Οταν η Τοπική Διοίκηση θέλει περισσότερη ... αυτονομία

Στο πρόσφατο συνέδριο της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), εκφράστηκε με τον πλέον σαφή τρόπο η συναίνεση της ηγεσίας στις προσεχείς αντιδραστικές διοικητικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση, ώστε να προσαρμοστεί η Τοπική Διοίκηση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις ανάγκες του κεφαλαίου, με πρώτη προτεραιότητα το τσάκισμα των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Απαίτησαν από την κυβέρνηση να τους δώσει μεγαλύτερη αυτονομία και να αποτελέσουν τον βασικό πυλώνα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Σαν «λαγός» της κυβέρνησης, η ηγεσία της ΚΕΔΕ μεταξύ άλλων ζήτησε να πάρει στην ευθύνη της και τα νηπιαγωγεία, προμηνύοντας αντιδραστικές αλλαγές στο σύνολο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Μια αξίωση που είναι απόλυτα ταιριαστή με τα σχέδια της κυβέρνησης και είναι ρητά διατυπωμένη στο 3ο μνημόνιο για περισσότερη αυτονομία συνολικά στην Εκπαίδευση. Με υπερβάλλοντα ζήλο, η ηγεσία της ΚΕΔΕ (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) προλαβαίνει την κυβέρνηση, προετοιμάζει το έδαφος, νομιμοποιεί τις αντιδραστικές αλλαγές στη συνείδηση του λαού και ζητά να περάσουν στην ευθύνη των δήμων οι δομές των νηπιαγωγείων. Δυστυχώς, υπάρχει πικρή πείρα στις λαϊκές οικογένειες από την «αποκέντρωση» αρμοδιοτήτων του κράτους στους δήμους.

* * *

Για να σκαλίσουμε λίγο τη μνήμη μας, πριν από είκοσι χρόνια, τα ίδια κόμματα στην Τοπική Διοίκηση, συμπλέοντας με τις αξιώσεις του κεφαλαίου για «λιγότερο κράτος» και «αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων», προκειμένου να αποδεσμευτούν κεφάλαια και να πάνε ζεστά στους επιχειρηματικούς ομίλους, πρωτοστάτησαν και πήραν στην ευθύνη τους τους παιδικούς σταθμούς. Ποια είναι όμως η εικόνα, είκοσι χρόνια μετά; Η κάλυψη των όποιων αναγκών γίνεται με το ευρωπαϊκό κουπόνι, που φέτος υπάρχει και του χρόνου καταργείται, ή φέτος το παιδί σου το δικαιούται και του χρόνου βλέπουμε. Από τη βρεφική ηλικία μέχρι και τεσσάρων χρόνων, χιλιάδες παιδιά μένουν στο σπίτι τους. Φέτος δόθηκαν κουπόνια σε βρέφη, μόνο που δεν υπάρχουν ανάλογες δομές για να γραφτούν. Τέλος, για όσα από τα παιδιά δεν ενταχθούν στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα και καταφέρουν να βρουν μια θέση στον παιδικό σταθμό, ο γονιός βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για τα τροφεία και για άλλες ανάγκες. Πάνω από το 50% των εργαζομένων όλων των ειδικοτήτων εργάζονται με κάθε είδους εργασιακή σχέση, ενώ δεν χρειάζεται να περιγράψουμε την εικόνα των κτιριακών υποδομών. Ο κατάλογος είναι μακρύς. Υπηρετώντας αυτήν την εχθρική πολιτική απέναντι στις ανάγκες και τα δικαιώματα των παιδιών, συνεχίζουν επιθετικά στην ίδια αντιλαϊκή ρότα. Αντί να απολογούνται για το χάλι που επικρατεί στο χώρο της Προσχολικής Εκπαίδευσης, τολμάνε να μιλήσουν ενάντια στην υποχρεωτικότητα της Προσχολικής Εκπαίδευσης, υπηρετώντας το συνολικό σχεδιασμό για το πέρασμα και των νηπιαγωγείων στους δήμους.

* * *

Από κοντά και η πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ, άξιος βαστάζος της πολιτικής των εργοδοτών τους, που προσπαθεί να στοιχίσει τους εργαζόμενους κάτω από ξένη σημαία. Να υιοθετήσουν δηλαδή οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αιτήματα που διευκολύνουν την πολιτική που τσακίζει τη ζωή και τα δικαιώματά τους. Τέλος, τι θα κάναμε χωρίς τους επιστήμονες που συμπληρώνουν όλο το αντιλαϊκό κάδρο με «επιστημονικά επιχειρήματα»... Ακούσαμε, από τον ΠΑΣΥΒΝ (Πανελλήνιος Σύλλογος Βρεφονηπιοκόμων), ότι το παιδί τεσσάρων ετών θα αποκτήσει δυσλεξία εάν παρακολουθήσει το πρόγραμμα του νηπιαγωγείου! Τι ...συγχρονισμός και πολυφωνία για να τεκμηριωθεί, να καλλωπιστεί και να νομιμοποιηθεί αυτή η πολιτική! Βέβαια, η απόφαση της ΚΕΔΕ πρωτίστως εξυπηρετεί την κυβέρνηση, με την οποία έχουν αποδειχθεί καλά συνεταιράκια στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει. Ετσι, το «κατηγορηματικό όχι» της ΚΕΔΕ στο θέμα της υποχρεωτικότητας αποτελεί βολικό άλλοθι για την κυβέρνηση. Αφού κατά την προσφιλή τακτική του το υπουργείο Παιδείας έριξε ένα πυροτέχνημα για τη θεσμοθέτηση της διετούς Προσχολικής Εκπαίδευσης, αμέσως μετά αράδιασε τα ατελείωτα προαπαιτούμενα για την υλοποίηση της εξαγγελίας, για να καταλήξει ο υπουργός Παιδείας ότι ο σχεδιασμός είναι σε βάθος τριετίας. Δηλαδή, χαίρε βάθος αμέτρητο! Εφόσον κλείσουν οι «αξιολογήσεις» και τα προγράμματα και φυσικά ούτε λόγος για μόνιμους διορισμούς και ίδρυση νέων νηπιαγωγείων, ενώ στο τέλος ανέφερε τις διαφωνίες που υπάρχουν στην κοινωνία για τη θεσμοθέτηση της υποχρεωτικότητας (βλέπε απόφαση ΚΕΔΕ).

* * *

Τόσο η κυβέρνηση όσο και η ηγεσία της ΚΕΔΕ στέκονται απέναντι στις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών προσχολικής ηλικίας και των οικογενειών τους. Γι' αυτό χρειάζεται πιο αποφασιστικά να βρεθεί στο επίκεντρο των διεκδικήσεων το αίτημα για μια θέση στους παιδικούς σταθμούς όλων των παιδιών, από τη γέννησή τους μέχρι τα 4 χρόνια και δίχρονη Προσχολική Αγωγή με ευθύνη του υπουργείου Παιδείας. Είναι ανάγκη να προσληφθεί το αναγκαίο μόνιμο παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό σε όλες τις προσχολικές δομές, στους παιδικούς σταθμούς και στα νηπιαγωγεία. Να ιδρυθούν σύγχρονες κτιριακές εγκαταστάσεις, που θα εξασφαλίζουν όχι μόνο την ασφάλεια των παιδιών, αλλά θα διευκολύνουν το περιεχόμενο της παιδαγωγικής πράξης. Να διαμορφωθεί ενιαίο, αναβαθμισμένο, επιστημονικά τεκμηριωμένο πρόγραμμα, να γίνεται περιοδική επιμόρφωση των παιδαγωγών ώστε να παρακολουθούν τα σύγχρονα πορίσματα της επιστήμης. Αυτά όλα είναι ανάγκη να γίνουν αιτήματα άμεσης διεκδίκησης, τσαλακώνοντας αποφάσεις συνεδρίων ή σχεδιασμούς της κυβέρνησης που τσακίζουν τη ζωή και το μέλλον των παιδιών.

Αγγελική ΓΚΟΥΣΚΟΥ
Μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ