Ένας άνθρωπος μία φορά,
τον κόσμο ήθελε να τον δει αλλαγμένο.
Ξύπναγε, κοιμόταν, κάθε μέρα
το ίδιο πρόγραμμα είχε η ζωή του.
Κάθε μέρα άνοιγε παράθυρα,
πόρτες και λαχταρούσε να δει
διαφορετικό τον κόσμο.
Απογοητευόταν – γιατί
δεν αλλάζει τίποτα; Όλα ίδια, τίποτα
καινούργιο.
Με μία απορία ξύπναγε και κοιμόταν:
Μα γιατί δεν αλλάζει κάτι; Γιατί δεν έρχεται
κάτι καλύτερο, γιατί η κοινωνία αυτή χειροτερεύει;
Για χρόνια ολόκληρα
αυτή η κατάσταση συνέβαινε.
Εκείνος παρέμενε αδρανής,
γύρναγε στο σπίτι και απλώς έβριζε
τους πάντες, Θεό, κοινωνία, τους άλλους.
Αλλά το σημαντικότερο δεν είχε καταλάβει:
πως η αλλαγή ξεκινάει από εμάς τους ίδιους
και όχι από κανέναν άλλο.
Και έτσι, συνέχισε να ελπίζει
πως ο κόσμος θα αλλάξει χωρίς εκείνος
να κάνει τίποτα…
Το λάβαμε από τη Μαρία
τον κόσμο ήθελε να τον δει αλλαγμένο.
Ξύπναγε, κοιμόταν, κάθε μέρα
το ίδιο πρόγραμμα είχε η ζωή του.
Κάθε μέρα άνοιγε παράθυρα,
πόρτες και λαχταρούσε να δει
διαφορετικό τον κόσμο.
Απογοητευόταν – γιατί
δεν αλλάζει τίποτα; Όλα ίδια, τίποτα
καινούργιο.
Με μία απορία ξύπναγε και κοιμόταν:
Μα γιατί δεν αλλάζει κάτι; Γιατί δεν έρχεται
κάτι καλύτερο, γιατί η κοινωνία αυτή χειροτερεύει;
Για χρόνια ολόκληρα
αυτή η κατάσταση συνέβαινε.
Εκείνος παρέμενε αδρανής,
γύρναγε στο σπίτι και απλώς έβριζε
τους πάντες, Θεό, κοινωνία, τους άλλους.
Αλλά το σημαντικότερο δεν είχε καταλάβει:
πως η αλλαγή ξεκινάει από εμάς τους ίδιους
και όχι από κανέναν άλλο.
Και έτσι, συνέχισε να ελπίζει
πως ο κόσμος θα αλλάξει χωρίς εκείνος
να κάνει τίποτα…
Το λάβαμε από τη Μαρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου