Με άξονες επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια...

Με άξονες επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια...

Γιγαντοπανό στο Κάστρο της Ρόδου ανάρτησε η Ροδιακή Επιτροπή Ειρήνης

Δύο βασικοί, τεμνόμενοι άξονες χαρακτήρισαν τη Διάσκεψη «για την Ασφάλεια και Σταθερότητα» στην Ανατολική Μεσόγειο, που έγινε Πέμπτη και Παρασκευή στη Ρόδο, ως μια πρωτοβουλία του υπουργείου Εξωτερικών, σε άλλη μια προσπάθεια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να στηρίξει το στόχο γεωστρατηγικής αναβάθμισης του ελληνικού κεφαλαίου.
-- Από τη μία, οι κλιμακούμενοι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που οξύνονται και παραπέρα όσο εντείνονται οι ενδοαστικές κόντρες για τον έλεγχο της ευρύτερης λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου, σημαντικός δίαυλος, με πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές και νησιά - αβύθιστα αεροπλανοφόρα, όπως η Κρήτη και η Κύπρος.
-- Κι από την άλλη, η προσπάθεια της κυβέρνησης να παίξει ρόλο στην υλοποίηση των τέτοιων επικίνδυνων σχεδιασμών, με βαθύτερη εμπλοκή του λαού και της χώρας, υπηρετώντας τους στόχους του κεφαλαίου.

Ανταγωνισμοί δυνάμεων

Ως προς το πρώτο σκέλος, στη Διάσκεψη - όπου σημειωτέον παραβρέθηκαν υπουργοί Εξωτερικών και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι από μια σειρά χώρες όπως Ελλάδα, Αλβανία, Βουλγαρία, Ιταλία, Κύπρο, Σλοβακία, Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Λίβανο, Λιβύη και Τυνησία, και εξετάστηκαν ζητήματα όπως τα δίκτυα Ενέργειας και εμπορίου, το Προσφυγικό, η ασφάλεια, ο πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία και τον εξτρεμισμό - χαρακτηριστικές ήταν κάποιες τοποθετήσεις του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, όπως:
«Στην περιοχή μας ανταγωνίζονται σειρά δυνάμεων που έχουν τα δικά τους συμφέροντα. Ορισμένες φορές αυτά συμπίπτουν με τα δικά μας, ορισμένες φορές δεν είναι ακριβώς τα ίδια. Το ζητούμενο όμως είναι όχι να προσδιορίσουμε τη στάση μας έναντι αυτών. Αντίθετα, αφετηρία μας πρέπει να είναι τα κοινά μας συμφέροντα και με βάση αυτά να κρίνουμε τη στάση των υπολοίπων».
Αλλωστε, πληροφορίες από τα πλέον αρμόδια χείλη ανέφεραν ότι στη διοργάνωση της τέτοιας Διάσκεψης αντέδρασαν εξαρχής οι κυβερνήσεις Γαλλίας και Ισραήλ, προφανώς γιατί θεωρούν ότι μια αλλαγή ισορροπιών και συσχετισμών στην περιοχή θα βλάψει τα συμφέροντά τους.
Τα οποία είναι ...πλούσια. Χαρακτηριστικές ως προς αυτό οι τοποθετήσεις, στη διάρκεια της Συνόδου, του Ελληνα ΥΠΕΞ για τον πλούτο της περιοχής και του «ψητού» που εντοπίζεται εδώ για τα μονοπώλια:
«Από εδώ περνάνε πολλαπλά προβλήματα, δυνατότητες και ευκαιρίες: Πρόσφυγες, εμπόριο, μεταφορές, οικονομικοί μετανάστες».
«Ειδικό ζήτημα είναι η ασφάλεια μεταφορών στην ευρύτερη περιοχή μας και η ανάπτυξη ενός σύγχρονου δικτύου μεταφορών. Το πόσο αληθινό είναι αυτό φαίνεται από τις απαιτήσεις που υπάρχουν για τη θαλάσσια ασφάλεια. Η περιοχή της Μεσογείου διακινεί το 40% των παγκόσμιων ενεργειακών αποθεμάτων και αποτελεί από τους πιο σημαντικούς κόμβους θαλάσσιας επικοινωνίας από το Σουέζ, το Χορμούς, το Αντεν, μέχρι το Γιβραλτάρ».
«Να αναπτύξουμε κοινές δράσεις, έρευνα και παραγωγή πράσινων τεχνολογιών, προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, αλλά και της παραγωγής Ενέργειας, καθώς και μεταφοράς παραδοσιακών μορφών Ενέργειας».
Επίσης, ανέφερε: «Η περιοχή μας είναι πλούσια σε πρώτες ύλες, βιοτεχνίες, ανθρώπινο δυναμικό. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να αξιοποιηθεί καλύτερα αυτό το υπάρχον δυναμικό και να προσελκύσουμε κι άλλο». Στην ίδια βάση, έβαλε ως προτεραιότητα να στηθούν «δίκτυα Ενέργειας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο και μεταφορικά δίκτυα. Χρειάζονται να δημιουργηθούν μεγάλες και σταθερές υποδομές διασύνδεσης των πλευρών της περιοχής μας».
Ο ίδιος παρουσίασε, συνοψίζοντας τα συμπεράσματα της Συνόδου ως σημαντικό πεδίο ευκαιριών, την ανάπτυξη των λεγόμενων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε συνεργασία με χώρες όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, σε συμπλήρωση ανάλογων σχημάτων συνεργασίας με Κύπρο, Αίγυπτο και Ισραήλ, που εστιάζουν στο φυσικό αέριο.
Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα ποιος άλλος εκτός από την ελληνική κυβέρνηση και την ελληνική αστική τάξη στήριξε μια τέτοια πρωτοβουλία και ιδιαίτερα το ρόλο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Πρεμούρα εμπλοκής

Ως προς το δεύτερο σκέλος, αυτό της πρεμούρας της ελληνικής αστικής τάξης, με τις κυβερνήσεις της, για βαθύτερη εμπλοκή στην υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι ο Ελληνας ΥΠΕΞ αναπαρήγαγε στη Διάσκεψη μια σειρά από ιμπεριαλιστικά προσχήματα που «δικαιολογούν» ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Π.χ. μίλησε για ειρήνη και σταθερότητα, να σταματήσει το «χάος» στη Λιβύη, ο πόλεμος στη Λιβύη και το Ιράκ, να λυθεί το Κουρδικό, να ιδρυθεί Παλαιστινιακό κράτος κ.ά. Στην πραγματικότητα, βέβαια, είναι οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και ανταγωνισμοί που «αποσταθεροποιούν» την περιοχή...
«Η σταθερότητα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία. Οποιος θέλει την ειρήνη, πρέπει να πολεμά την τρομοκρατία», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά, απλώνοντας βούτυρο στο ψωμί των πολεμικών σχεδιασμών που αξιοποιούν τη δράση των τζιχαντιστών και τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» για να προωθήσουν τους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους στην περιοχή.
Κάνοντας, εξάλλου, και συγκεκριμένες προτάσεις, εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος, εισηγήθηκε «τη συνεργασία ανάμεσα στις υπηρεσίες πληροφοριών των κρατών μας, ανταλλαγή πληροφοριών και άλλων υλικών, καθώς και κοινές δράσεις της αστυνομίας μας»...
Φρόντισε, ταυτόχρονα, να υπενθυμίσει τη διαχρονική διαθεσιμότητα της ελληνικής αστικής τάξης να συνδράμει τους σχεδιασμούς τους:
«Συνδεδεμένη με την ασφάλεια στη Μεσόγειο είναι η στρατηγική για τη θαλάσσια ασφάλεια της ΕΕ (EU Maritime Security Strategy - EUMSS) που εκπονήθηκε επί ελληνικής προεδρίας τον Ιούνιο 2014 (σ.σ. επί συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) και άρχισε να εφαρμόζεται με το σχέδιο δράσης που εκπόνησε η ιταλική προεδρία το Δεκέμβριο του 2015».

Στο βάθος ...ΝΑΤΟ

Πρόσθεσε, βάζοντας ανοιχτά την Ελλάδα στο επίκεντρο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών: «Ελλάδα και Τουρκία αποτελούν τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και η Κύπρος την αντίστοιχη της ΕΕ, αποτελώντας το όριο, αλλά ταυτόχρονα και τον κρίκο σύνδεσης των δύο υποσυστημάτων, Νοτιοανατολική Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Είναι η περιοχή που μπορεί να δώσει Ενέργεια και να διαφοροποιήσει τις πηγές φυσικού αερίου για την ΕΕ». Προβολή ως παρόχου Ενέργειας και διαφοροποίηση των πηγών τροφοδότησης της ΕΕ με καύσιμο, παράμετροι που προβάλλονται ως συντελεστές ισχυροποίησης των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων στους κλιμακούμενους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς.
Θυμίζουμε εδώ ότι στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, αρχές Ιούλη στη Βαρσοβία, με τη σύμφωνη γνώμη και της ελληνικής κυβέρνησης, αποφασίστηκε η αναβάθμιση της ΝΑΤΟικής επιχείρησης «ACTIVE ENDEAVOUR», που αναπτύχθηκε στην Ανατολική Μεσόγειο «ενάντια στην τρομοκρατία», σε γενικότερη επιχείρηση επιτήρησης και περιπολιών στη θαλάσσια επικράτεια, μετονομάζοντάς την σε «SEA GUARDIAN». Εχει, πλέον, ως αντικείμενο τα πάντα: Από την επιτήρηση και τη διασφάλιση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας έως την προστασία κρίσιμων υποδομών (βλ. πλατφόρμες άντλησης και αγωγούς μεταφοράς καυσίμου). Επίσης, αποφασίστηκε ότι θα μπορεί να πάει και σε άλλες ζώνες της Μεσογείου, στα σχέδια του ΝΑΤΟ να διευρύνει και να μονιμοποιήσει την παρουσία του και στην Κεντρική Μεσόγειο.
Με βάση και αποφάσεις που πήραν στη Σύνοδο ανώτατοι αξιωματούχοι από ΝΑΤΟ και ΕΕ για αλληλοσυμπλήρωση των δυνάμεών τους που επιχειρούν στην Κεντρική Μεσόγειο, στην ανοιχτή θάλασσα βόρεια της Λιβύης - όπου, σημειωτέον, έχουν εντοπιστεί και σημαντικά κοιτάσματα φυσικού αερίου - σε πρώτη φάση ρόλος του ΝΑΤΟ θα είναι να υποστηρίξει την εκεί ευρωενωσιακή ναυτική επιχείρηση «SOPHIA» με πληροφορίες και logistics, ακολούθως να βοηθήσει τις λιβυκές αρχές να αναπτύξουν τις ικανότητές τους, αλλά και να εφαρμόσει εμπάργκο όπλων στα ανοιχτά της Λιβύης, προς αφοπλισμό των ένοπλων ομάδων που δρουν στη χώρα και αμφισβητούν την «επίσημη» κυβέρνηση.
Δράσεις και επιχειρήσεις όπου θα παίξει - παίζει ήδη - βασικό, υποστηρικτικό ρόλο η ελληνική κυβέρνηση, παραχωρώντας σειρά μέσων (π.χ. πλοία) και υποδομών όπως η Σούδα ή οι αεροπορικές βάσεις σε Καλαμάτα, Κάρπαθο και Καστέλι Ηρακλείου.