Πιστή στο ετήσιο ραντεβού μας στις 8 του Μάρτη στην παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, είμαι εδώ, στην φιλόξενη σελίδα του Ατέχνως για να ταράζω τα λιμνάζοντα νερά μιας κοινωνίας που δεν σέβεται και δεν αγαπά το άλλο μισό του ουρανού, που είναι η γυναίκα!
lektra2Σιχαίνομαι και αηδιάζω με όλες τούτες τις παγκόσμιες ημέρες της υποκρισίας , του εξευτελισμού, των ζήτω –των μπράβο, των χειροκροτημάτων, της αμέριστης συμπάθειας, του οίκτου, της αποδοχής, των λουλουδιών και των αιώνιων όρκων του έρωτα! Είμαι οπαδός και υποστηρίκτρια των 365 ημερών του χρόνου, που ΠΡΕΠΕΙ να έχουν όλοι οι άνθρωποι την ζωή που τους αξίζει, τις ίσιες ευκαιρίες στην δουλειά, στην μόρφωση, στην αξιοπρέπεια, στην δικαιοσύνη, στην ελευθερία της έκφρασης, στην Ειρήνη!
Δεν δέχομαι να χωρίζουν τον πληθυσμό της γης σε ομάδες ανδρών, γυναικών, παιδιών, αναπήρων, προσφύγων , αλκοολικών, ναρκομανών, αστέγων κλπ … κλπ … και την επιλεκτική μνήμη με τα ευγενικά συναισθήματα των πλανηταρχών, πρωθυπουργών και στρατηγών, να λειτουργούν μία ορισμένη ημερομηνία το χρόνο ! Ντρέπομαι και αγανακτώ όταν αυτά που ζω/ζούμε όλα μας τα χρόνια, έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με τις φιέστες που στήνουν για να φωτογραφίζονται, να αλληλο- θαυμάζονται και να μετράνε το φασιστικό τους μπόΐ ανάλογα με το αιματοκύλισμα, που ο καθένας τους προκάλεσε εις βάρος των αθώων και ανυπεράσπιστων Λαών της γης !
Όχι … μην πείτε πως σήμερα είμαι εκτός θέματος, είμαι εντός, για να τιμήσω τους Αγώνες της γυναίκας, που συνεχίζονται εδώ και έναν αιώνα σε πάλη άνιση, να σταθώ με δέος και θαυμασμό μπροστά στις εργάτριες της κλωστοΰφαντουργίας το 1857 στην Ν. Υόρκη, να υμνήσω την Κλάρα Τσέτκιν , την Ρόζα Λούξεμπουργκ, την Ντολόρες Ιμπάρρουρι (Πασιονάρια,) την Σιμόν Ντε Μποβουάρ, την Ρόζα Πάρκς ! Είμαι εδώ, να υποσχεθώ πως πάντα δίπλα στις μαχόμενες ηρωΐδες της ζωής θα βρίσκομαι και θα υποστηρίζω την αναγνώριση κάθε σταγόνας του ιδρώτα της, κάθε ρόζου στα χέρια της, κάθε πληγής στο κορμί της , κάθε πίκρας στην ψυχής της !
-ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ! ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ !!!
Πολλά τα γεγονότα τον τελευταίο καιρό στην χώρα μας και είναι θλιβερά και πρωτόφαντα! Η βάρκα με τους πρόσφυγες .. που δεν άφηναν στην στεριά να βγει με την έγκυο γυναίκα … το σκατόψυχο τέρας που την «φαρμάκωσε» με την φιδίσια του γλώσσα , τις γροθιές και τις κατάρες υψωμένες πάνω απ’ τα κεφάλια τους… Έτσι βαθιά σοκαρισμένη και τραγικά πικραμένη εκείνη την ημέρα, έγραψα ένα ποίημα , σκέφτηκα πως η ημέρα της γυναίκας φέτος θα έχει το δικό της όνομα, ή μάλλον την δική της ανωνυμία ! Και για να μην παρεξηγηθώ δηλώνω ότι:
– Λατρεύω τα νησιά μας και τους νησιώτες, που γέννησαν την γιαγιά Μαρίτσα και εκατοντάδες άλλες γιαγιές της αγκαλιάς και της αγάπης , το νησί της Σαπφώς , των ποιητών , των συγγραφέων, του ψαρά και του αγρότη που τάΐσαν πεινασμένους, το νησί των Αγωνιστών και των γελαστών κατοίκων! Όμως τρομοκρατήθηκα στην σκέψη ότι εκεί όπως κι αλλού, καλά κρυμμένοι στα λαγούμια τους υπάρχουν και φίδια που μόλις βρουν την ευκαιρία, βγαίνουν σεργιάνι και σκορπούν ολούθε το δηλητήριο τους.
-Απομονώστε τους ! Είναι επικίνδυνοι να ζουν δίπλα μας ! Είναι επιτακτική ανάγκη να μείνουμε Άνθρωποι ! Πρόσφυγες είμαστε όλοι, την ίδια διαδρομή έκαναν οι βάρκες όταν έφερναν τους Έλληνες από τα παράλια της Μ. Ασίας ! Και αν επαληθευτεί ο κανόνας, ότι η ιστορία επαναλαμβάνετε, μπορεί πάλι να χρειαστεί ξανά να μπούμε σ’ αυτές με άγνωστη κατεύθυνση, αφού όλες οι πατρίδες θα είναι κλειστές , τριγυρισμένες με αγκαθωτά συρματοπλέγματα, από στεριά και θάλασσα, όπως τώρα είναι και η δική μας !!!

***

«ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ -ΓΙΝΕΣΑΙ»

(Σιμόν Ντε Μποβουάρ)
Ilektra1Για Σένα ανώνυμη Γυναίκα,
πληγωμένη περιστέρα μου, με την σκούρα μαντήλα
κρύβεις το πρόσωπο σου, τα τσακισμένα σου φτερά
σκεπάζουν τα παιδιά σου.
Για Σένα Γυναίκα, με τα χαμηλωμένα μάτια
που δεν κοιτούν τον ουρανό,
τα δάκρυα σου ενώνεις με τ΄αφρισμένα κύματα.
Ναι, για Σένα μόνο, της περιπλάνησης Γυναίκα,
της προσφυγιάς, της ματωμένης αγκαλιάς,
του βίαιου έρωτα, της βάρβαρης εισβολής
του άνδρα στου κορμιού σου το κέντρο.
Για Σένα Γυναίκα, που ήρωες βύζαξες και επαναστάτες,
και καθάρματα αρσενικά, φονιάδες και προδότες.
Εσύ Γυναίκα, με την σφραγίδα της Αγίας και της πουτάνας,
που σε ρωτούν σαρκαστικά : -Γιατί μωρή άνοιγες τα πόδια σου;
-Γιατί γέννησες τόσα παιδιά; -Τότε σου άρεσε εεε;;
Ilektra3-Ξετσίπωτη , σκύλα … κουνέλα, ουστ από δω… ουσττ !
-Αχχ περιστέρα μου πληγωμένη, αχ Γυναίκα ολομόναχη
δίχως Θεό κι Αγγέλους σε μια βάρκα,
με σκυλόψαρα μεθυσμένα απ’ το αίμα σου
θανάτου κύκλους να κάνουν γύρο σου , αν σωθείς … αν …
υπάρχουν τ’ «άλλα» σκυλόψαρα που εξώκυλαν σε προβλήτες
κι ακρογιάλια με δόντια ακονισμένα, καρτερούν να σε κατασπαράξουν!
Γυναίκα ανώνυμη της προσφυγιάς, με σφραγίδα πουτάνας και Αγίας …
-Γυναίκα, Μητέρα του πόνου! – Άφησε με στα κρόσσια της μαντίλας σου
δυο δάκρυα ν΄ ακουμπήσω και του αίσχους μου την συγνώμη, συγνώμηηη!!!