Με «γεγονότα» απέναντι στη «μυθοπλασία»
της ουγγρικής κυβέρνησης ισχυρίζεται ότι απαντά η Κομισιόν σε χτεσινή
ανακοίνωσή της προσπαθώντας να αντικρούσει την καμπάνια του Ορμπαν
ενάντια στην πολιτική της ΕΕ στη μετανάστευση! Η Κομισιόν παρεξηγήθηκε
με την προεκλογική καμπάνια του Ούγγρου πρωθυπουργού, Βίκτορ Ορμπαν, ο
οποίος κατηγορεί μεταξύ άλλων την ΕΕ ότι προωθεί την ανεξέλεγκτη
μετανάστευση, υπονομεύει τους εθνικούς συνοριακούς ελέγχους, θέλει να
εκδώσει «ανθρωπιστικές βίζες» για πρόσφυγες κ.ά.
Η πραγματικότητα είναι ότι τόσο η ΕΕ συνολικά, όσο και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, είτε εθνικιστικές είτε «προοδευτικές» (όπως δείχνει και το κολαστήριο της Μόριας στην Ελλάδα) ακολουθούν την ίδια μεταναστευτική πολιτική ανοιγοκλείνοντας τη στρόφιγγα των ροών, ταυτόχρονα με ένταση της καταστολής, της εξαθλίωσης, των γιγάντιων «στρατοπέδων συγκέντρωσης» όπως π.χ. προβλέπει η συμφωνία Τουρκίας - ΕΕ, για την οποία καμαρώνει η ελληνική κυβέρνηση, των απελάσεων και της κατανομής των μεταναστών ανάλογα με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων για εργατικό δυναμικό.
Η Κομισιόν αντιστρέφει την κατηγορία της ουγγρικής κυβέρνησης περί υπονόμευσης της προστασίας των συνόρων σημειώνοντας ότι «η νέα συνοριοφυλακή και ακτοφυλακή της Ευρώπης, από το 2016 έχει ενισχύσει τις συλλογικές ευρωπαϊκές προσπάθειες για πιο αποτελεσματική προστασία των εξωτερικών συνόρων. Ακόμη παραπέρα η Κομισιόν πρότεινε τη δημιουργία ενός μόνιμου σώματος 10.000 συνοριοφυλάκων που θα είναι διαθέσιμοι στα κράτη - μέλη ακριβώς για την προστασία των συνόρων μας και με σεβασμό στην κυριαρχία των κρατών - μελών στα σύνορά τους».
Επίσης, η ΕΕ συνεργάζεται με χώρες διέλευσης των μεταναστών, όπως π.χ. η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, η οποία «μείωσε κατά 98% τις αφίξεις στην Ελλάδα. Προσπαθούμε ακόμη να αυξήσουμε τις επιστροφές (σ.σ. απελάσεις, επαναπροωθήσεις κ.λπ.) των παράτυπων μεταναστών που δεν έχουν δικαίωμα να παραμένουν στην Ευρώπη», τονίζει η Κομισιόν. Σχετικά με τα πενιχρά επιδόματα που δίνονται στους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο για να μην πεθάνουν από την πείνα, η Κομισιόν παραδέχεται κυνικά πως αυτό το κόστος είναι «αποτελεσματικό» καθώς «διευκολύνει την ενσωμάτωση» και «ωφελεί την τοπική οικονομία».
Τέλος, με τη μετεγκατάσταση προσφύγων εντός των χωρών της ΕΕ θα πρέπει (θεωρητικά) να συμμορφώνονται όλα τα κράτη - μέλη, όμως η υποδοχή προσφύγων εκτός ΕΕ γίνεται σε εθελοντική βάση. Δηλαδή, ξεκαθαρίζει ότι κάθε κυβέρνηση είναι ελεύθερη να ξαποστείλει τους πρόσφυγες που εμφανίζονται στα σύνορά της. Η περίφημη «αλληλεγγύη» που επικαλείται η ΕΕ δεν αφορά τους ξεριζωμένους αλλά τα κράτη - μέλη, που μπορούν να διώχνουν ή να δέχονται μετανάστες και πρόσφυγες ανάλογα με το πόσους «σηκώνει» η εγχώρια αγορά εργασίας.
Δικαίως, λοιπόν, εξανίσταται η Κομισιόν, ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός, που όχι μόνο φέρει μεγάλες ευθύνες για τους ξεριζωμένους από τους πολέμους και τη φτώχεια, αλλά θέλει και να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη μετανάστευση για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία των ευρωπαϊκών ομίλων. Από κει και πέρα, κάθε αστική πολιτική δύναμη αξιοποιεί τη μετανάστευση ανάλογα με τα πολιτικά και οικονομικά οφέλη στα οποία αποβλέπει, είτε για να καλλιεργήσει την ξενοφοβία στον εργαζόμενο λαό είτε για να πλέξει το «μύθο» μιας «προοδευτικής» ευρωπαϊκής πολιτικής είτε στο πλαίσιο ενός ευρύτερου ενδοϊμπεριαλιστικού παζαριού. Με θύματα πάντα τους κατατρεγμένους μετανάστες και πρόσφυγες, αλλά και τους λαούς της Ευρώπης.
Η πραγματικότητα είναι ότι τόσο η ΕΕ συνολικά, όσο και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, είτε εθνικιστικές είτε «προοδευτικές» (όπως δείχνει και το κολαστήριο της Μόριας στην Ελλάδα) ακολουθούν την ίδια μεταναστευτική πολιτική ανοιγοκλείνοντας τη στρόφιγγα των ροών, ταυτόχρονα με ένταση της καταστολής, της εξαθλίωσης, των γιγάντιων «στρατοπέδων συγκέντρωσης» όπως π.χ. προβλέπει η συμφωνία Τουρκίας - ΕΕ, για την οποία καμαρώνει η ελληνική κυβέρνηση, των απελάσεων και της κατανομής των μεταναστών ανάλογα με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων για εργατικό δυναμικό.
***
Αυτή η πραγματικότητα ομολογείται και στην απάντηση της Κομισιόν, την οποία αξίζει να αφήσουμε να παραθέσει μόνη της τα γεγονότα:Η Κομισιόν αντιστρέφει την κατηγορία της ουγγρικής κυβέρνησης περί υπονόμευσης της προστασίας των συνόρων σημειώνοντας ότι «η νέα συνοριοφυλακή και ακτοφυλακή της Ευρώπης, από το 2016 έχει ενισχύσει τις συλλογικές ευρωπαϊκές προσπάθειες για πιο αποτελεσματική προστασία των εξωτερικών συνόρων. Ακόμη παραπέρα η Κομισιόν πρότεινε τη δημιουργία ενός μόνιμου σώματος 10.000 συνοριοφυλάκων που θα είναι διαθέσιμοι στα κράτη - μέλη ακριβώς για την προστασία των συνόρων μας και με σεβασμό στην κυριαρχία των κρατών - μελών στα σύνορά τους».
Επίσης, η ΕΕ συνεργάζεται με χώρες διέλευσης των μεταναστών, όπως π.χ. η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, η οποία «μείωσε κατά 98% τις αφίξεις στην Ελλάδα. Προσπαθούμε ακόμη να αυξήσουμε τις επιστροφές (σ.σ. απελάσεις, επαναπροωθήσεις κ.λπ.) των παράτυπων μεταναστών που δεν έχουν δικαίωμα να παραμένουν στην Ευρώπη», τονίζει η Κομισιόν. Σχετικά με τα πενιχρά επιδόματα που δίνονται στους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο για να μην πεθάνουν από την πείνα, η Κομισιόν παραδέχεται κυνικά πως αυτό το κόστος είναι «αποτελεσματικό» καθώς «διευκολύνει την ενσωμάτωση» και «ωφελεί την τοπική οικονομία».
***
Παράλληλα με τις δράσεις καταστολής και περιορισμού της «παράνομης» μετανάστευσης «θα πρέπει να υπάρχουν και νόμιμες οδοί, π.χ. για εξειδικευμένους μετανάστες».
Η ΕΕ επανειλημμένα έχει τονίσει πως η ελεγχόμενη μετανάστευση ίσως
αποτελέσει διέξοδο για το δημογραφικό πρόβλημα, τη γήρανση του πληθυσμού
και την έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Ανάλογα με τις
ανάγκες των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων «τα κράτη - μέλη έχουν την αποκλειστική αρμοδιότητα για το πόσους και αν θα δεχθούν εργαζόμενους»,
τονίζει η Κομισιόν. Η ΕΕ, άλλωστε, αξιοποιεί και θα αξιοποιεί τη
μετανάστευση για να μειώνει διαρκώς το εργασιακό «κόστος», συμπιέζοντας
μισθούς και δικαιώματα τόσο των ξένων όσο και των ντόπιων εργαζομένων.Τέλος, με τη μετεγκατάσταση προσφύγων εντός των χωρών της ΕΕ θα πρέπει (θεωρητικά) να συμμορφώνονται όλα τα κράτη - μέλη, όμως η υποδοχή προσφύγων εκτός ΕΕ γίνεται σε εθελοντική βάση. Δηλαδή, ξεκαθαρίζει ότι κάθε κυβέρνηση είναι ελεύθερη να ξαποστείλει τους πρόσφυγες που εμφανίζονται στα σύνορά της. Η περίφημη «αλληλεγγύη» που επικαλείται η ΕΕ δεν αφορά τους ξεριζωμένους αλλά τα κράτη - μέλη, που μπορούν να διώχνουν ή να δέχονται μετανάστες και πρόσφυγες ανάλογα με το πόσους «σηκώνει» η εγχώρια αγορά εργασίας.
Δικαίως, λοιπόν, εξανίσταται η Κομισιόν, ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός, που όχι μόνο φέρει μεγάλες ευθύνες για τους ξεριζωμένους από τους πολέμους και τη φτώχεια, αλλά θέλει και να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη μετανάστευση για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία των ευρωπαϊκών ομίλων. Από κει και πέρα, κάθε αστική πολιτική δύναμη αξιοποιεί τη μετανάστευση ανάλογα με τα πολιτικά και οικονομικά οφέλη στα οποία αποβλέπει, είτε για να καλλιεργήσει την ξενοφοβία στον εργαζόμενο λαό είτε για να πλέξει το «μύθο» μιας «προοδευτικής» ευρωπαϊκής πολιτικής είτε στο πλαίσιο ενός ευρύτερου ενδοϊμπεριαλιστικού παζαριού. Με θύματα πάντα τους κατατρεγμένους μετανάστες και πρόσφυγες, αλλά και τους λαούς της Ευρώπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου