Χαράς ευαγγέλια για τον υπόδικο βουλευτή της ΧΑ Γιάννη Λαγό και το
κόμμα του, με τη στάση πολλών ιδιωτικών σχολείων να μην εορτάσουν
καθόλου την επέτειο του Πολυτεχνείου ή να αφιερώσουν μικρό μόνο μέρος
της μέρας στον εορτασμό. Ο Λαγός εξέφρασε τη “χαρά του” για το γεγονός
αυτό, θεωρώντας πως προφανώς έτσι αποκτά παραπάνω επιχειρήματα στο
φιλοχουντικό παραλήρημα που έβγαλε χθες από τα έδρανα.
Το ανησυχητικότερο είναι βέβαια πως ο Σύνδεσμός Ιδιωτικών Σχολείων όχι απλώς δεν καταδίκασε ή δεν τήρησε τις στοιχειώδεις αποστάσεις από τη δήλωση Λαγού, αποδεχόμενος ουσιαστικά μέσω της σιωπής τα φασιστικά εύσημα, αλλά με περισσή σπουδή έσπευσε να στοχοποιήσει το συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών σχολείων, που έφερε το θέμα στη δημοσιότητα με καταγγελία και λίστα των εκπαιδευτηρίων που παρακάμπτουν ή υποβαθμίζουν τον εορτασμό. Ούτε λίγο – ούτε πολύ, οι σχολάρχες μίλησαν με ανακοίνωσή τους για “ιδεολογικό καταναγκασμό”, “φαντασιακή διάσταση της επετείου” και “ομοιομορφία του κεντρικού σχεδιασμού”, φανερώνοντας μεταξύ άλλων και την παχυλή τους άγνοια σε σχέση με το τι σημαίνει κεντρικός σχεδιασμός, εν προκειμένω ότι σε μια τέτοια οικονομία δε θα υπήρχαν καν ιδιωτικά σχολεία. Επιπλέον, δήλωσαν ξεκάθαρα ότι δε θέλουν “στρατευμένους” μαθητές, ομολογώντας προφανώς ότι η μνήμη της αντίστασης στη δικτατορία κινδυνεύει να σπάσει την απόλυτη υποταγή στην κυρίαρχη ιδεολογία που θέλουν να επιβάλουν στα σχολεία τους. Δεν παρέλειψαν πάντως να εμφανιστούν και περίπου ως “αντιστασιακοί”, λέγοντας πως προσλάμβαναν διωκόμενους από τη χούντα και καθηγητές και πως δεν έβαλαν απουσίες σε μαθητές και καθηγητές που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Προκλητικά μάλιστα χαρακτηρίζουν “χαμένο εκπαιδευτικό χρόνο” τον εορτασμό, ομολογώντας κυνικά ότι δε θεωρούν ότι έχει εκπαιδευτικό χώρο η μύηση των μαθητών στον αγώνα των φοιτητών κατά της χούντας και γενικότερα σε κρίσιμα γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Η “αριστεία” της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην εκπαίδευση δείχνει ολοένα και πιο φανερά το αντιδραστικό της πρόσωπο, και την αντίληψη “κράτους εν κράτει” που έχουν οι φορείς της. Αυτό δε σημαίνει φυσικά πως το δημόσιο σχολείο σε ένα αστικό κράτος μπορεί να αντιμετωπίζεται ως φάρος προοδευτισμού, αλλά ότι υπάρχει ανάγκη για δημόσια δωρεάν παιδεία μέσα σε μια κοινωνία όπου τα ιδανικά του Πολυτεχνείου δεν είναι απλώς επετειακού χαρακτήρα.
Το ανησυχητικότερο είναι βέβαια πως ο Σύνδεσμός Ιδιωτικών Σχολείων όχι απλώς δεν καταδίκασε ή δεν τήρησε τις στοιχειώδεις αποστάσεις από τη δήλωση Λαγού, αποδεχόμενος ουσιαστικά μέσω της σιωπής τα φασιστικά εύσημα, αλλά με περισσή σπουδή έσπευσε να στοχοποιήσει το συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών σχολείων, που έφερε το θέμα στη δημοσιότητα με καταγγελία και λίστα των εκπαιδευτηρίων που παρακάμπτουν ή υποβαθμίζουν τον εορτασμό. Ούτε λίγο – ούτε πολύ, οι σχολάρχες μίλησαν με ανακοίνωσή τους για “ιδεολογικό καταναγκασμό”, “φαντασιακή διάσταση της επετείου” και “ομοιομορφία του κεντρικού σχεδιασμού”, φανερώνοντας μεταξύ άλλων και την παχυλή τους άγνοια σε σχέση με το τι σημαίνει κεντρικός σχεδιασμός, εν προκειμένω ότι σε μια τέτοια οικονομία δε θα υπήρχαν καν ιδιωτικά σχολεία. Επιπλέον, δήλωσαν ξεκάθαρα ότι δε θέλουν “στρατευμένους” μαθητές, ομολογώντας προφανώς ότι η μνήμη της αντίστασης στη δικτατορία κινδυνεύει να σπάσει την απόλυτη υποταγή στην κυρίαρχη ιδεολογία που θέλουν να επιβάλουν στα σχολεία τους. Δεν παρέλειψαν πάντως να εμφανιστούν και περίπου ως “αντιστασιακοί”, λέγοντας πως προσλάμβαναν διωκόμενους από τη χούντα και καθηγητές και πως δεν έβαλαν απουσίες σε μαθητές και καθηγητές που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Προκλητικά μάλιστα χαρακτηρίζουν “χαμένο εκπαιδευτικό χρόνο” τον εορτασμό, ομολογώντας κυνικά ότι δε θεωρούν ότι έχει εκπαιδευτικό χώρο η μύηση των μαθητών στον αγώνα των φοιτητών κατά της χούντας και γενικότερα σε κρίσιμα γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Η “αριστεία” της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην εκπαίδευση δείχνει ολοένα και πιο φανερά το αντιδραστικό της πρόσωπο, και την αντίληψη “κράτους εν κράτει” που έχουν οι φορείς της. Αυτό δε σημαίνει φυσικά πως το δημόσιο σχολείο σε ένα αστικό κράτος μπορεί να αντιμετωπίζεται ως φάρος προοδευτισμού, αλλά ότι υπάρχει ανάγκη για δημόσια δωρεάν παιδεία μέσα σε μια κοινωνία όπου τα ιδανικά του Πολυτεχνείου δεν είναι απλώς επετειακού χαρακτήρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου