήνιο της δημοσιότητας το κάλεσμα της διαδικτυακής πρωτοβουλίας «Παραιτηθείτε» για κινητοποίηση στις 15 Ιούνη στην Αθήνα, στο Σύνταγμα, και στη Θεσσαλονίκη, στο Λευκό Πύργο.

Ολες αυτές τις μέρες έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για το ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτήν την κίνηση, ποιοι είναι δηλαδή οι συνδιοργανωτές αυτής της πρωτοβουλίας. Για να μη μείνουμε στην ονοματολογία, για μας είναι αρκετό να πούμε ότι η καμπάνια αυτή στελεχώνεται από παράγοντες του αστικού πολιτικού συστήματος που βρίσκονται σήμερα σε θέση αντιπολίτευσης. Δεν υιοθετήθηκε ανοιχτά, για ευνόητους λόγους, από τις επίσημες ηγεσίες των αντίστοιχων κομμάτων. Αξίζει δε να επισημάνουμε ότι προβλήθηκε με προκλητικό τρόπο από το σύνολο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, έντυπων και ηλεκτρονικών, ενώ και η ίδια η κυβέρνηση αποδείχτηκε ο πιο καλός διαφημιστής αυτής της πρωτοβουλίας.

Πρωτοβουλία με αντιδραστικό περιεχόμενο

Ενδεικτικό, βέβαια, για το τι υπηρετεί η συγκεκριμένη κίνηση είναι το κεντρικό σύνθημα «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ - Ούτε χρώματα, ούτε κόμματα - ούτε συνδικάτα». Κάτι μας θυμίζει! Πρόκειται για την προσπάθεια να αποκτήσουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι κ.λπ. τους δικούς τους «αγανακτισμένους». Για να γίνει κατανοητό ποιον πραγματικά εξυπηρετεί αυτή η πρωτοβουλία ας δούμε τα συνθήματα που υιοθετεί:
«Ζητάμε επιτέλους συνεννόηση χωρίς εχθρική συμπεριφορά απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπη - γρήγορη έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια στα πρότυπα της Κύπρου - δραστική μείωση του ΦΠΑ και των νέων έμμεσων και άμεσων φόρων τους οποίους επιβαρυνόμαστε για τις... "αυταπάτες" κάποιων ανεύθυνων πολιτικών - δραστικές περικοπές δαπανών παντού, να μπει ένα τέλος στο σπάταλο κράτος - ζητάμε αξιοκρατία και όχι "βόλεμα" του κομματικού στρατού της αριστερο-δεξιάς συγκυβέρνησης - άμεσα μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής μας - λέμε όχι στη δημιουργία ψεύτικων εχθρών στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της χώρας - όχι στον άκρατο λαϊκισμό, στη χειραγώγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τον ταξικό στιγματισμό συμπολιτών μας από την αριστερο-δεξιά συγκυβέρνηση - η θέση της χώρας μας στην Ευρωζώνη είναι αδιαπραγμάτευτη και η οικονομία μας πρέπει επιτέλους να βρεθεί σε συνθήκες ανάπτυξης - ήρθε η ώρα όλοι οι Ελληνες να ενωθούμε κατά του παλαιοκομματισμού, ο οποίος μας έφερε σε αυτή την τραγική οικονομική κατάσταση (...)».
Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη, δήθεν αχρωμάτιστη, πρωτοβουλία είναι βαθιά πολιτικοποιημένη και υπηρετεί συγκεκριμένες ταξικές επιλογές. Υπηρετεί τη στρατηγική του κεφαλαίου. Υιοθετεί τον καπιταλιστικό «μονόδρομο» και είναι σημαιοφόρος της ΕΕ. Προβάλλει την ανάγκη γρήγορης εξόδου της Ελλάδας από τα μνημόνια, όχι βέβαια καταργώντας αυτά και το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που τα συνοδεύει, αλλά πιέζοντας για γρήγορη υλοποίηση όλων των προαπαιτούμενων που εκκρεμούν.
Ανεμίζοντας σημαίες της Ελλάδας και της ΕΕ επιχειρούν, όπως άλλωστε και η κυβέρνηση, να παρουσιάσουν την προσδοκώμενη «ανάπτυξη» ως εθνική - υπερταξική υπόθεση, που θα ωφελήσει όλους ανεξαιρέτως τους Ελληνες. Επιδιώκουν να γίνει λαϊκή υπόθεση η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου, που οδηγεί, είτε σε συνθήκες κρίσης είτε σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε θυσίες διαρκείας. Να παραιτηθούν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ακόμα και από την ιδέα για δυνατότητα κάλυψης των αναγκών τους.
Εχουν αλλεργία στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες. Ξορκίζουν τα συνδικάτα και το ενδεχόμενο οργάνωσης του λαού με ταξικό προσανατολισμό. Ο επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης, αναφερόμενος στις απεργίες στα λιμάνια και τις κινητοποιήσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στα νοσοκομεία, σχολίασε πως «δεν θα πρέπει τα συνδικάτα να προσθέτουν προβλήματα αυτή τη στιγμή στη χώρα (...) Τα καταφέρνει καλά η κυβέρνηση μόνη της. Διαλύει μόνη της τη χώρα. Ας μην τη βοηθάμε κάποιοι», ενώ ταυτόχρονα αναφερόμενος στη συγκέντρωση του «Παραιτηθείτε», έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι το Ποτάμι δε θα την καπελώσει, αλλά αρκετά στελέχη του θα συμμετάσχουν για να στείλουν το μήνυμα πως «αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί».

Εφεδρεία του συστήματος

Πρόκειται για ιδεολογική αντεπίθεση της αστικής τάξης προκειμένου να εγκλωβιστούν τα όνειρα και οι ελπίδες των εργαζομένων στα ασφυχτικά πλαίσια μιας κοινωνίας που σαπίζει, να μη συνειδητοποιήσουν ότι αυτό το σύστημα δεν διορθώνεται, δεν αλλάζει, να εξαφανιστεί από το οπτικό τους πεδίο οποιαδήποτε άλλη διέξοδος. Θέλουν να εγκλωβίσουν το λαό στη λογική ότι δεν υπάρχουν λύσεις έξω από το πλαίσιο του συστήματος. Να τον περιορίσουν στην ουτοπική αναζήτηση μιας φιλολαϊκής διαχείρισης σ' αυτό το πλαίσιο, που θα είναι προϊόν μιας συμφωνίας ή διαπραγμάτευσης με τους καπιταλιστές, την αστική τάξη, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αυτούς δηλαδή που έχουν σήμερα τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους. Να περιοριστεί και να εκτονωθεί η λαϊκή αντίδραση σε μια απλή κυβερνητική εναλλαγή.
Παρότι οι πρώτες απόπειρες κινητοποίησης των «Παραιτηθείτε» δεν έχουν μεγάλη μαζικότητα, δεν πρέπει να υποτιμηθούν ως ακίνδυνες. Η ιστορία δείχνει ότι σε τέτοιες διεργασίες παρεμβαίνουν μια σειρά μηχανισμών, με στόχο τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση των λαϊκών μαζών, με πολλαπλούς στόχους και επιδιώξεις.
Πρόκειται, εκτός όλων των άλλων, και για συμβολή στην επιχείρηση αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, που βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα και θα φανεί στη συνέχεια. Ας θυμηθούμε, άλλωστε, τη συμβολή του επίσης «χωρίς κόμματα και συνδικάτα» κινήματος των «αγανακτισμένων». Κούφιες αντιμνημονιακές «κορόνες» στις «πάνω» και τις «κάτω» πλατείες, με αποτέλεσμα τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, τη φασιστική Χρυσή Αυγή να μεγαλώνει και να παγιώνει τα εκλογικά της ποσοστά, και έναν κόσμο που είχε παρασυρθεί να οδηγείται στην απογοήτευση και την ενσωμάτωση. Ας θυμηθούμε τι πέτυχαν τέτοιες κινήσεις σε μια σειρά από χώρες, που είτε λειτούργησαν ως μοχλοί εκτόνωσης και ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας (Αργεντινή, Πορτογαλία, Ισπανία κ.ά.) είτε ακόμη και σε αντιδραστική κατεύθυνση (Χιλή, Ουκρανία).

Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο...

Ενα τέτοιο «κίνημα» δεν έχει στόχο την αντιλαϊκή πολιτική αλλά, αντίθετα, πιέζει για την επιτάχυνσή της. Γι' αυτό αποτελεί βολικό και ιδανικό αντίπαλο της κυβέρνησης. Βρίσκεται στην ίδια όχθη με την κυβέρνηση, απέναντι σε ένα εργατικό κίνημα που διεκδικεί την ικανοποίηση των αναγκών αυτών που είναι οι δημιουργοί του πλούτου. Οι «νέες πλατείες» δεν υιοθέτησαν ούτε ένα αίτημα αποκατάστασης των απωλειών των εργαζομένων και των συνταξιούχων, δεν έχουν καν στο λεξιλόγιο τον όρο λαϊκές ανάγκες. Οπως και η κυβέρνηση, συνδέουν την όποια μελλοντική ανακούφιση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων με την αποδοχή των παραγόντων που την επιδεινώνουν. Η κούφια αντιπαράθεση νεοφιλελεύθερων με σοσιαλδημοκράτες κρύβει ότι βρίσκονται κάτω από την ίδια σημαία, αυτή των αναγκών της αστικής τάξης. Η κάθε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης προτιμάει την αντιπαράθεση που κρύβει την ουσία των δεινών του λαού και άλλοτε αυτή εστιάζεται στο ποιος είναι παλαιοκομματικός, ποιος έχει «ηθική υπεροχή», ποιος είναι καλύτερος διαχειριστής κ.ο.κ.

Οι εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν το δικό τους κίνημα, το δικό τους δρόμο

Οι εργαζόμενοι, ο λαός πρέπει και μπορούν να ανασυνταχτούν και να οργανώσουν γρήγορα και αποφασιστικά την αντεπίθεσή τους. Να απαλλαχτούν από το φόβο, τις προκαταλήψεις και τη μοιρολατρία. Αυτός ο δρόμος απαιτεί οργανωμένο κίνημα, που δεν ρίχνει άσφαιρα, που δεν εγκλωβίζεται στις ψευτοαντιπαραθέσεις του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης, που το μόνο που επιδιώκουν είναι, από τη μία, η δική τους αναρρίχηση στην εξουσία και, από την άλλη, η υπεράσπιση των επιμέρους συμφερόντων των τμημάτων του κεφαλαίου που υπηρετεί ο καθένας απ' αυτούς. Αυτός ο δρόμος απαιτεί ένα κίνημα μαζικό, ριζωμένο στους χώρους που ζει και εργάζεται ο λαός. Απαιτεί κίνημα πολιτικοποιημένο, που σημαδεύει τον πραγματικό εχθρό, με σαφή αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Που δεν κάνει αγώνα για τον αγώνα, δε χάνεται στη θολούρα κούφιων αντιπαραθέσεων τύπου «αγανακτισμένων» ή τύπου «παραιτηθείτε». Τέτοιοι αγώνες βολεύουν το κεφάλαιο, εκτονώνουν τη λαϊκή αντίδραση, έχουν αντιδραστικό περιεχόμενο γιατί κρύβουν τα πραγματικά αίτια των δεινών του λαού προκειμένου να κρύψουν και τις λύσεις που είναι προς όφελός του.
Αυτός ο δρόμος απαιτεί ουσιαστικές αλλαγές στο συσχετισμό των δυνάμεων, απαιτεί ένα ισχυρό ΚΚΕ.

Του Δημήτρη ΞΕΚΑΛΑΚΗ*
*Ο Δημήτρης Ξεκαλάκης είναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής