Ταυτίζονται (και) στη διαχείριση της φτώχειας

Στον απόηχο της έρευνας του ΙΟΒΕ για τη φτώχεια και της ομιλίας του Κυρ. Μητσοτάκη στο «Ιδρυμα Καραμανλή», εξελίσσεται η κόντρα με την κυβέρνηση για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί τη φτωχοποίηση του λαού, που είναι βέβαια μεγαλύτερη από ό,τι καταγράφουν τα στοιχεία των διαφόρων στατιστικών. Θυμίζουμε ότι η έρευνα του ιδρύματος των βιομηχάνων (τέτοιο είναι το ΙΟΒΕ) διαπιστώνει ότι το 70% του πληθυσμού (7 στους 10 δηλαδή) «μόλις τα βγάζει πέρα» με τις υποχρεώσεις του νοικοκυριού, ενώ περίπου 6 στους 10 αναμένουν επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης τους επόμενους 12 μήνες, ως αποτέλεσμα της εφαρμογής παλιών και νέων μέτρων, όπως για παράδειγμα η παραπέρα μείωση του αφορολόγητου, η νέα μείωση στις συντάξεις και πάει λέγοντας.

***

Τι προτείνει, λοιπόν, η ΝΔ για τη διαχείριση της φτώχειας, θεωρώντας προφανώς δεδομένο ότι αυτή θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα τα επόμενα χρόνια; Υπόσχεται να ενισχύσει το θεσμό του «Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος» με κονδύλια από το «κοινωνικό μέρισμα», να επιχορηγήσει με μικρά δάνεια για να «αποπληρώσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις» (!) ή για να ανοίξουν μικρές επιχειρήσεις, προγράμματα κατάρτισης για την ανάσχεση τάχα της ανεργίας. Προτείνει, επίσης, μερική επέκταση του επιδόματος της ανεργίας, με μικρή «ελαστικοποίηση» των κριτηρίων του ΟΑΕΔ, που σήμερα δίνει το πενιχρό επίδομα μόλις σε 1 στους 10 ανέργους. Εσπευσε, ωστόσο, αμέσως ο Κυρ. Μητσοτάκης να διευκρινίσει ότι το επίδομα θα πρέπει να διακόπτεται αν ο άνεργος αρνηθεί θέσεις εργασίας που του προτείνονται, ανεξάρτητα από τις απολαβές και τους όρους δουλειάς, όπως προβλέπει άλλωστε και ο νόμος που ισχύει σήμερα.

***

Μια προσεκτική ανάγνωση επιβεβαιώνει ότι οι προτάσεις της ΝΔ αποτελούν πιστή αντιγραφή των μέτρων που εφαρμόζει ήδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα οποία στοχεύουν στην ανακύκλωση της φτώχειας, που αφορά ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά. Αλλωστε, τόσο η κυβέρνηση όσο και η ΝΔ θεωρούν «περασμένα - ξεχασμένα» τα δικαιώματα που αφαιρέθηκαν από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα την περίοδο της κρίσης, που σημαίνει ότι το φάσμα της φτώχειας, σχετικά και απόλυτα, θα απειλεί ολοένα και περισσότερους. Εκεί οδηγούν οι μισθοί πείνας, οι αμοιβές κάτω ακόμα και από τον κατάπτυστο κατώτερο μισθό, λόγω της μεγάλης ευελιξίας στην αγορά εργασίας, το τσάκισμα ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η φοροαφαίμαξη που μεγαλώνει, η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας - Πρόνοιας, οι περικοπές σε επιδόματα και παροχές που αφορούν ακόμα και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες.

***

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ ταυτίζονται στον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής για τη θωράκιση του κεφαλαίου και απ' αυτήν την άποψη δεν θα μπορούσαν παρά να συμφωνούν και με τα μέτρα μοιράσματος και ανακύκλωσης της φτώχειας που διευρύνεται. Τα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση και προτείνει η ΝΔ, προβλέπουν τη συρρίκνωση ή και την περικοπή επιδομάτων και παροχών από τους φτωχούς, για να δοθούν ψίχουλα στους ακόμα φτωχότερους. Κυβέρνηση και ΝΔ καλούν το λαό να συμβιβαστεί με τη φτώχεια και την ανακύκλωσή της από το κράτος, με επιδόματα όπως το «Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα», που προβλέπει «ενίσχυση» σε τετραμελή οικογένεια με 13 ευρώ τη μέρα! Ταυτόχρονα, με τους όρους και τις προϋποθέσεις που προβλέπονται για την παροχή ακόμα κι αυτών των πενιχρών επιδομάτων, το κράτος επιβάλλει έναν ακόμα μηχανισμό «συμμόρφωσης» και πειθαναγκασμού, εκβιάζοντας τους δικαιούχους ότι μπορεί να χάσουν και τα ελάχιστα που τους δίνονται, αν παραβούν τους όρους και τα κριτήρια.

***

Την ίδια ώρα που διαγωνίζονται μπροστά στο κεφάλαιο για το ποιος μπορεί να τους εξασφαλίσει την ανάκαμψη με τους καλύτερους όρους, με προνόμια και φοροαπαλλαγές, την ώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζει νέες αντιλαϊκές περικοπές και η ΝΔ υπόσχεται καλύτερο «επενδυτικό κλίμα», στο λαό μοιράζουν εξαγγελίες για ψίχουλα. Επομένως, ένα πράγμα είναι καθαρό: Ανάπτυξη που να υπηρετεί ταυτόχρονα τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, δεν μπορεί να υπάρξει. Γι' αυτό και η πάλη των εργαζομένων για μέτρα ανακούφισης από την ανεργία και τη φτώχεια δεν μπορεί παρά να δένεται με την πάλη για ανάκτηση απωλειών, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για το γκρέμισμα του σάπιου συστήματος που παράγει εκμετάλλευση, φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση.