Δολοφόνοι καθ' έξιν…

Επρεπε να πεθάνει ένας 26χρονος νέος για να πληροφορηθεί το πανελλήνιο ότι ένα μήνα πριν από το θάνατό του αυτός ο νέος είχε κακοποιηθεί ανηλεώς από τα ΜΑΤ στο Βόλο. Για τον Χρυσοχοΐδη, όμως, σημασία έχουν τα ακριβή αίτια του θανάτου αυτού του νέου και όχι το γεγονός της ακραίας κακοποίησής του από ένστολα γουρούνια, το οποίο δε θα άλλαζε, ακόμα κι αν αυτός ο νέος δεν είχε πεθάνει.

Με μια αξιοπρεπέστατη δήλωση, παρά τον πόνο για το χαμό του παιδιού του, ο πατέρας του Βασίλη Μάγγου έδωσε όλη την ουσία της υπόθεσης:

«Δεν λέμε ότι το παιδί μας πέθανε από τα τραύματα. Δεν λέμε πως αυτά ήταν η άμεση αιτία θανάτου του. Ξέρουμε όμως ότι αυτός ο ξυλοδαρμός, που είχαν πέσει δέκα πάνω του και του έσπασαν τα πλευρά, επηρέασε πολύ την ψυχολογία του. Αυτό δεν θα το δείξει καμία ιατροδικαστική έρευνα. Ο γιος μας λοιπόν δεν ήταν ένας Γρηγορόπουλος, δεν διεκδικούμε κάτι τέτοιο. Αλλά αγωνιζόταν ενάντια σε ένα αστυνομικό κράτος καταστολής. Δεν θέλουμε ένα κίνημα για το παιδί μας. Ενα κίνημα για την αστυνομική βία χρειαζόμαστε».

Οταν ο Βασίλης βρέθηκε νεκρός στο Βόλο, όσοι τον γνώριζαν θυμήθηκαν αμέσως το γεγονός της κακοποίησής του από τα ΜΑΤ. Δεν ήταν μικρός ο τραυματισμός του: 6-7 σπασμένα πλευρά, θλάση στο συκώτι και στη χοληδόχο κύστη. Τον χτύπησαν στο δρόμο, συνέχισαν να τον χτυπούν στο αυτοκίνητο και στο κτίριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας. Οσο φώναζε «δεν μπορώ να αναπνεύσω» (ποιος μπορεί να αναπνεύσει με τόσα σπασμένα πλευρά;) τόσο τον χτυπούσαν.
Αφού εκτόνωσαν πάνω του τα δολοφονικά τους ένστικτα, τον άφησαν ελεύθερο, για να μην τον μεταφέρουν οι ίδιοι στο νοσοκομείο και χρεωθούν τα τραύματά του. Νοσηλεύτηκε για τέσσερις μέρες και συνέχισε να παρακολουθείται από γιατρούς, επειδή έφερε ακόμα κακώσεις.

Θα πει κάποιος ότι όσοι έγραψαν στο Διαδίκτυο ότι πέθανε από την κακοποίηση που υπέστη από τους μπάτσους, βιάστηκαν. Ατομικές αναφορές ήταν αυτές, όχι ανακοινώσεις κάποιας συλλογικότητας. Η ανακοίνωση του Χρυσοχοΐδη, όμως, ήταν θεσμική ανακοίνωση. Η οποία, πέρα από το υβρεολόγιο, προσπαθούσε να καλύψει το γεγονός, προτού υπάρξει ιατροδικαστική έκθεση. Την ώρα που κυκλοφορούσαν βίντεο που έδειχναν την άγρια κακοποίηση του Βασίλη στο κέντρο του Βόλου (είχε προηγηθεί κινητοποίηση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες σε διαδήλωση κατά της καύσης σκουπιδιών από την LAFARGE/ΑΓΕΤ), ο Χρυσοχοΐδης έγραφε για «προ μηνός καταγγελία του για αστυνομική βία».

Οταν ο πατέρας του νεκρού έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, η κυβέρνηση «θυμήθηκε» να διατάξει έρευνα για την κακοποίηση του Βασίλη. Ομως ο πατέρας είχε καταγγείλει την κακοποίηση του γιου του αμέσως μόλις συνέβη. Γιατί δε διατάχθηκε τότε έρευνα; Επρεπε να πεθάνει ο Βασίλης, για να ερευνηθεί μετά θάνατον η προ μηνός κακοποίησή του;

Ξέρουμε, βέβαια, πού καταλήγουν συνήθως αυτές οι έρευνες. Ειδικά με τον Χρυσοχοΐδη έχουμε μια βεβαιότητα παραπάνω. Θυμόμαστε, βλέπετε, και την περίπτωση του σκηνοθέτη Ινδαρέ και των γιων του, που τους κακοποίησαν στην ταράτσα του σπιτιού τους και είπαν ότι ο Ινδαρές (την ταυτότητα του οποίου αγνοούσαν) τους επιτέθηκε και πήγε ν' αρπάξει το πιστόλι ενός μπάτσου! Ο Ινδαρές είναι «επώνυμος» (και δεξιός μάλιστα!) και την πάτησαν. Θυμόσαστε, μήπως, ποια ήταν μέχρι το τέλος η εξήγηση του Χρυσοχοΐδη; Οτι θα έρθουν στο φως στοιχεία που θα ανατρέπουν πλήρως την εκδοχή του Ινδαρέ και των γιων του. Ακόμα τα περιμένουμε. Οπως περιμένουμε και το πόρισμα του εσωτερικού ελέγχου. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, λένε οι μπάτσοι και ο υπουργός τους.

Το ίδιο θα γίνει και με την άγρια κακοποίηση του Βασίλη Μάγγου. Μετά από μερικές μέρες θα φύγουν από πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας και οι καθ' έξιν δολοφόνοι θα συνεχίσουν το… θεάρεστο έργο τους.