Αναβαθμίζουν την κοροϊδία

Δύο βδομάδες μετά τη φονική καταστροφή στην Ανατολική Αττική, η κυβέρνηση κλιμακώνει την προσπάθεια να εκτονώσει τη λαϊκή κατακραυγή, να ενσωματώσει τη δίκαιη αγανάκτηση.
Οχι μόνο όσων έχασαν ανθρώπους και περιουσίες, όχι μόνο όσων ζουν κάθε χρόνο με τον εφιάλτη της πυρκαγιάς στη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά συνολικά του λαού, που έζησε σε πραγματικό χρόνο το έγκλημα στο Νέο Βουτζά και στο Μάτι.
Αυτόν το στόχο υπηρετούν οι παραιτήσεις - αποπομπές υπουργών και αξιωματικών των Σωμάτων Ασφαλείας οι οποίοι είχαν άμεση εμπλοκή στη διαχείριση της κρίσης.
Ταυτόχρονα, με τέτοιες κινήσεις συντηρείται σκόπιμα ο αποπροσανατολισμός για τις πραγματικές αιτίες της καταστροφής, αφού ως τέτοιες παρουσιάζονται η ανικανότητα ή η ανεπάρκεια του ενός ή του άλλου κρίκου του κρατικού μηχανισμού.
Ετσι, μένει στο απυρόβλητο η αντιλαϊκή πολιτική, που δεν αλλάζει με τις αλλαγές προσώπων, με την αναδιάταξη στελεχών της κυβέρνησης και του κράτους.
Το στοιχείο που προστίθεται τώρα είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποδώσει στα μνημόνια και στην κατάσταση που παρέλαβε από τους προηγούμενους την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να αντιμετωπίσει την καταστροφή.
Υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαδίδουν σε συνεντεύξεις τους ότι οι περιορισμοί των μνημονίων και η αυστηρή εποπτεία εμπόδιζαν την κυβέρνηση να παρέμβει δραστικά στην ενίσχυση της πυροπροστασίας και της πυρόσβεσης, να ασκήσει πολιτική υπέρ του λαού.
Προσπαθούν με τον τρόπο αυτό να καλλιεργήσουν προσδοκίες ότι με την έξοδο τάχα από τα μνημόνια, μαζί με τις Συμβάσεις, τους μισθούς και τα άλλα ζητήματα που «καίνε» την εργατική - λαϊκή οικογένεια, θα λυθεί και το θέμα της πρόληψης των καταστροφών από πυρκαγιές και πλημμύρες!
Οι ευθύνες όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων είναι δεδομένες. Ολες τους υπηρέτησαν με συνέπεια την πολιτική ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των λαϊκών αναγκών.
Την ίδια πολιτική συνεχίζει και εντείνει η σημερινή κυβέρνηση, γι' αυτό αποσπά τα εύσημα από τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς συμμάχους της. Το «αφήγημα» ότι μετά το τυπικό τέλος των μνημονίων θα αλλάξει κάτι ριζικά σε ό,τι αφορά τις αιτίες που προκάλεσαν τη μεγάλη καταστροφή είναι προκλητικό για το λαό.
Τα υψηλά πλεονάσματα που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση μέχρι το 2060 και η δημοσιονομική πειθαρχία που δεσμεύει όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, μέσα από τα μνημόνια διαρκείας, θα συνεχίζουν να συρρικνώνουν τις κρατικές δαπάνες για την πρόληψη από σεισμούς, πλημμύρες και φωτιές, θα απογυμνώσουν παραπέρα την κρατική μέριμνα για στοιχειώδη προστασία του λαού.
Η λογική «κόστος - όφελος» σε ό,τι αφορά την Υγεία, τις υποδομές αντιπυρικής, αντισεισμικής και αντιπλημμυρικής προστασίας, την οργάνωση και το σχεδιασμό της πολιτικής προστασίας, δεν πρόκειται να αλλάξει, αντίθετα θα ενισχυθεί.
Η «ευελιξία» στην εργασία, που αφορά άμεσα και όσους ασχολούνται με την πρόληψη ή την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών, διευρύνεται, πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματα, αλλά και τις προϋποθέσεις να συμβεί κάτι ανάλογο στην επόμενη νεροποντή, στην επόμενη μεγάλη πυρκαγιά.
Καμία προσδοκία δεν πρέπει να έχει ο λαός, ούτε βέβαια να δείξει ανοχή στην κοροϊδία της κυβέρνησης, που στα αποκαΐδια της εγκληματικής της πολιτικής προσπαθεί να ξαναχτίσει το αφήγημα της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια και της «δίκαιης ανάπτυξης».
Αυτό που επείγει τώρα είναι να αναπτυχθεί ένα μαχητικό κίνημα διεκδίκησης, με τη συμμετοχή των πυρόπληκτων και του λαού της περιοχής, για την πλήρη αποζημίωση και αποκατάστασή τους, για τη θωράκιση της ευρύτερης περιοχής από μελλοντικές φωτιές και πλημμύρες, που θα ακολουθήσουν το χειμώνα.
Μαζί με την αλληλεγγύη στους πυρόπληκτους και την απαίτηση για άμεσα μέτρα ανακούφισης και αποκατάστασης, να δυναμώσει η πάλη ενάντια στις πραγματικές αιτίες της καταστροφής, την αντιλαϊκή πολιτική και το σάπιο σύστημα, που συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες για να αυξάνουν τα κέρδη τους μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι.