Παραμύθια... αφοπλισμού της εργατικής τάξης
Φαίνεται
ότι η απόφαση των συνδικαλιστικών οργανώσεων που συσπειρώνονται στο
ΠΑΜΕ να αφιερώσουν τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά στην οργάνωση της πάλης
της εργατικής τάξης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αλλά και να
κάνουν τη βδομάδα 24-30 Απρίλη βδομάδα δράσης με πλατιά συζήτηση στους
τόπους δουλειάς, εκδηλώσεις, πρωτοβουλίες για το χαρακτήρα και τις
αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, τις εξελίξεις στην περιοχή, όπως
συνδέονται με την κατάσταση των εργαζομένων και τα προβλήματά τους στο
σήμερα, δεν εμπνέει μόνο τους εργαζόμενους, αλλά και εκείνους που θέλουν
να παραστρατήσουν τη σκέψη και τη δράση τους σε άλλα - πιο χρήσιμα για
το σύστημα - μονοπάτια.
Ο λόγος για το μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, Χ. Σαββάκη, που έγραψε στην «Αυγή» για τις «στρατιωτικές δαπάνες και το εργατικό κίνημα», καλώντας τα «ελληνικά συνδικάτα» να μην απουσιάζουν από μια άγνωστη μεν, «παγκόσμια» δε, «εκστρατεία μείωσης των στρατιωτικών δαπανών» και το «δεκαήμερο δράσεων από 18 έως 28 Απριλίου στη βάση της διακήρυξης που διακινεί» η ΠΑΔΟΠ, μια ΜΚΟ που έχει φτιαχτεί από διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προωθώντας, όπως διαβάζουμε, ανάμεσα σε άλλα τον «εκδημοκρατισμό και εξανθρωπισμό των διεθνών σχέσεων», την «πολυδιάστατη ασφάλεια» κ.ά.
Η ουσία, βέβαια, δεν είναι στα καλέσματα αυτά, αλλά στο πώς προσπαθούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να θολώσουν τα νερά σε ό,τι αφορά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το χαρακτήρα και τις αιτίες του, και βέβαια την εμπλοκή της κυβέρνησής τους όλο και πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που τροφοδοτούν τις πολεμικές συγκρούσεις στην περιοχή.
Ποιο είναι το συμπέρασμα απ' όλα όσα λένε, με τα οποία γελάνε και τα μικρά παιδιά, όπως π.χ. ότι ο πόλεμος στο Ιράκ βασίστηκε απλά «σε ένα μεγάλο ψέμα»; Οτι «μόνο με τον διεθνή εκδημοκρατισμό και την πλατύτερη δυνατή δημοκρατία στο εσωτερικό των χωρών, θα καταστεί δυνατή η αποτροπή πολεμικών προετοιμασιών και διεξαγωγής πολέμων για τα συμφέροντα των πολεμοκάπηλων». Οτι ακόμα και για το ζήτημα των εξοπλισμών «είναι ζήτημα πολιτικής αντίληψης η σωστή αξιολόγηση των απειλών, που απαιτεί συνθήκες δημοκρατίας και λαϊκής συμμετοχής, ώστε να αποφεύγονται πολιτικά παιχνίδια, αδιαφανείς, κερδοσκοπικές και δημαγωγικές επιλογές»!
Πού πήγαν τα συμφέροντα και οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων που φούντωσαν στην καπιταλιστική κρίση για το μοίρασμα ενεργειακών πηγών και διαδρόμων, αγορών και «πόστων», η «φυσική» δηλαδή προέκταση του λυσσασμένου καπιταλιστικού ανταγωνισμού στο εσωτερικό των καπιταλιστικών κρατών, που γίνεται με «όπλο» την ένταση της εκμετάλλευσης;
Πού πήγαν οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις στις οποίες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συμμετέχει με τα μπούνια για τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» του εγχώριου κεφαλαίου, φτάνοντας να κάνει πράγματα που καμία άλλη αστική κυβέρνηση δεν τόλμησε υπό το φόβο των λαϊκών αντιδράσεων, όπως το κάλεσμα του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, τα παζάρια των υπουργών της στις ΗΠΑ ώστε η συμφωνία για τη βάση της Σούδας να επεκταθεί για άλλα 5 χρόνια, η «διαθεσιμότητα» ακόμα και για συνοδεία αμερικανικών αεροπλανοφόρων;
Πού πήγαν οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και ενώσεις, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, στις οποίες συμμετέχει η αστική τάξη για τη θωράκιση των συμφερόντων της και ζητάει «αναβαθμισμένο ρόλο» η κυβέρνηση, διαφημίζοντας ανάμεσα στα άλλα ότι είναι μια από τις λίγες καπιταλιστικές χώρες που ξοδεύει το 2% σε ΝΑΤΟικές δαπάνες, σε στρατεύματα και αποστολές εκτός συνόρων (με διαδικασίες «δημοκρατικές» και «λαϊκού ελέγχου» για τις... εξωτερικές απειλές φανταζόμαστε);
Απλά εξαφανίστηκαν, πίσω από κάποιους (εκ φύσεως μάλλον) «πολεμοκάπηλους». Και ποια είναι η λύση; Οι εργαζόμενοι να παλέψουν για να κάνουν το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, που «η ειρήνη του κι ο πόλεμός του μοιάζουν όπως η μάνα με την κόρη», ...λιγότερο αιμοβόρικο! Για να του «αλλάξουν» τάχα το χαρακτήρα και τις νομοτέλειές του, να... πείσουν τους καπιταλιστές να μη ζητάνε με κάθε τρόπο και μέσο το κέρδος και την αστική εξουσία να γίνει πιο «δημοκρατική»!
Τα χρεοκοπημένα - και ιστορικά - αυτά παραμύθια θα ήταν για γέλια, αν δεν είχαν στόχο να αφοπλίσουν το εργατικό κίνημα, θολώνοντας το ταξικό κριτήριο των εργαζομένων, στρατεύοντάς τους πίσω από ψεύτικα «φιλειρηνικά» συνθήματα στους στόχους της αστικής τάξης. Η πλούσια δραστηριότητα του ΠΑΜΕ ενόψει και της Πρωτομαγιάς είναι μια καλή ευκαιρία για να ξεσκεπαστούν και όσοι θέλουν την εργατική τάξη «αφοπλισμένη» στον αγώνα της απέναντι στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, που όσο υπάρχει θα γεννάει κρίσεις και πολέμους.
Ο λόγος για το μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, Χ. Σαββάκη, που έγραψε στην «Αυγή» για τις «στρατιωτικές δαπάνες και το εργατικό κίνημα», καλώντας τα «ελληνικά συνδικάτα» να μην απουσιάζουν από μια άγνωστη μεν, «παγκόσμια» δε, «εκστρατεία μείωσης των στρατιωτικών δαπανών» και το «δεκαήμερο δράσεων από 18 έως 28 Απριλίου στη βάση της διακήρυξης που διακινεί» η ΠΑΔΟΠ, μια ΜΚΟ που έχει φτιαχτεί από διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προωθώντας, όπως διαβάζουμε, ανάμεσα σε άλλα τον «εκδημοκρατισμό και εξανθρωπισμό των διεθνών σχέσεων», την «πολυδιάστατη ασφάλεια» κ.ά.
Η ουσία, βέβαια, δεν είναι στα καλέσματα αυτά, αλλά στο πώς προσπαθούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να θολώσουν τα νερά σε ό,τι αφορά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το χαρακτήρα και τις αιτίες του, και βέβαια την εμπλοκή της κυβέρνησής τους όλο και πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που τροφοδοτούν τις πολεμικές συγκρούσεις στην περιοχή.
Ποιο είναι το συμπέρασμα απ' όλα όσα λένε, με τα οποία γελάνε και τα μικρά παιδιά, όπως π.χ. ότι ο πόλεμος στο Ιράκ βασίστηκε απλά «σε ένα μεγάλο ψέμα»; Οτι «μόνο με τον διεθνή εκδημοκρατισμό και την πλατύτερη δυνατή δημοκρατία στο εσωτερικό των χωρών, θα καταστεί δυνατή η αποτροπή πολεμικών προετοιμασιών και διεξαγωγής πολέμων για τα συμφέροντα των πολεμοκάπηλων». Οτι ακόμα και για το ζήτημα των εξοπλισμών «είναι ζήτημα πολιτικής αντίληψης η σωστή αξιολόγηση των απειλών, που απαιτεί συνθήκες δημοκρατίας και λαϊκής συμμετοχής, ώστε να αποφεύγονται πολιτικά παιχνίδια, αδιαφανείς, κερδοσκοπικές και δημαγωγικές επιλογές»!
Πού πήγαν τα συμφέροντα και οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων που φούντωσαν στην καπιταλιστική κρίση για το μοίρασμα ενεργειακών πηγών και διαδρόμων, αγορών και «πόστων», η «φυσική» δηλαδή προέκταση του λυσσασμένου καπιταλιστικού ανταγωνισμού στο εσωτερικό των καπιταλιστικών κρατών, που γίνεται με «όπλο» την ένταση της εκμετάλλευσης;
Πού πήγαν οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις στις οποίες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συμμετέχει με τα μπούνια για τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» του εγχώριου κεφαλαίου, φτάνοντας να κάνει πράγματα που καμία άλλη αστική κυβέρνηση δεν τόλμησε υπό το φόβο των λαϊκών αντιδράσεων, όπως το κάλεσμα του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, τα παζάρια των υπουργών της στις ΗΠΑ ώστε η συμφωνία για τη βάση της Σούδας να επεκταθεί για άλλα 5 χρόνια, η «διαθεσιμότητα» ακόμα και για συνοδεία αμερικανικών αεροπλανοφόρων;
Πού πήγαν οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και ενώσεις, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, στις οποίες συμμετέχει η αστική τάξη για τη θωράκιση των συμφερόντων της και ζητάει «αναβαθμισμένο ρόλο» η κυβέρνηση, διαφημίζοντας ανάμεσα στα άλλα ότι είναι μια από τις λίγες καπιταλιστικές χώρες που ξοδεύει το 2% σε ΝΑΤΟικές δαπάνες, σε στρατεύματα και αποστολές εκτός συνόρων (με διαδικασίες «δημοκρατικές» και «λαϊκού ελέγχου» για τις... εξωτερικές απειλές φανταζόμαστε);
Απλά εξαφανίστηκαν, πίσω από κάποιους (εκ φύσεως μάλλον) «πολεμοκάπηλους». Και ποια είναι η λύση; Οι εργαζόμενοι να παλέψουν για να κάνουν το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, που «η ειρήνη του κι ο πόλεμός του μοιάζουν όπως η μάνα με την κόρη», ...λιγότερο αιμοβόρικο! Για να του «αλλάξουν» τάχα το χαρακτήρα και τις νομοτέλειές του, να... πείσουν τους καπιταλιστές να μη ζητάνε με κάθε τρόπο και μέσο το κέρδος και την αστική εξουσία να γίνει πιο «δημοκρατική»!
Τα χρεοκοπημένα - και ιστορικά - αυτά παραμύθια θα ήταν για γέλια, αν δεν είχαν στόχο να αφοπλίσουν το εργατικό κίνημα, θολώνοντας το ταξικό κριτήριο των εργαζομένων, στρατεύοντάς τους πίσω από ψεύτικα «φιλειρηνικά» συνθήματα στους στόχους της αστικής τάξης. Η πλούσια δραστηριότητα του ΠΑΜΕ ενόψει και της Πρωτομαγιάς είναι μια καλή ευκαιρία για να ξεσκεπαστούν και όσοι θέλουν την εργατική τάξη «αφοπλισμένη» στον αγώνα της απέναντι στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, που όσο υπάρχει θα γεννάει κρίσεις και πολέμους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου