Το ποδόσφαιρο των επιχειρηματιών είναι αυτό που διχάζει, όχι ο πραγματικός αθλητισμός

Συζήτηση με τον Θοδωρή Λιάππη, υπεύθυνο του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ, για τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο

Eurokinissi

Η βία στα γήπεδα έρχεται ως αποτέλεσμα των επιχειρηματικών ανταγωνισμών στο ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό

-- Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο πρωθυπουργός τόσο κατά την προαναγγελία των νέων μέτρων στη Βουλή όσο και στη συνάντηση με τις FIFA - UEFA επανέλαβε αρκετές φορές την πρόθεση της κυβέρνησης να μην αφήσει το ποδόσφαιρο να διχάσει την κοινωνία. Είναι σωστό το επιχείρημα;
-- Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που από τη φύση του - όπως και όλος ο αθλητισμός - ενώνει τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, εθνικότητας. Ρωτήστε και τους παλιούς τι στιγμές έζησαν στις εξέδρες όταν τα γήπεδα ήταν γεμάτα, ο αγώνας ήταν γιορτή και οι αντίπαλοι φίλαθλοι κάθονταν δίπλα δίπλα. Αυτό έχει κριθεί ιστορικά. Το μικρόβιο του διχασμού έρχεται απέξω και λέγεται επιχειρηματική δράση. Οι κόντρες των μεγαλοεπιχειρηματιών μολύνουν το σώμα του ποδοσφαίρου σαν ιός, που μεταλλάσσεται κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση. Αυτοί είναι που διχάζουν. «Κολλάνε» όλοι - αθλητές, προπονητές, παράγοντες και βέβαια οι φίλαθλοι των ομάδων. Ομάδες με ιστορία αξιοποιούνται προκειμένου ο κάθε επιχειρηματίας να ασκήσει οικονομική και πολιτική πίεση για να προωθήσει τα επιχειρηματικά του σχέδια. Αρα δεν μιλάμε για ένα παιχνίδι που κρίνεται στο γήπεδο.
Αν λοιπόν κάποιος θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, πρέπει να αντιμετωπίσει το μικρόβιο της επιχειρηματικής δράσης. Ολα τα άλλα είναι αναποτελεσματικά - αυτό επιβεβαιώνεται μέχρι κι αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Δύο κυβερνήσεις και ακόμα περισσότεροι υπουργοί έχουν περάσει. Ολοι ανίκανοι ήταν; Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και τέτοιοι, αυτό βολεύει όταν θέλεις να κρύψεις ότι δεν έχεις την πολιτική βούληση και την κατεύθυνση να συγκρουστείς με τη ρίζα του προβλήματος.

Ο Θ. Λιάππης

-- Η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη αυτή τη φορά για οριστικές λύσεις στα προβλήματα του ποδοσφαίρου, όπως έχει εξαγγείλει, παίρνοντας νέα μέτρα όπως το περίφημο ποδοσφαιρικό μνημόνιο με τις FIFA - UEFA. Μπορούν να θεωρηθούν τομή στο πρόβλημα;
-- Ο κόσμος έχει βαρεθεί να ακούει από τους κυβερνώντες κάθε φορά για το «μαχαίρι που θα μπει μέχρι το κόκαλο», για τη «νέα εποχή που ξεκινάει», για «μηδενική ανοχή» και κάτι τέτοια. Τώρα ακούει για ποδοσφαιρικό μνημόνιο, και του λέμε να κρατά μικρό καλάθι. Αλλωστε, τρία μνημόνια έχει στην πλάτη του, χαΐρι δεν είδε. Η επιτήρηση από τους ξένους «σωτήρες» είναι από το 2015 και... μηδέν εις το πηλίκον. Οσες συμφωνίες, όσες συναντήσεις, κρυφές ή φανερές, κι αν έγιναν, όσες διατάξεις κι αν ψηφίστηκαν στη Βουλή, το πάνω χέρι το είχαν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Με βάση αυτά νομοθετούν η εκάστοτε κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια, με βάση αυτά εφαρμόζουν και τροποποιούν νόμους που ψήφισαν. Το κράτος παίζει ρυθμιστικό ρόλο, αυτόν του να στέκεται πάνω από τα επιμέρους συμφέροντα, να φτιάχνει ένα δίχτυ προστασίας στο «προϊόν» που λέγεται επαγγελματικό ποδόσφαιρο και στις δραστηριότητές του, όπως το στοίχημα, ιδιαίτερα όταν η κατάσταση ξεφεύγει και βγάζει ο ένας επιχειρηματίας τα άπλυτα του άλλου στη φόρα.

Η προστασία του «προϊόντος» είναι ο στόχος κάθε κυβερνητικής πρωτοβουλίας γύρω από το ποδόσφαιρο

Εμείς ως Κόμμα δεν ήμασταν και δεν είμαστε αρνητικοί σε μέτρα ελέγχου ή και σε μέτρα που θα βοηθάνε στην αντιμετώπιση της σήψης που υπάρχει. Δεν αποκλείουμε ορισμένα μέτρα που θα παρθούν το επόμενο διάστημα να επιφέρουν κάποιες αλλαγές. Ωστόσο, και πάλι, δεν συζητιέται η ουσία, δεν χτυπιέται η βασική αιτία. Μπορεί να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι κάτι γίνεται, αλλά δεν ακουμπούν την ουσία του προβλήματος. Την επιχειρηματική δράση στο χώρο του ποδοσφαίρου, με ό,τι αυτή συνεπάγεται, και κυρίως τις κόντρες των μεγαλοεπιχειρηματιών, που εκδηλώνονται τα τελευταία χρόνια σε όλους τους τομείς και μεταφέρονται και στο ποδόσφαιρο.

Πλευρές του ίδιου οικοδομήματος οι εκάστοτε παθογένειες

-- Για μια ακόμη φορά οι FIFA - UEFA αναλαμβάνουν ρόλο εξυγίανσης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μπορούν να φέρουν εις πέρας το έργο τους;
-- Το 2015 ο τότε υπουργός, ο Στ. Κοντονής, είχε αναβάλει για μία αγωνιστική τους αγώνες της Super League και τα πρώτα άμεσα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση ήταν το ηλεκτρονικό εισιτήριο και οι κάμερες ασφαλείας στα γήπεδα. Στη συνέχεια προχώρησαν η ξένη επιτήρηση από την UEFA, οι τακτικοί δικαστές, η νέα αυστηροποίηση του νόμου, έγιναν εκλογές στην ΕΠΟ. Σήμερα είμαστε ακριβώς στο ίδιο σημείο, για να μην πω και χειρότερα, γιατί έχεις και το VAR...
Μετά είναι και το άλλο: Μήπως και αυτοί, οι ξένοι, είναι καθαροί; Σκάνδαλο Μπλάτερ και Πλατινί δεν είχαμε; Επί της ουσίας, μετά τα σούρτα φέρτα της κυβέρνησης και των ξένων, τον κουρνιαχτό που σηκώθηκε μετά την τροπολογία, δεν υπάρχει κάτι καινούργιο, αφού οι αξιωματούχοι, προεξάρχοντος του προέδρου της UEFA, «έστριψαν διά του αρραβώνος». Θα παρουσιάσουν, λένε, στην ελληνική κυβέρνηση μια «ολιστική μελέτη» για το ελληνικό ποδόσφαιρο μετά από τρεις μήνες... Φέξε μου και γλίστρησα! Είναι εγκατεστημένοι στην ΕΠΟ εδώ και τριάμισι χρόνια και θέλουν ακόμα τρεις μήνες για να βγάλουν συμπέρασμα τι φταίει στο ποδόσφαιρο... Σε δουλειά να βρισκόμαστε...
-- Οι όποιες παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι τελικά απλά ελληνικό φαινόμενο;
-- Σε καμία περίπτωση. Είπαμε προηγουμένως για τα σκάνδαλα στους διεθνείς οργανισμούς, αλλά και πρόσφατα κρούσματα, π.χ. στην Αγγλία με τον διετή ευρωπαϊκό αποκλεισμό που επιβλήθηκε στη Μάντσεστερ Σίτι από την UEFA λόγω οικονομικών παρατυπιών και παραβίασης του λεγόμενου «οικονομικού ευ αγωνίζεσθαι». Στην Ισπανία με το σκάνδαλο για τα στημένα, που έχει πλοκάμια παντού και έφτασε η Κυπριακή Ομοσπονδία να αναβάλει όλα τα παιχνίδια. Στην ομάδα της Μπαρτσελόνα - για κάποιους πρότυπο εταιρείας δήθεν «λαϊκής βάσης» - με την εταιρεία κατοχής ιστοσελίδων στο διαδίκτυο που είχε υπογράψει συμφωνία με τη διοίκηση προκειμένου να ασκείται κριτική σε νυν και πρώην παίκτες. Επεισόδια σε διεθνείς διοργανώσεις σε Ρώμη, Λονδίνο...
Το μόνο διαφορετικό που έχουν κάνει στο εξωτερικό είναι ότι έχουν βγάλει τη βία εκτός γηπέδων. Δεν την εξαφάνισαν, απλώς τη μετέφεραν στους δρόμους, στη γειτονιά. Μπήκε το κράτος ως ρυθμιστής του ανταγωνισμού των μεγαλοεπιχειρηματιών, προκειμένου να επενδυθούν κεφάλαια σε ένα πεδίο όπως το ποδόσφαιρο, που θα τους έφερνε τεράστια κέρδη. «Καθάρισε» δηλαδή το κράτος, για να προστατεύσει το «προϊόν».
Μιλάμε όμως για μια μεγάλη βιομηχανία, για μια μεγάλη αγορά, με τεράστια κερδοφορία, ακόμα και για μια ομάδα που θα τερματίσει πολύ κάτω στη βαθμολογία. Υπάρχει αγορά, διαφήμιση σε μια σειρά προϊόντων που εμπορεύεται η κάθε φίρμα. Γήπεδο, όπου μπορεί να πάει μια οικογένεια από το πρωί μέχρι να ξεκινήσει το παιχνίδι και να περάσει τη μέρα της, ξοδεύοντας σε διάφορες δράσεις, φαγητό κ.λπ.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτό. Στην Ελλάδα, και λόγω του ότι η αγορά είναι αντικειμενικά μικρότερη, ένας μεγάλος τζίρος έρχεται από την παραοικονομία, από το παράνομο στοίχημα. Επίσης, είναι αυτοσκοπός οι πρώτες θέσεις, που συνδέονται με τα έσοδα από τις διεθνείς διοργανώσεις. Και αυτό επιδιώκεται με κάθε κόστος. Η σήψη λοιπόν είναι πιο εμφανής, η δυσοσμία πιο έντονη.

Χρειάζεται συνολική σύγκρουση με το ποδόσφαιρο - επιχείρηση

-- Ποια είναι η θέση του ΚΚΕ για τα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
-- Διατυπώσαμε εδώ και καιρό προτάσεις που μπορούν να δώσουν ανακούφιση από το πρόβλημα - απαντώντας και σε μια κατανοητή αγωνία στο «κάτι πρέπει να γίνει τώρα» - αλλά δυστυχώς δεν εισακούστηκαν μέχρι τώρα. Για παράδειγμα, συνεχίζει και αυτή η κυβέρνηση τα προνόμια και τις διευκολύνσεις, με το να μην εντάσσει τις ΠΑΕ στο υπουργείο Ανάπτυξης ώστε να ελέγχονται όπως όλες οι ανώνυμες εταιρείες και να μην έχουν ξεχωριστή αντιμετώπιση. Είναι το πιο απλό πράγμα που μπορεί να γίνει άμεσα, ωστόσο δεν έγινε από καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα. Το βάλαμε και πρόσφατα στη Βουλή και την ώρα της πρότασης οι βουλευτές των άλλων κομμάτων κούναγαν το κεφάλι, όμως την ώρα της ψηφοφορίας παθαίνουν ακαμψία στα άνω άκρα...
Επίσης, να αποδοθούν όλα τα χρέη στο Δημόσιο και να μην υπάρχει ειδικό καθεστώς αδειοδότησης. Η να αντιμετωπιστούν ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη συμμετοχή ελληνικών ομάδων στο στοίχημα και την αποπομπή τους. Εδώ τα πράγματα έχουν ξεφύγει... Ο τζόγος είναι τομέας ανάπτυξης, λένε. Πρόσφατα το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου πραγματοποίησε ημερίδα με βασικό θέμα το πώς θα λειτουργήσει ένα πλαίσιο ώστε να αναπτυχθεί το διαδικτυακό - κατά βάση - στοίχημα, ως νέο και κερδοφόρο πεδίο της καπιταλιστικής οικονομίας στη χώρα μας. Προσκεκλημένοι και ομιλητές ήταν υπουργοί, βουλευτές, στελέχη στοιχηματικών εταιρειών, ελληνικών και ξένων, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, δημοσιογράφοι. Τι άλλο να πούμε;
--Υπάρχουν λύσεις στα προβλήματα;
-- Μια οριστική λύση απαιτεί σύγκρουση συνολικά με το δρόμο ανάπτυξης που ακολουθείται στην οικονομία και στον αθλητισμό, σύγκρουση δηλαδή με το ποδόσφαιρο - επιχείρηση. Χρειάζεται να μπαίνει το ερώτημα συνέχεια: Δεν μπορεί να παίζεται το ποδόσφαιρο χωρίς τα επιχειρηματικά συμφέροντα; Τι δηλαδή, θα σταματήσει ο κόσμος να παίζει μπάσκετ ή ποδόσφαιρο; Θα σταματήσουν να βγαίνουν ταλέντα;
Το θέμα είναι τι αθλητισμό θέλεις, τι αθλητισμό στηρίζεις. Γιατί δηλαδή να διευκολύνεις μεγαλομετόχους να επενδύουν, να φτιάχνουν γήπεδα, να αξιοποιούν τον αθλητισμό ως πηγή ανάπτυξης και επενδύσεων, και να μην ενισχύεις τη Φυσική Αγωγή στο σχολείο; Να φτιάξεις υποδομές σύγχρονες, που θα καλύπτουν τις ανάγκες όλων των αθλημάτων. Να έχεις ειδικευμένο προσωπικό, να οργανώνεις συστηματικά σχολικά πρωταθλήματα σε πανελλαδικό επίπεδο σύμφωνα με τις ανάγκες των σχολείων.
Η επιχειρηματική δράση έχει στόχο το κέρδος και όχι την ικανοποίηση της ανάγκης για άθληση. Η σαπίλα των στημένων και του τζόγου είναι δικό της δημιούργημα και δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Γι' αυτό η κατάργησή της είναι αναγκαία. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι, και μπορεί να παίζεται χωρίς τους επιχειρηματίες και τα στοιχήματα.