Ούτε φόβος ούτε αυταπάτες

Ούτε φόβος ούτε αυταπάτες

Με ένα μείγμα εκβιασμών και κάλπικων προσδοκιών στην προπαγάνδα της, η κυβέρνηση προσπαθεί να αποσπάσει την ανοχή του λαού στα επόμενα βήματα που σχεδιάζει μαζί με το κουαρτέτο, προκειμένου να ολοκληρωθεί η «αξιολόγηση».
Τα μέτρα που συζητιούνται ενόψει του αυριανού Γιούρογκρουπ, όπως η παραπέρα μείωση του αφορολόγητου και η περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» στους παλιούς συνταξιούχους, ακόμα κι αν δεν νομοθετηθούν τώρα, ακόμα κι αν καλυφθούν προσωρινά με τον φερετζέ του «κόφτη», είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσουν το περιεχόμενο του επόμενου γύρου της αντιλαϊκής επίθεσης, που κλιμακώνεται σε όλα τα μέτωπα.
Επομένως, αν κάτι κατοχυρώνουν κυβέρνηση - κεφάλαιο και κουαρτέτο με τη συζήτηση για την προληπτική περιγραφή ή νομοθέτηση μέτρων για μετά το 2018, είναι η προετοιμασία του εδάφους για συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος. Που σημαίνει θυσίες δίχως τέλος για το λαό, στο όνομα του να διατηρείται ανοιχτός ο δρόμος προς την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Πάνω σ' αυτό το έδαφος, κορυφώνονται τις τελευταίες μέρες τα «τελεσίγραφα» από διάφορες πλευρές, που ζητούν επιτακτικά να ολοκληρωθεί η «αξιολόγηση» «για να αποφευχθούν τα χειρότερα». Οι δηλώσεις και η αρθρογραφία πολιτικών και φυσικών εκπροσώπων του κεφαλαίου στα κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ είναι ενδεικτική.
«Ο χρόνος είναι αμείλικτος», «Συμφωνία πριν τις κάλπες στην Ευρώπη», «Κλείσιμο της διαπραγμάτευσης ή εκλογές με επίδικο την παραμονή ή όχι στο ευρώ», «Θρίλερ μέχρι το επόμενο Γιούρογκρουπ», «Βήματα προς τη διέξοδο» είναι μερικά απ' όσα γράφονται και ακούγονται αυτές τις μέρες, κυρίως απ' όταν η κυβέρνηση «ανέβασε στροφές» για το «ξεπάγωμα» της «αξιολόγησης».
Είναι βέβαιο ότι «παραινέσεις» και «συστάσεις» όπως αυτές αντανακλούν υπαρκτές ανησυχίες της αστικής τάξης και των κομμάτων της στην Ελλάδα, που βλέπουν τις καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», κυρίως εξαιτίας της κόντρας Γερμανίας - ΔΝΤ, να δρουν ανασταλτικά στις προσδοκίες για ανάκαμψη. Είναι, όμως, επίσης σίγουρο ότι προβληματίζονται για τις λαϊκές αντιδράσεις στα μέτρα που σχεδιάζουν, ο ορίζοντας εφαρμογής των οποίων επεκτείνει το τρέχον μνημόνιο και μετά το 2018.
Γι' αυτόν το λόγο, προσπαθούν να κάνουν το λαό συμμέτοχο στις ανησυχίες τους για την καθυστέρηση της «αξιολόγησης» και προπάντων συνεργό στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που προϋποθέτει κλιμάκωση των αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων.
Απειλούν το λαό ότι αν δεν συναινέσει τώρα στο κλείσιμο της «αξιολόγησης» με τα επιπλέον μέτρα που συζητάνε κυβέρνηση - κουαρτέτο, οι εναλλακτικές που ανοίγονται μπροστά του είναι είτε να επιβληθεί στο μέλλον μια χειρότερη συμφωνία, είτε να προκληθεί αστάθεια. Σε αυτήν την κατεύθυνση, αξιοποιούν τους υπαρκτούς προβληματισμούς που υπάρχουν στους κόλπους της αστικής τάξης για το ενδεχόμενο ενός Grexit στο πλαίσιο συνολικών κλονισμών της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Φοβερίζουν το λαό για να διαλέξει το μικρότερο κακό και τον εκβιάζουν να ασπαστεί τη λογική ότι δεν υπάρχει τίποτε πέρα απ' αυτό που του παρουσιάζουν ως μονόδρομο. Ταυτόχρονα, κάνουν τα πάντα για να συντηρούνται αυταπάτες ότι η ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» και η επακόλουθη ανάκαμψη (αν και όποτε υπάρξει) θα φέρει βελτίωση της ζωής για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
Ούτε φόβο ούτε αυταπάτες για την καπιταλιστική ανάκαμψη δεν πρέπει να έχει ο λαός. Στις επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου και των κομμάτων του, να αντιτάξει το δικό του σχέδιο, για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας και ισχυρό ΚΚΕ. Για διέξοδο που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.