«Κάποτε πρέπει να ξαναδούμε τι γίνεται με το ΚΚΕ και τις υπηρεσίες που προσφέρει στην ελληνική κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα». Η παραπάνω ατάκα ξεχωρίζει σε άρθρο πολεμικής ενάντια στο Κόμμα το οποίο υπογράφει ένας ακόμα αυτόκλητος «εισαγγελέας». Το κείμενο, που αναρτήθηκε χτες σε διαδικτυακό τόπο, διαμαρτύρεται για την «ανοχή» που υποτίθεται ότι δείχνει το πολιτικό σύστημα στο ΚΚΕ, κάνοντας λόγο ακόμα και για «τρομοκρατία» του Κόμματος επειδή τα μέλη του, όπως και οι ΚΝίτες, στηρίζουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις, π.χ. την πρόσφατη ενάντια στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Σε όψιμο χωροφυλακίστικο ύφος, ο αρθρογράφος εξανίσταται -μάλλον του κάθεται στο στομάχι- που ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δ. Κουτσούμπας, είναι «συμπαθής σε μεγάλο κοινό» αλλά και για το ότι τα «παιδιά της ΚΝΕ» διαδίδοντας τις «”αγνές” ιδέες τους, δεν βοηθούν κανέναν»… Και ο αρθρογράφος καταλήγει στο συμπέρασμα, σε πνεύμα βενιζελικού «Ιδιώνυμου»: «Είναι άλλη η “δημοκρατία” του κ. Κουτσούμπα και άλλη η δική μας. Αλλά δυστυχώς για εκείνον εμείς είμαστε πάρα μα πάρα πολλοί και οι δικοί του οπαδοί πάρα πολύ λίγοι. Και απελπιστικά ελάχιστοι για να μπορούν να προσποιούνται τους αυτόκλητους επαναστάτες…». Οπότε, αν επεκτείνουμε τη σκέψη τούτου του αυτόκλητου εισαγγελέα πολιτικών φρονημάτων, πρέπει το κράτος να πάρει μέτρα ενάντια στο ΚΚΕ, κάτι που άλλωστε το έχει προτείνει ανοιχτά σε άλλο άρθρο του.
Τι είναι αυτό που τον ερέθισε; Η τοποθέτηση του ΚΚΕ ενάντια στις σχεδιαζόμενες από τη ΝΔ αντιδραστικές αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, που στόχο έχουν την ένταση της καταστολής σε βάρος του εργατικού κινήματος. Αναρωτιέται, για παράδειγμα, γιατί να μην μπορούν να ψηφίζουν από τα κινητά τους τα μέλη ενός συνδικάτου, ώστε να αποφασίσουν αν θέλουν ή όχι την απεργία… Αυτός είναι ο πόνος του, και γι’ αυτό και η χολή ενάντια στο ΚΚΕ. Ένας πόνος που τον μοιράζονται όλοι οι απολογητές του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, το πώς δηλαδή θα εξασφαλιστεί η σιγή νεκροταφείου στους τόπους δουλειάς, πώς θα πάψουν οι εργαζόμενοι να οργανώνονται και να παλεύουν για τα δίκια τους. Και βασικό εμπόδιο των απολογητών, όπως και των αφεντικών τους, είναι το ΚΚΕ και η δράση του, εξ ου και τα παράπονα περί «ανοχής» και «συμπάθειας».
Βεβαίως, αν και αυτή η ρητορική δεν είναι καινούργια, θα είχε ενδιαφέρον όλοι αυτοί που …βγαίνουν παραπονούμενοι για τη «δημοκρατία στα συνδικάτα» και για τα ποσοστά συμμετοχής σε απεργιακές αποφάσεις, να μας πουν για τις κυβερνήσεις μειοψηφίας, που δεν ψηφίζονται ούτε από το 40% του εκλογικού σώματος, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την ΕΕ, όπως και στις ΗΠΑ. Θα είχε ενδιαφέρον να μιλήσουν έστω μια φορά για τους χιλιάδες νέους εργαζόμενους που δουλεύουν «σεζόν» π.χ. σε τουριστικά νησιά και δεν κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τις κάλπες στις 7 Ιούλη, αφού οι εργοδότες δεν τους έδωσαν την άδεια που δικαιούνται. Όπως επίσης για τους ακόμα περισσότερους εργατοϋπαλλήλους, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, που τα έξοδα μετακίνησης για να πάνε να ψηφίσουν είναι απαγορευτικά, οπότε αποκλείονται από την εκλογική διαδικασία. Φωνασκούν όλοι οι απολογητές για το …«δημοκρατικό δικαίωμα» του κάθε εργοδότη να βγαίνει παράνομη η απεργία. Και το βουλώνουν εκεί που η εργοδοσία -δημοκρατικά πάντα- κατευθύνει με εκβιασμούς κατά δεκάδες τους εργαζομένους της να στηρίξουν το τάδε ή το δείνα αστικό κόμμα, πάντα «για το καλό της επιχείρησης»…
Δημοσιεύματα όπως το συγκεκριμένο, με χαρακτηριστικά αντιΚΚΕ υστερίας, είναι στην ουσία σινιάλα για το αντεργατικό ξεσάλωμα που είναι αποφασισμένη να προχωρήσει η ΝΔ. Αν κάτι όμως φωνάζει από μακριά είναι το ότι πατάνε σε μια διαμορφωμένη πραγματικότητα, όπως αυτή που κληροδότησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη σημερινή κυβέρνηση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον αντιαπεργιακό νόμο που ψήφισε μαζί με τη ΝΔ. Πάνω σ’ αυτόν το νόμο ετοιμάζεται να χτίσει και η σημερινή κυβέρνηση, με τα διάφορα παπαγαλάκια της να στρώνουν το χαλί από τώρα, με αντικομμουνιστικές επιθέσεις. Επιθέσεις που βεβαίως δείχνουν και τι είναι αυτό που φοβούνται, δηλαδή την οργανωμένη λαϊκή πάλη, το ρόλο που διαδραματίζει το Κόμμα στους εργατικούς αγώνες, την προοπτική που δίνει στους εργαζόμενους η πολιτική του πρόταση. Μόνο έτσι εξηγούνται επιθέσεις όπως η παραπάνω, και μάλιστα από κονδυλοφόρους που χαρακτηρίζουν «ουτοπικά» και «ρομαντικά» όσα λέει το ΚΚΕ…