Το «δέκα το καλό»

 Το «δέκα το καλό»

Οσο η κυβέρνηση φιλοτεχνεί το προφίλ του «μαχητικού διαπραγματευτή» με το κουαρτέτο, τόσο κερδίζει τα εύσημα επειδή υλοποιεί στοχοπροσηλωμένα την αντιλαϊκή πολιτική για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Οπως έγραψε σε άρθρο του ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ, Πιέρ Μοσκοβισί, «από το καλοκαίρι του 2015, διακόσια και πλέον μέτρα ελήφθησαν από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα με στόχο τη μεταρρύθμιση της χώρας, κάτι σχεδόν απίθανο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, περιλαμβανομένης της Γαλλίας... Ποια ευρωπαϊκή χώρα γνώρισε μια τέτοια προσαρμογή;». Τα εύσημα που αποδίδονται στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά ότι αποτελεί το «δέκα το καλό» για το κεφάλαιο και την εξουσία του. Οτι η εκτίμηση των «σπάνιων» ικανοτήτων της «κερδίζεται» με τη σφαγή των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων που συντελείται εδώ και χρόνια στην Ελλάδα.

«Προφανείς» απαντήσεις... 

 

«Τι θα κάνετε για τα πανάκριβα διόδια;», ρώτησε η «Αυγή» τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών Χρ. Σπίρτζη. Κι εκείνος απάντησε ότι οι υποδομές έχουν λειτουργικά έξοδα και κόστος συντήρησης κι άρα «ακόμα κι αν ένας δρόμος είναι δημόσιος, το κόστος αυτό θα πρέπει να πληρώνεται είτε από τα διόδια και τους χρήστες, είτε από τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι κατά τη γνώμη μου προφανής η απάντηση». Μάλιστα, ο υπουργός στις πολλές λέξεις που αφιερώνει στο θέμα επαναφέρει το «δοξασμένο» επιχείρημα που χρησιμοποιείται σε όλων των μορφών τις ιδιωτικοποιήσεις και «απελευθερώσεις», ότι δεν μπορεί από τον κρατικό προϋπολογισμό «που πληρώνουμε όλοι» να πληρώνονται έργα που χρησιμοποιούν «κάποιοι». Το ακόμα πιο «προφανές» βέβαια είναι εκείνο που λέγεται στο τέλος της απάντησης και αποκαλύπτει για ποιο λόγο «γδέρνουν» το λαό στις μετακινήσεις του: «Εξετάζονται σενάρια όπως π.χ. η παράταση της περιόδου παραχώρησης, ώστε να μειωθεί το ύψος των διοδίων σε περιόδους που δεν υπάρχει ο απαιτούμενος κυκλοφοριακός φόρτος και η μείωση της περιόδου παραχώρησης όταν υπερβαίνεται ο απαιτούμενος κυκλοφοριακός φόρτος». Η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και των κατασκευαστικών να εξασφαλίζεται δηλαδή βρέξει - χιονίσει και μετά... «συζητάμε» για τα υπόλοιπα. Είναι εξάλλου «προφανές» σε μια οικονομία και κοινωνία που στην καρδιά της έχει το καπιταλιστικό κέρδος...

Και μαζί και χώρια

 

Την ίδρυση ενός νέου επιχειρηματικού φορέα με την επωνυμία «Ελληνική Παραγωγή - Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη» ανακοίνωσαν πρόσφατα μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που συμμετέχουν στον ΣΕΒ, δραστηριοποιούνται όμως κατά βάση στον τομέα της μεταποίησης. Επιχειρηματολογώντας υπέρ του νέου φορέα, μεγαλοβιομήχανοι που συμμετέχουν ως ιδρυτικά μέλη στην «Ελληνική Παραγωγή» σημείωναν στον Τύπο ότι μετά τον μετασχηματισμό του ΣΕΒ σε Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, ο Σύνδεσμος εκπροσωπεί και άλλους κλάδους πέρα από τη Βιομηχανία, όπως λιανεμπόριο, υπηρεσίες, Τουρισμό και τράπεζες. Επομένως, λένε, είναι εύλογο πολλές φορές τα συμφέροντα των μελών να μην ταυτίζονται, φέρνοντας ως παράδειγμα τους ηλεκτροπαραγωγούς, που θέλουν να πωλούν όσο πιο ακριβά γίνεται την Ενέργεια, αλλά το ενεργειακό κόστος είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών βιομηχανιών. Αλλο παράδειγμα που επικαλούνται είναι ο Τουρισμός, όπου η στήριξη από το κράτος είναι μεγάλη. Ο κλάδος όμως προσφέρει απασχόληση μόνο για έξι μήνες, «όταν η Βιομηχανία δίνει θέσεις εργασίας όλο το χρόνο». Αναμφίβολα, η κίνηση αυτή προδίδει ανταγωνιστικά συμφέροντα στο εσωτερικό της ελληνικής αστικής τάξης, ιδιαίτερα μπροστά στα νέα προνόμια, κονδύλια και ενισχύσεις που υπόσχεται να διανείμει η κυβέρνηση, μετά το κλείσιμο της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας. Το βέβαιο ωστόσο είναι ότι κι εκείνοι οι κλάδοι που θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος, και οι άλλοι που αισθάνονται ριγμένοι, θα συνεχίσουν με τον ίδιο αμείωτο ρυθμό να τσακίζουν τους εργαζόμενους, αφού σ' αυτό συμφωνούν και συγκλίνουν όλοι, πέρα από τις όποιες διαφωνίες και αντιθέσεις.

DiEM25: Νέοι σωτήρες του καπιταλισμού

 

Το DiEM25, το λεγόμενο Κίνημα για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη, που ιδρύθηκε από τον Γιάνη Βαρουφάκη, υπουργό Οικονομικών στην πρώτη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, και άλλους διανοούμενους, πίσω από τα περί «ρήξεων» και «ριζοσπαστικών» προτάσεων δεν μπορεί να κρύψει τις επιδιώξεις του: Τον εξωραϊσμό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και ταυτόχρονα να αποκοιμίσει τους λαούς με τη ...χαρά της «συμμετοχικής δημοκρατίας». Δηλαδή άλλη μια δοκιμασμένη σοσιαλδημοκρατική φούσκα. Στο πλαίσιο αυτού του παραμυθιού κινείται και σχετική αρθρογραφία του Γ. Βαρουφάκη, στην «Εφημερίδα των Συντακτών», που τοποθετείται για την ...επιλογή των προοδευτικών ανθρώπων στη Γαλλία ενόψει του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών της 23ης Απρίλη. Οι σοσιαλδημοκράτες Μακρόν, Αμόν (πρώην υπουργοί του Ολάντ, Οικονομίας και Παιδείας αντίστοιχα) και Μελανσόν (του Μετώπου Αριστεράς με το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ) είναι η πρόταση του DiEM25 και στη συνέχεια, στον β' γύρο, όποιος περάσει να στηριχτεί ενάντια στον εθνικισμό της Λεπέν. Σε τόσο «ριζοσπαστικές λύσεις» και σε τέτοιες «ρήξεις» αναφέρεται ο Βαρουφάκης. Επαναλαμβάνεται δηλαδή ό,τι έγινε και το 2002, όταν όλοι οι «προοδευτικοί» ψήφισαν τον δεξιό Σιράκ για να μην βγει ο ακροδεξιός Λεπέν. Μόνο που το «μικρότερο κακό» έχει αποδειχτεί ο εύκολος τρόπος για να παγιδεύεται ο λαός σε μεγάλα δεινά.

Ριζοσπάστης