Οταν τα γεράκια του πολέμου ντύνονται περιστέρια της ειρήνης

Ευχολόγια για την «ειρήνη που κινδυνεύει», ανιστόρητες προσεγγίσεις, προκλητική διαστρέβλωση της αλήθειας, απόκρυψη των πραγματικών αιτίων του πολέμου και μπόλικη υποκρισία. Ολα τα παραπάνω περίσσεψαν στις τοποθετήσεις των ηγετών των κρατών που βρέθηκαν και μίλησαν στο «Φόρουμ των Παρισίων για την Ειρήνη» με αφορμή τα 100 χρόνια από τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι ίδιοι ηγέτες που ταυτόχρονα πρωτοστατούν σε δεκάδες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις διεθνώς βγήκαν στο βήμα για να ευχηθούν ...«και επί Γης ειρήνη». Ανάμεσά τους η Αγκ. Μέρκελ, ο Εμ. Μακρόν, αλλά και ο Αλ. Τσίπρας, που απηύθυναν «έκκληση για την παγκόσμια ειρήνη» χύνοντας μαύρο δάκρυ για τις «διαιρέσεις ανάμεσα στα έθνη» που προκαλούν «εντάσεις» και για τον φασισμό - εθνικισμό, που, όπως είπαν, ήταν η αιτία των πολέμων του περασμένου αιώνα. Ούτε λίγο ούτε πολύ έφτασαν να υποστηρίξουν ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι αποτέλεσμα συσχετισμών και συγκυριών, ένα «τυχαίο περιστατικό», που τελικά οφείλεται στη μη επικράτηση των «μετριοπαθών - φιλειρηνικών δυνάμεων» αλλά των «ακραίων - εθνικιστικών». Επομένως, σύμφωνα με το αφήγημά τους, οι λαοί - για να μην ξαναζήσουν πόλεμο - πρέπει να στοιχηθούν πίσω από αστικές πολιτικές δυνάμεις, που αποτελούν δήθεν «ανάχωμα» στην ακροδεξιά, στο «λαϊκισμό» και τον εθνικισμό.

***

Προφανώς στις ανιστόρητες προσεγγίσεις τους, όπως και στα αντίστοιχα δημοσιεύματα στις αστικές εφημερίδες, δεν βρέθηκε χώρος για τα πραγματικά αίτια του Α' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Λογικό αφού τα αίτια αυτά, 100 χρόνια μετά, είναι εδώ, τροφοδοτώντας νέες συγκρούσεις και κινδύνους γενικευμένης σύρραξης. Τέτοιες αιτίες ήταν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, που οξύνθηκαν παραμονές του πολέμου, με πηγή την ανάγκη των μονοπωλίων για εξασφάλιση αγορών, πρώτων υλών, δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων. Στα αφιερώματα αυτά δεν χωρούν αναλύσεις για την ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού παγκοσμίως, για τις κρίσεις του, που είναι στο DNA του συστήματος, που εξηγεί π.χ. γιατί ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία», αλλά η κορύφωση κάμποσων περιφερειακών τοπικών συγκρούσεων, ως αποτέλεσμα της διεκδίκησης εδαφών και αγορών από τις καπιταλιστικές χώρες. Αποκρύπτεται ότι πάνω σε αυτό το έδαφος διαμορφώθηκαν διεθνείς ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, που μέσα από συνεχείς αναδιατάξεις και αλλαγές στους συσχετισμούς, μέσα από εντάσεις και συγκρούσεις στο εσωτερικό τους, τελικά αποκρυσταλλώθηκαν στους δύο μεγάλους συνασπισμούς, που συγκρούστηκαν αφήνοντας 20 εκατομμύρια νεκρούς σε όλο τον κόσμο: Τις «Κεντρικές Δυνάμεις», από τη μία, και την «Αντάντ», από την άλλη.

Για τον ελληνικό λαό είναι τεράστια πρόκληση η τοποθέτηση του Αλ.Τσίπρα στο «Φόρουμ», το «ξέπλυμα» που επιχείρησε στην ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως αντίβαρο υποτίθεται στην άνοδο του φασισμού και του εθνικισμού. Ο ίδιος, που πέρσι τέτοιον καιρό χαρακτήριζε «διαβολικά καλό» τον Τραμπ, συμφωνώντας μαζί του να γίνει η Ελλάδα πολεμικό ορμητήριο, παρουσιάστηκε ως θεματοφύλακας της ειρήνης. Λίγες ώρες πριν είχε φροντίσει να «ξεπλύνει» και τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, που αποτελεί το πιο κραυγαλέο παράδειγμα παροχής βρώμικων υπηρεσιών στον Α' Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο. Ο ρόλος που έπαιξε η σοσιαλδημοκρατία, ειδικά στη Γερμανία, στο ξέσπασμα του πολέμου έχει καταγραφεί ιστορικά ως η πιο ξετσίπωτη προδοσία του επαναστατικού κινήματος, στηρίζοντας την αλληλοσφαγή της παγκόσμιας εργατικής τάξης, συμμετέχοντας στις πολεμικές κυβερνήσεις. Τελικά, η γερμανική σοσιαλδημοκρατία πήρε επ' ώμου και το καθήκον να τσακίσει την επανάσταση των Γερμανών εργατών το 1918, κατά τη λήξη του πολέμου. Μια μικρή επίσης λεπτομέρεια: Την περίοδο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στη Γαλλία σχηματίστηκαν κυβερνήσεις με τη συμμετοχή ριζοσπαστών και σοσιαλδημοκρατών, όπως επίσης οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες ψήφιζαν και με τα δυο χέρια τους πολεμικούς προϋπολογισμούς, ενώ συμμετείχαν στην τελευταία «πολεμική κυβέρνηση», άρα εθνικιστές, ακροδεξιοί μαζί με «προοδευτικούς» και «σοσιαλδημοκράτες»...

***

Οι εμβριθείς αναλύσεις για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο αποσιώπησαν και το πιο βασικό, αυτό που τροφοδοτεί με επίκαιρα συμπεράσματα την εργατική τάξη και τους λαούς όλου του κόσμου: Το πώς έληξε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Δηλαδή, το γεγονός ότι η λήξη του σηματοδοτήθηκε από τις επαναστάσεις σε Ρωσία, Γερμανία και Ουγγαρία. Η νικηφόρα πορεία της επανάστασης στη Ρωσία το 1917, η εξέγερση των ναυτών του γερμανικού στόλου στο Κίελο τον Οκτώβρη του 1918 και η εξάπλωσή της σε ολόκληρη τη Γερμανία, ήταν τα κομβικά γεγονότα που επέσπευσαν τις διαδικασίες για τον τερματισμό των εχθροπραξιών στις 11 Νοέμβρη του 1918. Ουσιαστικά η έξοδος από τον πόλεμο έγινε εφικτή όταν οι εργαζόμενες και οι λαϊκές μάζες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους, όταν σταμάτησαν να ακολουθούν τις αστικές τάξεις διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις για ανατροπή των πραγματικών αιτιών που γεννάνε τον πόλεμο. Βεβαίως, στη Ρωσία αυτό το βήμα ολοκληρώθηκε ενώ στη Γερμανία και την Ουγγαρία όχι.

***

Οταν τερματίστηκε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, χαρακτηρίστηκε από αστούς πολιτικούς «ο πόλεμος που θα τερμάτιζε όλους τους πολέμους». Οσο διαψεύστηκαν αυτοί δύο δεκαετίες αργότερα με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, άλλο τόσο διαψεύδονται καθημερινά και σήμερα οι αστικές κυβερνήσεις και τα παπαγαλάκια τους, που καθησυχάζουν τους εργαζόμενους για τη «σταθερότητα» και την «ειρήνη» που εξασφαλίζονται με τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Τα διδάγματα από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους είναι επίκαιρα, φωτίζοντας τη σύγχρονη πάλη του λαϊκού κινήματος ενάντια στις αιτίες τους, αλλά και τη διέξοδο, τη σύγκρουση με την αστική τάξη, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τις κυβερνήσεις της.