Στο δρόμο της ανατροπής με ισχυρό το ΚΚΕ!

Νέες μέρες δόξας αναμένεται να γνωρίσει η κάλπικη κυβερνητική προπαγάνδα ενόψει της ψήφισης του κρατικού προϋπολογισμού του 2019, με τη ρητορεία περί «πρώτου προϋπολογισμού χωρίς μέτρα» και περί «υλοποίησης του πραγματικού προγράμματος της κυβέρνησης» να δίνει και να παίρνει ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα.
Ως «τεκμήρια» αυτής της νέας δήθεν πορείας, που προδιαγράφεται και για την οποία ο λαός καλείται να πει κι «ευχαριστώ», η κυβέρνηση παρουσιάζει π.χ. τα ψίχουλα του «κοινωνικού μερίσματος», την αναβολή της πολλοστής μείωσης στις συντάξεις και κάποιες εκπτώσεις στο διατηρούμενο χαράτσι του ΕΝΦΙΑ. Την ίδια στιγμή, στον κρατικό προϋπολογισμό ανακεφαλαιώνονται για μια ακόμα φορά όλα τα μνημονιακά - δημοσιονομικά μέτρα των τελευταίων ετών, ενώ παραμένουν ακέραιοι οι εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι που έριξαν στα τάρταρα την τιμή της εργατικής δύναμης.
Γι' αυτό μέσα στην καθημερινή δράση, με σταθμό κλιμάκωσης το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 18 Δεκέμβρη, μέρα ψήφισης του αντιλαϊκού προϋπολογισμού, πρέπει να τσακίζεται η κυβερνητική κοροϊδία περί «αντιμέτρων», βγάζοντας μπροστά τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Ταξικός και αντιλαϊκός μέχρι τα μπούνια ο προϋπολογισμός

Τι πρέπει δηλαδή να αναδειχθεί; Οτι με τον προϋπολογισμό, που παρουσιάζεται ως «φιλολαϊκός» από τους υπουργούς, στην πραγματικότητα ο λαός δεν ανακουφίζεται αλλά του φορτώνονται νέα βάρη για να πιάνονται τα ματωμένα πλεονάσματα, από τα οποία επιδοτούνται αδρά οι επιχειρηματικοί όμιλοι, ώστε να προχωρήσουν τα επενδυτικά τους σχέδια.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η μερίδα του λέοντος στα πολυδιαφημισμένα «αντίμετρα» αποτελείται από νέους μποναμάδες για το μεγάλο κεφάλαιο: Κρατική επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για νέους εργαζόμενους, μείωση του φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη, μείωση της φορολογίας και στα διανεμόμενα κέρδη στους μετόχους επιχειρήσεων και πάει λέγοντας.
Μάλιστα, την ίδια στιγμή που ο λαός τσεκουρώνεται ακόμα περισσότερο, τόσο στον προϋπολογισμό όσο και στο τρέχον νομοθετικό έργο της κυβέρνησης φαίνεται η αποφασιστικότητά της να δώσει νέα χρηματικά προνόμια και κάθε είδους κίνητρα στο μεγάλο κεφάλαιο. Ξεχωρίζει π.χ. το νομοσχέδιο για την τουριστική ανάπτυξη, που διαμορφώνει το κατάλληλο πεδίο για να ξεσαλώνουν τα μονοπώλια ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους του κλάδου και ορθώνοντας νέα εμπόδια στη λαϊκή οικογένεια για να απολαύσει φθηνές διακοπές και αναψυχή. Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του νομοσχεδίου για την «προσέλκυση στρατηγικών επενδύσεων», που προσθέτει επιπλέον κίνητρα σε ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, σε συνέχεια του «αναπτυξιακού νόμου» του 2016: Αυξημένες προκαταβολές κρατικών ενισχύσεων, φοροελαφρύνσεις που θα ξεκινάνε πριν από την ολοκλήρωση της επένδυσης, ενίσχυση της κρατικής επιδότησης και των φορολογικών απαλλαγών και άλλα παρόμοια περιλαμβάνονται στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για να ικανοποιήσει τα «θέλω» της πλουτοκρατίας.

Διευκολύνσεις στο κεφάλαιο - ξεζούμισμα στο λαό

Οσο λοιπόν το κεφάλαιο δεν θα προλαβαίνει να χορταίνει τις διευκολύνσεις που του παρέχει η κυβέρνηση «ατάκα κι επιτόπου», οι εργαζόμενοι θα δουν την ένταση της φοροληστείας κατά 1 δισ. ευρώ, ενόψει και της νέας μείωσης του αφορολόγητου ορίου, τις νέες περικοπές στις λεγόμενες «κοινωνικές δαπάνες», τις περικοπές σε Υγεία - Πρόνοια και Παιδεία, τη μείωση της δαπάνης για τις συντάξεις, τη μείωση της χρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων, την εκμηδένιση του ΕΚΑΣ κ.ο.κ. Κι αν αυτά αφορούν μόνο τα όσα προβλέπει ο προϋπολογισμός, πρέπει να προστεθούν άλλα μέτρα, όπως η κατάργηση της όποιας προστασίας έχει απομείνει στη λαϊκή κατοικία από τους πλειστηριασμούς, πάλι για να ανακουφιστούν οι τραπεζικοί όμιλοι από τα βαρίδια των «κόκκινων» δανείων. Την ίδια στιγμή, τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της πολιτικής θα στέκονται στις ουρές, θα ψάχνουν στα ψιλά γράμματα των διαφόρων νόμων αν πληρούν «όρους και προϋποθέσεις», δηλαδή αν δικαιούνται μερικά ψίχουλα, αν θα πάρουν «εφάπαξ» πίσω ένα από τα δεκάδες που τους έκλεψαν τα τελευταία χρόνια.
Τα παραπάνω είναι μερικές ενδείξεις τού τι φέρνει στο λαό ο «πρώτος αναπτυξιακός προϋπολογισμός», αλλά και γενικότερα τι σηματοδοτεί και πού πατάει η καπιταλιστική ανάκαμψη.
Ο ταξικός λοιπόν προϋπολογισμός υπέρ του κεφαλαίου, που χαρακτηρίζεται από την κυβέρνηση ο πρώτος «αναπτυξιακός προϋπολογισμός», είναι μια σαφής ένδειξη του τι έχουν να περιμένουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από την καπιταλιστική ανάκαμψη. Και μαζί με όλα τα παραπάνω, για να εξασφαλίζεται η καπιταλιστική κερδοφορία, ο λαός εμπλέκεται όλο και πιο βαθιά στους σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι στην περιοχή. Η «ατζέντα» του Δεκέμβρη για την εξωτερική πολιτική της χώρας είναι τόσο φορτωμένη με τέτοιες κινήσεις, που επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση γίνεται η «αιχμή του δόρατος» για τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή. Από τον «Στρατηγικό Διάλογο», που ξεκινά στις ΗΠΑ, μέχρι τις επαφές του πρωθυπουργού στη Ρωσία, το εκρηκτικό κοκτέιλ που συντίθεται μόνο ανησυχία προκαλεί, ειδικά στο φόντο εξελίξεων που δείχνουν ότι τα μαύρα σύννεφα μιας ενδεχόμενης πολεμικής σύρραξης πυκνώνουν. Αυτό άλλωστε φαίνεται από τις αντιπαραθέσεις στη Μαύρη Θάλασσα, τις αντιδράσεις της ρωσικής κυβέρνησης στις ΝΑΤΟικές «διευθετήσεις» σε Βαλκάνια και Κύπρο και τους αναβαθμισμένους ρόλους της Ελλάδας σε αυτό το επικίνδυνο φόντο.

Αποπροσανατολιστικά «δίπολα»

Η κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που υλοποιεί με μαεστρία την αντιδραστική της πολιτική σε όλα τα μέτωπα, βγάζοντας τη βρώμικη δουλειά που της αναθέτει το κεφάλαιο, καλεί σε «προοδευτικά/δημοκρατικά μέτωπα» ενόψει των εκλογών, παριστάνοντας το αντίπαλο δέος στην ακροδεξιά και τον εθνικισμό, αξιοποιώντας την άνοδο ακροδεξιών και εθνικιστικών αντιλήψεων στην ΕΕ αλλά και τις αντίστοιχες εκδηλώσεις τους στην Ελλάδα, όπως π.χ. με τις «καταλήψεις στα σχολεία για τη Μακεδονία» κ.λπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, που περηφανεύεται ότι υλοποίησε μέχρι κεραίας όλα τα μνημόνια, που επιτέθηκε ακόμα και στο απεργιακό δικαίωμα, που «ξεπλένει» τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και «σπέρνει» ΝΑΤΟικές βάσεις σε όλη τη χώρα, που συγκυβερνά με τους εθνικιστές των ΑΝΕΛ και προωθεί αποφασιστικά όλες τις βρώμικες ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις στα Βαλκάνια, τώρα φοράει πάλι το ψευτο-προοδευτικό του «φωτοστέφανο», μήπως και ψαρέψει δυνάμεις, ξανά στη λογική του «μικρότερου κακού».
Απάντηση σε τέτοια ψεύτικα δίπολα και στην ένταση της αντεργατικής επίθεσης μπορεί να δώσει μόνο η πολιτική του ΚΚΕ, και όχι το ξαναζέσταμα των αυταπατών για φιλολαϊκές εξελίξεις μέσω κυβερνητικών εναλλαγών ή με όχημα δήθεν «νέα», «ακαθοδήγητα», «διαδικτυακά» κινήματα, που επιχειρούν διάφορες οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις δοκιμασμένες στη διάδοση ψευδαισθήσεων στους εργαζόμενους με χρεοκοπημένη πολιτική, όπως αυτές που στήριξαν ή καλλιέργησαν ανοχή στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Σήμερα, λοιπόν, πρέπει περισσότερο από ποτέ να αξιοποιηθεί η πολύτιμη πείρα από τους εργαζόμενους και να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα. Να γίνει κτήμα χιλιάδων εργαζομένων και νέων ανθρώπων η πρόταση διεξόδου που προβάλλει το ΚΚΕ στο λαό, να ενισχυθεί με νέες δυνάμεις η μεγάλη προσπάθεια για την ανασύνταξη του κινήματος, για την αλλαγή των συσχετισμών, την άνοδο της οργανωμένης πάλης παντού, την ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας, καθώς αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να φέρει το λαό πραγματικά στο προσκήνιο, διεκδικητή του πλούτου που παράγει. Ορος δε για να διανυθεί αυτός ο ανατρεπτικός δρόμος είναι η αποδυνάμωση των δυνάμεων που έφεραν τους εργαζόμενους μέχρι εδώ, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού, σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές, στις βουλευτικές και στις ευρωεκλογές.