Τι έχουν να χωρίσουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ;

(Με αφορμή το εμπάργκο της ΝΔ στην ΕΡΤ)

Πολλή κουβέντα γίνεται αυτές τις μέρες με αφορμή την απόφαση της ΝΔ να μη συμμετέχει στις τηλεοπτικές εκπομπές της ΕΡΤ, αντιδρώντας σε σχόλιο δημοσιογράφου της που συνέκρινε τον Κυρ. Μητσοτάκη με τον Ιταλό φασίστα Σέρτζιο Πανούτσιο. Κατά το παρελθόν, έχουν προηγηθεί το εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη στο «MEGA», αλλά και πολύ πρόσφατα το εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολο των εκπομπών του «ΣΚΑΪ».

Η ΝΔ, που σήμερα εμφανίζεται «θιγμένη» από την ΕΡΤ, φρόντιζε ως κυβέρνηση να απολαμβάνει προνομιακή αντιμετώπιση απ' αυτήν, να την εντάξει στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής της έως το κλείσιμό της. Οπως κάνει σήμερα και ο ΣΥΡΙΖΑ - παρά τα όσα έλεγε για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ περί «δημόσιας και ανοιχτής τηλεόρασης» - εξωραΐζοντας μια κατάσταση που το ΚΚΕ είχε προβλέψει. Στη συγκεκριμένη, λοιπόν, περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με μια απόφαση ενός συγκεκριμένου κόμματος απέναντι σε ένα συγκεκριμένο Μέσο και ως τέτοια πρέπει να κρίνεται. Επίσης, το αν συμφωνεί ή όχι κανείς με τη συγκεκριμένη απόφαση, δεν σημαίνει ότι η ΕΡΤ, με τη στάση της διαχρονικά, δεν αφήνει περιθώρια για κριτική και παρατηρήσεις.
Αυτά αφορά η εξέλιξη με το εμπάργκο και τίποτα άλλο. Κι επομένως, δεν χωρούν όλα τα υπόλοιπα που λέγονται και γράφονται για τον «πλουραλισμό της ενημέρωσης», την «αντικειμενικότητά» της, περί «λογοκρισίας» και «ελευθεροτυπίας», ακόμα και για το κατά ποσό «φτωχαίνει η δημοκρατία»! Επίσης, να σημειώσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με «ψευτοεμπάργκο», καθώς π.χ. στα πάνελ του «ΣΚΑΪ» κάνουν πασαρέλα δημοσιογράφοι της «Αυγής» και άλλων ΜΜΕ και «τα λένε και καλύτερα» από τα κομματικά στελέχη και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Με παρόμοιο τρόπο λογικά θα κινηθεί και η ΝΔ, ως προς την ΕΡΤ.

Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση στην ενημέρωση είναι κακή, είτε αφορά τα κρατικά κανάλια είτε τα ιδιωτικά, είτε σε αυτά συμμετέχουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ είτε όχι.

Αναρωτιόμαστε, δεν είναι με έναν τρόπο «εμπάργκο» η κατάσταση που επιβάλλουν οι υπουργοί της κυβέρνησης (σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ, προηγουμένως της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) να εμφανίζονται μόνοι σε πολιτικές και ενημερωτικές εκπομπές, χωρίς άλλα κόμματα, χωρίς κριτική, με ύφος μάλιστα «χιλίων καρδιναλίων»;
Δεν είναι «εμπάργκο», από όλα μάλιστα τα ΜΜΕ, να μην καλείται το ΚΚΕ ή να καλείται μία φορά τη βδομάδα σε μία από τις δεκάδες εκπομπές του κάθε καναλιού; `Η μήπως δεν είναι «εμπάργκο» τα λίγα δευτερόλεπτα προβολής στα δελτία ειδήσεων από μία ομιλία του ΓΓ της ΚΕ ή οι κυριολεκτικά λίγες λέξεις από μία ανακοίνωση του Κόμματος; Δεν έχουν κηρύξει πραγματικό εμπάργκο όλα τα ΜΜΕ απέναντι στην καθημερινή και σπουδαία δραστηριότητα των εργατικών σωματείων και άλλων λαϊκών φορέων;
Και πάνω απ' όλα, δεν αποτελεί «εμπάργκο» ο ευλαβικός τρόπος με τον οποίο όλα τα αστικά ΜΜΕ (κρατικά και ιδιωτικά) αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία του συστήματος και αποσιωπούν ή διαστρεβλώνουν κάθε φωνή αμφισβήτησης; Φυσικά τα ΜΜΕ του συστήματος κάνουν το ταξικό τους καθήκον, κι αυτό οφείλουν να κάνουν και οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα απέναντι τόσο στα κόμματα όσο και στα ΜΜΕ του συστήματος.

Το ερώτημα είναι: Δύο κόμματα (μαζί και άλλα βέβαια) που υπηρετούν την «οικονομία της αγοράς», τις επενδύσεις, την «ανταγωνιστικότητα», το να «πιάνονται οι στόχοι» των ματωμένων πλεονασμάτων κι από αυτά να εξαρτώνται τα όποια ψίχουλα που θα πέσουν από το τραπέζι για το λαό... Που από κοινού ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, ενώ ανάλογα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση, υλοποιεί και τα ψηφισθέντα του προηγούμενου... Που από κοινού «πετούν τη σκούφια» τους για τη διεύρυνση της αμερικανοΝΑΤΟικής στρατιωτικής παρουσίας στη χώρα μας... Που από κοινού - ψηφίσουν δεν ψηφίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών - συμφωνούν και επιδιώκουν την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Αλήθεια, τι έχουν να χωρίσουν;

Φαίνεται πως το μόνο που έχουν να χωρίσουν είναι το σε ποια κανάλια θα βγαίνουν ποιοι, για να υποκρίνονται - δήθεν στα χώρια - ότι έχουν και κάτι άλλο να χωρίσουν.