Τα
χτεσινά λόγια του πρωθυπουργού στη βράβευσή του για το «σθένος» με το
οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ χτυπάει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα,
ότι «σε λίγους μήνες, το καλοκαίρι του 2018, οδηγούμε τη χώρα με
ασφάλεια έξω από τα μνημόνια και την ασφυκτική επιτροπεία», είναι ψέμα
ολκής με πολύ κοντά ποδάρια.
Το επιβεβαίωσε μια μέρα πριν η ίδια η Κομισιόν, δημοσιοποιώντας τη Φθινοπωρινή Εκθεση για τα περιβόητα «ευρωπαϊκά εξάμηνα», τα μνημόνια διαρκείας δηλαδή που κρέμονται μόνιμα πάνω από τα κεφάλια των λαών της Ευρώπης και από τα οποία η Ελλάδα προσωρινά μόνο εξαιρείται έως το επόμενο καλοκαίρι, μιας που εφαρμόζει τα τρέχοντα μνημόνια.
Κάνοντας πλήθος συστάσεων και υποδείξεων προς μια σειρά από κράτη - μέλη (και μιλάμε για καπιταλιστικές οικονομίες στον πυρήνα της Ευρωζώνης, όπως η Γαλλία και η Ιταλία) η Κομισιόν ζητάει να «λάβουν μέτρα», με «περαιτέρω διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», για να προσαρμόσουν τη δημοσιονομική τους πορεία σε όσα προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Να ενισχύσουν, δηλαδή, και με νέα μέτρα το αντιλαϊκό τους οπλοστάσιο, για να θωρακιστούν η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και η ανταγωνιστικότητα της Ευρωζώνης σε σχέση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην παγκόσμια αγορά.
Μάλιστα, οι συστάσεις γίνονται ακόμα πιο αποκαλυπτικές στο σημείο που η Κομισιόν διαπιστώνει ότι όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν σε συνθήκες «εύρωστης οικονομικής δραστηριότητας στη ζώνη του ευρώ και στην ΕΕ». Σε συνθήκες, δηλαδή, όπου τα κέρδη του κεφαλαίου ανακάμπτουν, θεωρώντας μάλιστα ακριβώς «την παρούσα ευνοϊκή συγκυρία, ευκαιρία για να ενισχύσουμε περαιτέρω την ΟΝΕ», όπως επισήμανε και ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις.
Να, λοιπόν, ποια είναι η «κανονικότητα» στην οποία θέλει να επιστρέψει το κεφάλαιο. Να σε τι ζητάνε από το λαό να βάλει πλάτη: Στα μνημόνια διαρκείας, στα «ευρωπαϊκά εξάμηνα», στους «αυτόματους δημοσιονομικούς κόφτες», στα «σύμφωνα σταθερότητας» και όλα τα υπόλοιπα που προβλέπει η συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική ένωση της ΕΕ.
Ξανά και ξανά επιβεβαιώνεται ότι το παραμύθι πως η ανάκαμψη για λογαριασμό του κεφαλαίου είναι η λύση στα λαϊκά προβλήματα, όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: Η ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου σήμερα, η «σταθεροποίηση» και θωράκισή της αύριο, έχουν ως προϋπόθεση την περαιτέρω ισοπέδωση εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.
Οι αποδείξεις, εξάλλου, για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι πάρα πολλές: Τα ψηφισμένα για το 2019 και το 2020 μέτρα, το τσεκούρι σε αφορολόγητο και συντάξεις είναι εδώ. Εδώ είναι και η συμφωνία για τα ματωμένα πλεονάσματα σε βάθος δεκαετιών, ώστε να πληρωθούν μέχρι δεκάρας τα δάνεια που πήρε το κράτος για να τροφοδοτήσει το κεφάλαιο στον προηγούμενο κύκλο της κερδοφορίας του.
Πολύ περισσότερο, εδώ είναι και τα παλιάς και νέας κοπής μέτρα που διαμορφώνουν το αντεργατικό πλέγμα, με βάση το οποίο οι εργάτες ξεζουμίζονται στους χώρους δουλειάς, ενώ αυξάνεται η πίεση σε μικρομεσαίους αγρότες, αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, που συνθλίβονται στον ανταγωνισμό με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και τελικά τους «αδειάζουν» στην κυριολεξία τη γωνιά.
Σε αυτό το πλαίσιο, της καπιταλιστικής οικονομίας, της συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως η ΕΕ, η «επιτροπεία» για τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες είναι και θα είναι μόνιμη. Στο προσκήνιο μπορούν να τις φέρουν μόνο οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, με τον αγώνα και τη συμμαχία τους, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τα κόμματά του και τις ιμπεριαλιστικές του ενώσεις.
Το επιβεβαίωσε μια μέρα πριν η ίδια η Κομισιόν, δημοσιοποιώντας τη Φθινοπωρινή Εκθεση για τα περιβόητα «ευρωπαϊκά εξάμηνα», τα μνημόνια διαρκείας δηλαδή που κρέμονται μόνιμα πάνω από τα κεφάλια των λαών της Ευρώπης και από τα οποία η Ελλάδα προσωρινά μόνο εξαιρείται έως το επόμενο καλοκαίρι, μιας που εφαρμόζει τα τρέχοντα μνημόνια.
Κάνοντας πλήθος συστάσεων και υποδείξεων προς μια σειρά από κράτη - μέλη (και μιλάμε για καπιταλιστικές οικονομίες στον πυρήνα της Ευρωζώνης, όπως η Γαλλία και η Ιταλία) η Κομισιόν ζητάει να «λάβουν μέτρα», με «περαιτέρω διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», για να προσαρμόσουν τη δημοσιονομική τους πορεία σε όσα προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Να ενισχύσουν, δηλαδή, και με νέα μέτρα το αντιλαϊκό τους οπλοστάσιο, για να θωρακιστούν η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και η ανταγωνιστικότητα της Ευρωζώνης σε σχέση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην παγκόσμια αγορά.
Μάλιστα, οι συστάσεις γίνονται ακόμα πιο αποκαλυπτικές στο σημείο που η Κομισιόν διαπιστώνει ότι όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν σε συνθήκες «εύρωστης οικονομικής δραστηριότητας στη ζώνη του ευρώ και στην ΕΕ». Σε συνθήκες, δηλαδή, όπου τα κέρδη του κεφαλαίου ανακάμπτουν, θεωρώντας μάλιστα ακριβώς «την παρούσα ευνοϊκή συγκυρία, ευκαιρία για να ενισχύσουμε περαιτέρω την ΟΝΕ», όπως επισήμανε και ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις.
Να, λοιπόν, ποια είναι η «κανονικότητα» στην οποία θέλει να επιστρέψει το κεφάλαιο. Να σε τι ζητάνε από το λαό να βάλει πλάτη: Στα μνημόνια διαρκείας, στα «ευρωπαϊκά εξάμηνα», στους «αυτόματους δημοσιονομικούς κόφτες», στα «σύμφωνα σταθερότητας» και όλα τα υπόλοιπα που προβλέπει η συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική ένωση της ΕΕ.
Ξανά και ξανά επιβεβαιώνεται ότι το παραμύθι πως η ανάκαμψη για λογαριασμό του κεφαλαίου είναι η λύση στα λαϊκά προβλήματα, όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: Η ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου σήμερα, η «σταθεροποίηση» και θωράκισή της αύριο, έχουν ως προϋπόθεση την περαιτέρω ισοπέδωση εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.
Οι αποδείξεις, εξάλλου, για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι πάρα πολλές: Τα ψηφισμένα για το 2019 και το 2020 μέτρα, το τσεκούρι σε αφορολόγητο και συντάξεις είναι εδώ. Εδώ είναι και η συμφωνία για τα ματωμένα πλεονάσματα σε βάθος δεκαετιών, ώστε να πληρωθούν μέχρι δεκάρας τα δάνεια που πήρε το κράτος για να τροφοδοτήσει το κεφάλαιο στον προηγούμενο κύκλο της κερδοφορίας του.
Πολύ περισσότερο, εδώ είναι και τα παλιάς και νέας κοπής μέτρα που διαμορφώνουν το αντεργατικό πλέγμα, με βάση το οποίο οι εργάτες ξεζουμίζονται στους χώρους δουλειάς, ενώ αυξάνεται η πίεση σε μικρομεσαίους αγρότες, αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, που συνθλίβονται στον ανταγωνισμό με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και τελικά τους «αδειάζουν» στην κυριολεξία τη γωνιά.
Σε αυτό το πλαίσιο, της καπιταλιστικής οικονομίας, της συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως η ΕΕ, η «επιτροπεία» για τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες είναι και θα είναι μόνιμη. Στο προσκήνιο μπορούν να τις φέρουν μόνο οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, με τον αγώνα και τη συμμαχία τους, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τα κόμματά του και τις ιμπεριαλιστικές του ενώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου