Η ευκολία, για τον περισσότερο κόσμο, συνίσταται στο ότι από το
υστέρημα ή από το περίσσευμα μπορεί να δοθεί ένα 5ευρω. Η συμμετοχή
είναι σχετικά εύκολη μετά, ενώ σου δίνει και την αίσθηση της συμμετοχής
στη λύση ενός προβλήματος σε μια δύσκολη συγκυρία για τη χώρα έστω και
στο ελάχιστο.
Ο καλύτερος τρόπος να εξοπλίσεις το
νοσοκομείο της Λαμίας με μηχανήματα είναι αυτός που έγινε την περασμένη
Κυριακή σε ένα πανέμορφο χωριό, τις Ράχες. Οργανώνεις εσύ ο ιδιώτης με
τις ευγενικές χορηγίες περιφέρειας Στερεάς και δήμου Στυλίδας και άλλων
ένα τρεχαλητό τεσσάρων χιλιομέτρων με θέμα τον καρκίνο, πουλάς
μπλουζάκια κόκκινου χρώματος παρακαλώ, 5 γιούρο το καθένα και περιμένεις
να μαζέψεις 12.500 γιούρο προκειμένου να αγοράσεις έναν φορητό υπέρηχο
και να εξοπλιστεί κατά ένα ελάχιστο μέρος το νοσοκομείο του νομού.
Και εγένετο το τρεχαλητό με αρκετές συμμετοχές, δεν μετρήσαμε πόσες, αν και κανονικά θα έπρεπε κάνοντας χρήση της εμπειρίας που διαθέτουμε από τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ (πόσα άτομα ανά σειρά επί τις σειρές και να ο αριθμός).
Εμφανείς οι διαθέσεις για συμμετοχή στο δρώμενο για να ικανοποιηθεί ο αντικειμενικός στόχος.
Έξυπνη η μαζική προθέρμανση με καρεκλάδικη μουσική, drones να ίπτανται, αφετηρία, αφέτης, show στο τέλος πάνω στην εξέδρα με μουσική ανάλογη και πολλά beat.
Όλα όσα θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν την εκδήλωση ως ένα καλό event.
Δεν έλειψε και το ψιλόβροχο τόσο όσο δεν ήταν ικανό να αναβάλει την εκδήλωση.
Εκδηλώσεις τέτοιου είδους δεν είναι καινούργιες.
Είναι η αντίληψη που δείχνει στον ελληνικό λαό πώς πρέπει να γίνεται από δω και πέρα ο εξοπλισμός των νοσοκομείων ή των Κέντρων Υγείας. Είναι η αντίληψη που λέει στον καθένα μας ξηλώσου για νάχεις το ελάχιστο στις δομές υγείας. Το ρεγάλο για σένα θάναι η συμμετοχή και το κόκκινο μπλουζάκι.
Τα νοσοκομεία και ιδίως τα Κέντρα Υγείας απαξιώνονται καθημερινά. Σε αυτό το πλαίσιο επιχειρείται τα τελευταία χρόνια το κενό να καλυφθεί από τους ιδιώτες. Δημιουργούνε έτοιμο χώρο στο ιδιωτικό κεφάλαιο προς εκμετάλλευση. Βρίσκουν πελάτες με μεγάλες ανάγκες και λίγα χρήματα. Όλα προς τα εκεί συντείνουν με επιλεγμένες πολιτικές που περιγράφονται με σαφήνεια στα προγράμματα των κομμάτων που κυβέρνησαν ή κυβερνούν.
Περιγράφονται με σαφήνεια στο 4ο Μνημόνιο που υπέγραψε η νυν κυβέρνηση με την Τρόικα και τους άλλους. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πανάκριβη και απρόσιτο εμπόρευμα για τους πολλούς, τόσο στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα όσο και στον εμπορευματοποιημένο δημόσιο.
Ανοίγουνε χώρο να διαβούν κεφάλαια που είναι μπλοκαρισμένα.
Επιπλέον, είναι εμφανής η προσπάθεια να εμπεδώσουν αντίστοιχη συνείδηση στον ελληνικό λαό. Ενεργή συμμετοχή του λαού – πελάτη.
Η προσπάθεια αυτή βρίσκει έδαφος και δείχνει να έχει αποδοχή από ένα μέρος του ελληνικού λαού.
Έρχεται και εγκαθίσταται στις πραγματικές ανάγκες, στη διάθεση για κοινωνική προσφορά αλλά και στην ευκολία που δίνει το εγχείρημα.
Η ευκολία, για τον περισσότερο κόσμο, συνίσταται στο ότι από το υστέρημα ή από το περίσσευμα μπορεί να δοθεί ένα 5ευρω. Η συμμετοχή είναι σχετικά εύκολη μετά ενώ σου δίνει και την αίσθηση της συμμετοχής στη λύση ενός προβλήματος σε μια δύσκολη συγκυρία για τη χώρα έστω και στο ελάχιστο.
Η δυσκολία βρίσκεται να συνειδητοποιήσει κάποιος το μέγεθος αυτής της παρέμβασης που γίνεται και να παλέψει για δωρεάν καθολική και χωρίς όρους δημόσια υγεία.
Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα για όλους μας.
Τέτοιου είδους εκδηλώσεις υπονομεύουν και έτσι και αλλιώς το δημόσιο σύστημα υγείας το οποίο δεν είναι και από τα καλύτερα.
Δημιουργούν νέα δεδομένα τα οποία όμως αντιστοιχούν στις απόψεις της πολιτικής εξουσίας για το πώς πρέπει να οργανωθεί ο δημόσιος χώρος.
Στο παραπάνω έρχεται να κουμπώσει η διαχρονική απαξίωση που έχει επιβληθεί σε μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού για τους δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι δέχονται, εκόντες άκοντες, την μήνιν των πολιτών για όλα τα στραβά και τα ανάποδα του συστήματος υγείας.
Ενώ μιλάμε για επιλεγμένη πολιτική να απαξιωθεί ο δημόσιος χώρος και στη δημόσια υγεία, τη λέζα την πληρώνουν οι εργαζόμενοι σ’ αυτόν και όχι αυτοί που αποφασίζουν την πολιτική. Στην τελική είναι μια ολοκληρωτική αντίληψη.
Το εν λόγω νοσοκομείο που θα δεχθεί την χορηγία, να σημειώσουμε ότι δυσκολεύεται στη λειτουργία του και αυτό φαίνεται όταν προκύπτουν δύσκολα περιστατικά τα οποία οπωσδήποτε διακομίζονται κυρίως στην Αθήνα ή στο Πανεπιστημιακό της Λάρισας.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα για την περιοχή μας είναι ότι τα τελευταία χρόνια σε μια πόλη πέντε χιλιάδων κατοίκων συν τα παρακείμενα χωριά, όπως είναι η Στυλίδα, τα ιδιωτικά μικροβιολογικά εργαστήρια έχουν γίνει τρία από ένα, ενώ αυτό του Κέντρου Υγείας η δραστηριότητά του βαίνει συνεχώς μειούμενη.
Μα όχι μόνο αυτό, το μικροβιολογικό εργαστήριο το οποίο είναι η ψυχή ενός Κέντρου Υγείας, δουλεύει εδώ και ένα χρόνο χωρίς αντιδραστήρια (εκτός από διάστημα ενός μήνα) με συνέπεια να μην μπορεί να κάνει ούτε την ελάχιστη αιματολογική εξέταση.
Όσοι επιλέγουν να πανε στο ΚΥ Στυλίδας, κυρίως οι ανασφάλιστοι και οι πένητες, οδηγούνται μετά στο νοσοκομείο Λαμίας για τα περαιτέρω.
Τα πράγματα είναι χειρότερα με το ακτινολογικό τμήμα, που δεν μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει τμήμα καθόσον δεν υφίσταται τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Το μηχάνημα είναι σε αχρηστία.
Εννοείται ότι γιατροί ειδικότητας δεν υπάρχουν εκτός του μικροβιολόγου.
Ένα σωρό προβλήματα που δεν έχουν τελειωμό.
Σ’ αυτό το άνυδρο τοπίο έρχεται και κάθεται το promotion των ιδιωτικών εταιρειών – χορηγών οι οποίοι εφαρμόζοντας την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) έχουν μπει στα ζεστά στο χώρο της υγείας επιστρέφοντας έτσι ένα μέρος της κλεμμένης υπεραξίας στο κοινωνικό σύνολο.
Το κείμενο «Ευρωπαϊκή Σύμπραξη για ΕΚΕ» (Μάρτης 2006) αναφέρει ότι «η ΕΚΕ αποτελεί βασική προτεραιότητα στην ΕΕ για αύξηση της ανταγωνιστικότητας» και ότι αυτή «διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση νέων προτύπων επιχειρηματικής λειτουργίας και ανάπτυξης (…) με τα οποία κερδίζει και η επιχείρηση και το κοινωνικό σύνολο», καθώς αποτελούν «εργαλείο επίλυσης μιας σειράς κοινωνικών προβλημάτων και διατήρησης της κοινωνικής συνοχής».
Η ΕΚΕ χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τους επιχειρηματικούς ομίλους ως «ένα νέο είδος δημόσιων σχέσεων και marketing, ζωτικής σημασίας για την επιβίωση των επιχειρήσεων σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον (…) πρόκειται για μακροπρόθεσμη επένδυση και όχι περιττή πολυτέλεια (…)». Δηλαδή, εξασφαλίζεται η διαφήμιση της επιχείρησης, η παρουσίαση και προβολή ενός «πιο φιλολαϊκού προφίλ» της, που αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της θέσης της σε σχέση με τους ανταγωνιστές της και την προσέλκυση νέων πελατών.
(Η εικόνα από το φακό του altpress ΦΘΙΩΤΙΔΑ)
Και εγένετο το τρεχαλητό με αρκετές συμμετοχές, δεν μετρήσαμε πόσες, αν και κανονικά θα έπρεπε κάνοντας χρήση της εμπειρίας που διαθέτουμε από τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ (πόσα άτομα ανά σειρά επί τις σειρές και να ο αριθμός).
Εμφανείς οι διαθέσεις για συμμετοχή στο δρώμενο για να ικανοποιηθεί ο αντικειμενικός στόχος.
Έξυπνη η μαζική προθέρμανση με καρεκλάδικη μουσική, drones να ίπτανται, αφετηρία, αφέτης, show στο τέλος πάνω στην εξέδρα με μουσική ανάλογη και πολλά beat.
Όλα όσα θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν την εκδήλωση ως ένα καλό event.
Δεν έλειψε και το ψιλόβροχο τόσο όσο δεν ήταν ικανό να αναβάλει την εκδήλωση.
Εκδηλώσεις τέτοιου είδους δεν είναι καινούργιες.
Είναι η αντίληψη που δείχνει στον ελληνικό λαό πώς πρέπει να γίνεται από δω και πέρα ο εξοπλισμός των νοσοκομείων ή των Κέντρων Υγείας. Είναι η αντίληψη που λέει στον καθένα μας ξηλώσου για νάχεις το ελάχιστο στις δομές υγείας. Το ρεγάλο για σένα θάναι η συμμετοχή και το κόκκινο μπλουζάκι.
Τα νοσοκομεία και ιδίως τα Κέντρα Υγείας απαξιώνονται καθημερινά. Σε αυτό το πλαίσιο επιχειρείται τα τελευταία χρόνια το κενό να καλυφθεί από τους ιδιώτες. Δημιουργούνε έτοιμο χώρο στο ιδιωτικό κεφάλαιο προς εκμετάλλευση. Βρίσκουν πελάτες με μεγάλες ανάγκες και λίγα χρήματα. Όλα προς τα εκεί συντείνουν με επιλεγμένες πολιτικές που περιγράφονται με σαφήνεια στα προγράμματα των κομμάτων που κυβέρνησαν ή κυβερνούν.
Περιγράφονται με σαφήνεια στο 4ο Μνημόνιο που υπέγραψε η νυν κυβέρνηση με την Τρόικα και τους άλλους. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πανάκριβη και απρόσιτο εμπόρευμα για τους πολλούς, τόσο στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα όσο και στον εμπορευματοποιημένο δημόσιο.
Ανοίγουνε χώρο να διαβούν κεφάλαια που είναι μπλοκαρισμένα.
Επιπλέον, είναι εμφανής η προσπάθεια να εμπεδώσουν αντίστοιχη συνείδηση στον ελληνικό λαό. Ενεργή συμμετοχή του λαού – πελάτη.
Η προσπάθεια αυτή βρίσκει έδαφος και δείχνει να έχει αποδοχή από ένα μέρος του ελληνικού λαού.
Έρχεται και εγκαθίσταται στις πραγματικές ανάγκες, στη διάθεση για κοινωνική προσφορά αλλά και στην ευκολία που δίνει το εγχείρημα.
Η ευκολία, για τον περισσότερο κόσμο, συνίσταται στο ότι από το υστέρημα ή από το περίσσευμα μπορεί να δοθεί ένα 5ευρω. Η συμμετοχή είναι σχετικά εύκολη μετά ενώ σου δίνει και την αίσθηση της συμμετοχής στη λύση ενός προβλήματος σε μια δύσκολη συγκυρία για τη χώρα έστω και στο ελάχιστο.
Η δυσκολία βρίσκεται να συνειδητοποιήσει κάποιος το μέγεθος αυτής της παρέμβασης που γίνεται και να παλέψει για δωρεάν καθολική και χωρίς όρους δημόσια υγεία.
Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα για όλους μας.
Τέτοιου είδους εκδηλώσεις υπονομεύουν και έτσι και αλλιώς το δημόσιο σύστημα υγείας το οποίο δεν είναι και από τα καλύτερα.
Δημιουργούν νέα δεδομένα τα οποία όμως αντιστοιχούν στις απόψεις της πολιτικής εξουσίας για το πώς πρέπει να οργανωθεί ο δημόσιος χώρος.
Στο παραπάνω έρχεται να κουμπώσει η διαχρονική απαξίωση που έχει επιβληθεί σε μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού για τους δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι δέχονται, εκόντες άκοντες, την μήνιν των πολιτών για όλα τα στραβά και τα ανάποδα του συστήματος υγείας.
Ενώ μιλάμε για επιλεγμένη πολιτική να απαξιωθεί ο δημόσιος χώρος και στη δημόσια υγεία, τη λέζα την πληρώνουν οι εργαζόμενοι σ’ αυτόν και όχι αυτοί που αποφασίζουν την πολιτική. Στην τελική είναι μια ολοκληρωτική αντίληψη.
Το εν λόγω νοσοκομείο που θα δεχθεί την χορηγία, να σημειώσουμε ότι δυσκολεύεται στη λειτουργία του και αυτό φαίνεται όταν προκύπτουν δύσκολα περιστατικά τα οποία οπωσδήποτε διακομίζονται κυρίως στην Αθήνα ή στο Πανεπιστημιακό της Λάρισας.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα για την περιοχή μας είναι ότι τα τελευταία χρόνια σε μια πόλη πέντε χιλιάδων κατοίκων συν τα παρακείμενα χωριά, όπως είναι η Στυλίδα, τα ιδιωτικά μικροβιολογικά εργαστήρια έχουν γίνει τρία από ένα, ενώ αυτό του Κέντρου Υγείας η δραστηριότητά του βαίνει συνεχώς μειούμενη.
Μα όχι μόνο αυτό, το μικροβιολογικό εργαστήριο το οποίο είναι η ψυχή ενός Κέντρου Υγείας, δουλεύει εδώ και ένα χρόνο χωρίς αντιδραστήρια (εκτός από διάστημα ενός μήνα) με συνέπεια να μην μπορεί να κάνει ούτε την ελάχιστη αιματολογική εξέταση.
Όσοι επιλέγουν να πανε στο ΚΥ Στυλίδας, κυρίως οι ανασφάλιστοι και οι πένητες, οδηγούνται μετά στο νοσοκομείο Λαμίας για τα περαιτέρω.
Τα πράγματα είναι χειρότερα με το ακτινολογικό τμήμα, που δεν μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει τμήμα καθόσον δεν υφίσταται τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Το μηχάνημα είναι σε αχρηστία.
Εννοείται ότι γιατροί ειδικότητας δεν υπάρχουν εκτός του μικροβιολόγου.
Ένα σωρό προβλήματα που δεν έχουν τελειωμό.
Σ’ αυτό το άνυδρο τοπίο έρχεται και κάθεται το promotion των ιδιωτικών εταιρειών – χορηγών οι οποίοι εφαρμόζοντας την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) έχουν μπει στα ζεστά στο χώρο της υγείας επιστρέφοντας έτσι ένα μέρος της κλεμμένης υπεραξίας στο κοινωνικό σύνολο.
Το κείμενο «Ευρωπαϊκή Σύμπραξη για ΕΚΕ» (Μάρτης 2006) αναφέρει ότι «η ΕΚΕ αποτελεί βασική προτεραιότητα στην ΕΕ για αύξηση της ανταγωνιστικότητας» και ότι αυτή «διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση νέων προτύπων επιχειρηματικής λειτουργίας και ανάπτυξης (…) με τα οποία κερδίζει και η επιχείρηση και το κοινωνικό σύνολο», καθώς αποτελούν «εργαλείο επίλυσης μιας σειράς κοινωνικών προβλημάτων και διατήρησης της κοινωνικής συνοχής».
Η ΕΚΕ χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τους επιχειρηματικούς ομίλους ως «ένα νέο είδος δημόσιων σχέσεων και marketing, ζωτικής σημασίας για την επιβίωση των επιχειρήσεων σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον (…) πρόκειται για μακροπρόθεσμη επένδυση και όχι περιττή πολυτέλεια (…)». Δηλαδή, εξασφαλίζεται η διαφήμιση της επιχείρησης, η παρουσίαση και προβολή ενός «πιο φιλολαϊκού προφίλ» της, που αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της θέσης της σε σχέση με τους ανταγωνιστές της και την προσέλκυση νέων πελατών.
(Η εικόνα από το φακό του altpress ΦΘΙΩΤΙΔΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου