Τι θα μπορούσε να παίξει στο κανάλι του ΣΚΑΪ για την Πετρούπολη, στα 100 χρόνια από τη μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση;
Αν μιλούσαμε για ντοκιμαντέρ, ο καθένας θα μπορούσε να φανταστεί, έχοντας για καλό και για κακό δίπλα του μια σακούλα. Αλλά αυτό που ξεπερνάει τη φαντασία είναι πως θα χρησιμοποιούσαν ένα talent show για να περάσουν τη βρώμικη, αστική προπαγάνδα τους. Ακολουθεί μια μικρή γεύση.
Εσείς άραγε γνωρίζατε πως…
“η επανάσταση μας πήρε τη χαρά, δικάζουνε με φήμες και με κουτσομπολιά;”
“τον τσάρο κι αν τον κλάψανε, τη μοίρα δεν αλλάξανε…”;
“έχει αποκτήσει αξία, ό,τι αγγίξανε αυτοί…” (δηλ οι Ρομανόφ) και πουλιέται στη μαύρη αγορά, στον κόσμο που τους νοσταλγεί, όταν δε φεύγει στα κρυφά από το Πέτρογκραντ;
Το πρώτο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι πως στον
αντεπαναστατικό τους ζήλο, τα αστικά κανάλια δεν προβάλλουν πια ούτε καν
την πρώτη, αστικοδημοκρατική επανάσταση, το Φλεβάρη του 17′, αλλά την
απολυταρχία του τσάρου, όπου ο κόσμος ήταν ευχαριστημένος και
καλοπερνούσε στα όρια της επιβίωσης, πριν έρθουν οι κακοί επαναστάτες να
τον ταρακουνήσουν -χωρίς προφανώς τη δική του συμμετοχή στα γεγονότα.
Δεν ξέρει κανείς αν το χειρότερο είναι η διαστρέβλωση της ιστορίας ή η χρησιμοποίηση ενός παιδικού χορευτικού συγκροτήματος (Natalittles), για να στοχεύσουν κατευθείαν στο θυμικό του τηλεθεατή και να κερδίσουν τη συμπάθειά του για τον καλό, αδικοχαμένο τσάρο.
Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι μετά το ιστορικό ξέπλυμα των συνεργατών των ναζί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που επιβραβεύτηκε με την πρώτη θέση στην περυσινή Eurovision, η φάμπρικα συνεχίζεται και περιλαμβανει το ιστορικό ξέπλυμα της τσαρικής απολυταρχίας, που είχε κάτσει σαν το παράσιτο στο σβέρκο του ρώσικου λαού, απομυζώντας την εργασία του.
Κι αν αναρωτηθεί κανείς, γιατί κρίνουμε αρνητικά το κανάλι, που δεν έχει καμία ευθύνη για το μουσικό σκετς που επέλεξε η ομάδα, ας σκεφτεί αν θα μπορούσε να παίξει ελεύθερα και σε ζώνη υψηλής θεαματικότητας πχ ένα ανστίστοιχο σκετς για τη νίκη των μπολσεβίκων και την επανάσταση, ή έστω για τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών -που θεωρητικά την τιμούν και την γιορτάζουν όλοι.
Όχι ε; Τυχαίο; Δε νομίζουμε…
Αν μιλούσαμε για ντοκιμαντέρ, ο καθένας θα μπορούσε να φανταστεί, έχοντας για καλό και για κακό δίπλα του μια σακούλα. Αλλά αυτό που ξεπερνάει τη φαντασία είναι πως θα χρησιμοποιούσαν ένα talent show για να περάσουν τη βρώμικη, αστική προπαγάνδα τους. Ακολουθεί μια μικρή γεύση.
Εσείς άραγε γνωρίζατε πως…
“η επανάσταση μας πήρε τη χαρά, δικάζουνε με φήμες και με κουτσομπολιά;”
“τον τσάρο κι αν τον κλάψανε, τη μοίρα δεν αλλάξανε…”;
“έχει αποκτήσει αξία, ό,τι αγγίξανε αυτοί…” (δηλ οι Ρομανόφ) και πουλιέται στη μαύρη αγορά, στον κόσμο που τους νοσταλγεί, όταν δε φεύγει στα κρυφά από το Πέτρογκραντ;
Κανονικά το βίντεο που ακολουθεί, θα χρειαζόταν την κατάλλληλη
σήμανση ως προειδοποίηση. Ο καθένας μπορεί να αναλάβει προσωπικά την
ευθύνη για να το δει και να ξεράσει υπεύθυνα.
Δεν ξέρει κανείς αν το χειρότερο είναι η διαστρέβλωση της ιστορίας ή η χρησιμοποίηση ενός παιδικού χορευτικού συγκροτήματος (Natalittles), για να στοχεύσουν κατευθείαν στο θυμικό του τηλεθεατή και να κερδίσουν τη συμπάθειά του για τον καλό, αδικοχαμένο τσάρο.
Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι μετά το ιστορικό ξέπλυμα των συνεργατών των ναζί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που επιβραβεύτηκε με την πρώτη θέση στην περυσινή Eurovision, η φάμπρικα συνεχίζεται και περιλαμβανει το ιστορικό ξέπλυμα της τσαρικής απολυταρχίας, που είχε κάτσει σαν το παράσιτο στο σβέρκο του ρώσικου λαού, απομυζώντας την εργασία του.
Κι αν αναρωτηθεί κανείς, γιατί κρίνουμε αρνητικά το κανάλι, που δεν έχει καμία ευθύνη για το μουσικό σκετς που επέλεξε η ομάδα, ας σκεφτεί αν θα μπορούσε να παίξει ελεύθερα και σε ζώνη υψηλής θεαματικότητας πχ ένα ανστίστοιχο σκετς για τη νίκη των μπολσεβίκων και την επανάσταση, ή έστω για τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών -που θεωρητικά την τιμούν και την γιορτάζουν όλοι.
Όχι ε; Τυχαίο; Δε νομίζουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου