Η πτωτική πορεία της δημόσιας Παιδείας
συνεχίζει να εντείνεται αδιάκοπα αυτή τη φορά όμως με τη «βοήθεια» της
κ. Κεραμέως. Το «χωρίς ηθική» νομοσχέδιό της έρχεται να σαρώσει ό,τι
έχει μείνει από τη δύσμοιρη Παιδεία αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά
ότι η πολιτική της ορθότητα καμπουριάζει.
Η υπουργός έχοντας παράδειγμα τα υπόλοιπα υπουργικά συμβούλια της κυβέρνησης αποφάσισε να προβάλλει την αναισχυντία της εν μέσω πανδημίας καθώς πίστεψε ότι δεν θα σηκώσει αντιδράσεις. Το μαθητικό και εκπαιδευτικό κίνημα όμως την διέψευσε βροντόφωνα. Το νομοσχέδιο που ετοίμασε δεν είναι καινοτόμο όπως το παρουσιάζουν οι τελάληδες της υπουργού, αλλά αντίθετα είναι απόλυτα αναχρονιστικό. Και είναι αναχρονιστικό αφού επιλέγει να περισυλλέξει όλα τα περιττώματα από τα υπόλοιπα καταδικασθέντα νομοσχέδια όπως η Τράπεζα θεμάτων και το κόντρα μάθημα. Τέτοια ωμή κοροϊδία πουλάει. Παράλληλα στην περίπτωση της πανδημίας η υπουργός αντί να εξοπλίσει τα σχολεία με υγειονομικό υλικό, να δημιουργήσει μια σοβαρή πλατφόρμα μετάδοσης μαθήματων για την επόμενη καραντίνα και να ενισχύσει τους μαθητές με τεχνολογικό υλικό, επιλέγει να βάλει… κάμερες. Και όχι μόνο δεν ντρέπεται και δεν αποσύρει το έκτρωμα-νομοσχέδιο, παριστάνει τον επαναστάτη (αλλά σαν τους «επαναστάτες» της …επταετίας μην τα εκφυλίσουμε και όλα) λέγοντας ότι θα επιμένει μέχρι τέλους. Τι να περιμένεις άλλωστε από μια τέτοια κυβέρνηση που το μόνο της πάθος είναι το χρήμα ή πιο πονηρά «επενδύσεις», παραμερίζοντας ό,τι βρεθεί μπροστά, είτε λέγεται φύση-περιβάλλον, είτε μαθητές, είτε συνταξιούχοι…
Για να μην μεταβιβάσουμε όμως όλα τα προβλήματα της Παιδείας στην τωρινή υπουργό, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα τα αστικά υπουργικά συμβούλια των τελευταίων χρόνων ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης έχουν συμβάλλει στο μαρασμό της δημόσιας Παιδείας και την ενίσχυση της ιδιωτικής. Τις πταίει όμως; Όπως προανέφερα, η υπουργός ακόμα και στην περίπτωση του κορονοϊού δεν αντίκρυσε το πραγματικό πρόβλημα αλλά έβλεπε ως πρόβλημα… τους συνδικαλιστές. Αυτό το παράδειγμα αποτελεί μικρογραφία του κεντρικού προβλήματος στην Παιδεία. Τόσα χρόνια, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί παρουσιάζουν τα προβλήματα του σχολείου με κεντρικό αυτό των φροντιστηρίων. Δεν γίνεται, λοιπόν, όλοι οι υπουργοί όχι απλά να εθελοτυφλούν αλλά και να διογκώνουν το πρόβλημα της παραπαιδείας. Αλλά και ακόμα πολλά προβλήματα που έχει το σχολείο όπως η στασιμότητα της γνώσης, η μη εκμετάλλευση των προσωπικών ταλέντων, αποσιωπούνται εγκληματικώς. Βέβαια, είναι δύσκολο στη συγκεκριμένη περίπτωση η κ. Κεραμέως να αφουγκραστεί τα προβλήματα της Δημόσιας εκπαίδευσης όταν η ίδια φοίτησε σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Αλλά όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και… καπιταλισμός. Η παραμέληση της Παιδείας είναι άκρως στοχευμένη. Περνάμε στην εποχή των «επενδύσεων» που η σαρκοβόρα ελεύθερη αγορά επιζητά ειδικευμένους εργάτες με μεγάλες παρωπίδες, που θα επιτρέπουν την «εύρυθμη» δουλεία. Για αυτό, λοιπόν, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια τα υπουργικά συμβούλια να γίνονται ιερατεία υποσκάπτοντας οτιδήποτε σηματοδοτεί πρόοδο και βελτίωση στα εκπαιδευτικά κέντρα.
Η υπουργός έχοντας παράδειγμα τα υπόλοιπα υπουργικά συμβούλια της κυβέρνησης αποφάσισε να προβάλλει την αναισχυντία της εν μέσω πανδημίας καθώς πίστεψε ότι δεν θα σηκώσει αντιδράσεις. Το μαθητικό και εκπαιδευτικό κίνημα όμως την διέψευσε βροντόφωνα. Το νομοσχέδιο που ετοίμασε δεν είναι καινοτόμο όπως το παρουσιάζουν οι τελάληδες της υπουργού, αλλά αντίθετα είναι απόλυτα αναχρονιστικό. Και είναι αναχρονιστικό αφού επιλέγει να περισυλλέξει όλα τα περιττώματα από τα υπόλοιπα καταδικασθέντα νομοσχέδια όπως η Τράπεζα θεμάτων και το κόντρα μάθημα. Τέτοια ωμή κοροϊδία πουλάει. Παράλληλα στην περίπτωση της πανδημίας η υπουργός αντί να εξοπλίσει τα σχολεία με υγειονομικό υλικό, να δημιουργήσει μια σοβαρή πλατφόρμα μετάδοσης μαθήματων για την επόμενη καραντίνα και να ενισχύσει τους μαθητές με τεχνολογικό υλικό, επιλέγει να βάλει… κάμερες. Και όχι μόνο δεν ντρέπεται και δεν αποσύρει το έκτρωμα-νομοσχέδιο, παριστάνει τον επαναστάτη (αλλά σαν τους «επαναστάτες» της …επταετίας μην τα εκφυλίσουμε και όλα) λέγοντας ότι θα επιμένει μέχρι τέλους. Τι να περιμένεις άλλωστε από μια τέτοια κυβέρνηση που το μόνο της πάθος είναι το χρήμα ή πιο πονηρά «επενδύσεις», παραμερίζοντας ό,τι βρεθεί μπροστά, είτε λέγεται φύση-περιβάλλον, είτε μαθητές, είτε συνταξιούχοι…
Για να μην μεταβιβάσουμε όμως όλα τα προβλήματα της Παιδείας στην τωρινή υπουργό, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα τα αστικά υπουργικά συμβούλια των τελευταίων χρόνων ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης έχουν συμβάλλει στο μαρασμό της δημόσιας Παιδείας και την ενίσχυση της ιδιωτικής. Τις πταίει όμως; Όπως προανέφερα, η υπουργός ακόμα και στην περίπτωση του κορονοϊού δεν αντίκρυσε το πραγματικό πρόβλημα αλλά έβλεπε ως πρόβλημα… τους συνδικαλιστές. Αυτό το παράδειγμα αποτελεί μικρογραφία του κεντρικού προβλήματος στην Παιδεία. Τόσα χρόνια, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί παρουσιάζουν τα προβλήματα του σχολείου με κεντρικό αυτό των φροντιστηρίων. Δεν γίνεται, λοιπόν, όλοι οι υπουργοί όχι απλά να εθελοτυφλούν αλλά και να διογκώνουν το πρόβλημα της παραπαιδείας. Αλλά και ακόμα πολλά προβλήματα που έχει το σχολείο όπως η στασιμότητα της γνώσης, η μη εκμετάλλευση των προσωπικών ταλέντων, αποσιωπούνται εγκληματικώς. Βέβαια, είναι δύσκολο στη συγκεκριμένη περίπτωση η κ. Κεραμέως να αφουγκραστεί τα προβλήματα της Δημόσιας εκπαίδευσης όταν η ίδια φοίτησε σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Αλλά όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και… καπιταλισμός. Η παραμέληση της Παιδείας είναι άκρως στοχευμένη. Περνάμε στην εποχή των «επενδύσεων» που η σαρκοβόρα ελεύθερη αγορά επιζητά ειδικευμένους εργάτες με μεγάλες παρωπίδες, που θα επιτρέπουν την «εύρυθμη» δουλεία. Για αυτό, λοιπόν, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια τα υπουργικά συμβούλια να γίνονται ιερατεία υποσκάπτοντας οτιδήποτε σηματοδοτεί πρόοδο και βελτίωση στα εκπαιδευτικά κέντρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου