Γράφει ο Νίκος Μόττας //Σήμερα, 4 Απρίλη, συμπληρώνονται 70 χρόνια απ’ την υπογραφή του Συμφώνου του Βόρειου Ατλαντικού (1949) με την οποία ιδρύθηκε ο πλέον βάρβαρος ιμπεριαλιστικός συνασπισμός καταστολής των λαών μετά το B’ Παγκόσμιο Πόλεμο – το ΝΑΤΟ.
Ως πρόσχημα για τη δημιουργία της αντικομμουνιστικής, ιμπεριαλιστικής αυτής συμμαχίας υπήρξε ο «σοβιετικός κίνδυνος» καθώς και η – δήθεν – σταθεροποίηση της ειρήνης στην, τραυματισμένη απ’ το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, Ευρώπη. Σύμφωνα με τον πρώτο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Λόρδο Ισμέι, ο σκοπός της ίδρυσης του ήταν να «νομιμοποιήσει την παρουσία των ΗΠΑ στην Ευρώπη, να κρατήσει τους σοβιετικούς έξω και τους γερμανούς κάτω». Εάν αυτά ήταν τα πραγματικά κίνητρα για την ίδρυση του ΝΑΤΟ, τότε το ίδιο θα έπρεπε λογικά να αυτοδιαλυθεί μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, μετά την de facto κατάργηση του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Αυτό, βέβαια, όχι μόνο δεν συνέβη αλλά, αντιθέτως, η βορειοατλαντική συμμαχία μετασχηματίστηκε σταδιακά από στρατιωτικό μηχανισμό με αμυντικά (υποτίθεται) χαρακτηριστικά σε επιθετικό πολιτικό οργανισμό επιβολής των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. «Η ιμπεριαλιστική τάση για μεγάλες αυτοκρατορίες είναι πέρα για πέρα πραγματοποιήσιμη και στην πράξη πραγματοποιείται συχνά με τη μορφή ιμπεριαλιστικής ένωσης αυτοτελών και ανεξάρτητων, με την πολιτική σημασία της λέξης, κρατών» έγραφε το 1916 ο Βλ. Ι. Λένιν περιγράφοντας τα όσα θα επακολουθούσαν τις επόμενες δεκαετίες. Άλλωστε, στην εποχή του Λένιν πρωτοεμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια του Ιμπεριαλισμού – του «ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού»- μακρύ χέρι του οποίου αποτελεί σήμερα το ΝΑΤΟ.
Το πράσινο φως για το νέο, πιο επιθετικό, ρόλο του ΝΑΤΟ δόθηκε ουσιαστικά με τη νίκη της αντεπανάστασης στην Σοβιετική Ένωση. Ο Ιμπεριαλισμός – με επικεφαλής τις ΗΠΑ και συνεπικουρούμενος από τις κυβερνήσεις των άλλων, λιγότερο ή περισσότερο εξαρτημένων, μελών της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας – πέρασε στην αντεπίθεση, κάτι που εκφράστηκε από το περίφημο δόγμα της «Νέας Τάξης Πραγμάτων» που είχε εξαγγελθεί από τον τότε αμερικανό πρόεδρο Τζ. Μπους. Η περιβόητη αυτή νέα τάξη αντικατόπτριζε ουσιαστικά την κοινή συνισταμένη της στρατηγικής των αστικών τάξεων στο δυτικό κόσμο – να δρέψουν τους «καρπούς» της αντεπανάστασης, να επεκταθεί η κυριαρχία των μονοπωλίων και του κεφαλαίου σε νέες περιοχές, να βρεθούν νέοι φυσικοί πόροι και νέο φτηνό εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση.
Έκτοτε, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μέχρι σήμερα, η ιστορία του ΝΑΤΟ, του «θεματοφύλακα-σερίφη» της παγκόσμιας καπιταλιστικής εξουσίας, είναι συνυφασμένη με την έννοια της βαρβαρότητας, βαμμένη με το αίμα αθώων, άμαχου πληθυσμού και γυναικόπαιδων.
Για να μιλήσουμε με στοιχεία, η 70χρονη ιστορία του ΝΑΤΟ είναι:
- των 2.500 νεκρών («παράπλευρες απώλειες» στην ιμπεριαλιστική διάλεκτο) σέρβων αμάχων της φονικής ΝΑΤΟϊκής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία προ 20 ετών. Των 12.500 τραυματιών αμάχων που ένιωσαν στο πετσί τους τις «ειρηνευτικές» προσπάθειες της βορειοατλανικής συμμαχίας.
- των 500 νεκρών αμάχων στο Κόσοβο κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού του ΝΑΤΟ, των 6.000 τραυματιών και των 13.000 σέρβων πολιτών που αγνοείται η τύχη τους μέχρι σήμερα.
- των περισσότερων από 14.000 νεκρών αμάχων του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» στο Αφγανιστάν (2001 μέχρι σήμερα).
- της ιμπεριαλιστικής εισβολής στη Λιβύη που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 1.108 πολίτες.
- του ραδιενεργού απεμπλουτισμένου ουρανίου (Q-Metal) που χρησιμοποίησε η ΝΑΤΟϊκή πολεμική μηχανή σε τουλάχιστον δυο πολέμους: στη Γιουγκοσλαβία και, πιο πρόσφατα, στη Λιβύη. Από το 1999 μέχρι και σήμερα σε περιοχές της Σερβίας έχει παρατηρηθεί ραγδαία αύξηση των ποσοστών ασθενειών σχετιζόμενων με τον καρκίνο, τη λευχαιμία και γενετικές δυσμορφίες σε νεογνά. Το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε συνολικά 15 τόνους απεμπλουτισμένου ουρανίου σε πυρομαχικά και βόμβες κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του ’99. Το 2011, στη Λιβύη, το ΝΑΤΟ ξαναχρησιμοποίησε βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου. Παρά το γεγονός ότι η ίδια η βορειοατλαντική συμμαχία το αρνείται (πως θα μπορούσε να το παραδεχθεί άλλωστε;), έρευνες ανεξάρτητων επιστημόνων εντόπισαν μεγάλο αριθμό περιοχών όπου παρουσιάζονται αυξημένα ποσοστά σκόνης ουρανίου.
- των περισσότερων από 1.800 ιδιωτικοποιήσεων δημόσιας περιουσίας που έλαβαν χώρα στη Γιουγκοσλαβία μετά το ΝΑΤΟϊκό πόλεμο. Του πλιάτσικου των πολυεθνικών μονοπωλίων και του «προγράμματος οικονομικής (καπιταλιστικής) ανασυγκρότησης» που ανέλαβαν Παγκόσμια Τράπεζα και ΔΝΤ
- των χρυσών συμβολαίων για την εκμετάλλευση των πλούσιων πετρελαϊκών πηγών της Λιβύης από μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους (Total-Γαλλία, BP-Βρετανία, CoconoPhillips & Marathon-ΗΠΑ, Repsol-Ισπανία, Epi-Ιταλία).
- των 411 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ξοδεύτηκαν σε πολεμικές δαπάνες παγκοσμίως το 2010. (Στοιχεία sipri.org).
- της συμφωνίας ύψους 1.7 δισεκατ. δολαρίων που «έκλεισε» ο μονοπωλιακός κολοσσός οπλικών συστημάτων Northrop Gruman στη ΝΑΤΟϊκή Σύνοδο του Σικάγο (Μάης 2012).
- των 11 δισεκατ. δολαρίων που οι ελληνικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δαπάνησαν για εισαγωγές οπλικών συστημάτων τη δεκαετία 2000-2010.
- των 44 δισεκατ. δολαρίων που οι ελληνικές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) δαπάνησαν για στρατιωτικούς εξοπλισμούς στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ την επταετία 2010-2017.
Πρόκειται για το 2ο υψηλότερο ποσό (2,36% επί του ΑΕΠ, 2017) πολεμικών δαπανών εντός της δολοφονικής συμμαχίας, μετά τις ΗΠΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την ώρα που πετσόκοβε μισθούς και συντάξεις, που φοροαφαίμαζε το λαό και έβαζε «κόφτες» σε κοινωνικές παροχές, ενέκρινε κονδύλι ύψους 4.2 δισεκατομ. ευρώ για Νατοικές δαπάνες.
«Ανήκομεν εις το ΝΑΤΟ»
Η
ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ τον Φλεβάρη του 1952 αποτέλεσε συνειδητή
στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης και των κομμάτων της. Για την
ελληνική αστική τάξη, η πρόσδεση της χώρας στο ΝΑΤΟ συνδέονταν με την
κατοχύρωση της εξουσίας της και αποτρεπτικό μέσο απέναντι σε οποιαδήποτε
μελλοντική προσπάθεια ανατροπής της. Η κυβέρνηση Πλαστήρα-Βενιζέλου και
οι λοιπές αστικές πολιτικές δυνάμεις, που πρωτοστάτησαν για την ένταξη
της χώρας στην ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία, διατυμπάνιζαν πως με την
ενσωμάτωση της στο ΝΑΤΟ η Ελλάδα αποκτούσε μια «ακατανίκητη ασπίδα
προστασίας» και πως η «μεγάλη ατλαντική συμμαχία» θα κατοχύρωνε- δήθεν-
την εδαφική ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας. Τα ίδια
ισχυρίζονται και σήμερα οι αστικές δυνάμεις του τόπου, από την
«κυβερνώσα αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το Ποτάμι και τη ΝΔ, μέχρι τη
ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή.Τα αστικά κόμματα, χωρίς εξαιρέσεις, στηρίζουν και ενισχύουν την ολοένα και βαθύτερη ενσωμάτωση της χώρας στην εγκληματική βορειοατλαντική συμμαχία: Οι ελληνικές κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και πιο πρόσφατα του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια στις πολεμικές του επιχειρήσεις (Πόλεμος του Κόλπου 1990-91, Βοσνία 1992-95, Γιουγκοσλαβία & Κόσοβο 1999, Αφγανιστάν 2001, Ιράκ 2003, Λιβύη 2011, Συρία 2015-σήμερα, κλπ).
Όλα αυτά τα χρόνια αποδείχθηκε περίτρανα ότι το ΝΑΤΟ λειτούργησε ως «ασπίδα προστασίας» των συμφερόντων της ντόπιας άρχουσας τάξης των καπιταλιστών απέναντι στον «εχθρό λαό», κατοχυρώνοντας τη βαθύτερη εμπλοκή της ελληνικής αστικής τάξης στα ληστρικά ιμπεριαλιστικά σχέδια των αμερικανών και ευρωπαίων συμμάχων της.
Ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα- όπως και η γειτονική Τουρκία- έγινε πολεμικό ορμητήριο της ευρωατλαντικής συμμαχίας στα νότια σύνορα του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Στο πλαίσιο αυτό συμφωνήθηκε το 1953 από την κυβέρνηση Αλ.Παπάγου η εγκατάσταση στη χώρα στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ που χρησιμοποιήθηκαν ποικιλοτρόπως για την προώθηση και εκπλήρωση μιας σειράς ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Πρόκειται για σχεδιασμούς που μέχρι το 1991 είχαν στο στόχαστρο τους λαούς των σοσιαλιστικών χωρών και αργότερα, μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και την ανατολική Ευρώπη, πήραν τη μορφή εγκληματικών στρατιωτικών επεμβάσεων στη Γιουγκοσλαβία και τη Μέση Ανατολή.
Στους θιασώτες του «ανήκομεν εις το ΝΑΤΟ», που πίνουν νερό στο όνομα της δολοφονικής συμμαχίας των ιμπεριαλιστών, λέμε τα εξής:
- Στήριξε, ή δεν στήριξε, το ΝΑΤΟ το χουντικό καθεστώς την μαύρη επταετία 1967-74;
- Είναι, ή δεν είναι, συνυπεύθυνο το ΝΑΤΟ, για το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974 που οδήγησε στην τούρκικη εισβολή και κατοχή του 37% του νησιού;
- Είναι, ή δεν είναι, το ΝΑΤΟ που έχει «γκριζάρει» το Αιγαίο, δίνοντας αφορμή στην αστική τάξη της Τούρκίας να αμφισβητεί σε μόνιμη βάση κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας;
- Είναι, ή δεν είναι, τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ που κόβουν βόλτες ανενόχλητα στο Αιγαίο, παίζοντας το ρόλο του «μαντρόσκυλου» απέναντι σε ανυπεράσπιστους πρόσφυγες που είναι θύματα των δικών του ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων;
- Είναι, ή μήπως δεν είναι, το ΝΑΤΟ που, για άλλη μια φορά, επιχειρεί να βάλει φωτιά στη βαλκανική χερσόνησο (Κόσοβο, ένταξη Β. Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, σχέδια Μεγάλης Αλβανίας, κλπ), στο πλαίσιο του ανταγωνισμού του με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα (Ρωσία-Κίνα);
Γι’ αυτο και σήμερα, 70 χρόνια από την ίδρυση της δολοφονικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, σε μια περίοδο που οξύνονται και πάλι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών για το μοίρασμα των αγορών και των ενεργειακών δρόμων, είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η συστράτευση με το ΚΚΕ, για να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ενάντια στην παρουσία ξένων βάσεων στη χώρα μας, για την αποδέσμευση της Ελλάδας από τις αιματοβαμμένες λυκοσυμμαχίες.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, το σύνθημα είναι επίκαιρο και πρέπει να ακουστεί παντού: Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου