Καμιά ποινή στις κρατούμενες των γυναικείων φυλακών Ελαιώνα – Θήβας
22/4/2020
Η εξέγερση στις φυλακές Ελαιώνα εκδηλώθηκε ως αντίδραση στο θάνατο της Αζιζέ Ντεμίρογλου στην υποκρισία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που είχε υποσχεθεί αποσυμφόρηση των φυλακών και ποτέ δεν πραγματοποίησε, στη καταπίεση, τις συνθήκες κράτησης, ιδίως αυτές που αφορούν στον τρόπο αντιμετώπισης άρρωστων γυναικών, τα δικαιώματα των κρατουμένων που καταπατώνται συστηματικά. Ενάμιση μήνα πριν εξάλλου, είχε πεθάνει στην ίδια πτέρυγα (Ε’) άλλη μια κρατούμενη η Γεωργία Τριανταφύλλου. Ο θάνατος της Αζιζέ, 42 χρονών, ήταν το γεγονός που ‘‘ξεχείλισε’’ το ποτήρι.
Την Τρίτη 14/4 μεγάλος αριθμός κρατουμένων καλέστηκαν από την επόπτρια εισαγγελέα της φυλακής Μουσούρη Αλεξάνδρα για να τις ενημερώσει για τις κατηγορίες και τις ημερομηνίες που πρόκειται να γίνουν τα πειθαρχικά συμβούλια (27,28/4, 5/5, 13/5). Όσον αφορά τις κατηγορίες πολλές κρατούμενες διώκονται για απείθεια, εμπρησμό, κάποιες για απειλή, εξύβριση ενώ όπως δηλώθηκε ‘‘προφορικά‘‘ θα εξεταστεί μετά το Πάσχα τι θα γίνει με τα «αρχηγιλίκια», εννοώντας προφανώς ότι κάποιες θα διωχθούν και ως «αρχηγοί»(!).
Η απόδοση κατηγοριών έγινε προφορικά, καμία γραπτή ενημέρωση των παραβάσεων δεν αποδόθηκε στις κρατούμενες και η προφορική ‘‘επισήμανση’’ της δίωξης κάποιων ‘‘προσεχώς’’ ως ‘‘αρχηγοί’’, πέραν του γεγονότος ότι ήδη έχει γίνει υπέρβαση του ορίου των 10 ημερών για τηn πειθαρχική δίωξη όπως προβλέπεται από το σωφρονιστικό κώδικα, καταδεικνύει πως η όλη διαδικασία των διώξεων όχι μόνο δεν πληροί τους βασικούς κανόνες προστασίας των κρατουμένων από (τις ήδη δρομολογημένες) αυθαιρεσίες, αλλά παραβιάζει και τους στοιχειώδεις όρους εφαρμογής μιας «νόμιμης διαδικασίας». Πρώτη εξάλλου μνημειώδης βίαιη, αυθαίρετη κατασταλτική επίθεση ήταν η εισβολή των ΜΑΤ το βράδυ της 9ης Απρίλη στη Γ’ πτέρυγα ενάντια σε λίγες κρατούμενες που αρνήθηκαν να μπουν στους θαλάμους ενώ προ ωρών η εξέγερση είχε λήξει, με τα ΜΑΤ να ξυλοκοπούν άγρια κρατούμενη με σοβαρά προβλήματα υγείας και με την υπηρεσία να παρακολουθεί.
Στις φυλακές Ελαιώνα καμιά διεκδίκηση των δικαιωμάτων των κρατουμένων, ακόμα και αν αυτή γίνεται με τη μορφή διαμαρτυρίας (π.χ. άρνηση κρατουμένων να μπουν σε θαλάμους-κελιά) δεν μένει ατιμώρητη, ακόμα και αν πρόκειται για πολύ δίκαια αιτήματα. Τέτοιες περιπτώσεις διαμαρτυρίες -είτε ατομικές είτε συλλογικές- είχαν ως αποτέλεσμα την επιβολή πειθαρχικών ποινών σε όσες τις πραγματοποιούσαν. Ενώ ο ίδιος ο νόμος προβλέπει την εξέταση από τους δικαστές των κινήτρων μιας πράξης, των αιτιών που οδήγησαν τον δράση να την πραγματοποιήσει, ακόμα και τον στόχο που αποβλέπει αυτή η πράξη, προκειμένου να αποφανθούν οι δικαστές για την απόδοση και το ύψος μια ποινής το πειθαρχικό συμβούλιο των φυλακών Ελαιώνα όπου προΐσταται η εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Μουσούρη Αλεξάνδρα, δεν εξετάζει ποτέ το υπόβαθρο πάνω στο οποίο γίνεται μια πράξη, το περιεχόμενο που έχει και η διαφύλαξη του δικαιώματος πού αποσκοπεί, ούτε λαμβάνεται υπ’ όψιν για την επιβολή των ποινών, οι οποίες επιβάλλονται με ιδιαίτερη αυστηρότητα. Ακόμα και διεκδικήσεις για ζητήματα που αφορούν τις μωρομάνες και τα μωρά, καταδικάζονται με αυστηρές ποινές. Όταν δε οι κρατούμενες προσφεύγουν στο δικαστικό συμβούλιο της Θήβας για επανεξέταση της ποινής που τους έχει επιβληθεί, η εισαγγελέας που συμμετέχει στο συμβούλιο αυτό είναι η ίδια η επόπτρια της φυλακής! Δεν ισχύει όμως το ίδιο για όλες τις φυλακές, καθώς άλλα συμβούλια αλλά και προϊστάμενοι εισαγγελείς, όταν πρόκειται να εξετάσουν κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες κρατουμένων, συμπεριλαμβάνουν στο σκεπτικό τους τα αίτια, τα κίνητρα και το περιεχόμενο των πράξεων που εξετάζονται, με αποτέλεσμα να καταλήγουν σε αθωωτικές αποφάσεις.
Το ερώτημα που τίθεται ενόψει των πειθαρχικών που θα γίνουν για τα γεγονότα της 9ης Απρίλη στις φυλακές Ελαιώνα, είναι το εξής: Θα ιεραρχήσει για άλλη μια φορά η εισαγγελέας Μουσούρη και το πειθαρχικό συμβούλιο της φυλακής ως πιο σημαντικά ζητήματα την «απείθεια» για όσες αρνήθηκαν να μπουν στους θαλάμους τους και την καταστροφή κάποιων ευτελούς στην ουσία αξίας αντικειμένων, δηλαδή, θα ιεραρχήσει την ‘‘διασάλευση της τάξης και της πειθαρχίας’’ στη φυλακή ως πιο σημαντική από την ανθρώπινη ζωή ή όχι; Θα απασχολήσουν ή όχι οι λόγοι που οδήγησαν τις κρατούμενες στη δυναμική αντίδρασή τους ή θα ιεραρχηθεί ως πιο σημαντική η ‘‘παραδειγματική τιμωρία τους’’;
Η εξέγερση της 9ης Απρίλη είχε τα χαρακτηριστικά μιας δικαιολογημένης έκρηξης οργής ενάντια στην απειλή του θανάτου που απλώνεται πάνω από τις κρατούμενες, ενάντια σε ένα καθεστώς αυταρχισμού που το μέγεθος και η ακρότητά του αναδέχθηκε με την απροκάλυπτη αδιαφορία απέναντι στην ίδια τη ζωή των κρατουμένων. Η ίδια αυταρχικότητα εκφράστηκε και κατά την διάρκεια των γεγονότων της 9ης Απρίλη με την αδιαφορία της υπηρεσίας, αλλά και του υπουργείου για τον θάνατο της κρατούμενης που αποτέλεσε την αιτία της αντίδρασης των γυναικών. Αδιαφορία που καταδεικνύεται με τον πιο ωμό τρόπο από το γεγονός πως ούτε καν η υπάλληλος βάρδιας την οποία καλούσε η Ντεμίρογλου να την βοηθήσει τα ξημερώματα της 9ης Απρίλη και εκείνη της δήλωσε ότι θα της κάνει αναφορά, δεν μπήκε σε διαθεσιμότητα και συνεχίζει να εργάζεται στη φυλακή.
Η ωμότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η υγεία, η ζωή και ο θάνατος των κρατουμένων, η ωμότητα που αποκαλύπτει η σταθερή άρνηση να επιβληθούν κυρώσεις για τον θάνατο της κρατούμενης, δείχνει τελικά πως κρατούμενοι/ες υποβάλλονται σε δολοφονικό καθεστώς κράτησης, με απόλυτη συνείδηση του γεγονότος τόσο από τις υπηρεσίες των φυλακών όσο και από τους πολιτικούς τους προϊστάμενους. Δείχνει πως η αξία της ζωής των κρατούμενων είναι τόσο ευτελισμένη που δεν συγκρίνεται ούτε με την αξία μερικών παλιοστρωμάτων της φυλακής.
Πάνω από τα κεφάλια των κρατουμένων στις φυλακές Ελαιώνα κρέμεται η «δαμόκλειος σπάθη» αυστηρών ποινών που ως αποτέλεσμα θα έχουν επιπλέον χρόνια φυλακής γι όσες καταδικαστούν.
Μια συλλογική κοινωνική αντίδραση στην προοπτική καταδικαστικών αποφάσεων εις βάρος των γυναικών στις φυλακές Ελαιώνα, είναι αναγκαία όχι μόνο για όσες διώκονται, αλλά και για να σωθεί η ίδια η αξιοπρέπεια των κρατουμένων στις φυλακές για να σταματήσουν να ποδοπατούνται τα δικαιώματά τους, για να αναδειχθεί ως πιο σημαντική η αξία της ανθρώπινης ζωής, για να μπει ένα φρένο στο φασισμό εντός των φυλακών.
Αναφορικά με το ζήτημα της αποσυμφόρησης των φυλακών στην Ελλάδα που αναδέχθηκε ως αίτημα χιλιάδων κρατουμένων εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού και ήταν και το κυρίως αίτημα στις φυλακές Ελαιώνα, προκειμένου να διασφαλιστεί η υγεία και η ζωή τους, είναι γνωστό πως η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να εφαρμόσει. Η Π.Ν.Π που συνέταξε η κυβέρνηση για την αποσυμφόρηση προβλέπει ότι η εφαρμογή της θα γίνει μόνο αν προκύψει σοβαρό πρόβλημα κρουσμάτων στις φυλακές. Έχει λεχθεί από πολλούς ειδικούς πως στις ευπαθείς ομάδες ανήκουν όσοι βρίσκονται εντός των φυλακών, πρόσφυγες και μετανάστες σε δομές ‘’φιλοξενίας’’ και φυσικά υπερήλικες σε οίκους ευγηρίας. Έχουμε ήδη 2 περιπτώσεις το γηροκομείο στον Άλιμο και το ξενοδοχείο στο Κρανίδι που φιλοξενούνται μετανάστες, όπου υπάλληλοι μετέφεραν τον κορωνοϊό. Στο ξενοδοχείο του Κρανιδίου μόλις χθες ανακοινώθηκε πως 152 άνθρωποι έχουν προσβληθεί από τον ιό. Η περίπτωση αυτή δείχνει πόσο καταστροφικός είναι ο υπερπληθυσμός σε τέτοιες δομές, και με πόση ταχύτητα ένα κρούσμα μπορεί να μεταδώσει τον ιό. Το υπουργείο περιμένει κάτι αντίστοιχο να συμβεί και στις φυλακές, να υπάρξουν δεκάδες, εκατοντάδες κρούσματα προκειμένου να εφαρμόσει τη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου; Και μάλιστα, με πλήθος ανθρώπων να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να πεθάνουν αφού είτε είναι άρρωστοι είτε μεγάλης ηλικίας είτε και τα δύο μαζί;
Τέλος το υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε πως δεν υπάρχει προοπτική επαναλειτουργίας των δικαστηρίων για ποινικές υποθέσεις και πως δεν είναι σαφές αν θα λειτουργήσουν και τον Σεπτέμβρη. Συνεπώς χιλιάδες κρατούμενοι/ες βρίσκονται για απροσδιόριστο μεγάλο διάστημα όμηροι των δικαστηρίων, χωρίς δυνατότητα να εκδικάσουν τις υποθέσεις τους και φυσικά πολλοί/πολλές από αυτούς/αυτές να αποφυλακιστούν. Συνεπώς ο ήδη μεγάλος πληθυσμός στις φυλακές αυξάνεται συνεχώς αφού όχι μόνο δεν μπορούν αποφυλακιστούν αυτοί που πρέπει, αλλά συνεχώς προστίθενται 100 και πλέον κρατούμενοι καθημερινά στις ήδη ασφυκτικά γεμάτες φυλακές, το αίτημα τη αποσυμφόρησης γίνεται όλο και πιο επιτακτικό, ενώ κρατούμενοι σε διάφορες φυλακές της χώρας βρίσκονται σε κινητοποιήσεις με αυτό το αίτημα.
Εδώ ψηφίζουμε το υπόμνημα που θα αποσταλεί στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και το υπουργείο Δικαιοσύνης στηρίζοντας τις κρατούμενες γυναίκες:
https://secure.avaaz.org/el/community_petitions/ypoyrgeio_dikaiosynis_kai_ypoyrgeio_prostasias_toy_ohi_stis_dioxeis_ton_kratoymenon_gynaikon_toy_elaionathivas_gia_tin_exegersi_stis_9420/publish/?new
22/4/2020
Η εξέγερση στις φυλακές Ελαιώνα εκδηλώθηκε ως αντίδραση στο θάνατο της Αζιζέ Ντεμίρογλου στην υποκρισία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που είχε υποσχεθεί αποσυμφόρηση των φυλακών και ποτέ δεν πραγματοποίησε, στη καταπίεση, τις συνθήκες κράτησης, ιδίως αυτές που αφορούν στον τρόπο αντιμετώπισης άρρωστων γυναικών, τα δικαιώματα των κρατουμένων που καταπατώνται συστηματικά. Ενάμιση μήνα πριν εξάλλου, είχε πεθάνει στην ίδια πτέρυγα (Ε’) άλλη μια κρατούμενη η Γεωργία Τριανταφύλλου. Ο θάνατος της Αζιζέ, 42 χρονών, ήταν το γεγονός που ‘‘ξεχείλισε’’ το ποτήρι.
Την Τρίτη 14/4 μεγάλος αριθμός κρατουμένων καλέστηκαν από την επόπτρια εισαγγελέα της φυλακής Μουσούρη Αλεξάνδρα για να τις ενημερώσει για τις κατηγορίες και τις ημερομηνίες που πρόκειται να γίνουν τα πειθαρχικά συμβούλια (27,28/4, 5/5, 13/5). Όσον αφορά τις κατηγορίες πολλές κρατούμενες διώκονται για απείθεια, εμπρησμό, κάποιες για απειλή, εξύβριση ενώ όπως δηλώθηκε ‘‘προφορικά‘‘ θα εξεταστεί μετά το Πάσχα τι θα γίνει με τα «αρχηγιλίκια», εννοώντας προφανώς ότι κάποιες θα διωχθούν και ως «αρχηγοί»(!).
Η απόδοση κατηγοριών έγινε προφορικά, καμία γραπτή ενημέρωση των παραβάσεων δεν αποδόθηκε στις κρατούμενες και η προφορική ‘‘επισήμανση’’ της δίωξης κάποιων ‘‘προσεχώς’’ ως ‘‘αρχηγοί’’, πέραν του γεγονότος ότι ήδη έχει γίνει υπέρβαση του ορίου των 10 ημερών για τηn πειθαρχική δίωξη όπως προβλέπεται από το σωφρονιστικό κώδικα, καταδεικνύει πως η όλη διαδικασία των διώξεων όχι μόνο δεν πληροί τους βασικούς κανόνες προστασίας των κρατουμένων από (τις ήδη δρομολογημένες) αυθαιρεσίες, αλλά παραβιάζει και τους στοιχειώδεις όρους εφαρμογής μιας «νόμιμης διαδικασίας». Πρώτη εξάλλου μνημειώδης βίαιη, αυθαίρετη κατασταλτική επίθεση ήταν η εισβολή των ΜΑΤ το βράδυ της 9ης Απρίλη στη Γ’ πτέρυγα ενάντια σε λίγες κρατούμενες που αρνήθηκαν να μπουν στους θαλάμους ενώ προ ωρών η εξέγερση είχε λήξει, με τα ΜΑΤ να ξυλοκοπούν άγρια κρατούμενη με σοβαρά προβλήματα υγείας και με την υπηρεσία να παρακολουθεί.
Στις φυλακές Ελαιώνα καμιά διεκδίκηση των δικαιωμάτων των κρατουμένων, ακόμα και αν αυτή γίνεται με τη μορφή διαμαρτυρίας (π.χ. άρνηση κρατουμένων να μπουν σε θαλάμους-κελιά) δεν μένει ατιμώρητη, ακόμα και αν πρόκειται για πολύ δίκαια αιτήματα. Τέτοιες περιπτώσεις διαμαρτυρίες -είτε ατομικές είτε συλλογικές- είχαν ως αποτέλεσμα την επιβολή πειθαρχικών ποινών σε όσες τις πραγματοποιούσαν. Ενώ ο ίδιος ο νόμος προβλέπει την εξέταση από τους δικαστές των κινήτρων μιας πράξης, των αιτιών που οδήγησαν τον δράση να την πραγματοποιήσει, ακόμα και τον στόχο που αποβλέπει αυτή η πράξη, προκειμένου να αποφανθούν οι δικαστές για την απόδοση και το ύψος μια ποινής το πειθαρχικό συμβούλιο των φυλακών Ελαιώνα όπου προΐσταται η εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Μουσούρη Αλεξάνδρα, δεν εξετάζει ποτέ το υπόβαθρο πάνω στο οποίο γίνεται μια πράξη, το περιεχόμενο που έχει και η διαφύλαξη του δικαιώματος πού αποσκοπεί, ούτε λαμβάνεται υπ’ όψιν για την επιβολή των ποινών, οι οποίες επιβάλλονται με ιδιαίτερη αυστηρότητα. Ακόμα και διεκδικήσεις για ζητήματα που αφορούν τις μωρομάνες και τα μωρά, καταδικάζονται με αυστηρές ποινές. Όταν δε οι κρατούμενες προσφεύγουν στο δικαστικό συμβούλιο της Θήβας για επανεξέταση της ποινής που τους έχει επιβληθεί, η εισαγγελέας που συμμετέχει στο συμβούλιο αυτό είναι η ίδια η επόπτρια της φυλακής! Δεν ισχύει όμως το ίδιο για όλες τις φυλακές, καθώς άλλα συμβούλια αλλά και προϊστάμενοι εισαγγελείς, όταν πρόκειται να εξετάσουν κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες κρατουμένων, συμπεριλαμβάνουν στο σκεπτικό τους τα αίτια, τα κίνητρα και το περιεχόμενο των πράξεων που εξετάζονται, με αποτέλεσμα να καταλήγουν σε αθωωτικές αποφάσεις.
Το ερώτημα που τίθεται ενόψει των πειθαρχικών που θα γίνουν για τα γεγονότα της 9ης Απρίλη στις φυλακές Ελαιώνα, είναι το εξής: Θα ιεραρχήσει για άλλη μια φορά η εισαγγελέας Μουσούρη και το πειθαρχικό συμβούλιο της φυλακής ως πιο σημαντικά ζητήματα την «απείθεια» για όσες αρνήθηκαν να μπουν στους θαλάμους τους και την καταστροφή κάποιων ευτελούς στην ουσία αξίας αντικειμένων, δηλαδή, θα ιεραρχήσει την ‘‘διασάλευση της τάξης και της πειθαρχίας’’ στη φυλακή ως πιο σημαντική από την ανθρώπινη ζωή ή όχι; Θα απασχολήσουν ή όχι οι λόγοι που οδήγησαν τις κρατούμενες στη δυναμική αντίδρασή τους ή θα ιεραρχηθεί ως πιο σημαντική η ‘‘παραδειγματική τιμωρία τους’’;
Η εξέγερση της 9ης Απρίλη είχε τα χαρακτηριστικά μιας δικαιολογημένης έκρηξης οργής ενάντια στην απειλή του θανάτου που απλώνεται πάνω από τις κρατούμενες, ενάντια σε ένα καθεστώς αυταρχισμού που το μέγεθος και η ακρότητά του αναδέχθηκε με την απροκάλυπτη αδιαφορία απέναντι στην ίδια τη ζωή των κρατουμένων. Η ίδια αυταρχικότητα εκφράστηκε και κατά την διάρκεια των γεγονότων της 9ης Απρίλη με την αδιαφορία της υπηρεσίας, αλλά και του υπουργείου για τον θάνατο της κρατούμενης που αποτέλεσε την αιτία της αντίδρασης των γυναικών. Αδιαφορία που καταδεικνύεται με τον πιο ωμό τρόπο από το γεγονός πως ούτε καν η υπάλληλος βάρδιας την οποία καλούσε η Ντεμίρογλου να την βοηθήσει τα ξημερώματα της 9ης Απρίλη και εκείνη της δήλωσε ότι θα της κάνει αναφορά, δεν μπήκε σε διαθεσιμότητα και συνεχίζει να εργάζεται στη φυλακή.
Η ωμότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η υγεία, η ζωή και ο θάνατος των κρατουμένων, η ωμότητα που αποκαλύπτει η σταθερή άρνηση να επιβληθούν κυρώσεις για τον θάνατο της κρατούμενης, δείχνει τελικά πως κρατούμενοι/ες υποβάλλονται σε δολοφονικό καθεστώς κράτησης, με απόλυτη συνείδηση του γεγονότος τόσο από τις υπηρεσίες των φυλακών όσο και από τους πολιτικούς τους προϊστάμενους. Δείχνει πως η αξία της ζωής των κρατούμενων είναι τόσο ευτελισμένη που δεν συγκρίνεται ούτε με την αξία μερικών παλιοστρωμάτων της φυλακής.
Πάνω από τα κεφάλια των κρατουμένων στις φυλακές Ελαιώνα κρέμεται η «δαμόκλειος σπάθη» αυστηρών ποινών που ως αποτέλεσμα θα έχουν επιπλέον χρόνια φυλακής γι όσες καταδικαστούν.
Μια συλλογική κοινωνική αντίδραση στην προοπτική καταδικαστικών αποφάσεων εις βάρος των γυναικών στις φυλακές Ελαιώνα, είναι αναγκαία όχι μόνο για όσες διώκονται, αλλά και για να σωθεί η ίδια η αξιοπρέπεια των κρατουμένων στις φυλακές για να σταματήσουν να ποδοπατούνται τα δικαιώματά τους, για να αναδειχθεί ως πιο σημαντική η αξία της ανθρώπινης ζωής, για να μπει ένα φρένο στο φασισμό εντός των φυλακών.
Αναφορικά με το ζήτημα της αποσυμφόρησης των φυλακών στην Ελλάδα που αναδέχθηκε ως αίτημα χιλιάδων κρατουμένων εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού και ήταν και το κυρίως αίτημα στις φυλακές Ελαιώνα, προκειμένου να διασφαλιστεί η υγεία και η ζωή τους, είναι γνωστό πως η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να εφαρμόσει. Η Π.Ν.Π που συνέταξε η κυβέρνηση για την αποσυμφόρηση προβλέπει ότι η εφαρμογή της θα γίνει μόνο αν προκύψει σοβαρό πρόβλημα κρουσμάτων στις φυλακές. Έχει λεχθεί από πολλούς ειδικούς πως στις ευπαθείς ομάδες ανήκουν όσοι βρίσκονται εντός των φυλακών, πρόσφυγες και μετανάστες σε δομές ‘’φιλοξενίας’’ και φυσικά υπερήλικες σε οίκους ευγηρίας. Έχουμε ήδη 2 περιπτώσεις το γηροκομείο στον Άλιμο και το ξενοδοχείο στο Κρανίδι που φιλοξενούνται μετανάστες, όπου υπάλληλοι μετέφεραν τον κορωνοϊό. Στο ξενοδοχείο του Κρανιδίου μόλις χθες ανακοινώθηκε πως 152 άνθρωποι έχουν προσβληθεί από τον ιό. Η περίπτωση αυτή δείχνει πόσο καταστροφικός είναι ο υπερπληθυσμός σε τέτοιες δομές, και με πόση ταχύτητα ένα κρούσμα μπορεί να μεταδώσει τον ιό. Το υπουργείο περιμένει κάτι αντίστοιχο να συμβεί και στις φυλακές, να υπάρξουν δεκάδες, εκατοντάδες κρούσματα προκειμένου να εφαρμόσει τη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου; Και μάλιστα, με πλήθος ανθρώπων να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να πεθάνουν αφού είτε είναι άρρωστοι είτε μεγάλης ηλικίας είτε και τα δύο μαζί;
Τέλος το υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε πως δεν υπάρχει προοπτική επαναλειτουργίας των δικαστηρίων για ποινικές υποθέσεις και πως δεν είναι σαφές αν θα λειτουργήσουν και τον Σεπτέμβρη. Συνεπώς χιλιάδες κρατούμενοι/ες βρίσκονται για απροσδιόριστο μεγάλο διάστημα όμηροι των δικαστηρίων, χωρίς δυνατότητα να εκδικάσουν τις υποθέσεις τους και φυσικά πολλοί/πολλές από αυτούς/αυτές να αποφυλακιστούν. Συνεπώς ο ήδη μεγάλος πληθυσμός στις φυλακές αυξάνεται συνεχώς αφού όχι μόνο δεν μπορούν αποφυλακιστούν αυτοί που πρέπει, αλλά συνεχώς προστίθενται 100 και πλέον κρατούμενοι καθημερινά στις ήδη ασφυκτικά γεμάτες φυλακές, το αίτημα τη αποσυμφόρησης γίνεται όλο και πιο επιτακτικό, ενώ κρατούμενοι σε διάφορες φυλακές της χώρας βρίσκονται σε κινητοποιήσεις με αυτό το αίτημα.
- -Καμιά ποινή στις κρατούμενες των φυλακών Ελαιώνα-Θήβας
- -Αποσυμφόρηση τώρα των φυλακών.
Εδώ ψηφίζουμε το υπόμνημα που θα αποσταλεί στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και το υπουργείο Δικαιοσύνης στηρίζοντας τις κρατούμενες γυναίκες:
https://secure.avaaz.org/el/community_petitions/ypoyrgeio_dikaiosynis_kai_ypoyrgeio_prostasias_toy_ohi_stis_dioxeis_ton_kratoymenon_gynaikon_toy_elaionathivas_gia_tin_exegersi_stis_9420/publish/?new
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου