«Άρθρο 28
1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού στην εκπαίδευση και, ιδιαίτερα, για να επιτευχθεί η άσκηση του δικαιώματος αυτού προοδευτικά και στη βάση της ισότητας των ευκαιριών: α) Καθιστούν τη στοιχειώδη εκπαίδευση υποχρεωτική και δωρεάν για όλους.»
Το απόσπασμα αυτό από την Παγκόσμια Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, όπως ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 1989 και έγινε νόμος του Ελληνικού κράτους το 1990, άνοιγε το ψήφισμα της Γ.Σ. του Συλλόγου Γονέων του 27ου Δημοτικού Σχολείου Ιωαννίνων το 2016. Τότε, η εκπαίδευση των παιδιών που χαρακτηρίζονται «πρόσφυγες» στη χώρα μας μόλις ξεκινούσε.
Κι ενώ η πολιτεία είναι αυτή που θα έπρεπε να εξασφαλίζει σε όλα τα παιδιά την εγγραφή και φοίτησή τους στο σχολείο, σεβόμενη τον νόμο του κράτους και τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, είναι τελικά εκείνη που τους τη στερεί με τον πιο βίαιο τρόπο.
Τρία χρόνια μετά, γινόμαστε μάρτυρες σκηνών με πάνοπλους αστυνομικούς να οδηγούν γυναίκες με βρέφη στην αγκαλιά αλλά και ολόκληρες οικογένειες προσφύγων σε κλούβες που θα τις μεταφέρουν από το κέντρο της Αθήνας προς άγνωστη κατεύθυνση. Βλέπουμε μαθητές που είχαν γίνει μέλη της σχολικής κοινότητας της περιοχής όπου διέμεναν να εκτοπίζονται για ακόμη μια φορά, χωρίς να το επιλέξουν και χωρίς να ξέρουν πόσες φορές ακόμα θα χρειαστεί να το υποστούν αυτό.
Έχουμε υποχρέωση ως κοινωνία να μεριμνούμε ώστε όλα τα παιδιά να έχουν πρόσβαση στη γνώση και τη μόρφωση. Να έχουν ένα σταθερό και ασφαλές περιβάλλον που θα τα βοηθήσει να κοινωνικοποιηθούν και να ενταχθούν με όσο το δυνατόν καλύτερους όρους στην κοινωνία μας.
Η μόρφωση και η αλληλεγγύη είναι τα βασικά μέσα που θα οδηγήσουν τους λαούς σε μια ειρηνική και ανθρώπινη συμβίωση.
Το ΔΣ του Συλλόγου Γονέων 27ου Δημοτικού Σχολείου Ιωαννίνων