Αντιπαραθέσεις και καβγάδες στην πλάτη του λαού

Αντιπαραθέσεις και καβγάδες στην πλάτη του λαού

Το ΝΑΤΟ, με τη σύμφωνη γνώμη και της ελληνικής κυβέρνησης, κατέληξε στη σύνθεση των 4 πολυεθνικών ταγμάτων που θα αναπτύξει στα σύνορα με τη Ρωσία

Αρχίζει τη Δευτέρα η δίκη για την επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ από τους νεοναζί, με τον Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής να διαβεβαιώνει - τη βδομάδα που πέρασε - την αστική τάξη ότι αυτός και η ομάδα του είναι οι μόνοι που μπορούν να αντιμετωπίσουν τους κομμουνιστές. Κι από κοντά ο Γεωργιάδης της ΝΔ να παραπονιέται γιατί στον πολιτισμένο κόσμο φυλακίζουν τους κομμουνιστές ενώ εδώ τους χαϊδεύουν. Τέτοια πάσα δεν θα μπορούσε να μην την αρπάξει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να εμφανίσει εαυτόν ως αριστερό που βάλλεται από τη «Δεξά». Την ίδια στιγμή, διάφορα ευαγή ιδρύματα του Τύπου άνοιξαν μια «παράξενη» συζήτηση για το ΚΚΕ, τη νομιμότητά του, την επαναστατική στρατηγική του και τη στάση του στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Η αστική τάξη είναι σίγουρο πως δεν χάνει τη στόχευσή της απέναντι στο ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα και σε αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιεί διπλά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Από τη μια, ως δήθεν αριστερή κυβέρνηση να κατευνάσει και να ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις, από την άλλη, με αφορμή τα αντιλαϊκά της πεπραγμένα να ενισχύσει τον αντικομμουνισμό...

Καβγάς για το πάπλωμα

Στο μεταξύ, βρήκαμε καινούριο γαϊτανάκι στο σίριαλ με τις τηλεοπτικές άδειες, με αφορμή την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο Παππά. Αυτό που μένει εκτός συζήτησης είναι το γεγονός ότι ανεξάρτητα από τη συνταγματικότητα ή όχι του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες και από το πώς θα διαμορφωθεί το τηλεοπτικό τοπίο μετά την απόφαση του ΣτΕ, η ουσία παραμένει ότι οι εργαζόμενοι θα εξακολουθήσουν να ζουν σε καθεστώς ανασφάλειας, η ενημέρωση θα εξακολουθήσει να γίνεται με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αφού τα κανάλια θα εξακολουθήσουν να ανήκουν σε ορισμένους μεγάλους επιχειρηματίες, ζήτημα στο οποίο συναντιούνται όλα τα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από το πώς τοποθετούνται για το νόμο της κυβέρνησης.
Για λογαριασμό της κυβέρνησης η Ολγα Γεροβασίλη προσπάθησε να αξιοποιήσει την απόφαση του ΣτΕ για να ξεπλύνει την αντιλαϊκή της πολιτική, λέγοντας ότι η συγκεκριμένη απόφαση προκαλεί την «επιστροφή της ήδη καταβληθείσας πρώτης δόσης» για τους τηλεοπτικούς σταθμούς και μ' αυτόν τον τρόπο «στέλνει 15.000 παιδιά εκτός παιδικών σταθμών, εμποδίζει την πρόσληψη 4.000 νοσηλευτών που θα στελέχωναν άμεσα τα δημόσια νοσοκομεία τα οποία χρειάζονται προσωπικό, στερεί από το δημόσιο προϋπολογισμό 255 εκατ. ευρώ, πόρους αναγκαίους ιδίως σε μια περίοδο που η κοινωνία τούς έχει ανάγκη και τους επιστρέφει στους λογαριασμούς τεσσάρων πολύ πλουσίων επιχειρηματιών». Λίγο ακόμα και θα δήλωνε πως δοθέντων έτσι των πραγμάτων η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να υπογράψει και τέταρτο μνημόνιο.
«Η θέση της κυβέρνησης, έτσι όπως εκφράστηκε με τις δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου - σημείωσε το ΚΚΕ - αποτελεί μνημείο θράσους και υποκρισίας. Προσπάθησε, ουσιαστικά, να νομιμοποιήσει το κυβερνητικό σχέδιο αναδιανομής της επιχειρηματικής πίτας στα ΜΜΕ, επικαλούμενη δήθεν τα χρήματα των "πλουσίων Ελλήνων", που θα πήγαιναν για κοινωνικές παροχές, την ίδια στιγμή που η ίδια η κυβέρνηση τσακίζει λαϊκά δικαιώματα και παροχές και στηρίζει με χίλιους τρόπους το κεφάλαιο και την κερδοφορία του. Οσο δε για τη διαπίστωση ότι το ΣτΕ έκρινε παλαιότερα συνταγματικά τα μνημόνια και το PSI, εδώ η κοροϊδία χτυπάει κόκκινο, αφού η κυβέρνηση θα μπορούσε πολιτικά και νομοθετικά να τα ακυρώσει και να τα καταργήσει. Αντί γι' αυτό, η κυβέρνηση προχώρησε στο 3ο δικό της μνημόνιο και τα αντιλαϊκά μέτρα που συνεχίζει και επεκτείνει.
Η πηγή των προβλημάτων στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, είτε με το σημερινό είτε με το προηγούμενο είτε με όποιο άλλο ενδιάμεσο καθεστώς τελικά ρυθμιστεί, βρίσκεται στο γεγονός ότι τα ΜΜΕ ανήκουν στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αυτό είναι το βασικό ζήτημα που ο λαός πρέπει να καταδικάσει και να ανατρέψει».

Θέατρο διαφωνιών

Τη βδομάδα που πέρασε, απασχόλησε η «ανταρσία Σκουρλέτη» ως δήθεν αντιδρώντα στις ιδιωτικοποιήσεις. `Η, τουλάχιστον, έτσι προσπάθησαν για κάποια στιγμή να μας πείσουν. Ωσπου λάλησε ο κόκορας: Ο ίδιος ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας είπε σε συνέδριο για την Ενέργεια ότι «είναι παρωχημένο το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, όπως και οι παράλληλοι σχεδιασμοί για ΔΕΠΑ και ΕΛΠΕ, εντός του νέου περιβάλλοντος που γεννιέται όχι μόνο από τις παρεμβάσεις μας αλλά και ως αποτέλεσμα μιας συνολικής μετάβασης στον ενεργειακό τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο». Στην «Αυγή» επίσης γράφτηκε ότι στη συνάντηση του υπουργού με το κουαρτέτο υπήρξε «σύμπτωση απόψεων» στα συμφωνηθέντα για τα προαπαιτούμενα. Από κοντά και ο πρόεδρος της ΔΕΗ δήλωσε πως είτε με 51%, είτε με 34% στο μετοχικό σχήμα, το κράτος θα ασκεί στη ΔΕΗ τον ίδιο έλεγχο, καθώς όλοι συμφωνούν ότι η ΔΕΗ είναι Ανώνυμη Εταιρεία, απαντώντας στις αιτιάσεις Σκουρλέτη ότι αν το κράτος απολέσει ένα επιπλέον 17% από τις μετοχές στη ΔΕΗ, «θα γίνουμε η μοναδική χώρα χωρίς τον παραμικρό έλεγχο από το Δημόσιο στον ενεργειακό τομέα». Συμπληρώνοντας την εικόνα, η «Εφημερίδα των Συντακτών» έγραψε ότι ο υπουργός τάσσεται υπέρ της σύμπραξης της ΔΕΗ με άλλες ιδιωτικές εταιρείες και την εισαγωγή ποσοστού της επιχείρησης στο χρηματιστήριο, γεγονός που θα της αποδώσει περισσότερη προστιθέμενη αξία σε σχέση με την άμεση πώληση του 17% σε ιδιώτες. Πήγε, δηλαδή, περίπατο η εναντίωση στις ιδιωτικοποιήσεις, πραγματικό γεγονός, βέβαια, η σύγκρουση συμφερόντων για την πίτα στο χώρο της Ενέργειας, όπου τη βδομάδα που πέρασε είχαμε εξέλιξη: Ενα σημαντικό ποσοστό της υπό κρατικό έλεγχο εταιρείας που ελέγχει το δίκτυο διανομής ηλεκτρικού ρεύματος πέρασε στα χέρια κινεζικής εταιρείας, η οποία ενόψει ενοποίησης των ευρωπαϊκών δικτύων βρήκε πόρτα και μπήκε στην ευρωπαϊκή αγορά.

Οι δρόμοι του πετρελαίου

Το χώρο της Ενέργειας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αφορούν και οι εξελίξεις στο στρατιωτικό τομέα στην ευρύτερη περιοχή. Το ΝΑΤΟ, με τη σύμφωνη γνώμη και της ελληνικής κυβέρνησης, κατέληξε στη σύνθεση των 4 πολυεθνικών ταγμάτων που θα αναπτύξει στα σύνορα με τη Ρωσία! Οι αποφάσεις της Συνόδου υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, που συνεδρίαζαν Τετάρτη και Πέμπτη στις Βρυξέλλες, δείχνουν όξυνση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία σε όλα τα μέτωπα, από τη Συρία μέχρι τη Βαλτική. Παράλληλα, αντιθέσεις εκδηλώνονται και στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας, με αιχμή τη βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία, σε βαθμό που ήδη να γίνεται κουβέντα για επέκταση της βάσης στη Σούδα!
Η κυβερνητική ανακοίνωση για την επίσκεψη Ομπάμα είναι όλα τα λεφτά:
«Στο επίκεντρο της επίσκεψης Ομπάμα θα βρεθεί ο ρόλος της Ελλάδας για την σταθερότητα και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή, ο οποίος ενισχύεται δεδομένων των περιφερειακών εξελίξεων και της αυξανόμενης αστάθειας».
Ποιες, όμως, είναι οι «περιφερειακές εξελίξεις» και η «αυξανόμενη αστάθεια»; Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, αγορών και διαδρόμων στρατηγικής σημασίας σε μια ευρύτερη περιοχή από τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ έως τη Μαύρη Θάλασσα και τη Βαλτική. Οξυνση που εκδηλώνεται και με τον πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Ουκρανία κ.α. με βόμβες, θανάτους αμάχων και αλλεπάλληλα κύματα προσφύγων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, «αξιοποιώντας» το λεγόμενο «γεωστρατηγικό πλεονέκτημα» της χώρας, εργάζεται η ελληνική κυβέρνηση για την ενίσχυση της θέσης της αστικής τάξης στην περιοχή.

Το ευρωπαϊκό κεκτημένο

Στο εσωτερικό, στο βασικό για τα εργατικά δικαιώματα μέτωπο έχουμε μπροστά: Παραπέρα μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας (βλ. εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές), «στοχοθετημένες και σωστά σχεδιασμένες επιδοτήσεις μισθών και προσλήψεων» («ζεστό» κρατικό χρήμα στους εργοδότες), οι οποίες θα συνδυάζονται με τα «προγράμματα πρακτικής άσκησης και μαθητείας», «μέτρα κινητικότητας για τη σύνδεση δεξιοτήτων και θέσεων εργασίας» κ.ά. Αυτά αποφάσισε και ανακοίνωσε ως προτεραιότητες για το 2017 η Κομισιόν και είναι γνωστό άλλωστε ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι πιστή στον «ευρωπαϊκό δρόμο για την ανάπτυξη»...
Με αυτά τα δεδομένα η διαπραγμάτευση, που ξεκίνησε και επίσημα την προηγούμενη Κυριακή, είτε πάρει ως βάση το πόρισμα της επιτροπής των «εμπειρογνωμόνων» είτε την «Κοινή Δήλωση» των κοινωνικών εταίρων (κυβέρνησης, εργοδοτών και πλειοψηφίας ΓΣΕΕ) είτε τις «ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές» είτε όλα μαζί, οδηγεί στην παγίωση της εργασιακής ζούγκλας και στη διεύρυνσή της, προς όφελος του κεφαλαίου.
Από την πρώτη κιόλας συνάντηση του υπουργού Εργασίας με το κουαρτέτο, επιβεβαιώθηκε ότι οι νόμοι για τον κατώτερο μισθό, την ευελιξία, τις Συλλογικές Συμβάσεις και άλλα που επιβλήθηκαν με το 1ο και το 2ο μνημόνιο είναι κεκτημένα της εργοδοσίας που δεν χωρούν αμφισβήτηση. Το ίδιο προβλέπει, άλλωστε, και το 3ο μνημόνιο, το οποίο συνυπέγραψε η σημερινή κυβέρνηση, μαζί με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι.
Η διαπραγμάτευση για τα Εργασιακά, όπως και για το Ασφαλιστικό, έχει προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν απ' αυτή και χρειάζεται τώρα να χαράξουν το δικό τους σχέδιο δράσης, με επιθετικά αιτήματα και στόχους πάλης, κλιμακώνοντας με όλες τις μορφές και με πανεργατική πανελλαδική απεργία. Η ανταπόκριση στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ προς όλα τα σωματεία να κηρύξουν απεργία για τις 24 Νοέμβρη μπορεί να συμβάλει καθοριστικά προς αυτήν την κατεύθυνση.