Μεθαύριο,
Κυριακή, συμπληρώνονται 20 χρόνια από την έναρξη των βομβαρδισμών στην
πρώην Γιουγκοσλαβία. Η φονική επίθεση αποτέλεσε το αποκορύφωμα της
ιμπεριαλιστικής επέμβασης ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για τη διάλυση της πρώην
ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, την περίοδο
1990 - 1991.
Ο πόλεμος των 78 ημερών ήταν ένα προμελετημένο ιμπεριαλιστικό έγκλημα, με πρόσχημα τις εθνοτικές διαφορές, στην αναζωπύρωση των οποίων συνέβαλαν καθοριστικά και μεθοδικά τα προηγούμενα χρόνια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.
Η πραγματική αιτία, όμως, ήταν άλλη: Η προσπάθεια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών να εγκαθιδρύσουν τη «νέα τάξη πραγμάτων» στα Βαλκάνια, που θα αποτύπωνε το νέο συσχετισμό δυνάμεων μετά τις ανατροπές.
Η διάλυση της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, που βρισκόταν σε εξέλιξη από τις αρχές της δεκαετίας, με τη δημιουργία ασταθών κρατών - προτεκτοράτων, ήταν το σχέδιο για την ισχυροποίηση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια και τον περιορισμό της ρωσικής επιρροής, που διατηρούνταν ισχυρή και μετά τις ανατροπές. Σε αυτήν την προσπάθεια ήταν μεγάλες οι ευθύνες της Ελλάδας ως κράτους της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και βέβαια της κυβέρνησης της ΝΔ που συνυπέγραψε τη διάλυση.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το τελεσίγραφο που επέδωσαν οι ΗΠΑ στη Σερβία απαιτούσε την εγκαθίδρυση ΝΑΤΟικής βάσης στο έδαφός της και τη διασπορά στρατιωτικών δυνάμεων στην επικράτειά της, για την «προστασία» τάχα των Κοσοβάρων Αλβανών.
Η αυτονόητη άρνηση ενός τέτοιου στυγνού εκβιασμού έδωσε το σύνθημα να ξεκινήσουν η δολοφονική επίθεση και η νέα φάση στην επιχείρηση διαμελισμού της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Ακολούθησε η δημιουργία του Κοσόβου, όπου στη συνέχεια εγκαταστάθηκε η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στον κόσμο.
Με αφορμή αυτήν τη μαύρη επέτειο ο λαός δεν πρέπει να ξεχνά και τον βρώμικο ρόλο που έπαιξε η τότε ελληνική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στηρίζοντας με κάθε τρόπο το ιμπεριαλιστικό έγκλημα.
Η επέμβαση στην πρώην Γιουγκοσλαβία έγινε με απόφαση του ΝΑΤΟ και τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία στη συνέχεια στήριξε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, διαθέτοντας λιμάνια, δρόμους και άλλες υποδομές στη ΝΑΤΟική πολεμική μηχανή αλλά και με αποστολές στρατευμάτων στο Κόσοβο και τη Βοσνία.
Η συνενοχή της στο έγκλημα είναι βαριά, στην προσπάθειά της να αποτελέσει μέρος της νέας κατάστασης που δημιουργούνταν στα Βαλκάνια και να πάρει μέρος στη διανομή της λείας, για λογαριασμό της αστικής τάξης, ως το μοναδικό έως τότε βαλκανικό κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ.
Οι «εκκρεμότητες» που άφησε αυτή η επέμβαση αξιοποιήθηκαν και στη συνέχεια, για την ισχυροποίηση της ΝΑΤΟικής παρουσίας στην περιοχή και τον παραπέρα ακρωτηριασμό της Γιουγκοσλαβίας, με την αξιοποίηση υπαρκτών και ανύπαρκτων εθνοτικών ζητημάτων.
Οι ομοιότητες με τη σημερινή εποχή κάθε άλλο παρά τυχαίες είναι. Το νήμα που συνδέει το 1999 με το 2019 είναι ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός για τα Βαλκάνια, που παραμένει ίδιος: Η ανάσχεση της επιρροής ανταγωνιστικών δυνάμεων, κυρίως της Ρωσίας, αλλά και της Κίνας, η ένταξη όλων των κρατών στις ευρωατλαντικές δομές, η εμπέδωση της ιμπεριαλιστικής ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.
Γι' αυτό ακόμα και σήμερα, παρά τους πολέμους, τις συμφωνίες, τις αλλεπάλληλες συνοριακές και άλλες διευθετήσεις, το φιτίλι παραμένει αναμμένο στα Βαλκάνια, έτοιμο να προκαλέσει νέα ανάφλεξη.
Τέτοια σενάρια, άλλωστε, διακινούνται από τους ίδιους τους ιμπεριαλιστές, στο φόντο ανταγωνισμών που οξύνονται. Το παζάρι για την ανταλλαγή εδαφών ανάμεσα σε Σερβία και Κόσοβο, τα σχέδια για Μεγάλη Αλβανία, η αντιπαράθεση στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη είναι ενδεικτικά μόνο των εστιών της έντασης που σιγοκαίει.
Αλλά και η εμπλοκή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έχει αναβαθμιστεί σε σχέση με το 1999, καθώς η Ελλάδα έχει ενισχύσει το ρόλο της ως προκεχωρημένου στρατιωτικού φυλακίου των ΑμερικανοΝΑΤΟικών προς τα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, αναλαμβάνοντας αποστολές για την προώθηση της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης», όπως φάνηκε άλλωστε και με τη ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών.
Το αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του το 1999, με τις μαζικές κινητοποιήσεις που οργάνωσε ενάντια στην ιμπεριαλιστική εισβολή. Αξιοποιώντας και εκείνη τη ζωντανή πείρα, ο λαός, η νεολαία πρέπει και σήμερα να είναι σε εγρήγορση ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή, ενάντια στο σάπιο σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.
Ο πόλεμος των 78 ημερών ήταν ένα προμελετημένο ιμπεριαλιστικό έγκλημα, με πρόσχημα τις εθνοτικές διαφορές, στην αναζωπύρωση των οποίων συνέβαλαν καθοριστικά και μεθοδικά τα προηγούμενα χρόνια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.
Η πραγματική αιτία, όμως, ήταν άλλη: Η προσπάθεια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών να εγκαθιδρύσουν τη «νέα τάξη πραγμάτων» στα Βαλκάνια, που θα αποτύπωνε το νέο συσχετισμό δυνάμεων μετά τις ανατροπές.
Η διάλυση της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, που βρισκόταν σε εξέλιξη από τις αρχές της δεκαετίας, με τη δημιουργία ασταθών κρατών - προτεκτοράτων, ήταν το σχέδιο για την ισχυροποίηση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια και τον περιορισμό της ρωσικής επιρροής, που διατηρούνταν ισχυρή και μετά τις ανατροπές. Σε αυτήν την προσπάθεια ήταν μεγάλες οι ευθύνες της Ελλάδας ως κράτους της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και βέβαια της κυβέρνησης της ΝΔ που συνυπέγραψε τη διάλυση.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το τελεσίγραφο που επέδωσαν οι ΗΠΑ στη Σερβία απαιτούσε την εγκαθίδρυση ΝΑΤΟικής βάσης στο έδαφός της και τη διασπορά στρατιωτικών δυνάμεων στην επικράτειά της, για την «προστασία» τάχα των Κοσοβάρων Αλβανών.
Η αυτονόητη άρνηση ενός τέτοιου στυγνού εκβιασμού έδωσε το σύνθημα να ξεκινήσουν η δολοφονική επίθεση και η νέα φάση στην επιχείρηση διαμελισμού της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Ακολούθησε η δημιουργία του Κοσόβου, όπου στη συνέχεια εγκαταστάθηκε η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στον κόσμο.
Με αφορμή αυτήν τη μαύρη επέτειο ο λαός δεν πρέπει να ξεχνά και τον βρώμικο ρόλο που έπαιξε η τότε ελληνική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στηρίζοντας με κάθε τρόπο το ιμπεριαλιστικό έγκλημα.
Η επέμβαση στην πρώην Γιουγκοσλαβία έγινε με απόφαση του ΝΑΤΟ και τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία στη συνέχεια στήριξε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, διαθέτοντας λιμάνια, δρόμους και άλλες υποδομές στη ΝΑΤΟική πολεμική μηχανή αλλά και με αποστολές στρατευμάτων στο Κόσοβο και τη Βοσνία.
Η συνενοχή της στο έγκλημα είναι βαριά, στην προσπάθειά της να αποτελέσει μέρος της νέας κατάστασης που δημιουργούνταν στα Βαλκάνια και να πάρει μέρος στη διανομή της λείας, για λογαριασμό της αστικής τάξης, ως το μοναδικό έως τότε βαλκανικό κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ.
Οι «εκκρεμότητες» που άφησε αυτή η επέμβαση αξιοποιήθηκαν και στη συνέχεια, για την ισχυροποίηση της ΝΑΤΟικής παρουσίας στην περιοχή και τον παραπέρα ακρωτηριασμό της Γιουγκοσλαβίας, με την αξιοποίηση υπαρκτών και ανύπαρκτων εθνοτικών ζητημάτων.
Οι ομοιότητες με τη σημερινή εποχή κάθε άλλο παρά τυχαίες είναι. Το νήμα που συνδέει το 1999 με το 2019 είναι ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός για τα Βαλκάνια, που παραμένει ίδιος: Η ανάσχεση της επιρροής ανταγωνιστικών δυνάμεων, κυρίως της Ρωσίας, αλλά και της Κίνας, η ένταξη όλων των κρατών στις ευρωατλαντικές δομές, η εμπέδωση της ιμπεριαλιστικής ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.
Γι' αυτό ακόμα και σήμερα, παρά τους πολέμους, τις συμφωνίες, τις αλλεπάλληλες συνοριακές και άλλες διευθετήσεις, το φιτίλι παραμένει αναμμένο στα Βαλκάνια, έτοιμο να προκαλέσει νέα ανάφλεξη.
Τέτοια σενάρια, άλλωστε, διακινούνται από τους ίδιους τους ιμπεριαλιστές, στο φόντο ανταγωνισμών που οξύνονται. Το παζάρι για την ανταλλαγή εδαφών ανάμεσα σε Σερβία και Κόσοβο, τα σχέδια για Μεγάλη Αλβανία, η αντιπαράθεση στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη είναι ενδεικτικά μόνο των εστιών της έντασης που σιγοκαίει.
Αλλά και η εμπλοκή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έχει αναβαθμιστεί σε σχέση με το 1999, καθώς η Ελλάδα έχει ενισχύσει το ρόλο της ως προκεχωρημένου στρατιωτικού φυλακίου των ΑμερικανοΝΑΤΟικών προς τα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, αναλαμβάνοντας αποστολές για την προώθηση της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης», όπως φάνηκε άλλωστε και με τη ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών.
Το αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του το 1999, με τις μαζικές κινητοποιήσεις που οργάνωσε ενάντια στην ιμπεριαλιστική εισβολή. Αξιοποιώντας και εκείνη τη ζωντανή πείρα, ο λαός, η νεολαία πρέπει και σήμερα να είναι σε εγρήγορση ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή, ενάντια στο σάπιο σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου