Θαύματα μεγαλύτερα κι από αυτά των
Χριστουγέννων για τους πιστούς συμβαίνουν από τότε που ανέλαβε τη
διακυβέρνηση της χώρας η ΝΔ. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά είναι η επάνοδος
της μνήμης των Συριζαίων σε μια σειρά ζητήματα, όπως η αστυνομική βία
και οι συνθήκες διαβίωσης προσφύγων και μεταναστών. Προκαλεί πραγματικά
συγκίνηση ως εκ τούτου, ότι η “Αυγή” ανακαλύπτει ξανά τη Μόρια, με ένα
σπαραξικάρδιο πρωτοσέλιδο που διαφημίζει το οδοιπορικό της εφημερίδας
στον καταυλισμό, ψέγοντας την κυβέρνηση της ΝΔ και τα ΜΜΕ που την
¨ξέχασαν”. Σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν ξεχνούσε ποτέ να μας
πει πόσο καλά τα περνούσαν οι πρόσφυγες στο στρατόπεδο όταν ήταν
κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας κάποιες αδυναμίες του ως αντιπολίτευση, όπως
για παράδειγμα, ότι βιάζονταν παιδιά, αλλά μόλις μία φορά στο εξάμηνο.
Για το λόγο αυτό η “Αυγή” περίπου καμαρώνει για την πρότερη κατάσταση, γράφοντας “Όταν φιλοξενούσε 3500 πρόσφυγες, ήταν ντροπή, τώρα που φιλοξενεί 19000 πρόσφυγες, έγινε αόρατη”. Καταρχάς να πούμε ότι ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Τζανακόπουλος προ λίγων μηνών υποστήριξε υπερήφανος σχεδόν ότι το κόμμα του είχε αφήσει τη Μόρια με 5000 πρόσφυγες, αλλά δε θα τα χαλάσουμε στις αριθμητικές λεπτομέρειες. Επειδή η θεραπεία της αμνησίας λειτουργεί κάπως επιλεκτικά, για να τη βοηθήσουμε θα υπενθυμίσουμε στους συντάκτες της “Αυγής” πως όταν τα διεθνή ΜΜΕ και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων μιλούσαν για “ντροπή της Ευρώπης”, αυτοκτονικό ιδεασμό παιδιών και φριχτές συνθήκες διαβίωσης, στη διακυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Εννοείται φυσικά πως η ΝΔ όχι μόνο συνεχίζει στην ίδια ρότα, αλλά βαθαίνει την αντιμεταναστευτική πολιτική, που αποτέλεσε εξάλλου και ένα από τα βασικά σημεία της προεκλογικές της ατζέντας. Αλλά το μόνο που δε μας έχουν πει ακόμα τα επικοινωνιακά επιτελεία της Κουμουνδούρου, είναι πως μέχρι τον Ιούλη του 2019 η Μόρια ήταν “Νέος Παρθενών”.
Ο δικομματικός καβγάς για το ποιος πρόσφερε λιγότερη φρίκη σε πρόσφυγες και μετανάστες είναι από τα πιο αποκρουστικά σημεία της έτσι κι αλλιώς ανούσιας εν πολλοίς κοκορομαχίας ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό γιατί αφορά ανθρώπινες ψυχές που βασανίζονται με τον πιο σκληρό και απάνθρωπο τρόπο, χωρίς να φταίνε σε τίποτε παρά μόνο στο ότι γεννήθηκαν στη φτώχεια ή σε κάποιο θέατρο εκτόνωσης του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Η Μόρια ήταν, είναι και θα είναι κολαστήριο και το αν έχει ροζ ή γαλάζιες αποχρώσεις δεν απασχολεί καθόλου τους αθώους που θα αλλάξουν χρονιά στοιβαγμένοι κατά χιλιάδες μέσα στο κρύο σε έναν ξένο τόπο χωρίς καμία βεβαιότητα για το μέλλον. Όσα φιλικά χτυπήματα κι αν δέχτηκαν ενδεχομένως στην πλάτη από τους απεσταλμένους της “πονόψυχης” εφημερίδας.
Για το λόγο αυτό η “Αυγή” περίπου καμαρώνει για την πρότερη κατάσταση, γράφοντας “Όταν φιλοξενούσε 3500 πρόσφυγες, ήταν ντροπή, τώρα που φιλοξενεί 19000 πρόσφυγες, έγινε αόρατη”. Καταρχάς να πούμε ότι ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Τζανακόπουλος προ λίγων μηνών υποστήριξε υπερήφανος σχεδόν ότι το κόμμα του είχε αφήσει τη Μόρια με 5000 πρόσφυγες, αλλά δε θα τα χαλάσουμε στις αριθμητικές λεπτομέρειες. Επειδή η θεραπεία της αμνησίας λειτουργεί κάπως επιλεκτικά, για να τη βοηθήσουμε θα υπενθυμίσουμε στους συντάκτες της “Αυγής” πως όταν τα διεθνή ΜΜΕ και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων μιλούσαν για “ντροπή της Ευρώπης”, αυτοκτονικό ιδεασμό παιδιών και φριχτές συνθήκες διαβίωσης, στη διακυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Εννοείται φυσικά πως η ΝΔ όχι μόνο συνεχίζει στην ίδια ρότα, αλλά βαθαίνει την αντιμεταναστευτική πολιτική, που αποτέλεσε εξάλλου και ένα από τα βασικά σημεία της προεκλογικές της ατζέντας. Αλλά το μόνο που δε μας έχουν πει ακόμα τα επικοινωνιακά επιτελεία της Κουμουνδούρου, είναι πως μέχρι τον Ιούλη του 2019 η Μόρια ήταν “Νέος Παρθενών”.
Ο δικομματικός καβγάς για το ποιος πρόσφερε λιγότερη φρίκη σε πρόσφυγες και μετανάστες είναι από τα πιο αποκρουστικά σημεία της έτσι κι αλλιώς ανούσιας εν πολλοίς κοκορομαχίας ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό γιατί αφορά ανθρώπινες ψυχές που βασανίζονται με τον πιο σκληρό και απάνθρωπο τρόπο, χωρίς να φταίνε σε τίποτε παρά μόνο στο ότι γεννήθηκαν στη φτώχεια ή σε κάποιο θέατρο εκτόνωσης του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Η Μόρια ήταν, είναι και θα είναι κολαστήριο και το αν έχει ροζ ή γαλάζιες αποχρώσεις δεν απασχολεί καθόλου τους αθώους που θα αλλάξουν χρονιά στοιβαγμένοι κατά χιλιάδες μέσα στο κρύο σε έναν ξένο τόπο χωρίς καμία βεβαιότητα για το μέλλον. Όσα φιλικά χτυπήματα κι αν δέχτηκαν ενδεχομένως στην πλάτη από τους απεσταλμένους της “πονόψυχης” εφημερίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου