Καρότο και μαστίγιο

Μετά τα βραβεία και τους επαίνους από κεφάλαιο και «εταίρους», για τα «έργα και τις ημέρες» της στην εξαπάτηση του ελληνικού λαού, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διεκδικεί τώρα και τα βραβεία της καταστολής ενάντια στις λαϊκές κινητοποιήσεις.
Το «μέρισμα» αυταρχισμού που μοίρασε «γενναιόδωρα» την Τετάρτη από κοινού με την εργοδοσία, συλλαμβάνοντας εργαζόμενους, ανάμεσά τους και τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων, που απεργούσαν στα «ΜΑΡΚΕΤ ΙΝ» στα Γιάννενα, διαμαρτυρόμενοι δυο μόλις μέρες μετά τις συλλήψεις συνδικαλιστών μέσα στα σπίτια τους (!), αλλά και σε όσους διαμαρτύρονταν ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών και στους φοιτητές και εργαζόμενους στις εστίες που απαιτούσαν σίτιση, ζεστό νερό και θέρμανση, επιβεβαιώνει τα παραπάνω.
Κυνική και αδίστακτη, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να πάει μέχρι τέλους την υπόθεση ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων, με ό,τι τη συνοδεύει. Κάνει, δηλαδή, ό,τι έκαναν όλες οι προηγούμενες, με τη διαφορά ότι αυτή φοράει και τη μάσκα του «αριστερού».
Αυτό είναι που φανερώνει το ρόλο της, των βρώμικων, ειδικών αποστολών που αναλαμβάνει για το κεφάλαιο. Επιδέξια τόσο στο «καρότο», που περιλαμβάνει τα παραμύθια περί «δίκαιης ανάπτυξης» και τις ψευτοπαροχές τύπου «μερίσματος», με τα οποία προσπαθεί να αποσπάσει την ανοχή του λαού στα μέτρα που περνάει με ρυθμούς πολυβόλου, όσο και στο «μαστίγιο», εκεί που οι αυταπάτες σκοντάφτουν πάνω στην ωμή πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, ως αποτέλεσμα της αντιλαϊκής της πολιτικής και των απαιτήσεων της εργοδοσίας.
Τα προκλητικά παραμύθια περί «άλλου ήθους» και του αυταρχισμού που τάχα «δεν είναι στην κουλτούρα» τους, παραμύθια που βέβαια ο ελληνικός λαός τα έχει ξανακούσει σε προηγούμενες εποχές από υπουργούς και στελέχη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, δεν πείθουν κανένα.
Πολύ περισσότερο, δεν μπορούν να κρύψουν την ουσία: Η πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου, που υπηρετεί και η σημερινή κυβέρνηση, έχει ως προϋπόθεση το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και γι' αυτό πάει χέρι - χέρι με την καταστολή. Οι «επενδυτικές λεωφόροι» πρέπει να είναι «ελεύθερες» από εργατικά δικαιώματα, αλλά και από τη συλλογική οργάνωση και δράση της εργατικής τάξης.
Το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος που έρχεται στο πλαίσιο της τρίτης «αξιολόγησης» είναι αποκαλυπτικό. Κυβέρνηση και κεφάλαιο βάζουν στο στόχαστρο το δικαίωμα στην απεργία και μάλιστα στο επίπεδο της επιχείρησης και του ομίλου, εκεί όπου η αντιπαράθεση με την εργοδοσία έχει τις μεγαλύτερες απαιτήσεις, με στόχο να χτυπήσουν την οργάνωση και τους αγώνες των εργαζομένων. Γιατί η οργανωμένη συνδικαλιστική δράση δεν ταιριάζει με το «αναπτυξιακό περιβάλλον» έντασης της εργασιακής εκμετάλλευσης.
Το χτύπημα στους εργαζόμενους στα Γιάννενα, οι συλλήψεις και οι διώξεις, είναι «πρόβα τζενεράλε» σε αυτήν την κατεύθυνση, μαζί με τη βρώμικη προπαγάνδα των αστικών επιτελείων το διάστημα αυτό.
Αντίστοιχο είναι και το παράδειγμα των πλειστηριασμών σπιτιών της λαϊκής οικογένειας: Τη βασική επιδίωξη του κεφαλαίου, να απαλλαγούν οι τράπεζες από τα «βαρίδια» των «κόκκινων» δανείων και να τροφοδοτήσουν με ζεστό χρήμα τους επιχειρηματικούς ομίλους στο νέο γύρο κερδοφορίας τους, η κυβέρνηση τον υπηρετεί με όλα τα μέσα. Και διευρύνοντας το νομοθετικό πλαίσιο που έχουν στα χέρια τους οι τραπεζικοί όμιλοι και δίνοντας στα λαϊκά νοικοκυριά «διαβεβαιώσεις» χωρίς αντίκρισμα ότι τάχα προστατεύει την πρώτη κατοικία, αλλά και επιστρατεύοντας τη «ράβδο» για όσους αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Η καταστολή, όπως και το εμπόριο κάλπικων ελπίδων και η στάση αναμονής που προσπαθούν να καλλιεργήσουν κυβέρνηση και κεφάλαιο, πρέπει να πάρουν την απάντησή τους στις 14 Δεκέμβρη, μέρα πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας.