Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //
“Κατόπιν απόφασης της έκτακτης γενικής συνέλευσης (…) με θέμα πρόσφυγες-σχολεία, αποφασίστηκε ομόφωνα η μη ένταξη-τοποθέτηση των παιδιών των προσφύγων στο χώρο του σχολείου μας. Σε αντίθετη περίπτωση θα προβούμε στην κατάληψη του σχολικού κτιρίου”.
Με αυτήν την ανακοίνωση το ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου του Ωραιόκαστρου Θεσσαλονίκης εκφράζει την ομόφωνη αντίθεση του Συλλόγου στην εγκατάσταση προσφυγόπουλων στο κτιριακό συγκρότημα της περιοχής τους.
Εκφράζουν όμως πολύ περισσότερα από μια “αθώα ανησυχία”.
Εκφράζουν το ρατσιστικό δηλητήριο που διαχέεται από όλους τους πόρους του συστήματος: από τους δηλωμένους φασίστες και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, μέχρι τους παροιμιώδεις μέσους ανθρωπάκους-νοικοκυραίους.
Εκφράζει την μισάνθρωπη μικροψυχία αυτών των τελευταίων, την ψυχρή αδιαφορία απέναντι στο δράμα των προσφύγων, που προσιδιάζει σε λοβοτομημένους κι όχι σε έλλογα όντα, με συνείδηση κι ανθρώπινες ευαισθησίες.
Εκφράζει επίσης την κοντή (έως ανύπαρκτη) ιστορική μνήμη τους που αγνοεί προκλητικά τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες που έχει περάσει αυτός ο λαός στο (όχι και πολύ μακρινό) παρελθόν, όταν ξεριζώθηκε από τα μέρη του (λόγω πολέμων, διεθνών συνθηκών ή από “επιλογή” του ως μετανάστης-γκασταρμπάιτερ).
Εκφράζει τέλος τον πλήρη ταξικό αποπροσανατολισμό μιας μεγάλης αλλοτριωμένης μερίδας της κοινωνίας, που δεν ορθώνει ανάστημα απέναντι στους ισχυρούς και την εξουσία, ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, αλλά μόνο εκεί που “την παίρνει” να το κάνει. Ενάντια στους πρόσφυγες, τους φτωχοδιάβολους, της γης τους κολασμένους, λες και φταίνε οι ίδιοι για τα δεινά που τραβάνε.
Ο λαός -όπως και η κοινωνία- δεν είναι κάτι ενιαίο, για να μπούμε όλοι στο ίδιο τσουβάλι, και σίγουρα έχει δώσει και μερικά λαμπρά διαφορετικά δείγματα αλληλεγγύης κι ανθρώπινης συμπεριφοράς. Δε φτάνει όμως μόνο αυτό. Χρειάζεται και συνεχής, αδυσώπητος αγώνας ενάντια σε τέτοιες αντιλήψεις, ενάντια στο ρατσιστικό δηλητήριο και το σύστημα που το γεννάει, όπως το σύννεφο τη βροχή. Ο πραγματικός ουμανισμός δε χαρίζεται στο ρατσισμό και τη μισανθρωπιά.
Για να παραφράσουμε τον ποιητή-στιχουργό:
Το ρατσισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον…
Υγ: είναι αυτονόητο πως η (εξίσου) αυτονόητη καταδίκη της ανακοίνωσης δεν αθωώνει προφανώς στο παραμικρό τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης, που πετάει τους πρόσφυγες σε “αποθήκες ψυχών” και ξεμπερδεύει με μεσοβέζικες “λύσεις”-ημίμετρα, αντί να μεριμνήσει για την εγκατάσταση των προσφύγων σε καταλύματα με ανθρώπινες συνθήκες διαμονής και διαβίωσης.