Δεν χρειαζόταν να έρθει ο «Ιανός», για να επιβεβαιωθεί για μια ακόμα φορά η εγκληματική γύμνια του κράτους σε ό,τι αφορά την προστασία της περιουσίας και της ζωής του λαού. Η τελευταία φονική κακοκαιρία και η διαχείρισή της από την κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό δείχνουν ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται για τον λαό σε κάθε νεροποντή, σε κάθε ισχυρό φυσικό φαινόμενο. Χτες στην Εύβοια, προχτές στην Πελοπόννησο, σήμερα στα Ιόνια Νησιά, στη Στερεά και τη Θεσσαλία, οι μεγάλες καταστροφές και οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, που παρουσιάζονται περίπου ως «κανονικότητα», αποκαλύπτουν σε όλο τους το μεγαλείο την ανυπαρξία υποδομών, σχεδίου πρόληψης και αντιμετώπισης, με ευθύνη του κράτους σε όλη του την κλίμακα, μέχρι την Περιφερειακή και την Τοπική Διοίκηση. Αυτό καταγγέλλουν μέσα στην αγανάκτηση και την οργή τους οι κάτοικοι της Καρδίτσας, των Φαρσάλων, των άλλων περιοχών που πνίγηκαν από τα φουσκωμένα ποτάμια. Οτι το κακό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Οτι οι ζημιές θα μπορούσαν να είναι μικρότερες, αν οι υποδομές δεν βρίσκονταν στη σημερινή άθλια κατάσταση. Αν είχαν γίνει έγκαιρα και ολοκληρωμένα τα αντιπλημμυρικά έργα, σε μια περιοχή κατά βάση αγροτική, που η καταστροφή σημαίνει και απώλεια εισοδήματος για χιλιάδες λαϊκές οικογένειες.
Με αφορμή λοιπόν τον «Ιανό», το «καλύτερο» που μπόρεσε να κάνει για άλλη μια φορά το κράτος, ήταν να «προειδοποιήσει»: Να καλέσει φτωχό - λαϊκό κόσμο που ζει σε ισόγεια και υπόγεια να «εγκαταλείψει τα σπίτια του» ή να ανέβει στις ταράτσες. Το πιο «αποτελεσματικό» που κατάφερε να κάνει, εν έτει 2020, ήταν κάτι «συστάσεις» για να ...σηκώσουμε τέντες και να μαζέψουμε γλάστρες, για να προσέχουμε τις πτώσεις δέντρων. Και κάτι «προαναγγελίες» ότι «θα υπάρχουν διακοπές σε ρεύμα και τηλεπικοινωνίες». Δηλαδή, περίπου ό,τι γινόταν πριν από 60 χρόνια... Αυτά υπαγορεύει η λογική «κόστους - οφέλους», που με συνέπεια ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως άλλωστε έκανε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, χύνοντας μεθοδικά το δηλητήριο της «ατομικής ευθύνης», άλλοτε με αφορμή τις πλημμύρες της Μάνδρας κι άλλοτε στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μαζί με τη ΝΔ έδειχναν ως «λύση» το περιβόητο «112», δηλαδή την προσωπική ειδοποίηση, προκειμένου ξανά να αναλάβει ο καθένας ατομικά την ευθύνη για την προστασία και τη διάσωσή του και να απαλλαγεί το κράτος από τις δικές του ευθύνες... Στην περίπτωση μάλιστα της Καρδίτσας, ακόμα κι αυτή η ειδοποίηση στα κινητά των πληγέντων έφτασε μαζί με τους φουσκωμένους χειμάρρους στις πόρτες και στα ντουβάρια των σπιτιών τους.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η πρόσφατη καταιγίδα δεν είναι το τελευταίο επεισόδιο σε αυτή την αλυσίδα των προδιαγεγραμμένων εγκλημάτων. Γι' αυτό πρέπει να επιστραφεί στην κυβέρνηση η δηλητηριώδης προπαγάνδα της «ατομικής ευθύνης», να καταλογιστούν σ' αυτήν και στο κράτος όλες οι ευθύνες, να διεκδικήσει ο λαός πλήρη και άμεση αποζημίωση, ουσιαστική προστασία και αποκατάσταση. Γιατί:
- Για την έξαρση της πανδημίας δεν φταίνε οι «ανεύθυνοι πολίτες», αλλά η κυβέρνηση και η εργοδοσία στους μεγάλους χώρους δουλειάς, η διαχείριση με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
- Στην κακοκαιρία δεν φταίνε τα θύματα, που δεν βρήκαν άλλο σπίτι για να κρυφτούν, αλλά οι κυβερνήσεις και η ΕΕ που δεν παίρνουν μέτρα αντιπλημμυρικής θωράκισης, αφού τα θεωρούν «μη επιλέξιμα» στους προϋπολογισμούς τους.
- Στους τόπους δουλειάς - κρεματόρια δεν φταίνε οι εργαζόμενοι που δεν υπάρχουν μέσα ατομικής προστασίας, αλλά η εργοδοσία που μπροστά στα κέρδη δεν παίρνει μέτρα υγιεινής και ασφάλειας και δεν υπολογίζει τα αποτελέσματα της εντατικοποίησης.
- Στις ουρές της ανεργίας δεν συνωστίζονται «ανίκανοι» που δεν έχουν καλά «δομημένο βιογραφικό» ή δεν ξέρουν να ψάχνουν στο ίντερνετ, αλλά τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, η στρατιά των εργαζομένων που το κεφάλαιο βγάζει εκτός παραγωγής.
- Οι μικρομεσαίοι αγρότες που ζητάνε αποζημιώσεις από τον ΕΛΓΑ δεν είναι αυτοί που ευθύνονται για τις καταστροφές τους, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης πρόσφατα, αλλά είναι θύματα των ανύπαρκτων μέτρων προστασίας της παραγωγής τους.
- Για τη Μόρια, που έσκασε σαν ωρολογιακή βόμβα, όπως και για όλες τις φυλακές ψυχών, δεν φταίνε οι νησιώτες που διεκδικούν το κλείσιμό τους, ούτε οι χιλιάδες πρόσφυγες, αλλά η άθλια πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεών της.
Δεν φταίει λοιπόν ο εργαζόμενος λαός για τα δεινά του, αλλά ένα σύστημα και ένα κράτος που βλέπει ως «περιττό κόστος» καθετί που δεν αποφέρει κέρδος.
Η δικαιολογημένη οργή που νιώθουν οι εργαζόμενοι βλέποντας μια ακόμα «βιβλική καταστροφή» πρέπει να μετατραπεί σε αγωνιστική στάση, σε διεκδίκηση μέσα από τα σωματεία, τις Επιτροπές Αγώνα, τους μαζικούς φορείς, για να σπάσει ο φαύλος κύκλος των καταστροφών, της ανασφάλειας, των απωλειών. Γιατί σήμερα δεν λείπουν οι επιστημονικές - τεχνικές δυνατότητες ουσιαστικής πρόληψης, αποτελεσματικών μέτρων προστασίας ακόμα και για τα πιο ακραία καιρικά φαινόμενα. Αυτό που λείπει είναι μια εξουσία που θα λειτουργεί με κριτήριο την κοινωνική ευημερία, που θα σχεδιάζει με γνώμονα το όφελος των πολλών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου