Με μάτια ανοιχτά και ετοιμότητα απέναντι στις εξελίξεις

Με μάτια ανοιχτά και ετοιμότητα απέναντι στις εξελίξεις

Από την πανεξόρμηση με τις Θέσεις την περασμένη Κυριακή

Η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ, την Τετάρτη, για τις ομαδικές απολύσεις είναι ανάμεσα στα θέματα που ξεχώρισαν τη βδομάδα που μας πέρασε. Το σκεπτικό, βέβαια, της απόφασης ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της διαπραγμάτευσης για τη δεύτερη «αξιολόγηση», όπου η παραπέρα απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων είναι από τις βασικές ανατροπές που συζητά η κυβέρνηση με το κουαρτέτο.

Με την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ αναγνωρίζεται η συμβατότητα της ελληνικής νομοθεσίας με το «πνεύμα και το γράμμα» της ευρωπαϊκής οδηγίας για τις ομαδικές απολύσεις και, ταυτόχρονα, στρώνεται το έδαφος για την παραπέρα απελευθέρωσή τους. Στο σκεπτικό του, το Δικαστήριο επικαλείται την ελευθερία εγκατάστασης των επιχειρήσεων, που κατοχυρώνεται από τη Συνθήκη για τη λειτουργία της ΕΕ, ένα από τα θεμελιακά κείμενα της ιμπεριαλιστικής Ενωσης.
Στην πραγματικότητα, η απόφαση επισημαίνει το εξής: Δεν νοείται το νομικό πλαίσιο της ΕΕ και η αντίστοιχη νομοθεσία στα κράτη - μέλη να εμποδίζουν με οποιονδήποτε τρόπο την ελευθερία δράσης των μονοπωλιακών ομίλων, τα επιχειρηματικά σχέδια για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι το «δόγμα» αυτό του κεφαλαίου υπηρετείται από ένα αδιάρρηκτο πλέγμα οδηγιών της ΕΕ και νόμων στα κράτη - μέλη, που είναι βαθιά ταξικό και αποτελεί θηλιά στο λαιμό των εργαζομένων. Επιβεβαιώνεται από παντού ότι το λεγόμενο «ευρωπαϊκό κεκτημένο», που επικαλείται η κυβέρνηση στην αναμόρφωση της νομοθεσίας για τα Εργασιακά, είναι αντεργατικό - αντιλαϊκό και ότι καμιά επιείκεια δεν πρέπει να δείξει ο λαός σε όσους προσπαθούν να τον κοροϊδέψουν για το αντίθετο.

Υπερασπίζονται και επεκτείνουν τη ζούγκλα

Με τη δημοσιοποίηση της απόφασης του Δικαστηρίου της ΕΕ για την υπόθεση «Lafarge», προστίθεται ένα από τα βασικά κομμάτια στο «παζλ» της μεταρρύθμισης που επιχειρούν από κοινού κυβέρνηση, εργοδοσία και κουαρτέτο στα Εργασιακά. Από την αρχή ακόμα της συζήτησης, τον περασμένο Οκτώβρη, γράφαμε ότι οι νέες αντεργατικές αλλαγές οριοθετούνται από το μνημόνιο, το πόρισμα της επιτροπής των «ειδικών» και βέβαια από την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ για τις ομαδικές απολύσεις.
Το μνημόνιο που έχει υπογράψει η κυβέρνηση, μαζί με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Ποτάμι, καθορίζει τη «φορά» της μεταρρύθμισης, καθώς προβλέπει ότι καμιά παρέμβαση στα Εργασιακά, και ιδιαίτερα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, δεν μπορεί να συνιστά επιστροφή σε «προηγούμενο καθεστώς». Το πόρισμα των «ειδικών», που υιοθέτησε η κυβέρνηση ως δική της θέση στη διαπραγμάτευση, εξειδικεύει τις κατευθύνσεις του μνημονίου και διαμορφώνει τον προπαγανδιστικό μανδύα για την εφαρμογή τους.
Σ' αυτά προστίθεται τώρα η δικαστική απόφαση για τις ομαδικές απολύσεις, για την οποία η κυβέρνηση έχει πει ότι θα την εφαρμόσει, χτίζοντας άλλοθι για την παραπέρα απελευθέρωσή τους. Αξίζει, όμως, να θυμηθούμε τι έλεγε η κυβέρνηση για τις ομαδικές απολύσεις, στο υπόμνημα με τις θέσεις της προς την επιτροπή των «ειδικών». Εκεί, το υπουργείο Εργασίας διαβεβαίωνε ότι οι ομαδικές απολύσεις είναι πλήρως απελευθερωμένες, αφού κανένα όριο δεν υφίσταται για επιχειρήσεις με 20 εργαζόμενους και κάτω, που αποτελούν την πλειοψηφία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα.
Ισχυριζόταν ακόμα ότι το σημερινό καθεστώς είναι αρκετά «ευέλικτο», ώστε να εξασφαλίζει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, και επικαλούνταν στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία «από το 2011 μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί 10 περιπτώσεις όπου οι διαβουλεύσεις μεταξύ των μερών (εργοδοσία - εργαζόμενοι) κατέληξαν σε συμφωνία σχετικά με τις απολύσεις». Τέλος, διαφήμιζε εκείνες τις περιπτώσεις όπου ο υπουργός δεν γνωμοδότησε μέσα στην προθεσμία που ορίζει ο νόμος, με αποτέλεσμα οι απολύσεις να γίνουν όπως τις σχεδίαζε η εργοδοσία!
Η κατακλείδα ήταν ότι οι εργοδότες κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους με το ισχύον σύστημα, όπου οι ομαδικές απολύσεις είναι σε μεγάλο βαθμό απελευθερωμένες! Το επιχείρημα αυτό επαναλαμβάνει η κυβέρνηση μετά την απόφαση του Δικαστηρίου, προσθέτοντας ότι είναι έτοιμη να υιοθετήσει τις υποδείξεις που περιέχονται στο σκεπτικό της.

Εφάπαξ επίδομα, μόνιμη κοροϊδία και περικοπές

Κι ενώ στα Εργασιακά φαίνεται να ξεκαθαρίζει η εικόνα (για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις έχει ήδη γραφτεί ότι υπάρχει φόρμουλα για συμφωνία, όπως και για τις αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο), από τις ίδιες τις εξελίξεις επιβεβαιώνεται ότι στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης η διαβούλευση για τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο.
Αυτό προδίδουν η εντατική συζήτηση για την κάλυψη των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018 και οι διαρκείς παρεμβάσεις των «θεσμών», κυρίως του ΔΝΤ, για διεύρυνση της φορολογικής βάσης με κατάργηση του αφορολόγητου ορίου (όπου έχει απομείνει...) και παραπέρα μείωση των συντάξεων, ως αναγκαία προϋπόθεση για τη δημοσιονομική σταθερότητα και κατ' επέκταση την ανάκαμψη της οικονομίας.
Η συζήτηση αυτή φαίνεται πως έγινε πιο συγκεκριμένη από την ώρα που η κυβέρνηση δημοσιοποίησε την απόφασή της να δώσει τη «13η σύνταξη - μαϊμού» στους συνταξιούχους, χωρίς να έχει ολοκληρώσει τις συνεννοήσεις με τους «θεσμούς» για το πώς θα αξιοποιηθεί η «υπεραπόδοση» από τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα.
Η ανακατωσούρα στο «EuroWorking Group» και οι πληροφορίες για το περιεχόμενο της απαντητικής επιστολής που καλείται να στείλει η κυβέρνηση (την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε ακόμα αποσταλεί) για να ξεμπλοκάρουν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, αποκαλύπτουν ότι στο παρασκήνιο συζητιούνται συγκεκριμένα αντιλαϊκά μέτρα, με αιχμή τις περικοπές στις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, καθώς διαμορφώνεται το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα για μετά το 2018.
Αυτό που μένει ως αίσθηση στο λαό, ιδιαίτερα στους συνταξιούχους, που την Πέμπτη πληρώθηκαν την εφάπαξ παροχή, είναι το «μία η άλλη». Από τη μια, ορισμένοι από αυτούς μοιράστηκαν «μια κι έξω» 600 εκατ. ευρώ «απόθεμα» από την υπερφορολόγηση των ίδιων και των οικογενειών τους, από τις περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες που πλήττουν και τους ίδιους.
Από την άλλη, αφαιρέθηκε μόνιμα το 50% του ΕΚΑΣ απ' όσους έχουν απομείνει να το παίρνουν, ώσπου να το χάσουν όλοι οριστικά μέχρι το 2020. Αυτό σημαίνει απώλεια 2,4 δισ. ευρώ σωρευτικά στο εισόδημά τους την τετραετία, ποσό πολλαπλάσιο από εκείνο που μοιράστηκε ως εφάπαξ παροχή. Η «κοινωνική πολιτική» της κυβέρνησης, με μια απλή εξίσωση...

Εκφράζονται οξυμένες αντιθέσεις...

Αν κάτι εμπεδώνεται ολοένα και περισσότερο στο λαό, είναι ότι το παιχνίδι που παίζεται με τη διαπραγμάτευση για το ελληνικό χρέος, είναι πολύ πιο χοντρό απ' όσο το παρουσιάζουν. Και σίγουρα, δεν αφορά κυρίως το ένα ή το άλλο προαπαιτούμενο της «αξιολόγησης», αλλά σχετίζεται με ζητήματα μεγάλης σημασίας στον ανταγωνισμό ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και τα κέντρα που εμπλέκονται με πολλούς τρόπους και από διαφορετικά κανάλια με τις εξελίξεις στην Ελλάδα, στην Ευρωζώνη και την ευρύτερη περιοχή.
Μπλεγμένο σ' αυτό το αξεδιάλυτο κουβάρι είναι το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους, πάνω στο οποίο αναζητούνται ευρύτεροι συμβιβασμοί και εκφράζονται οξυμένες αντιθέσεις ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ευρωζώνη, στις ΗΠΑ και τη Γερμανία, στις χώρες της Ευρωζώνης μεταξύ τους, στις ΗΠΑ και κράτη της ΕΕ με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά και στο εσωτερικό αυτών των κρατών.
Για παράδειγμα, ο τρόπος διαχείρισης του χρέους στην Ελλάδα θα αξιοποιηθεί ως «δεδικασμένο» από ισχυρότερα οικονομικά κράτη της Ευρωζώνης, όπως, για παράδειγμα, η Ιταλία, που δυσκολεύονται ολοένα και περισσότερο να διαχειριστούν τα χρέη τους και γι' αυτό κοντράρονται με τη Γερμανία.
Αστάθμητος παράγοντας θεωρείται και η στάση που θα κρατήσει η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις στο ΔΝΤ και στην παρούσα φάση οι απόψεις της συμπίπτουν με εκείνες των αναπτυσσόμενων ή αναδυόμενων οικονομιών - μελών του Ταμείου, που ζητούν ενεργότερη συμμετοχή της Ευρωζώνης στη διευθέτηση των οικονομικών της προβλημάτων και απόσυρση ή υποβάθμιση της συμμετοχής του ΔΝΤ.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί δεν εκφράζονται μόνο με πολιτικές αντεγκλήσεις, κινήσεις στρατηγικής στη γεωπολιτική σκακιέρα, εύθραυστους συμβιβασμούς και αναδιάταξη συμμαχιών, αλλά και με πόλεμο στην ευρύτερη γειτονιά μας, με τη συμμετοχή μάλιστα της ελληνικής κυβέρνησης στους ευρω-ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Με όπλο τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ

Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον, με όλα τα μέτωπα ανοιχτά, είναι σοβαρό το ενδεχόμενο να έχουμε απότομες και απρόβλεπτες εξελίξεις. Γι' αυτό χρειάζεται ο λαός να έχει τα μάτια ανοιχτά και προπάντων να αναλύει και να προσεγγίζει με ταξικό κριτήριο τα πράγματα. Να προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα, όχι από τη θέση του παθητικού θεατή, αλλά από αυτή του οργανωμένου μαχητή, που δεν στέκεται με φόβο και απορία μπροστά στις εξελίξεις, αλλά παρεμβαίνει με την πάλη του για να ανοίξει ρήγματα στον αρνητικό συσχετισμό, να δημιουργήσει προϋποθέσεις για αντεπίθεση.
Σ' αυτόν τον αγώνα, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες που πρωτοστατούν, οι χιλιάδες οπαδοί και φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ έχουν από την περασμένη Κυριακή ένα ακόμα σπουδαίο όπλο στα χέρια τους: Τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ. Η διάδοσή τους πλατιά στο λαό, με την πετυχημένη διακίνηση του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη», ήταν η καλύτερη αρχή της προσυνεδριακής διαδικασίας, που θα κορυφωθεί με τις εργασίες του Συνεδρίου, από τις 30/3 έως τις 2/4 του 2017.