Με τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου προχωράμε μπροστά!

Με τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου προχωράμε μπροστά!

Εξοπλισμένοι με τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ, τα μέλη, οι οπαδοί και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ, έχουμε από σήμερα ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα μας, για την απαιτητική δουλειά που μας περιμένει, στο στόχο που θέτει το σύνθημα του Συνεδρίου: «Ισχυροποίηση του ΚΚΕ, για δυνατό εργατικό κίνημα και Κοινωνική Συμμαχία. Για την εξουσία - το σοσιαλισμό».
Το καθήκον αυτό γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό σήμερα, που η καπιταλιστική κρίση έχει «απογειώσει» τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις, που ο πόλεμος μαίνεται στη γειτονιά μας, με κίνδυνο να πάρει πιο γενικευμένες μορφές, με το αστικό πολιτικό σύστημα να αναδιατάσσεται, εναλλάσσοντας μάσκες και προσωπεία, για να μπορεί να κρατά το λαό στοιχισμένο στα συμφέροντα και στους στόχους του κεφαλαίου.
Σήμερα που η αστική τάξη «ξεσαλώνει» για να ικανοποιήσει τη δίψα για ανάκαμψη της κερδοφορίας της, σέρνοντας το λαό βαθύτερα σε επικίνδυνους σχεδιασμούς.
Με μια κυβέρνηση και ένα πολιτικό σύστημα που συντονίζονται απόλυτα στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ο οποίος περνά μέσα από την παραπέρα συντριβή των δικαιωμάτων του λαού. Αλλά και μέσα από την αναβάθμιση της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις επεμβάσεις, σε όλη την περιοχή από την Ουκρανία και τη Μαύρη Θάλασσα, μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και τα βόρεια παράλια της Αφρικής.
Αυτό είναι το «πανόραμα» της περιοχής και της περιόδου που ζούμε, των χρόνων που έχουμε μπροστά μας. Και μπροστά σε οποιαδήποτε εξέλιξη, σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο και καμπή, χρειάζεται επαγρύπνηση και ετοιμότητα.
Γι' αυτό οι Θέσεις και η Εισήγηση της ΚΕ προς το 20ό Συνέδριο κατέγραψαν ως βασικό ζητούμενο την ισχυροποίηση του Κόμματος, «ώστε να γίνει ικανό, ως Κόμμα της κοινωνικής ανατροπής, να φέρει σε πέρας τον ιστορικό, πρωτοπόρο ρόλο του, αξιοποιώντας και βαθαίνοντας με την ταξική πάλη τις αντιθέσεις και αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος».
Η προετοιμασία αυτή, σημείωνε, «πρέπει να περιλαμβάνει την ολόπλευρη ιδεολογική - πολιτική θωράκιση και οργανωτική ανάπτυξη του Κόμματος και της ΚΝΕ. Αυτή η προετοιμασία θα ατσαλώνει δυνάμεις, θα τις προετοιμάζει για δύσκολες και αποφασιστικές μάχες, μακριά από τη μικροαστική ανυπομονησία, αλλά και από τη μακαριότητα που δημιουργεί η υποτίμηση της συνεχούς, χωρίς ταλαντεύσεις και καθυστερήσεις, πολιτικής δράσης, της καθημερινής ακούραστης δουλειάς, της συνεχούς δημιουργίας πολύτιμων εφεδρειών που θα αντικαθιστούν, θα ανανεώνουν, θα διευρύνουν τις δυνάμεις μας».

Σύννεφο σκόνης

Το «σύννεφο σκόνης» που πάει να σηκώσει η κυβέρνηση, πανηγυρίζοντας ότι βγάζει ανεπιστρεπτί τη χώρα από την κρίση, δεν πρέπει να παραπλανήσει και να ξεγελάσει κανέναν.
Από πουθενά δεν προκύπτει ότι τα χρόνια που έρχονται φέρνουν νηνεμία, ανάσχεση της επίθεσης του κεφαλαίου και της πορείας αφαίρεσης δικαιωμάτων που είχε ο λαός στα χρόνια της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Και βέβαια ούτε λόγος για αποκατάσταση απωλειών, πολύ περισσότερο για ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Κάτω από τα νούμερα και τους δείκτες μιας ενδεχόμενης ανάκαμψης της οικονομίας, κάτω από τα λόγια παρηγοριάς και τις παραινέσεις στο λαό να βάλει πλάτη για να περάσει το σύστημα τον τελευταίο τάχα κάβο της κρίσης του, κρύβεται η πιθανότητα μιας νέας, πιο συγχρονισμένης οικονομικής κρίσης, με παράλληλη όξυνση της διαπάλης για τον έλεγχο αγορών, ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Ολα τα σημάδια αυτό μαρτυρούν: Από τις πολεμικές εστίες στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία, τις εντάσεις στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη σε σχέση με τη Ρωσία, στην Αρκτική και στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Το ίδιο μαρτυρά όμως και η όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της χώρας, όπου χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά κατρακυλούν σχετικά και απόλυτα στη φτώχεια, ακόμα περισσότεροι νέοι «σαπίζουν» στην ανεργία, αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις.
Δεν χρειάζεται παρά να αποκωδικοποιήσει κανείς με ταξικούς όρους όσα λέει η κυβέρνηση για το νέο «παραγωγικό μοντέλο», με το οποίο σχεδιάζει να οδηγήσει την οικονομία σ' έναν νέο κύκλο «αειφόρου» και «δίκαιης» ανάπτυξης.
Δεν χρειάζεται παρά να διαβάσει το τελευταίο δελτίο του ΣΕΒ για να καταλάβει ότι η αξιολόγηση θα κλείσει σε λίγες μέρες - σύμφωνα με όσα οι ίδιοι λένε - έχοντας βάλει τη σφραγίδα τους οι βιομήχανοι και τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου σε κάθε της λέξη, σε κάθε επερχόμενο μέτρο, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις για το μοίρασμα της πίτας από τα κρατικά κονδύλια, τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και τις τραπεζικές ενισχύσεις.

Γενικευμένη επίθεση

Τι λέει εν συντομία ο ΣΕΒ; Οτι υπάρχουν κλάδοι όπου η συγκέντρωση έχει καθυστερήσει αδικαιολόγητα. Αρα, επιπλέον μέτρα, φορολογικά και άλλα, για να πεταχτούν στο γκρεμό ακόμα περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ τα επόμενα χρόνια.
Οτι οι σχετικά καλύτεροι μισθοί και οι εργασιακές συνθήκες στο λεγόμενο Δημόσιο και η διατήρηση ακόμα από το κράτος ορισμένων ισχυρότερων θέσεων σε τομείς της οικονομίας, όπως τώρα με τη ΔΕΗ ή παλιότερα με τα λιμάνια, είναι «στρέβλωση» του ανταγωνισμού, που επηρεάζει αρνητικά την παραγωγικότητα, τους μισθούς και τις σχέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Επομένως, απολύσεις στο Δημόσιο, σύνδεση του μισθού με τους στόχους για την παραγωγικότητα, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, νέες ανατροπές στα εναπομείναντα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
Λέει ακόμα ο ΣΕΒ ότι ο μεγάλος κατακερματισμός του κλήρου στην Ελλάδα αντανακλάται στην ασύμφορη για το κεφάλαιο διασπορά των επιδοτήσεων και των ενισχύσεων από τα ευρωπαϊκά και τα κρατικά ταμεία. Οτι εμποδίζει την «οικονομία κλίμακας», που θα μπορούσε να αποτελέσει κίνητρο για επενδύσεις στον αγροτικό τομέα.
Επομένως, ένταση των μέτρων για το διώξιμο μεγαλύτερου τμήματος της μικρομεσαίας αγροτιάς από τη γη και την παραγωγή, μεγαλύτερη και ταχύτερη συγκέντρωσή της στα χέρια αγροτών καπιταλιστών και μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και εκμεταλλεύσεων που δραστηριοποιούνται ή σκοπεύουν στο μέλλον να επενδύσουν στον αγροτοδιατροφικό τομέα.
Τι δείχνουν όλα αυτά; Οτι εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι - μικροί ΕΒΕ και μικρομεσαίοι αγρότες είναι εκτεθειμένοι στην ίδια επίθεση, που εκπορεύεται από τον ίδιο αντίπαλο: Τα μονοπώλια, την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους από μια χούφτα καπιταλιστικούς ομίλους που κυριαρχούν συντριπτικά σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.

Πολύτιμος οδηγός

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν, μιλώντας από τη σκοπιά όλων αυτών που συνθλίβονται και υποφέρουν; Οσοι αναρωτιούνται σήμερα «πού πάει η κατάσταση;», χρειάζεται να σκεφτούν καλύτερα πού κατέληξε όλα αυτά τα χρόνια η αναζήτηση άμεσων λύσεων μέσα στο σύστημα που τους εξοντώνει. Να σκεφτούν τι κέρδισαν εγκλωβισμένοι στις αγωνίες της κυρίαρχης τάξης, που τους κόστισε έως τώρα μεγάλο σάρωμα κατακτήσεων, τρία μνημόνια και την προετοιμασία ενός ακόμα, προσθέτοντας απογοητεύσεις, αναμονή και συνολική οπισθοχώρηση.
«Η πολιτική πείρα δηλώνει ότι κανένας αγώνας δεν αποκτά ταξικό προσανατολισμό, σταθερότητα και αντοχή όταν ο εργάτης ενστερνίζεται τις αστικές επιδιώξεις για "μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα"» σημειωνόταν στην Εισήγηση της ΚΕ στο Συνέδριο και λίγο πιο κάτω ακολουθούσε το εξής απόσπασμα: «Κανένας αγώνας δεν θα μπορέσει να φέρει το όποιο δυνατό θετικό αποτέλεσμα, αν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στέκουν με φόβο απέναντι στα διλήμματα που θέτει η κυβέρνηση, η αστική τάξη, εάν θεωρεί δικές του τις δυσκολίες σταθερής και απρόσκοπτης λειτουργίας της αστικής πολιτικής εξουσίας.
(...) Η αδυναμία ανάδειξης της εργατικής εξουσίας ως αντίπαλου δέους στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, αποτελεί τροχοπέδη στο ξεδίπλωμα αγώνων. Αυτή επιτρέπει στους αστούς πολιτικούς να μπορούν ακόμα να διαχειρίζονται τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να παρουσιάζουν στοιχειώδεις κατακτήσεις της εργατικής τάξης τον προηγούμενο αιώνα ως αδιανόητες, τη στιγμή που τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας επιτρέπουν και επιβάλλουν πολύ περισσότερα».
Οι επισημάνσεις και τα καθήκοντα των ντοκουμέντων του 20ού Συνεδρίου φωτίζουν τη δράση μας στην προσπάθεια για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και της συγκρότησης της Κοινωνικής Συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, στην οργάνωση πλατιάς συζήτησης με τους εργαζόμενους για τη μόνη διέξοδο προς όφελός τους, την πάλη για την εργατική εξουσία.