Ζοφερή για τους εργαζόμενους η κατάσταση στα ΜΜΕ

Γενικευμένο πρόβλημα, στις περισσότερες εφημερίδες, αλλά και σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, είναι η απλήρωτη δουλειά, το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ χρωστούν δεδουλευμένα μέχρι και 13 μηνών ή πληρώνουν ποσά «έναντι» (πχ. 100 ευρώ). Η ανασφάλιστη δουλειά γενικεύεται, και χτυπιέται ξανά η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η επικούρηση, λόγω παντελούς αδυναμίας του ΕΔΟΕΑΠ να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, ελέω των αντιασφαλιστικών νόμων της κυβέρνησης, της κλοπής των αποθεματικών, της απαλλαγής της εργοδοσίας από εισφορές. Μάλιστα, εδώ και καιρό οι εργοδότες δεν πληρώνουν ούτε τις εργατικές εισφορές που παρακρατούν από τους μισθούς για να αποδίδουν στα Ταμεία.
Τα τελευταία χρόνια έγιναν εκατοντάδες απολύσεις στα ΜΜΕ, με αποτέλεσμα την ένταση της εκμετάλλευσης, με λιγότερους εργαζόμενους να βγάζουν περισσότερη δουλειά. Πλέον κυριαρχούν οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις με μισθούς πείνας, ενώ δεν υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Φαίνεται ότι τα ΜΜΕ εξελίσσονται σε χώρο - «δοκιμαστήριο» αντεργατικών μέτρων, που ακόμη δεν έχουν νομοθετηθεί. Εκκολάπτονται νέες μορφές ευελιξίας, κατάργησης κάθε προστασίας των εργαζομένων και απελευθέρωσης της εργοδοσίας σε αντεργατική δράση χωρίς όρια.

***

Δεκάδες εργαζόμενοι, ιδιαίτερα στα σάιτ, δουλεύουν σε συνθήκες απίστευτης εντατικοποίησης για 200 και 300 ευρώ.
Σε ραδιοφωνικό σταθμό η διοίκηση πρότεινε σε συμβασιούχους δημοσιογράφους που έληξε η σύμβασή τους να υπογράψουν ότι θα δουλεύουν εθελοντικά και απλήρωτοι, μέχρι να καταλήξει αν θα τους ανανεώσει τη σύμβαση.
Στην ΕΡΤ, δύο χρόνια μετά την επαναλειτουργία της, δεν υπάρχει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Εφημερίδα χρησιμοποιούσε εργαζόμενους χωρίς να τους προσλάβει, αφού δούλευαν ταυτόχρονα σε άλλη εφημερίδα και στο ραδιόφωνο του ίδιου ιδιοκτήτη. Υπάρχει επίσης εφημερίδα που έχει κλείσει από το 2013 και χρωστά ακόμα μισθούς στο προσωπικό.
Οι εργαζόμενοι σε ΜΜΕ που περνούν σε νέο ιδιοκτήτη χάνουν χρωστούμενα δεδουλευμένα και όλα τα κεκτημένα τους (προϋπηρεσίες κ.λπ.). Μάλιστα χάνουν και την αποζημίωση για τα χρόνια της δουλειάς τους.
Τηλεοπτικός σταθμός επιδίωξε μεταφορά εργαζομένων σε άλλη εταιρεία του ομίλου για να ξεφορτωθεί τα κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα.
Τηλεοπτικοί σταθμοί συζητούν συγχωνεύσεις και μειώνουν προσωπικό. Ετσι, π.χ. υπάρχει κανάλι που απολύει τους τεχνικούς των εξωτερικών συνεργείων, στο πλαίσιο ανάπτυξης συνεργασίας με άλλους σταθμούς.
Τι προκύπτει από τα παραπάνω παραδείγματα; Οτι οι εργοδότες ουσιαστικά ζητούν τζάμπα εργατικό δυναμικό. Οτι οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες των ΜΜΕ θέλουν να ξεμπερδεύουν με τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, με τα θεμελιωμένα εργασιακά δικαιώματα, δεν θέλουν να τους δεσμεύει τίποτα απέναντι στους εργαζόμενους.
Και γι' αυτό ζητούν «εργασιακή ειρήνη», δηλαδή ταξική συνεργασία, για την οποία αξιοποιούν τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που ελέγχουν και έχουν την πλειοψηφία στις περισσότερες ενώσεις του κλάδου.
Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις στα ΜΜΕ συνοδεύονται από τη διαπάλη και τον σκληρό ανταγωνισμό ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους. Το επιχειρηματικό τοπίο στον κλάδο αλλάζει και η τράπουλα ανακατεύεται ανάμεσα σε επιχειρηματικά σχήματα, «παραδοσιακά» και νέα που μπήκαν ή ετοιμάζονται να μπουν για να επενδύσουν σε μέσα ενημέρωσης. Μέσα σ' αυτή τη διαπάλη ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης εμπλέκεται και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.

***

Τα ΔΣ των ενώσεων - σωματείων όλων των ειδικοτήτων του κλάδου των ΜΜΕ, δημοσιογράφων, διοικητικών, τεχνικών κ.λπ., με πλειοψηφία τις δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να οργανώσουν την αντίσταση των εργαζομένων απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα, την οργάνωση ενιαίας διεκδικητικής πάλης. Μάλιστα, εκεί που ξεσπά ένας αγώνας σπεύδουν να τον υπονομεύσουν, καθησυχάζοντας τους εργαζόμενους ότι θα «τα βρουν» με την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Παίρνουν ανοιχτά το μέρος του κεφαλαίου και καλλιεργούν τη μοιρολατρία, την απογοήτευση, την αποστροφή μεγάλου όγκου εργαζομένων από την οργανωμένη πάλη. ΕΣΗΕΑ και ΕΠΗΕΑ έχουν αφήσει έξω από τις γραμμές τους την τεράστια πλειοψηφία των εργαζομένων, ενώ συμπεριλαμβάνουν στα μέλη τους και διευθυντικά στελέχη.
Και η κυβέρνηση τι κάνει; Τον «Πόντιο Πιλάτο», κάνοντας «μπαλάκι» τους εργαζόμενους ανάμεσα σε τράπεζες και εργοδοσία, την ίδια στιγμή που εκατοντάδες είναι όσοι κινδυνεύουν να χάσουν δουλειά, δεδουλευμένα και αποζημιώσεις. Αυτό φάνηκε ανάγλυφα και στην περίπτωση του «Πήγασου». Φροντίζει με κάθε λεπτομέρεια τη διασφάλιση των συμφερόντων των τραπεζών και των επιχειρηματιών, ενώ για τους εργαζόμενους δηλώνει ότι δεν έχει «θεσμικές δυνατότητες». Να τι είπε ο Δ. Τζανακόπουλος στη Βουλή με αφορμή τον «Πήγασο»: «Αναμένουμε από τις τράπεζες (...) οι θεσμικές δυνατότητες της κυβέρνησης είναι πλέον περιορισμένες (...) Θεωρώ όμως ότι οι τράπεζες θα έχουν τη σύνεση και τη σωφροσύνη να μη διαχειριστούν με διαφορετικό τρόπο όμοιες καταστάσεις (...) για τους εργαζόμενους...»
Πρόσφατα εξήγγειλαν από το υπουργείο Εργασίας ότι επεξεργάζονται ένα «επίδομα εγκλωβισμένων» μέσω ΕΣΠΑ, χαρακτηρίζοντας έτσι εργαζόμενους που δουλεύουν απλήρωτοι ή μένουν ξεκρέμαστοι αλλά δεν απολύονται κιόλας. Πρόκειται για επιδότηση στην εργοδοσία με την προτροπή να δώσει κάποια ψίχουλα στους εργαζόμενους. Το αντεργατικό έργο της κυβέρνησης συμπληρώνει η αστική Δικαιοσύνη. Πρόσφατα, ο Αρειος Πάγος γνωμοδότησε ότι η απληρωσιά δεν είναι «βλαπτική μεταβολή», άρα η παραίτηση αποκλείει τη διεκδίκηση αποζημίωσης, ενώ και η επίσχεση εργασίας για απληρωσιά μπορεί να θεωρείται «οικειοθελής» παραίτηση, επομένως πάλι μπορεί να χάνει ο εργαζόμενος την αποζημίωση. Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι δεν παίρνουν ούτε επίδομα ανεργίας, αφού δεν θεωρούνται απολυμένοι. Αυτό είναι το νομοθετικό οπλοστάσιο που απολαμβάνει το κεφάλαιο, έτσι διαμορφώνεται το «φιλικό επενδυτικό περιβάλλον», για το οποίο πασχίζουν όλα τα αστικά επιτελεία.
Βεβαίως, οι καπιταλιστές που έχουν ΜΜΕ δεν φτωχαίνουν όταν μία επιχείρησή τους πάει σε πλειστηριασμό ή πτώχευση ή όταν τους μπλοκάρουν το δανεισμό οι τράπεζες. Γενικά οι καπιταλιστές, αν εκτιμήσουν ότι η δραστηριότητά τους σε ένα κλάδο δεν τους αποφέρει κέρδη, ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό, όταν εκτιμούν ότι η επένδυση σε άλλο κλάδο αποφέρει μεγαλύτερα για αυτούς κέρδη, μεταφέρουν εκεί τα κεφάλαιά τους.

***

Αντίστοιχες εξελίξεις ήδη «τρέχουν» στα Τυπογραφεία και στα Πρακτορεία Διακίνησης Τύπου. Συνεπώς υπάρχει έδαφος για ενότητα πάλης ανάμεσα στους κλάδους, όμως όρος γι' αυτό είναι η ένταση της δράσης των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ενιαία σε όλους τους χώρους, κόντρα σε κυβέρνηση - εργοδοσία. Απαιτείται να ξεσκεπαστεί ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, που παραμένει πολύ ισχυρός. Η δράση να στοχεύει στην ανασύνταξη του κινήματος στον κλάδο, με προσπάθεια οργάνωσης από τα κάτω, με συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα σε όλα τα ΜΜΕ, ενώ σημαντικό βήμα θα αποτελέσει η συγκρότηση κλαδικού συνδικάτου στο χώρο των ΜΜΕ.
Σε αυτή την κατεύθυνση, το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ Τύπου & ΜΜΕ, που παλεύει για να γίνουν όλοι οι εργαζόμενοι μέλη των σωματείων, μπορεί να αποτελέσει βήμα συσπείρωσης νέων δυνάμεων, εργαζόμενων δημοσιογράφων, ανέργων, διοικητικών, τεχνικών που εργάζονται στον Τύπο και τα ΜΜΕ.
Ανάμεσα στις διεκδικήσεις είναι και οι εξής:
-- Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Κατάργηση των ατομικών Συμβάσεων και κάθε μορφής «ελαστική» σχέση εργασίας, όπως του αίσχους με τα «μπλοκάκια». Κατάργηση μνημονίων και όλων των αντιλαϊκών μέτρων.
-- Πάλη για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε όλα τα ΜΜΕ, ιδιωτικά και κρατικά, «παραδοσιακά» και νέα, που να καλύπτουν τις απώλειες της περιόδου της κρίσης. Να πληρωθούν τώρα όλα τα χρωστούμενα δεδουλευμένα.
-- Ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων. Επίδομα ανεργίας σε όλους και όσο διαρκεί η ανεργία. Να υπολογίζεται ο χρόνος αυτός ως συντάξιμος. Δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε αυτούς και τις οικογένειές τους. Αναστολή πληρωμών των δανείων τους.
-- Να πληρώνουν για την Κοινωνική Ασφάλιση, όπως και τις οφειλόμενες εισφορές το κράτος και η εργοδοσία, να δώσουν πίσω τα κλεμμένα από το «κούρεμα» των αποθεματικών. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Αποκατάσταση των κύριων και επικουρικών συντάξεων στο ύψος που ήταν το 2009.
-- Υπεράσπιση - διεκδίκηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων σε ενδεχόμενες αλλαγές ιδιοκτησίας ή πτωχεύσεις.
-- Ενημέρωση για το λαό, όχι για τα αφεντικά.
Πρέπει να δυναμώσει η πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων. Η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής είναι που εμποδίζει αυτή την ικανοποίηση, παρά την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, της επιστήμης και της τεχνολογίας, της παραγωγικότητας της εργασίας, που δημιουργούν όλες τις συνθήκες για την κάλυψή τους. Γι' αυτό η πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες συνδέεται με την πάλη για την εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό. Σ' αυτό το δρόμο και τα ΜΜΕ θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, θα λειτουργούν σε όφελος του λαού, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα ευημερούν.