Ο κίνδυνος «φωνάζει»

Η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας σε Νοτιοανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο, οι αξιώσεις της Τουρκίας, οι αμφισβητήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου, αποτελούν εξελίξεις που ξεχωρίζουν τις τελευταίες μέρες, άλλοτε με τις δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων περί «γαλάζιας πατρίδας» και άλλοτε με τις παραβιάσεις που κάνουν κατά κόρον η Αεροπορία και το Ναυτικό της γείτονος.
Στην ένταση που συντηρεί σταθερά η Τουρκία σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο αντανακλώνται οι πάγιες, απαράδεκτες διεκδικήσεις της αστικής τάξης στον ανταγωνισμό της με την ελληνική, προκειμένου να διασφαλίσει και να επεκτείνει τα συμφέροντά της στην περιοχή. Αντανακλώνται όμως και τα παζάρια που διεξάγει με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, κυρίως σε ό,τι αφορά το σχεδιασμό τους για τη Συρία και τη Μέση Ανατολή, όπου τα συμφέροντά τους αποκλίνουν.
Απέναντι σε αυτήν την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που έχει αναλάβει δραστήριο ρόλο στην προσπάθεια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών να διατηρήσουν την Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο και να ανακόψουν την παραπέρα ανάπτυξη των σχέσεων με τη Ρωσία, καλλιεργεί επικίνδυνο εφησυχασμό ότι ο λαός δεν κινδυνεύει, επειδή η Ελλάδα αποτελεί τον «προτιμώμενο εταίρο» των ΗΠΑ στην περιοχή.
Ο εφησυχασμός που σπέρνει η κυβέρνηση, παρά τις κορόνες στελεχών της, είναι πολύ επικίνδυνος και καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα που διαμορφώνεται σε βάρος του λαού από τη βαθύτερη εμπλοκή της στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και τους ανταγωνισμούς στην περιοχή.
Οι ίδιες οι εξελίξεις το επιβεβαιώνουν. Στον απόηχο του «Στρατηγικού Διαλόγου» Ελλάδας - ΗΠΑ, ο Γουές Μίτσελ, βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και εκ των εμπνευστών της ανάδειξης της Ελλάδας σε «γεωπολιτικό μεντεσέ» των ΗΠΑ στην περιοχή, έλεγε σε συνέντευξή του ότι η Τουρκία «μάς είναι πραγματικά απαραίτητη» και ότι «η Ελλάδα έχει έναν στρατηγικό ρόλο να διαδραματίσει.
Δεν θα το περιέγραφα ως κάτι που πρέπει να νοείται ως αντικατάσταση της Τουρκίας». Επιβεβαιώνει δηλαδή ότι η Τουρκία παραμένει κρίσιμο περιφερειακό μέγεθος για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή και ότι η Ελλάδα αξιοποιείται ως «δίαυλος» και ως μέσο πίεσης, στην προσπάθεια να παραμείνει η Τουρκία στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο.
Τα ίδια επαναλάμβανε επί της ουσίας και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ μετά την παρουσία του στον «Στρατηγικό Διάλογο», περιγράφοντας το πώς οι ΗΠΑ «επενδύουν πάνω μας» για να «εξισορροπήσουν» την ένταση των σχέσεων με την Τουρκία, που «έχει πολύ μεγάλη αξία γι' αυτούς» και «κανείς Αμερικανός Πρόεδρος δε θα 'θελε να τη χάσει».
Στην ίδια κατεύθυνση, και παρά τον προπαγανδιστικό «κουρνιαχτό» που σηκώθηκε τις προηγούμενες μέρες, με τις τάχα «αυστηρές συστάσεις» των ΗΠΑ στην Τουρκία για την κυπριακή ΑΟΖ, οι ΗΠΑ αξιοποιούν το «χαρτί» της μοιρασιάς του ενεργειακού πλούτου στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο και παζαρεύουν τη συνεκμετάλλευσή του με την Τουρκία και το ψευδοκράτος, στο πλαίσιο και της διχοτομικής λύσης που προωθείται στο Κυπριακό με ΝΑΤΟική σφραγίδα.
Ολα τα παραπάνω «φωνάζουν» ότι η ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό βάζει το λαό στο μάτι του κυκλώνα των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και παζαριών, που σε κάθε περίπτωση θα τα πληρώσει ακριβά: Είτε η χώρα αξιοποιηθεί ως «αιχμή του δόρατος» στην αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και Τουρκίας, είτε υπάρξει προσωρινός συμβιβασμός, ο οποίος με σιγουριά θα «ακουμπάει» και τα κυριαρχικά δικαιώματα, όπως δείχνουν και οι πρόσφατες προκλήσεις της Τουρκίας, με τις ΗΠΑ να «σφυρίζουν αδιάφορα».
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, το εργατικό - λαϊκό κίνημα χρειάζεται να ανεβάσει στροφές, να ακουστούν ακόμα πιο δυνατά τα συνθήματα «Εξω οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι βάσεις τους από την Ελλάδα», καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αποδέσμευση από όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.