Κοινοβουλευτικό Survivor Φασιστών

Η κραυγή «φρουρά – φρουρά» που ακούστηκε την ώρα που την πέφτει ο χρυσαυγητάρης στον Δένδια ήταν ομόηχη του «όχι, όχι, όχι» που ακούστηκε από τον Γιώργο Παπαδάκη την ώρα των ακίνητων πολιτικών μαρτύρων της πρώτης φοράς Χρυσή Αυγή on camera, εν δράσει.

Το ξανάζησα μέσα στη Βουλή, κατάμεστη και βολική, σε ευθέως ανάποδη εικόνα από αυτήν της δίκης της Χρυσής Αυγής. Εκεί δεν εγκρίθηκαν κάμερες για να μη φαίνεται μονάχη στα έδρανα η μάνα του Φύσσα. Θύμα των πραγματικών φόνων και όχι των εικονικών που με τσαμπουκογροθιές και χαστουκοεκρήξεις η Χρυσή Αυγή μαζεύει ό,τι ψηφαλάκια περισσεύουν απ’ το Σώρρα.

Η έκπληξη όμως δεν ήταν η Χρυσή Αυγή αλλά ο Ανελίτης και γιατρός στο επάγγελμα Θ. Παπαχριστόπουλος που σαν έτοιμος από καιρό, βγήκε να υπερασπιστεί, τον καημένο τον Λιάκο που μάλλον δεν ήξερε τι έκανε…

Το να ξαναζείς το ίδιο έργο απ’ το προεκλογικό στούντιο στο κοινοβούλιο των εκλεγμένων, είναι σαν να υποχρεώνεσαι να παίζεις με το ζόρι στο κοινοβουλευτικό survivor των φασιστών. Η κάμερα πάντως έσβησε προστατεύοντας τάχαμου δήθεν τα χρηστά ήθη των Ελλήνων, τα θεωρεία ήταν κλειδωμένα για τους δημοσιογράφους κι άνοιξαν μόνο για να μπουν σχολεία, να μάθουν από πρώτο χέρι πώς δρουν τα εργαλεία του σύγχρονου μιντιακού καπιταλισμού στο επίπεδο της παραγωγής κέρδους από την εικόνα. Το είχα πει μετά τη δίκη που έγινε κατόπιν αυτεπαγγέλτου του Κράτους διώξεως, με το Κράτος απόν και τους συνδαιτυμόνες του τότε θεάματος επίσης απόντες. Κατείχαν ήδη μεγάλα αξιώματα. Απ’ το στούντιο στη Βουλή μια ίδια Χρυσαυγή. Φαίνεται άλλωστε κι απ’ τις μετρήσεις, που δεν ξέρουμε πώς θα διαμορφωθούν με την κοινοβουλευτική πρακτική της εγκληματικής οργάνωσης να εξελίσσεται σε ομαδικό εκτονωτικό οργασμό ύβρεων και μπουκαλοπεταγμάτων. Την Κασσάνδρα την λέγανε κακιά επειδή προέβλεψε σωστά. Το επαναλαμβάνω λοιπόν χωρίς χαιρεκακία σε απαξάπασα την ελληνική δημοκρατία, αυτό που είπα μετά το τέλος της δίκης: ζωή σε λόγου σας.

Λιάνα Κανέλλη