Με
το νέο γύρο προγραμμάτων που αναμένεται να προκηρύξει το επόμενο
διάστημα ο ΟΑΕΔ συνεχίζονται αυτές τις μέρες τα επεισόδια στο
προπαγανδιστικό σίριαλ των «επιτυχιών» της κυβέρνησης όσον αφορά τη
στήριξη τάχα των εργαζομένων και των ανέργων, τη μείωση της ανεργίας και
τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Καθόλου τυχαία, μάλιστα, το εν λόγω
σίριαλ κορυφώνεται λίγες μέρες πριν από την κατάθεση του νέου
αντιλαϊκού πολυνομοσχεδίου.
Τα ίδια τα προγράμματα που προαναγγέλλονται, βέβαια, σκιαγραφούν το εργασιακό τοπίο για το οποίο στελέχη της κυβέρνησης και του ΟΑΕΔ επιχαίρουν: Πρόκειται για κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης, που ανακυκλώνουν και μοιράζουν την ανεργία, ενώ παράλληλα συνοδεύονται από επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις ασφαλιστικών εισφορών και άλλα «κίνητρα» στην εργοδοσία.
Οι άνεργοι που στρέφονται στα προγράμματα, στον αγώνα τους να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο, αναγκάζονται να δουλέψουν σε προσωρινές θέσεις εργασίας, με μισθούς - ψίχουλα, στα όρια του βασικού μισθού, αν όχι και πιο κάτω από αυτόν, που ακόμα κι αυτοί καταβάλλονται με καθυστέρηση. Αναγκάζονται να «ξεγράψουν» εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ακόμα και όσα ισχύουν για τους συναδέλφους τους.
Μετά από το σύντομο «διάλειμμα», οι «ωφελούμενοι», όπως αποκαλούνται οι άνεργοι που συμμετέχουν στα προγράμματα, επιστρέφουν στις ουρές της ανεργίας, περιμένοντας να έρθει ξανά η σειρά τους όταν το άθροισμα των μηνών της δικής τους ανεργίας ξεπεράσει το αντίστοιχο άθροισμα αυτών που στέκονται δίπλα τους...
Πέρα από τα πολλαπλά και άμεσα «κίνητρα» που προσφέρονται στην εργοδοσία, η διεύρυνση του αριθμού των εργαζομένων που απασχολούνται μέσα από τα προγράμματα «ενεργητικής απασχόλησης» έχει τη δική της συμβολή στην πλαγιοκόπηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και στην τάση μείωσης των μισθών την οποία αποτυπώνουν τα ίδια τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας για το 2017. Στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που αμείβονται με μισθούς κάτω από 600 ευρώ μεικτά, που έχουν φτάσει να αποτελούν το ένα τρίτο του συνόλου των μισθωτών, περιλαμβάνονται και οι «ωφελούμενοι» των προγραμμάτων.
Την ίδια στιγμή, είναι χαρακτηριστικό ότι το ύψος του κονδυλίου που προορίζεται για τα επιδόματα ανεργίας, με βάση τον προϋπολογισμό του Οργανισμού, βαίνει συνεχώς μειούμενο χρόνο με το χρόνο, και το ύψος του μηνιαίου επιδόματος παραμένει καθηλωμένο στα 360 ευρώ. Οι άνεργοι που το δικαιούνται είναι ελάχιστοι, έτσι που τελικά χορηγείται μόλις σε έναν στους δέκα από το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων στο μητρώο του Οργανισμού. Παρ' όλα αυτά, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κατευθύνονται στα «προγράμματα ενεργητικής απασχόλησης», μέσα από τα οποία εδραιώνεται ο χαρακτήρας του ΟΑΕΔ ως μηχανισμού ενίσχυσης των επιχειρήσεων, εξασφάλισης φθηνού εργατικού δυναμικού, επιδοτήσεων και άλλων «κινήτρων».
Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά των προγραμμάτων που σχεδιάζει και υλοποιεί ο ΟΑΕΔ είναι γνωστά και παραμένουν τα ίδια διαχρονικά, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, ακολουθώντας τη λογική των «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης».
Εξίσου φανερή είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να «διαπαιδαγωγήσει» τους εργαζόμενους, και ιδιαίτερα τους νέους, στην περιπλάνηση από το ένα προσωρινό πρόγραμμα στο άλλο, παρεμβάλλοντας ανάμεσα διαστήματα ανεργίας.
Απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα που διαμορφώνουν και ενισχύουν συνεχώς κυβέρνηση, ΕΕ και μεγαλοεργοδοσία, απάντηση δίνει η ενίσχυση του ενιαίου αγώνα εργαζομένων και ανέργων για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, που να αναπληρώνουν τις μεγάλες απώλειες και να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Για κατώτερο μισθό 751 ευρώ και ΕΓΣΣΕ, προκειμένου να μην πληρώνεται κανένας εργαζόμενους κάτω από αυτόν. Για μέτρα προστασίας και ανακούφισης των ανέργων, με κριτήριο τις ανάγκες τους και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και τα «πλεονάσματα» της κυβέρνησης.
Τα ίδια τα προγράμματα που προαναγγέλλονται, βέβαια, σκιαγραφούν το εργασιακό τοπίο για το οποίο στελέχη της κυβέρνησης και του ΟΑΕΔ επιχαίρουν: Πρόκειται για κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης, που ανακυκλώνουν και μοιράζουν την ανεργία, ενώ παράλληλα συνοδεύονται από επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις ασφαλιστικών εισφορών και άλλα «κίνητρα» στην εργοδοσία.
Οι άνεργοι που στρέφονται στα προγράμματα, στον αγώνα τους να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο, αναγκάζονται να δουλέψουν σε προσωρινές θέσεις εργασίας, με μισθούς - ψίχουλα, στα όρια του βασικού μισθού, αν όχι και πιο κάτω από αυτόν, που ακόμα κι αυτοί καταβάλλονται με καθυστέρηση. Αναγκάζονται να «ξεγράψουν» εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ακόμα και όσα ισχύουν για τους συναδέλφους τους.
Μετά από το σύντομο «διάλειμμα», οι «ωφελούμενοι», όπως αποκαλούνται οι άνεργοι που συμμετέχουν στα προγράμματα, επιστρέφουν στις ουρές της ανεργίας, περιμένοντας να έρθει ξανά η σειρά τους όταν το άθροισμα των μηνών της δικής τους ανεργίας ξεπεράσει το αντίστοιχο άθροισμα αυτών που στέκονται δίπλα τους...
Πέρα από τα πολλαπλά και άμεσα «κίνητρα» που προσφέρονται στην εργοδοσία, η διεύρυνση του αριθμού των εργαζομένων που απασχολούνται μέσα από τα προγράμματα «ενεργητικής απασχόλησης» έχει τη δική της συμβολή στην πλαγιοκόπηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και στην τάση μείωσης των μισθών την οποία αποτυπώνουν τα ίδια τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας για το 2017. Στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που αμείβονται με μισθούς κάτω από 600 ευρώ μεικτά, που έχουν φτάσει να αποτελούν το ένα τρίτο του συνόλου των μισθωτών, περιλαμβάνονται και οι «ωφελούμενοι» των προγραμμάτων.
Την ίδια στιγμή, είναι χαρακτηριστικό ότι το ύψος του κονδυλίου που προορίζεται για τα επιδόματα ανεργίας, με βάση τον προϋπολογισμό του Οργανισμού, βαίνει συνεχώς μειούμενο χρόνο με το χρόνο, και το ύψος του μηνιαίου επιδόματος παραμένει καθηλωμένο στα 360 ευρώ. Οι άνεργοι που το δικαιούνται είναι ελάχιστοι, έτσι που τελικά χορηγείται μόλις σε έναν στους δέκα από το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων στο μητρώο του Οργανισμού. Παρ' όλα αυτά, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κατευθύνονται στα «προγράμματα ενεργητικής απασχόλησης», μέσα από τα οποία εδραιώνεται ο χαρακτήρας του ΟΑΕΔ ως μηχανισμού ενίσχυσης των επιχειρήσεων, εξασφάλισης φθηνού εργατικού δυναμικού, επιδοτήσεων και άλλων «κινήτρων».
Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά των προγραμμάτων που σχεδιάζει και υλοποιεί ο ΟΑΕΔ είναι γνωστά και παραμένουν τα ίδια διαχρονικά, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, ακολουθώντας τη λογική των «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης».
Εξίσου φανερή είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να «διαπαιδαγωγήσει» τους εργαζόμενους, και ιδιαίτερα τους νέους, στην περιπλάνηση από το ένα προσωρινό πρόγραμμα στο άλλο, παρεμβάλλοντας ανάμεσα διαστήματα ανεργίας.
Απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα που διαμορφώνουν και ενισχύουν συνεχώς κυβέρνηση, ΕΕ και μεγαλοεργοδοσία, απάντηση δίνει η ενίσχυση του ενιαίου αγώνα εργαζομένων και ανέργων για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, που να αναπληρώνουν τις μεγάλες απώλειες και να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Για κατώτερο μισθό 751 ευρώ και ΕΓΣΣΕ, προκειμένου να μην πληρώνεται κανένας εργαζόμενους κάτω από αυτόν. Για μέτρα προστασίας και ανακούφισης των ανέργων, με κριτήριο τις ανάγκες τους και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και τα «πλεονάσματα» της κυβέρνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου