ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΑΔΕΙΕΣ

 ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΑΔΕΙΕΣ

    Ο,τι  πιστεύουμε για την κοινωνία στην οποία ζούμε καταλήγει να  είναι πιο σημαντικό από την πραγματικότητα του τρόπου οργάνωσής της και της δομής εξουσίας. Σε τελική ανάλυση,  η αντίληψη που έχουμε για την κοινωνία και την οργάνωσή της  ίσως δεν είναι απλώς πιο σημαντική από την πραγματικότητα, στην πράξη η αντίληψή μας γι’  αυτήν  αντικαθιστά την πραγματικότητα. Είναι που δεν συνειδητοποιούμε πως πάνω στην οικονομική βάση της κοινωνίας εμφανίζονται κι αναπτύσσονται κοινωνικές σχέσεις, ιδέες, θεσμοί, ό,τι σχηματίζουν το εποικοδόμημα της κοινωνίας, και γι’ αυτό   μεγάλο μέρος της πολιτικής φαίνεται πως εκτυλίσσεται στο κεφάλι μας, διαμορφώνεται δηλ. από τις ιδέες, αξίες και αντιλήψεις σχετικά με το πώς πρέπει να οργανώνεται η κοινωνία, χωρίς να θίγεται η οικονομική της βάση,  και από τις προσδοκίες, τις ελπίδες και τους φόβους μας απέναντι στην κυβέρνηση. Κι έτσι η κυρίαρχη τάξη ασκεί την πολιτική της εξουσία με την ολοκληρωτική συγκατάθεσή μας.

                Κι επειδή σ΄ ένα φιλελεύθερο δημοκρατικό πλαίσιο  αποφεύγεται η επίσημη προπαγάνδα και η ωμή ιδεολογική χειραγώγηση, διαμορφώνονται τεχνικές ελέγχου και διάδοσης των πληροφοριών μέσω των ΜΜΕ. Τα ίδια τα ΜΜΕ αποτελούν τον κύριο μηχανισμό μέσω του οποίου μεταφέρονται στο κοινό πληροφορίες για γεγονότα και  πολιτικές και είναι αυτά που προπαγανδίζουν τις ιδέες της αστικής τάξης και συντηρούν την καπιταλιστική ηγεμονία δρώντας προς το συμφέρον των μεγάλων οργανισμών και μεγιστάνων των ΜΜΕ, ενώ τα ίδια τα μέσα έχουν καταστεί ισχυροί οικονομικοί φορείς. Οι μεγάλοι οργανισμοί ΜΜΕ μπορεί να γίνουν ισχυροί παίκτες συγκεντρώνοντας μεγάλη οικονομική και εμπορική ισχύ και γι’ αυτό σε τελική ανάλυση είναι η ιδιοκτησία που  καθορίζει τις πολιτικές και άλλες απόψεις που διαδίδουν τα ΜΜΕ.

                Τα επιχειρήματα βέβαια που  ανέπτυξε ο ΣΥΡΙΖΑ  όλο αυτό το διάστημα για τη διαδικασία δημοπράτησης τηλεοπτικών αδειών εστιάζονται στην ηθική περί πάταξης  της πολιτικής διαφθοράς, της εγχώριας διαπλοκής και της εξάρτησης των κυβερνήσεων από επιχειρηματικές και μιντιακές ελίτ που δεν αφορούν παρά στο εποικοδόμημα, μένοντας στο παρασκήνιο οι οικονομικές σχέσεις που αυτό εκφράζει και κατοχυρώνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να συνεχίζει να αποσπά σε μεγάλο βαθμό τη συναίνεσή μας εκμεταλλευόμενος τον αντιπολιτευτικό του λόγο πριν κυβερνήσει, ενισχύοντας αυτές τις πεποιθήσεις των ανθρώπων, τα σύμβολα και αξίες που καθορίζουν και τη στάση μας  απέναντι στην πολιτική διαδικασία και κυρίως την άποψή μας και  για το καθεστώς στο οποίο ζούμε, ώστε να το θεωρούμε δίκαιο και νόμιμο. Γιατί είναι η νομιμοποίηση το κλειδί για την πολιτική σταθερότητα και ουσιαστικά η αιτία της επιβίωσης και επιτυχίας των αστικών καθεστώτων, που  εξασφαλίζει τη συναίνεση της πλειοψηφίας του πληθυσμού για τις στρατηγικές επιλογές του αστισμού, πράγμα που αποτελεί απαραίτητο όρο για την προώθησή τους. Και σ’ αυτή τη νομιμοποίηση σε όλα τα επίπεδα ο ΣΥΡΙΖΑ συμβάλλει καθοριστικά. Η πολιτική του στο θέμα των ΜΜΕ είναι χαρακτηριστική.

            Όλες αυτές οι αντιλήψεις για ελευθερία και πολυφωνία των ΜΜΕ, που κατά κόρον ακούσαμε τις τελευταίες μέρες,   είναι αντίστοιχες με εκείνες για τον πλήρη ανταγωνισμό στην οικονομία της αγοράς που εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία της, έχοντας πάντα υπόψη τον ανταγωνισμό ενός ιδεότυπου αγοράς ως ελευθερίας επιλογών γενικά και αόριστα κι ανεξάρτητα από άλλες παραμέτρους. Θεωρείται λοιπόν αδυναμία  της  δημοκρατίας ο τρόπος λειτουργίας των ΜΜΕ υπό τον έλεγχο του κράτους, και η μείωση του παρεμβατικού του ρόλου είναι θρίαμβος της ελευθερίας επιλογών. Αντιμετωπίζονται δηλ. τα ΜΜΕ ως κατεξοχήν περιοχή όπου ο πολιτικός πλουραλισμός, η αντιπαλότητα των ιδεών και των συμπεριφορών, η διαφορετικότητα των πολιτισμικών  αναφορών μπορούν να δικαιωθούν.  

Αυτή την αισιόδοξη προοπτική  ευαγγελίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που θριαμβολογεί για το ποσό χρημάτων που απέσπασε από νυν και μελλοντικούς καναλάρχες και μένει να αναρωτιόμαστε για το τεράστιο κεφάλαιο εισόδου των ΜΜΕ στην αγορά και για τη φύση της επένδυσης που προσδιορίζει και τη μορφή της αγοράς. Κι αυτή η επένδυση αποδόθηκε κατευθείαν σε μέλη της κυρίαρχης τάξης, ακόμα και σ’  αυτά που έχουν εκκρεμείς υποθέσεις με την διαφημιζόμενη ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Το ότι άλλαξαν οι επενδυτές των ΜΜΕ δεν σημαίνει ότι αυτά δεν συνεχίζουν να τα κατέχουν κυρίαρχες δυνάμεις του καθεστώτος που φυσικά θα συνεχίσουν να δουλεύουν για την υπεράσπισή του. Κι έτσι τα ΜΜΕ γίνονται και πιο αποτελεσματικά στη διαιώνιση και αναπαραγωγή του συστήματος. Η ιδεολογική ηγεμονία της αστικής τάξης  είναι επιτυχής γιατί επιτελείται υπό την ψευδαίσθηση της ελευθερίας του λόγου, του ανοικτού ανταγωνισμού και του πολιτικού πλουραλισμού.