Σε
κοινή τους δήλωση με αφορμή την 70ή επέτειο από τη «Διακήρυξη Σούμαν»
και τη συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανθρακα και Χάλυβα, του
προγόνου της ΕΟΚ - ΕΕ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και οι
επικεφαλής των πολιτικών ομάδων κάνουν λόγο για «ένα μοναδικό και γνήσιο
πολιτικό εγχείρημα με στόχο τη διασφάλιση της ειρήνης και της
ευημερίας, καθώς και τη βελτίωση της ζωής όλων των Ευρωπαίων πολιτών»,
που αναπτύσσεται στη βάση της «πραγματικής αλληλεγγύης».
Οι διακηρύξεις τους μόνο σαν κοροϊδία ακούγονται στα αυτιά των εκατομμυρίων κατοίκων στα κράτη - μέλη της ΕΕ, στη σκιά μάλιστα της νέας οικονομικής κρίσης και των ανταγωνισμών που οξύνονται, με καταλύτη και την πανδημία του κορονοϊού.
Αν και στην πορεία της ΕΕ ο πραγματικός αντιλαϊκός χαρακτήρας της είχε κρυφτεί με μπόλικη χρυσόσκονη, σίγουρα μπορούμε να πούμε ότι τα τελευταία 20 χρόνια ήταν πολύ αποκαλυπτικά. Η «ευημερία» και τα «χρυσά κουτάλια» με τα οποία θα έτρωγαν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, ήταν το τυρί στη φάκα για την επέλαση στα δικαιώματά τους, που κλιμακώθηκε ιδιαίτερα μετά το 1990 σε όλη την ΕΕ.
Τι είναι σήμερα η «ευημερία» και η «βελτίωση της ζωής όλων των Ευρωπαίων πολιτών»; Η διάλυση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, η μαζική ανεργία, η υποαπασχόληση και ευελιξία, οι συντάξεις πείνας και τα διαλυμένα δημόσια συστήματα Υγείας που καταρρέουν σε συνθήκες πανδημίας, διαλέγοντας ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει...
Τι είναι αλήθεια η «σύγκλιση των οικονομιών»; Η αγιάτρευτη ανισομετρία του καπιταλισμού, που άλλωστε και οι ίδιοι ομολογούν, που διευρύνει την ψαλίδα ανάμεσα στα κράτη, ενισχύει φυγόκεντρες τάσεις, με τα σπασμένα να φορτώνονται πάντα οι λαοί. Τι είναι η περίφημη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», που το άκουσμά της προκαλεί μόνο γέλιο; Λυκοφιλίες, ανταγωνισμοί και αντιπαραθέσεις για το ποιος θα βγει πιο ισχυρός. «Ενιαίοι» και «αλληλέγγυοι» είναι μόνο ενάντια στους λαούς, όπως όταν επέβαλαν μαζί μνημόνια για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης την περίοδο 2009-2012.
Τα περί «πρωτόγνωρης 70χρονης ειρήνης», που τάχα διασφάλισε, αποτελούν πραγματική πρόκληση, όταν ξεστομίζονται από τα χείλη των Ευρωατλαντικών μακελάρηδων της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Συρίας, των 18 ιμπεριαλιστικών αποστολών που εξελίσσονται αυτήν τη στιγμή ανά τον κόσμο. Από όσους προκαλούν καραβιές ξεριζωμένων και στις πλάτες τους παίζουν σκληρά γεωπολιτικά παιχνίδια.
Η «ΕΕ της δημοκρατίας» έχει στη «μαρκίζα» της τον αντικομμουνισμό, υποστηρίζει τη θεωρία των «δύο άκρων», την ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό, δίνοντας αέρα στα πανιά νεοφασιστικών δυνάμεων. Το «παλμαρέ» της είναι γεμάτο με διώξεις Κομμουνιστικών Κομμάτων και απαγόρευση κομμουνιστικών συμβόλων σε όλη την Ανατολική Ευρώπη, την ώρα που τιμά τους συνεργάτες των ναζί, με πακτωλούς χρημάτων για να ξαναγραφτεί η Ιστορία.
Κάνοντας λογαριασμό από τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΟΚ - ΕΕ, κέρδισε το κεφάλαιο και η εξουσία του και χαμένος βγήκε ο λαός. Γι' αυτό στηρίχτηκε απ' όλα τα αστικά κόμματα, αλλά και τους οπορτουνιστές προγόνους του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, που ανέλαβαν το καθήκον να εξωραΐζουν την ΕΕ στα μάτια του λαού.
Μόνο το ΚΚΕ στάθηκε από την αρχή με συνέπεια ενάντια στην ΕΟΚ - ΕΕ, αποκαλύπτοντας ότι είναι ένωση του κεφαλαίου ενάντια στους λαούς.
Σήμερα, μπροστά στα αδιέξοδα που μεγαλώνουν και τους μύθους που καταπέφτουν, δυναμώνει η προσπάθεια να παραπλανηθούν οι λαοί από το όραμα μιας «άλλης» τάχα ΕΕ, που θα διασφαλίζει την «αειφόρο ανάπτυξη» και την «ευημερία», με νέα «Σχέδια Μάρσαλ» και «πράσινα New Deals». Οι διακηρύξεις τους σκοντάφτουν στην άγρια πραγματικότητα των αντιθέσεων, του «ο θάνατός σου η ζωή μου» στην πανδημία, των κρίσεων, των αντιλαϊκών μέτρων δίχως τέλος. Ανακυκλώνουν τα ίδια ψέματα, όπως αυτά που συνόδευαν την ΕΕ σε κάθε φάση της εξέλιξής της, σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση για τους λαούς.
Ολα αυτά τα 70 χρόνια, η ΕΕ αλλάζει μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς, γιατί ακόμα πιο αντιδραστικός γίνεται ο ίδιος ο καπιταλισμός, που σαπίζει προκαλώντας ανείπωτα βάσανα. Η πάλη σε κάθε χώρα για την αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική ένωση, για μια Ευρώπη του σοσιαλισμού, είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ!
Οι διακηρύξεις τους μόνο σαν κοροϊδία ακούγονται στα αυτιά των εκατομμυρίων κατοίκων στα κράτη - μέλη της ΕΕ, στη σκιά μάλιστα της νέας οικονομικής κρίσης και των ανταγωνισμών που οξύνονται, με καταλύτη και την πανδημία του κορονοϊού.
Αν και στην πορεία της ΕΕ ο πραγματικός αντιλαϊκός χαρακτήρας της είχε κρυφτεί με μπόλικη χρυσόσκονη, σίγουρα μπορούμε να πούμε ότι τα τελευταία 20 χρόνια ήταν πολύ αποκαλυπτικά. Η «ευημερία» και τα «χρυσά κουτάλια» με τα οποία θα έτρωγαν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, ήταν το τυρί στη φάκα για την επέλαση στα δικαιώματά τους, που κλιμακώθηκε ιδιαίτερα μετά το 1990 σε όλη την ΕΕ.
Τι είναι σήμερα η «ευημερία» και η «βελτίωση της ζωής όλων των Ευρωπαίων πολιτών»; Η διάλυση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, η μαζική ανεργία, η υποαπασχόληση και ευελιξία, οι συντάξεις πείνας και τα διαλυμένα δημόσια συστήματα Υγείας που καταρρέουν σε συνθήκες πανδημίας, διαλέγοντας ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει...
Τι είναι αλήθεια η «σύγκλιση των οικονομιών»; Η αγιάτρευτη ανισομετρία του καπιταλισμού, που άλλωστε και οι ίδιοι ομολογούν, που διευρύνει την ψαλίδα ανάμεσα στα κράτη, ενισχύει φυγόκεντρες τάσεις, με τα σπασμένα να φορτώνονται πάντα οι λαοί. Τι είναι η περίφημη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», που το άκουσμά της προκαλεί μόνο γέλιο; Λυκοφιλίες, ανταγωνισμοί και αντιπαραθέσεις για το ποιος θα βγει πιο ισχυρός. «Ενιαίοι» και «αλληλέγγυοι» είναι μόνο ενάντια στους λαούς, όπως όταν επέβαλαν μαζί μνημόνια για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης την περίοδο 2009-2012.
Τα περί «πρωτόγνωρης 70χρονης ειρήνης», που τάχα διασφάλισε, αποτελούν πραγματική πρόκληση, όταν ξεστομίζονται από τα χείλη των Ευρωατλαντικών μακελάρηδων της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Συρίας, των 18 ιμπεριαλιστικών αποστολών που εξελίσσονται αυτήν τη στιγμή ανά τον κόσμο. Από όσους προκαλούν καραβιές ξεριζωμένων και στις πλάτες τους παίζουν σκληρά γεωπολιτικά παιχνίδια.
Η «ΕΕ της δημοκρατίας» έχει στη «μαρκίζα» της τον αντικομμουνισμό, υποστηρίζει τη θεωρία των «δύο άκρων», την ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό, δίνοντας αέρα στα πανιά νεοφασιστικών δυνάμεων. Το «παλμαρέ» της είναι γεμάτο με διώξεις Κομμουνιστικών Κομμάτων και απαγόρευση κομμουνιστικών συμβόλων σε όλη την Ανατολική Ευρώπη, την ώρα που τιμά τους συνεργάτες των ναζί, με πακτωλούς χρημάτων για να ξαναγραφτεί η Ιστορία.
Κάνοντας λογαριασμό από τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΟΚ - ΕΕ, κέρδισε το κεφάλαιο και η εξουσία του και χαμένος βγήκε ο λαός. Γι' αυτό στηρίχτηκε απ' όλα τα αστικά κόμματα, αλλά και τους οπορτουνιστές προγόνους του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, που ανέλαβαν το καθήκον να εξωραΐζουν την ΕΕ στα μάτια του λαού.
Μόνο το ΚΚΕ στάθηκε από την αρχή με συνέπεια ενάντια στην ΕΟΚ - ΕΕ, αποκαλύπτοντας ότι είναι ένωση του κεφαλαίου ενάντια στους λαούς.
Σήμερα, μπροστά στα αδιέξοδα που μεγαλώνουν και τους μύθους που καταπέφτουν, δυναμώνει η προσπάθεια να παραπλανηθούν οι λαοί από το όραμα μιας «άλλης» τάχα ΕΕ, που θα διασφαλίζει την «αειφόρο ανάπτυξη» και την «ευημερία», με νέα «Σχέδια Μάρσαλ» και «πράσινα New Deals». Οι διακηρύξεις τους σκοντάφτουν στην άγρια πραγματικότητα των αντιθέσεων, του «ο θάνατός σου η ζωή μου» στην πανδημία, των κρίσεων, των αντιλαϊκών μέτρων δίχως τέλος. Ανακυκλώνουν τα ίδια ψέματα, όπως αυτά που συνόδευαν την ΕΕ σε κάθε φάση της εξέλιξής της, σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση για τους λαούς.
Ολα αυτά τα 70 χρόνια, η ΕΕ αλλάζει μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς, γιατί ακόμα πιο αντιδραστικός γίνεται ο ίδιος ο καπιταλισμός, που σαπίζει προκαλώντας ανείπωτα βάσανα. Η πάλη σε κάθε χώρα για την αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική ένωση, για μια Ευρώπη του σοσιαλισμού, είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου