«Ευελιξία»
στις εργασιακές σχέσεις, προσωρινή δουλειά και χαμηλοί μισθοί είναι η
άλλη όψη του νομίσματος της «αποκλιμάκωσης» της ανεργίας και της
ενίσχυσης της «απασχόλησης», για τις οποίες πανηγυρίζει η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Η πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στους χώρους δουλειάς αποδεικνύει πως η αξιοποίηση του πλούσιου αντεργατικού νομοθετικού οπλοστασίου, με το οποίο έχουν εφοδιάσει την εργοδοσία τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι συστατικό στοιχείο της «επόμενης μέρας» των μνημονίων και της «δίκαιης ανάπτυξης» για την οποία μιλούν τα κυβερνητικά στελέχη.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη», η πλήρης απασχόληση έχει περιοριστεί σε ποσοστό μικρότερο του 50% των νέων συμβάσεων, εδραιώνοντας μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο, την κυριαρχία των εργασιακών σχέσεων - λάστιχο, κυρίως για τους νέους εργαζόμενους. Αντίστοιχη είναι βέβαια και η επίδραση στους μισθούς, που συμπιέζονται λόγω της «ευελιξίας».
Η κυριαρχία της εργασιακής ζούγκλας αποτυπώνεται εντονότερα στους νέους, που εισέρχονται στην παραγωγή με πολύ χειρότερους όρους απ' αυτούς που ίσχυαν ακόμα και πριν από την κρίση, περιπλανιούνται σε διάφορες δουλειές, εναλλάσσοντας περιόδους ανεργίας, «κατάρτισης», προσωρινής εργασίας, ενώ στην πλειοψηφία τους δεν ξέρουν τι θα πει κλαδική Σύμβαση, σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, μόνιμη δουλειά.
Τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» επιβεβαιώνουν ότι οι προσλήψεις νέων εργαζομένων αφορούν κατά κανόνα κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας και με ημερομηνία λήξης. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του Τουρισμού, όπου ισχύουν 14 διαφορετικές μορφές «ευελιξίας», μία προς μία στην υπηρεσία της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ενώ η εποχικότητα είναι καθεστώς.
Μάλιστα, την περίοδο που διανύουμε βρίσκεται σε εξέλιξη το ...«τσουνάμι» των απολύσεων από τα ξενοδοχεία και τις άλλες τουριστικές επιχειρήσεις, μιας και η σεζόν πλησιάζει προς το τέλος, με χιλιάδες εποχικούς, προσωρινούς, «ευέλικτους» εργαζόμενους να επιστρέφουν στην ανεργία.
Πολλοί απ' αυτούς, που πέρασαν μερικούς μήνες δουλεύοντας σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, πολλές φορές μακριά από το σπίτι τους, δεν δικαιούνται καν το επίδομα ανεργίας, λόγω των αυστηρών προϋποθέσεων που βάζουν κυβέρνηση - ΟΑΕΔ για την εποχική εργασία.
Στα μάτια όλων αυτών, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στον κλάδο, τα πανηγύρια της κυβέρνησης και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού για την «επέκταση» της κλαδικής Σύμβασης φαντάζουν «πουκάμισο αδειανό», όσο παραμένουν σε ισχύ οι αντεργατικοί νόμοι που απογειώνουν την «ευελιξία».
Πολύ περισσότερο που η ίδια η κλαδική Σύμβαση που υπέγραψε η συνδικαλιστική πλειοψηφία δεν διατηρεί μόνο τις μειώσεις στους μισθούς, αλλά επιπλέον προβλέπει «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας και επταήμερη δουλειά, στρώνοντας το έδαφος στην εργοδοσία να εντείνει κι άλλο την εκμετάλλευση για να αυξήσει τα κέρδη της.
Πάνω σ' αυτήν την εκμετάλλευση «χτίζονται» η ανταγωνιστικότητα του κλάδου και τα «ρεκόρ» του Τουρισμού. Κι όχι μόνο αυτό: Με αφορμή την «επέκταση» της κλαδικής Σύμβασης (λες και κάνουν χάρη στους εργαζόμενους...), οι εργοδοτικές ενώσεις παζαρεύουν με την κυβέρνηση νέα προνόμια και «ελαφρύνσεις».
Παραβιάζουν βέβαια «ανοιχτές θύρες», αν κρίνει κανείς από τη σπουδή της κυβέρνησης να δεσμευτεί για επιδότηση στο 100% των ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους, προκειμένου να μη «φορτωθεί» η εργοδοσία την όποια αύξηση στον κατώτερο μισθό από την κατάργηση του «υποκατώτατου».
Απέναντι σ' αυτόν τον αντεργατικό ορυμαγδό και την κυβερνητική κοροϊδία, το σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες, όχι τα κέρδη των λίγων» χρειάζεται να αγκαλιάσει και να κινητοποιήσει ακόμα περισσότερους, στην πάλη για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, για καλύτερους όρους δουλειάς και ασφάλισης, για ανάκτηση των απωλειών και κατάργηση όλων των μνημονιακών αντιλαϊκών νόμων, στην πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες.
Η πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στους χώρους δουλειάς αποδεικνύει πως η αξιοποίηση του πλούσιου αντεργατικού νομοθετικού οπλοστασίου, με το οποίο έχουν εφοδιάσει την εργοδοσία τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι συστατικό στοιχείο της «επόμενης μέρας» των μνημονίων και της «δίκαιης ανάπτυξης» για την οποία μιλούν τα κυβερνητικά στελέχη.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη», η πλήρης απασχόληση έχει περιοριστεί σε ποσοστό μικρότερο του 50% των νέων συμβάσεων, εδραιώνοντας μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο, την κυριαρχία των εργασιακών σχέσεων - λάστιχο, κυρίως για τους νέους εργαζόμενους. Αντίστοιχη είναι βέβαια και η επίδραση στους μισθούς, που συμπιέζονται λόγω της «ευελιξίας».
Η κυριαρχία της εργασιακής ζούγκλας αποτυπώνεται εντονότερα στους νέους, που εισέρχονται στην παραγωγή με πολύ χειρότερους όρους απ' αυτούς που ίσχυαν ακόμα και πριν από την κρίση, περιπλανιούνται σε διάφορες δουλειές, εναλλάσσοντας περιόδους ανεργίας, «κατάρτισης», προσωρινής εργασίας, ενώ στην πλειοψηφία τους δεν ξέρουν τι θα πει κλαδική Σύμβαση, σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, μόνιμη δουλειά.
Τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» επιβεβαιώνουν ότι οι προσλήψεις νέων εργαζομένων αφορούν κατά κανόνα κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας και με ημερομηνία λήξης. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του Τουρισμού, όπου ισχύουν 14 διαφορετικές μορφές «ευελιξίας», μία προς μία στην υπηρεσία της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ενώ η εποχικότητα είναι καθεστώς.
Μάλιστα, την περίοδο που διανύουμε βρίσκεται σε εξέλιξη το ...«τσουνάμι» των απολύσεων από τα ξενοδοχεία και τις άλλες τουριστικές επιχειρήσεις, μιας και η σεζόν πλησιάζει προς το τέλος, με χιλιάδες εποχικούς, προσωρινούς, «ευέλικτους» εργαζόμενους να επιστρέφουν στην ανεργία.
Πολλοί απ' αυτούς, που πέρασαν μερικούς μήνες δουλεύοντας σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, πολλές φορές μακριά από το σπίτι τους, δεν δικαιούνται καν το επίδομα ανεργίας, λόγω των αυστηρών προϋποθέσεων που βάζουν κυβέρνηση - ΟΑΕΔ για την εποχική εργασία.
Στα μάτια όλων αυτών, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στον κλάδο, τα πανηγύρια της κυβέρνησης και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού για την «επέκταση» της κλαδικής Σύμβασης φαντάζουν «πουκάμισο αδειανό», όσο παραμένουν σε ισχύ οι αντεργατικοί νόμοι που απογειώνουν την «ευελιξία».
Πολύ περισσότερο που η ίδια η κλαδική Σύμβαση που υπέγραψε η συνδικαλιστική πλειοψηφία δεν διατηρεί μόνο τις μειώσεις στους μισθούς, αλλά επιπλέον προβλέπει «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας και επταήμερη δουλειά, στρώνοντας το έδαφος στην εργοδοσία να εντείνει κι άλλο την εκμετάλλευση για να αυξήσει τα κέρδη της.
Πάνω σ' αυτήν την εκμετάλλευση «χτίζονται» η ανταγωνιστικότητα του κλάδου και τα «ρεκόρ» του Τουρισμού. Κι όχι μόνο αυτό: Με αφορμή την «επέκταση» της κλαδικής Σύμβασης (λες και κάνουν χάρη στους εργαζόμενους...), οι εργοδοτικές ενώσεις παζαρεύουν με την κυβέρνηση νέα προνόμια και «ελαφρύνσεις».
Παραβιάζουν βέβαια «ανοιχτές θύρες», αν κρίνει κανείς από τη σπουδή της κυβέρνησης να δεσμευτεί για επιδότηση στο 100% των ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους, προκειμένου να μη «φορτωθεί» η εργοδοσία την όποια αύξηση στον κατώτερο μισθό από την κατάργηση του «υποκατώτατου».
Απέναντι σ' αυτόν τον αντεργατικό ορυμαγδό και την κυβερνητική κοροϊδία, το σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες, όχι τα κέρδη των λίγων» χρειάζεται να αγκαλιάσει και να κινητοποιήσει ακόμα περισσότερους, στην πάλη για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, για καλύτερους όρους δουλειάς και ασφάλισης, για ανάκτηση των απωλειών και κατάργηση όλων των μνημονιακών αντιλαϊκών νόμων, στην πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου