Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 
Το προσωπικό προς “ενοικίαση” στην Σουηδία αριθμεί 120.000 ανθρώπους που μοιράζονται σε 35 γραφεία απασχόλησης. Το 2009 ήταν 48.000. Τριπλασιάστηκε  σχεδόν ο αριθμός τους. Η τεράστια πλειοψηφία είναι ανειδίκευτοι εργάτες.
Υπολογίζονται σαν εργαζόμενοι, δεν μπαίνουν στις στατιστικές των ανέργων. «Βοηθούν» έτσι ώστε οι αριθμοί ευημερίας και απασχόλησης της Σουηδίας να κρατιούνται ψηλά. Η ανεργία είναι μεταξύ 6-7% στην Σουηδία.
Είναι στην 15η θέση της ΕΕ με 358.000 ανέργους. 16,5% ανεργία στην νεολαία και 24% στους μετανάστες!
Γίνεται ακόμη πιο διαδεδομένο όλο και περισσότεροι ανειδίκευτοι εργαζόμενοι να πέφτουν στα χέρια «δουλεμπορικών» εταιριών ενοικίασης προσωπικού. Χτυπούν έτσι οι εταιρείες την αγορά εργασίας με χαμηλούς μισθούς, ελαστικά ωράρια, χωρίς συγκεκριμένο χώρο εργασίας και συλλογικές συμβάσεις.
Όσο οι εταιρίες ενοικιάσεως προσωπικού κατακτούν την αγορά εργασίας, καταργώντας την έννοια της σταθερής δουλειάς και των συλλογικών συμβάσεων, στην ουσία το δικαίωμα μιας σταθερής, κανονικής δουλειάς τόσο αποδυναμώνεται ο ρόλος του Σουηδικού «ΟΑΕΕΔ» και κινδυνεύουν τα επιδόματα ανεργίας.
Ήδη έχουν εξαγγελθεί σημαντικές μειώσεις προσωπικού και συγχωνεύσεις υποκαταστημάτων του Σουηδικού ΟΑΕΕΔ μετά από συμφωνία της Σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης και δεξιών κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Εκατό χρόνια πριν, στην Σουηδία περίμεναν οι εργάτες με την τραγιάσκα στο χέρι, έξω από τα εργοστάσια μήπως και τους πάρουν για μεροκάματο. Στην Θεσσαλονίκη μαζεύονταν στον Βαρδάρη πρωί πρωί για να περάσουν οι εργολάβοι να διαλέξουν, είδαμε τους πατεράδες μας να φεύγουν νύχτα για να πάνε 11 χιλιόμετρα βάδην κάθε πρωί, μήπως και πάρουν μεροκάματο. Βλέπαν τα αφεντικά μπράτσα, μούσκουλα, πλάτες και διάλεγαν.
Τα ξαναείδαμε την δεκαετία του ’80 όταν διάλεγαν πάλι Αλβανούς μετανάστες από τις πλατείες για χειρωνακτικές δουλειές. Το ίδιο γίνεται ακόμη σε άλλη κλίμακα σε όλη την Ελλάδα και στις πλατείες της και σε όλο τον κόσμο.
Στην «πατρίδα» της Υποκρισίας και της στατιστικής, Σουηδία, ανειδίκευτα αγόρια και κορίτσια δουλεύουν έκτακτοι, πιο πολύ σε συνεργεία καθαρισμού, σε μεγάλες κουζίνες και σαν βοηθητικό νοσηλευτικό προσωπικό. Δεν μαζεύονται πια έξω από τα εργοστάσια. Έχουν φύγει τα Σουηδικά εργοστάσια στο Μπαγκλαντές και στις χώρες της Βαλτικής. Στα χαμηλά μεροκάματα και στις φτηνές πρώτες ύλες.
Τώρα έχουν γραφεί τα κορίτσια και τα αγόρια σε εταιρείες προσωπικού. Χωρίς ωράριο, χωρίς στάνταρ αποδοχές. Όποτε σε φωνάξουν, όποια ώρα του 24ωρου και για όσο χρόνο θέλουν.
Παίρνουν συνήθως το ⅓ από όσο τους “πουλάει” η εταιρεία στους παραγγελιοδόχους.
Δεν κρατάνε πια τραγιάσκα. Κρατάνε το κινητό στο χέρι, να έρθει το σμς, όπου και να τους βρει, όποια ώρα και να τους βρει, για να παρατήσουν ότι κάνουν και να τρέξουν στο μεροκάματο.